Brasserie OCK voortijdig dicht 
 

Big Red One

De actie om de foodtruck Big Red One bij het landhuis neer te zetten was afgelopen weekend een succes en was vooral dienend. We maakten op gepaste afstand een praatje, met degenen die daar behoefte aan hadden, voorraad kon weg worden gewerkt en het personeel wat nu zonder werk zit kon weer even aan de slag. Echter, we nemen nu de verantwoordelijkheid om te voorkomen dat er mensen in het landgoed samenkomen. De Big Red One zal er dus niet meer staan. Laten we hopen dat ‘flatten the curve’ werkt…

Hoe kunt u Brasserie OCK helpen en zelf nog wat na smullen?
 

Wellicht overbodig om te benoemen dat deze sluiting voor Brasserie OCK financieel een grote strop is.  We vragen daarom via deze oproep jullie aandacht en steun.
We hebben een grote voorraad en daar gaan we iets leuks mee doen.
 
Een deel van onze voorraad hebben we reeds verdeeld onder hulpbehoevenden.
De overgebleven voorraad food en drank artikelen zijn te koop op www.etenover.nl
Dit is een initiatief waarmee particulieren getroffen ondernemers kunnen helpen.
De producten kunnen op nader aan te geven tijdstippen worden afgehaald. Uiteraard met deurbeleid en de gepaste 1,5 meter afstand.
 
Wij zouden OCK niet zijn als we niet liever geven dan ontvangen, echter willen we vermelden dat geld-donaties ook welkom zijn. Een willekeurig bedrag kan overgemaakt worden op 
NL 40 RABO 0303057114
T.n.v. Brasserie OCK, o.v.v. Steunfonds.

OCK Heimweepakketten
 

Het leukste en lekkerste wat we met u willen delen zijn onze “OCK Heimwee pakketten”.
Deze zijn via de website te bestellen:www.brasserieock.nl/heimweepakketten 
De pakketten kunnen op nader aan te geven tijdstippen worden afgehaald. Uiteraard met deurbeleid en de gepaste 1,5 meter afstand. Bezorgen kan ook, dan komt er € 2,50 bij. 
 
Onze inventaris, zoals horeca-apparatuur, meubilair etc. vindt u binnenkort op marktplaats.nl
Houdt onze website en nieuwsbrief nauwlettend in de gaten, als de corona-crisis achter de rug is hopen we een openbare verkoop te doen van onze OCK-collectie. Denk daarbij aan bloemenvaasjes, kandelaren, originele stoelen etc. 
 
Hebt u nog vragen over Brasserie OCK? Neem dan contact op met  reserveringen@brasserieock.nl 
voor algemene informatie over Buitenplaats Ockenburgh kunt u uw vragen stellen via info@buitenplaatsockenburgh.nl
 
Wij hopen, net als u, dat deze crisis zo snel mogelijk voorbij zal zijn. Dat we gezond blijven en dat we er samen sterker uit zullen komen. Wij wensen u veel sterkte en gezondheid Brasserie OCK heeft een fantastische tijd gehad op de Buitenplaats. Vele gasten kwamen genieten van onze bijzondere plek. Dank voor uw trouwe bezoeken. We zullen u missen. Graag tot ziens in een andere hoedanigheid, wellicht op de steeds mooier wordende  Buitenplaats Ockenburgh. 
Ook in deze moeilijke tijd: laten we omkijken naar elkaar. Verlies elkaar niet uit het oog! 
 
Hartelijke groet, Jolanthe van den Berghe, namens het OCK team en het bestuur van Stichting tot behoud van de Historische Buitenplaats Ockenburgh en alle vrijwilligers.

 

Maar ook: Ockenburgh voorpret in bange dagen
 

Covid-19 houdt ons thuis en Buitenplaats Ockenburgh is gesloten, maar de lente is niet te stoppen en één ding is zeker: er breekt ook weer een nieuwe tijd aan ná het virus. In het seizoen van hoop en verwachting is iedereen achter de coronaschermen druk bezig met de voorbereidingen om van Buitenplaats Ockenburgh een fijnere plek dan ooit te maken. 

