και τώρα, τα λινξ
Στο γράμμα της προηγούμενης Παρασκευής είχα βάλει ένα λάθος λινκ. Επικοινώνησα απευθείας με αυτούς που μου το επισήμαναν, δίνοντάς τους το σωστό μαζί με τα συγχαρητήρια που τους αξίζουν. Έτσι θα τα χειρίζομαι αυτά στο εξής.
Ο ναρκέμπορας Πάμπλο Εσκομπάρ, ως γνωστόν, είχε στη φάρμα του στην Κολομβία ένα ζωολογικό κήπο με τροπικά ζώα. Μετά το θάνατό του, κάποια από αυτά μεταφέρθηκαν σε κανονικούς ζωολογικούς κήπους. Κάποια. Όχι όλα. Οι καμηλοπαρδάλεις πέθαναν. Οι ρινόκεροι χαθήκαν στο δάσος και, μετά από λίγο καιρό, πέθαναν κι αυτοί. Οι ιπποπόταμοι, όμως, επιβίωσαν. Και εγκαταστάθηκαν στα ποτάμια. Και αναπαράγονται. ($)
Το βλέμμα του.
Γιατί όλοι μισούν τους βίγκαν; (ένα μεγάλο άρθρο αλλά βασικά: επειδή μερικές στάσεις ζωής εμπεριέχουν μια ξεκάθαρη ηθική κρίση απέναντι στους υπόλοιπους. Πράγμα που δεν αρέσει στους υπόλοιπους)
Δυο άρθρα για τις τεχνολογίες που έχω αναφέρει σε πρόσφατα άρθρα και θα μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις: τεχνητό κρέας και πυρηνική σύντηξη. Και μια απόπειρα για μια κατανοητή εξήγηση του τι είναι οι κβαντικοί υπολογιστές και τι σημαίνει το πρόσφατο επίτευγμα της Google.
Όλα τα 'χαμε, οι κεραυνοί μήκους 500 χιλιομέτρων μας έλειπαν.
Εσείς έχετε βάλει το Τικ Τοκ, Τακ Τουκ πώς το λένε; Εγώ όχι. Γι' αυτούς τους λόγους, κυρίως.
Ο υπεύθυνος κυβερνοασφάλειας του Λευκού Οίκου παραιτήθηκε απελπισμένος, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια και ένα μπάχαλο, αλλά αυτό δεν είναι το περίεργο, αυτά πια έχουμε συνηθίσει να τα διαβάζουμε, shocked but not surprised. Για άλλο λόγο σας το βάζω. Τον λένε Δημήτριο Χρηστάκη.
Υπάρχουν άνθρωποι, με τα καλά τους και τα κακά τους, ικανοί ή όχι, που όμως συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, σαν μέλη ανθρώπινων κοινωνιών, και υπάρχουν και σούργελα.
Και μιας και λέμε για τον Ομπάμα: πολλοί από τους woke δικαιωματιστές στο ίντερνετ μοιράζονται με ενθουσιασμό αυτό το κλιπάκι με τον Ομπάμα που λίγο-πολύ κατσαδιάζει τους woke δικαιωματιστές και τις ουτοπικές τους υπερβολές. Αφού το λέει ο Ομπάμα, δίκιο θα έχει, σου λέει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι εμείς έχουμε άδικο. (παρεμπιπτόντως: συμφωνώ με τον Ομπάμα εδώ, και στηρίζω και woke δικαιωματιστές ταυτόχρονα. Γίνεται. Επιφυλάσσομαι να κουβεντιάσουμε το πώς).
Κάποιοι, βέβαια, απαντούν σε τέτοια κριτική αλλιώς: "ΟΚ Boomer".
Η Conde (δεν θα κάνω τον κόπο να ψάξω να βρω πώς γράφεται το e με τον τόνο από πάνω) Nast είναι μια αμερικανική εταιρεία που έβγαζε περιοδικά. Τα περιοδικά, δεν τα θυμάστε σεις, είστε μικροί, ήταν κάτι πακέτα από πολλά γυαλιστερά χαρτιά στοιβαγμένα δίπλα δίπλα τα οποία περιείχαν κείμενα και φωτογραφίες, κάτι σαν να έχεις πάρει μερικά posts από το ίντερνετ και να τα έχεις τυπώσει σε χαρτιά, με καλύτερες γραμματοσειρές. Η συγκεκριμένη εταιρεία ήταν από τις πιο επιτυχημένες και ανθρωπολογικά από τις πιο ενδιαφέρουσες, καθώς στελεχωνόταν αποκλειστικά από ανθρώπους που φορούσαν υποχρεωτικά πάρα πολύ ακριβά ρούχα και είχαν υποχρεωτικά μια σοκαριστικά τεράστια ιδέα για τη σημασία της δουλειάς τους και για τους εαυτούς τους. Φανταστείτε ένα γραφείο γεμάτο με Γιάνηδες Βαρουφάκηδες κάθε είδους και σχήματος, και ακόμα πιο φανταχτερούς, να γράφουν για τη μόδα στα ρούχα. Τέλος πάντων, να ένα άρθρο που περιγράφει το τι έχει απομείνει από την Conde Nast σήμερα.
Τέλος αφιερώστε μια σκέψη στον άνθρωπο που κάποτε είχε προσπαθήσει να βάλει σε φυλακή σακουλάκι με χασίς που είχε χώσει στο ρουθούνι. 18 χρόνια αργότερα πήγε στο γιατρό, και μαντέψτε τι έφταιγε για τους πονοκεφάλους του.
|