Dear feminist,
Our intention for this newsletter’s subject was ‘feminist dating’. Also known as: one of the many, many things we cannot do right now. During our monthly meeting (okay, online Hangout) it was soon decided that we should redirect our focus. But whereto? We are not doctors and the last thing the world needs right now are more ‘experts’ sharing their views on this virus. In order to still stay on topic we decided to focus on quarantine and what it means to us. Right now we are confined to a space that women were confined to for decades: our homes.
Staying indoors while so much is happening outside, and being subject to a constant news flow, raises questions such as: how much time should I spend on the internet daily? When will this be over? How do I protect my mental health? Is there anything I can do to help? – and – can I still practice my feminism?
While I definitely don’t know the answer to the first three questions (if you do, please don’t hesitate to get in touch), the answer to the final two ones is a resounding YES. In this very special quarantine edition of You’ve got Feminist Mail, we will be highlighting some great initiatives. You’ll also read about the feminist aspects of this crisis. For example, two thirds of essential jobs are done by women. Which means that we’ll endure many news items about brave fathers staying home to care for their own children. Was there ever a more pressing moment to stick to your values and stay educated?
That being said, a tweet saying you don’t always have to ‘make the most’ of a global pandemic has been stuck in my head for weeks now. This is a strange, difficult and straight-up scary time. It’s okay to not always be okay. Let’s stay in touch and support each other. We’ll keep the conversations going and hopefully we’ll remember what’s really important when this is all over. Because this will end, and we will meet in real life again. I can’t wait.
Sophie Jansen
Team You've got Feminist Mail
|
|
|
From left to right: Rosanne Schot, Liang de Beer, Willemijn Schmidt, Paula Breuning, Rebecca Spruijt, Sophie Jansen.
|
|
|
Here are some of our team members working from home, roof terrace or boat. What are they doing to make the best of their feminist quarantine?
What is your essential for working from home?
Paula: My laptop and phone are always on my desk and help me keep in touch with the outside world.
Willemijn: A plant! I need something green to stare at all day. A drawing pad is also present, I need to draw and write to process my thoughts.
Rosanne: Three different notebooks to write down everything and nothing. Creating the primary sources for historians of the future.
Sophie: COFFEE! This time has turned me into a real coffee snob, trying to improve my home brew every day.
Any tips for a feminist quarantine?
Liang: My first priority in these weeks is getting enough exercise - so I try to go out at least once a day to go for a run or a walk. The trains being reserved for professionals in vital sectors, I have even taken to cycling to see my boyfriend in The Hague.
Willemijn: I love music and I miss going out terribly. So I am making everyone happy by blasting techno sets from 9 AM.
Paula: On my watch list is The Good Place. The show is really cute and hopeful but still smart and not silly.
Rebecca: Music by Amadou & Mariam
Sophie: Check out online film platform CineMember - they have all the good arthouse films.
Rosanne: Read 'Too much: How Victorian constraints still bind women today' by Rachel Vorona Cote
Which snack or drink is your best quarantine buddy?
Paula: Engelse drop.
Willemijn: Espresso with oatly cacao!
Rosanne: Iced coffee baby.
Rebecca: Tea! And a vega broodje bapao.
Sophie: I'll cook/bake anything by Alison Roman these days. Her 'the cookies' (Google them) are incredible.
How is your feminist quarantine going? Share your #FeministFromHome picture together with your tip on quarantine essentials and don't forget to tag @feleiden.
|
|
|
Rebecca Spruijt
Instagram staat er vol mee: live tekensessies, gratis sportlessen en advertenties voor nu vrij beschikbare cursussen. Met man en macht zet de online wereld zich in om alle thuiszitters te vermaken nu veel plannen, banen en sociale activiteiten zijn stopgezet. Zelf word ik rusteloos van veel online zijn, dus heb ik mij voorgenomen vooral ‘offline’ te blijven. Als een zelfbenoemde ervaringsdeskundige ‘quarantaine met enkel vrije tijd’, hierbij mijn voornaamste offline tips.
- Pak een oude hobby op waar je nooit tijd voor nam (‘te druk’). Ik ben weer gaan tekenen. Aan de hand van boeken voor beginnende tekenaars, dit houdt het fijn laagdrempelig.
- Begin aan dat ene boek dat je al jaren uitstelt. Zelf ben ik eindelijk begonnen in De tweede sekse van Simone de Beauvoir. Alhoewel het moeite kost mijn aandacht erbij te houden, heb ik zin om verder te lezen. (Maar ik lees als afwisseling ook andere, lichtere boeken).
- Bak die taart die er zo lekker uitziet. (pro-tip: cardamom & grapefruit taart).
- En bovenal; wees niet te veel bezig met hoe anderen vinden dat een dag eruit moeten zien.
|
|
|
Willemijn Schmidt
With the overarching theme of our newsletter this month being quarantine, I have been thinking about what inspires me most in these weird weeks of self-isolation, insecurity and canceled plans. I can come up with inspiring Instagram-accounts, books or work out practices since my social media, incoming messages and emails have been mostly about how we can make the best of this period. While these are well-meant and sometimes helpful, what bugs me most is the idea that a lot of these things are about being our “most productive selves”, even now. I can already see how future employers will ask about how I made the most of my quarantine time. But is that feminist inspiration? I want to make the best of these times, but not by serving the same system that eventually leads to more inequality.
