|
Lichaamstaal en de aantrekkingskracht van zwarte gaten
In tijden van Valentijn zijn we extra alert op lichaamstaal. Die verraadt immers wat onder de oppervlakte speelt… denken we, zeker bij spannende ontmoetingen. Mimiek, lichaamshouding, stemgeluid en oogcontact worden beschouwd als een belangrijke vorm van communicatie bij het vaststellen van onderlinge relaties, omdat emoties veelal non-verbaal worden overgebracht.
Maar uit onderzoek blijkt dat de bekende signalen als gezichts-uitdrukkingen, staren en handbewegingen, geen goede voorspellers zijn van aantrekkingskracht tussen mensen. We imiteren wel vaak elkaars gedrag, we glimlachen en we knikken, maar dat zegt nog niet of de vonk overslaat. Wat wel een goede indicatie is? De onbewust gegenereerde interne lichamelijke reacties. Hoe groter de aantrekkingskracht tussen twee mensen tijdens een gesprek, hoe beter hun hartslag en huidgeleiding met elkaar synchroniseren. Over zulke fysiologische functies hebben we geen controle. Ze zijn tijdens een date ook lastig vast te stellen.
Over het algemeen kunnen we slecht de gevoelens van de ander inschatten. Als je je op basis van lichaamstaal afvraagt of je tafelgenoot ook wel bedgenoot wil worden, blijft het gewoon een gok. Daarbij hebben we ook nog een bias: als we die ander leuk vinden, denken we al gauw dat de gevoelens wederzijds zijn, ook al is er in werkelijkheid geen verband. Mensen worden verblind door hun eigen gevoelens. Soms is een derde persoon nodig om duidelijkheid te verschaffen, bijvoorbeeld door dat wensdenken door te prikken, of juist door enige ‘nuttige informatie’ door te spelen.
Grappig is de parallel met botsende zwarte gaten, ver weg in het heelal. Astronomen kunnen niet altijd hun gedrag voorspellen aan de hand van hun ‘hemellichaamstaal’. Zowel de interne als externe processen zijn moeilijk te duiden en niet elke botsing te is te verklaren. Soms smelten de gaten sneller samen dan volgens computermodellen mogelijk is. Astronomen vermoeden dat in zo’n geval een derde zwart gat in het spel is. Deze kan twee botsende zwarte gaten een extra duwtje geven, net als bij mensen dus.
Vorig jaar zijn drie superzware zwarte gaten waargenomen die op het punt staan op elkaar te knallen. Zo’n botsend drietal is nog nooit waargenomen. De zwarte gaten, ieder het ‘hart’ van een sterrenstelsel, bevinden zich op een miljard lichtjaar van de aarde, dus een eventuele ‘superdate’ heeft al een miljard jaar geleden plaats gevonden. Binnen een miljoen jaar weten we of een botsing tussen de duistere harten onafwendbaar was en of die tot een innige samensmelting heeft geleid. Dit staat nou eens echt in de sterren geschreven.
Ondertussen moeten we hier op aarde maar werken met het bekende trial and error, blijven proberen en leren van je mislukkingen. Als je je aangetrokken voelt en je vertrouwt op Valentijn, dan neem je de gok. Soms zal je een blauwtje lopen en een andere keer misschien de ster van je leven vinden.
Mariska Kret, Eliska Prochakova, Universiteit Leiden - New Scientist
Illustratie: espressontwerp
|
|
|
|
Verkrijgbaar bij Bol.com
en bij je boekverkoper.
|
|
|
|
Klik op een afbeelding voor meer informatie.
|
|
|
|
|
Drie boeken om de blik te verruimen, bewuster te leven en met meer zelfvertrouwen het nieuwe jaar in te gaan.
|
|
|
|
|