De restauratie van de villa gaat gestaag voort. Alles krijgt in een rap tempo vorm. De vloerverwarming, de wandisolatie, het schuren van de muren zodat er gestuct kan worden, electra, de achthoekige zaal, de pantry en wc blokken, de restauratie van de moer- en kinderbalken plafonds en op het platte dak van de villa liggen sinds deze week de zonnepanelen, want de buitenplaats wordt ‘groener’ dan ooit. Het is enorm inspirerend om dit allemaal te zien ontstaan! Voor alle veiligheid werkt het bouwteam sinds een week in twee shifts, waardoor er minder mensen tegelijk op de bouw bezig zijn. 

De vrijwilligers blijven even thuis. Even bijkomen van het vele werk... genieten van de stilte voor de storm, want het vele schilderwerk komt er in mei en juni aan! En we maken meteen van de gelegenheid gebruik om ervaren schilders op te roepen om een dagje te komen helpen als vrijwilliger. We hebben iedereen heel hard nodig en ook hier geldt: Vele handen maken licht werk. Zin gekregen? Meld je aan via info@buitenplaatsockenburgh.nl

Wanneer opening?

De bloemen gaan uit hun bol!

 
Vorig jaar hebben vrijwilligers samen met JUB duizenden bollen in de voortuin gezet. En nu zijn de bloemen uitbundig uit hun bol gegaan. De hele border voor Villa Ockenburgh staat vol. Neem vooral veel foto’s en deel deze bloemenzee met anderen! Anderhalve meter afstand tot elkaar houden is geen probleem, want de border is groot genoeg. Overigens zijn er op het moment dat deze nieuwsbrief geschreven wordt nog geen corona besmettingen bekend op Buitenplaats Ockenburgh. Houen zo.



 

NL Doet ‘t even niet, enkele vrijwilligers wel. 

NL Doet, de grootste vrijwilligersdagen van Nederland op 13 en 14 maart gingen uiteraard niet door. We zouden de moestuin voorjaarklaar maken, de slot-gracht van takken ontdoen, ozdat de kano's er weer door zouden kunnen varen, schilderen en bomen planten....Het ging allemaal niet door. Maar enkele vrijwilligers konden het toch niet laten en hebben samen met Sjaak van den Enden naast de kas vijf nieuwe fruitbomen geplant en houtsnippers verdeeld over de fietsparkeerplaats. Ockenburgh blijft verslavend werken….

Activiteiten afgelast

Ook wij ontkomen er niet aan: de activiteiten op de buitenplaats zijn allemaal tot nader order afgelast. Dat geldt dus voor de filmavonden, het praatprogramma Vijf voor Twaalf, Ockademie bijeenkomsten, en ook de 5e editie van de OCK Run hebben we uitgesteld. Zelfs De dag van het Kasteel dat ook dit jaar weer op de agenda stond voor 1 juni a.s. is verzet naar 12/13 september. Dan kunnen we hopelijk dit feest vieren, samen met de Open Monumentendagen. Vele weken aan voorbereidingen en planmakerij gingen vooraf aan al deze leuke activiteiten en events.

Boek over de geschiedenis van Ockenburgh: Een kleyn paleis

De boekpresentatie van ‘Een kleyn paleis’ over de geschiedenis van Ockenburgh die voor 30 maart gepland stond, gaat ook niet door. Het goede nieuws is dat u het boek ‘Een kleyn paleis’ van uitgeverij Walburg Pers, wel al kunt kopen in de boekenwinkels en via bol.com https://www.bol.com/nl/s/?searchtext=boek%3A+een+kleyn+paleis&searchContext=media_all&appliedSearchContextId=&suggestFragment=&adjustedSection=&originalSection=&originalSearchContext=&section=main&N=0&defaultSearchContext=media_all - Vergeet uw aankopen bij bol.com niet te doen via Sponsorkliks.com - dan krijgt Stichting tot behoud van de Historische Buitenplaats Ockenburgh daar nog een % van... Het zijn de kleine dingen die het doen? Dank u wel.

 Zien we elkaar in de Ockenburgh bijlage van de Posthoorn?
 