What the Corona crisis made clear is how crucial jobs in our society have been transformed into some of the most underpaid jobs. With, not surprising, mostly women working in these sectors. But how can it be different? Manifestos such as The old is dying and the new cannot be born, Feminism for the 99% and Freedom is a constant struggle give me the inspiration to think about what can be different. These texts give me the mental “air” to literally go to my drawing table and sketch out what I think should change in our society.
One thing that comes back in these manifestos is that times of crisis are also times of political awakening and transformation. For example, the manifest by Nancy Fraser explains how ‘recognition’ (who is seen and deserves to be recognized) and ‘distribution’ (who deserves income) built faith in neoliberal capitalism. What gives me feminist inspiration during this crisis is trying to design a new faith, a new standard of ‘recognition’ and ‘distribution’ that is just and equal. Dear reader, I hope to inspire you to take this time of crisis and to search for alternatives. Read some manifestos and get yourself seated at the feminist drawing table!
|
|
|
Liang de Beer
Ook ik behoor tot de categorie mensen die zich had voorgenomen om het oeuvre van De Beauvoir te lezen (applaus voor Rebecca!), maar uiteindelijk Gossip Girl integraal opnieuw is gaan kijken. Toch heb ik twee boeken gelezen (Hoe en wanneer? Geen idee.) die perfect zijn voor jouw #quarantinereads. Zo ben ik met de hype meegegaan en heb La Peste van Albert Camus gelezen, maar ontdekte ik ook Nacht in Caracas van Karina Sainz Borgo.
Natuurlijk; de overeenkomsten in La Peste met de huidige coronatijd zijn opvallend. Vooral het verloop van de pestepidemie, de quarantaine, de verveling. Er staat ons nog wat te wachten. Al met al is het een aardig boek (mag je dat zeggen bij een Nobelprijswinnaar?) met filosofieën over het leven en grote rampen. De tijd die anders lijkt te verlopen in het stadje, nieuwe vriendschappen die ontstaan en natuurlijk probeert Camus ook wat diepe waarheden over de menselijke natuur te ontdekken.
|
|
Halverwege kwam ik er al achter dat dit boek waarschijnlijk niet door de Bechdeltest heen zou komen (feministische beroepsdeformatie). De vijf of zes hoofdpersonages zijn allemaal witte mannen, die de meest filosofische gesprekken hebben. De vrouwen worden meestal aangeduid als ‘zijn vrouw’ of ‘zijn moeder’ of onderdeel van ‘de massa’ of ‘de burgers’ en komen niet verder dan functionele uitwisselingen met mannen, hoewel ze vaak alleen bedrukt kijken. Nu vergeef ik Camus omdat het een boek uit de jaren ‘40 is en hij zelf een witte man is.
Lees de FEL Review hier verder.
|
|
|
|
Paula Breuning
Ik ben bij de bakker. Het brood was op, en de zaterdagmarkt afgelast, vandaar. Bij de bakker is ook een man, met zijn drie kleine kinderen. Hij heeft een snack voor hen gekocht. Saucijzenbroodje, eierkoek. Zelf heeft hij ook zoiets in zijn mond. Het middelste kind, van een jaar of drie, verpulvert het eten in zijn knuistjes en veegt die met speeksel en al aan de bar en de barkruk waarop zijn vader hem gezet heeft.
Nee, de man is daar niet omdat het brood op is. Hij is er, omdat zijn vrouw hem het huis uit heeft gestuurd. Ik stel me zoiets voor: ‘en nu neem jij die mormels mee naar buiten, en je komt niet voor elf uur terug!’ Hij heeft de baby met stoeltje en al uit de bakfiets gehaald en op de grond van de smalle bakkerij gezet. Het kind schreeuwt, maar hij tilt het niet op.
‘Mag ik nog een eierkoek, dan krijg ik misschien mijn kind stil’, zegt hij, vast onbedoeld bits. De verkoopster geeft hem glimlachend een eierkoek. Ook ik glimlach naar hem, en zeg; ‘een loffelijk streven’, hopelijk op troostende toon. Ik vertrek, en zie nog net hoe het oudste kind, een meisje van een jaar of vijf, haar vader probeert te helpen met de baby. Ik moet ervan zuchten. Krijgt ze thuis een traditioneel rolpatroon voorgeschoteld, waarin vrouwen voor kinderen zorgen en mannen maar wat aanklungelen? Voor haar generatie had ik toch iets anders in gedachten.
Lees hier meer over het doorbreken van traditionele rolpatronen tijdens de coronacrisis.
|
|
|
Lisanne van 't Riet
While the world is in a war against the coronavirus, feminists feel that the current crisis might enlarge existing inequalities. If we take a closer look to the Netherlands for example, we can see that all the public services we depend on so much right now, are jobs with a majority of women workers. Healthcare, teaching, kindergartens, cleaning, all jobs with more women participating than men. But on a decision-making level, within the national government and local government, we see almost only men voicing big decisions for Dutch society. We depend on the hard work of many women at this point, let’s try not to forget this.
|
|
You've got Feminist Mail is made by FEL
Fatima Jarmohamed, Willemijn Schmidt, Liang de Beer, Rebecca Spruijt, Paula Breuning, Sophie Jansen, Rosa Koenders, Lisanne van 't Riet and Rosanne Schot.
|
|
|
|
|
|