De geplande Ockenburgh bijlage van de Posthoorn is doorgeschoven van mei naar eind augustus. Hij gaat dus nog steeds door. Kan iedereen toch nog een beetje in de Ockenburgh sfeer blijven. En dat geldt natuurlijk helemaal als u in de bijlage een leuk verhaal over Ockenburgh met de lezers deelt. Herinneringen, ervaringen, foto’s, als het maar over Ockenburgh gaat. Ook (felicitatie) advertenties zijn natuurlijk van harte welkom.  Mail uw bijdrage naar jjansen@uitgeverijwestmedia.nl. En wilt u bijdragen aan de kosten van deze bijlage dan kan u dat ook bij Joyce melden. 
 
Lopende rekeningen, stilgevallen inkomsten…
 
Stichting tot behoud van de Historische Buitenplaats Ockenburgh krijgt geen inkomsten meer binnen sinds Brasserie OCK gesloten is. Daarmee wordt het lastig om lopende rekeningen te betalen, zoals gas licht en water, verzekering en beveiliging. Binnen het bestuur wordt druk digitaal vergaderd over de toekomst van de Buitenplaats. Wilt u dat ons bijzondere burgerinitiatief blijft bestaan, dan zijn uw giften juist nu van groot belang.
Alvast hartelijk dank voor uw steun op onze rekening: NL 78 RABO 0302 0203 73
 
Houd afstand tot elkaar, maar niet in gedachten.
 
Met alle zorgen die we momenteel kunnen hebben zijn de zorgen om elkaar het belangrijkste. Anderhalve meter afstand is van levensbelang, maar dat is dan ook de enige afstand tot elkaar die we moeten bewaren. Bel elkaar, kook voor elkaar, stuur elkaar een leuke kaart of ondersteun de tuinders en help daarmee de ouderen met dit initiatief: 
https://www.linkedin.com/posts/matthijsjaspers_coronacompassie-activity-6647033935698116608-Y4jI
 
We blijven dromen en hopen op een afdoende oplossing, zonder onnodig veel fatale slachtoffers van het Covid-19 virus en blijven in gedachten dicht bij elkaar!

Tot slot een nieuw verhaal van tuingids August Verdonck.

Wie af en toe onze groente- en fruittuin bezoekt in deze periode van winterrust, moet het zijn opgevallen dat een van onze vijgenstruiken een andere plaats heeft gekregen. De reden?  Er moest ruimte worden gemaakt voor een aan te leggen pad dat moet  leiden naar een liftje bij de catacomben. Zo staat deze vijg nu tussen de struiken van de loganberry dichtbij het middenpad. De vijg, wie kent hem nu niet ? Mensen die in deze tijden van toiletpapierrally’s  vanwege de Coronacrisis voor lege schappen staan, moeten  het relaas dat volgt zeker lezen.

Ik geloof dat ik voor het eerste hoorde van een vijg toen mijn tante zaliger mij erop wees. Hij stond tegen een muur in haar tuin. Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar mijn jeugd beneden de Moerdijk. In Weelde, een dorpje tussen Tilburg en Turnhout, net over de Belgische grens, liep ik op Driekoningenavond   liedjes te zingen langs de huizen. Mijn tante had  een oud tafellaken om mijn schouders gedrapeerd en ik liep er samen met haar zoon Nico, uitgerust met een kartonnen kroontje op zijn hoofd en een lampion met brandende kaars aan een stok. In een  washandje verzamelden we wat we kregen nadat we onze liedjes hadden gezongen(Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwen hoed , of woont hier nog een rijke man die ons nog wat geven kan, etc.). We kregen vaak centimes waarin een rond gaatje  zat  en die met een touwtje bijeen waren gebonden ; de opbrengst viel niet tegen. De meeste mensen bij wie we aanklopten, leken gespaard te hebben voor onze komst. Helemaal vreemd was dat niet, maar dat leerde ik pas vele jaren later. Mijn tante had er een winkeltje waar je werkelijk van alles kon kopen. Het hele jaar door  lag er bijvoorbeeld vuurwerk in de schappen , nou ja, sterretjes, maar ook knalerwten en trekbommetjes. De meeste mensen kochten bij mijn tante op krediet en dat verklaart de gulheid waarmee ons muntjes en toffees werden toegestopt. Mijn tante informeerde nadat we terug waren van onze zangtocht, welke bewoners niet hadden opengedaan…
Mijn tante kreeg vrijwel direct na Nieuwjaar de goederen voor Pasen aangeleverd en die versperden het hele huis( je kunt er je bips niet keren, placht mijn vader te zeggen) en de zes kinderen die ze op de wereld had gezet konden met hun vingers niet van de dozen en kratjes afblijven.  De redelijke tucht die ze aan de dag legde, haar man, mijn oom was handelsreiziger, ‘altijd op de  baan’,  staat me nog helder voor de geest, net als haar uitspraak ‘dat zijn vijgen na Pasen’.  Ik begreep niet wat ze bedoelde en ik dorst haar er toen niet naar te vragen. 

Vijgen na Pasen zijn is een uitdrukking die men in de noordelijke Nederlanden niet kent. Ze betekent zoveel als ‘ overbodig, onnodig zijn ‘. Wat speurwerk via het internet leert mij dat in de rooms-katholieke vastentijd vijgen wél mochten worden gegeten. Ik had  indertijd een vastentrommeltje waaruit ik alleen op zondag iets mocht nemen van wat ik in de week had toegestopt gekregen. Van het bestaan van vijgen wist ik niet veel, nou ja op de tekening uit het Paradijs stond Adam met een vijgenblad voor zijn klokkenspel , maar ik kon me er geen vrucht bij voorstellen. Vijgen lagen er toen niet in de kistjes van de groenteboer, net als champignons en avocado’s bijvoorbeeld. Ja, je had paardenvijgen, die lagen op straat en die veegde je op en deponeerde ze bij de rozenstruiken.
In onze tuin op Ockenburgh staan twee heuse vijgenbomen, beter vijgenstruiken. De vruchten die eraan hingen , zijn verdwenen. Mogelijk opgevreten door de halsbandparkieten  die met hun opdringerig  geluid in onze streken zijn aangeland. Vogelasielzoekers ? Normaal  in de koudere streken van Europa rijpen de vruchten pas in het jaar na de vruchtzetting als het tenminste  niet hard heeft gevroren.  In mijn eigen tuin in Zeeland eertijds plukte ik elk najaar tientallen vijgen van mijn imposante struik.
De vijg is een plant die weinig water nodig heeft en van zijn vruchten kun je heerlijke jam maken.  Prepareer je de grote bladeren op de juiste wijze, dan is het brouwsel ervan aan te wenden  bij het bestrijden van maagzweren en aambeien. Mensen met suikerziekte zouden baat kunnen hebben van de krachten die in de vrucht zijn opgeslagen.

Om dit vijgenrelaasje af te sluiten, en nu komt het, ongeduldige lezers,  vertel ik  wat mijn vriend Guus van P. overkwam eind jaren zestig toen hij met zijn vriendin de grens tussen  Joegoslavië en Bulgarije wilde oversteken, op weg naar het Mekka van de zestiger jaren , Afghanistan.  De ijverige douanier merkte bij de visitatie van Guus’ lijf  een bundeltje Duitse marken op in zijn vieze sokken. Guus werd afgevoerd en beschuldigd van deviezensmokkel. In het douaneloodsje bij de grens stopte men hem in een smerig kamertje waarin een emmer stond met vijgen. Daar moest hij het mee doen totdat de Nederlandse consul uit Dubrovnik hem de volgende dag een laissez-faire overhandigde waarmee hij via het vliegveld in Zadar uiteindelijk op Schiphol landde. Gedurende de dag en de nacht die hij in het smerige hok doorbracht, had hij alleen de inhoud van de vijgen gegeten  en de schillen ervan gebruikt als toiletpapier!  Zijn vriendin die hem op zijn pelgrimage begeleidde, wist overigens Afghanistan wel te bereiken. Twee jaar later landde ook zij op Schiphol, zwanger van een Afghaanse herder met wie zij de sterrenhemel had bestudeerd. Naar ik vermoed, heeft Guus van P.  nooit meer een vijg aangeraakt. Dus, voor een nieuwe Coronacrisis uitbreekt,  op naar de Haagse Markt, want daar zijn verse vijgen bijna altijd te koop.
In mijn vorige column heb ik een rekenfoutje gemaakt, een lezer wees me erop: tussen 1956 en 1962 zitten geen acht jaar , maar zes. .een seniorenfoutje!