Αγαπητοί συνάδελφοι, εκλεκτοί φίλοι

Για την επικοινωνία μας σε αυτό το τεύχος είχα ετοιμάσει άλλο περιεχόμενο τελικά όμως δεν μπορώ να αποφύγω την επικαιρότητα και να γράψω κάτι διαφορετικό εκτός από το μεγάλο πρόβλημα της πανδημίας που προέκυψε.

Είμαι σίγουρος πως σχεδόν όλοι σας έχετε διαβάσει πάρα πολλά σχετικά με τον κοροναϊό και αυτά που προκαλεί. Κυκλοφορούν πάμπολλα άρθρα προερχόμενα από πολύ σοβαρά κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής όπως επίσης κυκλοφορούν και άλλα από σχετικούς και άσχετους που ο καθένας, για τους δικούς του ευνόητους λόγους, θέλει να γράφει και να λέει πολλά και διάφορα με ύφος επαΐοντα. Εμείς έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τις σωστές επιλογές, τις έχει όμως και ο υπόλοιπος κόσμος;

Η ασθένεια θα αντιμετωπιστεί επιστημονικά, θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα τα οποία όμως θα αποδώσουν ανάλογα με τον βαθμό που θα τηρηθούν οι οδηγίες. Το ατίθασο του Έλληνα είναι γνωστό και αυτό είναι που μπορεί να δημιουργήσει τα προβλήματα.

Στην ιστορία υπήρχαν πολλές πανδημίες μερικές από τις οποίες αποδεκάτισαν εκατομμύρια κόσμου. Τα τραγικά τους επακόλουθα αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή έργων με πρώτο και καλύτερο τον Βοκάκιο και το Δεκαήμερο του. Έχουμε δει τη θαυμάσια ομώνυμη ταινία του Pasolini, την εξαιρετική θεατρική απόδοση από το Εθνικό μας θέατρο (έχω γράψει κριτική δημοσιευμένη σε εφημερίδα και αναρτημένη στο mytheatro.gr στο διαδίκτυο). Ο Βοκάκιος θέλοντας να περιγράψει το είδος της αντίδρασης των ανθρώπων μπροστά σε πολύ μεγάλους κινδύνους επιλέγει την πιο ευχάριστη εκδοχή, υπάρχουν όμως και τα έργα πολλών άλλων συγγραφέων (Πανούκλα, Αλμπέρ Καμύ, Οι λογοδοσμένοι, Alessandro Manzoni κ.α.) στα οποία οι άνθρωποι δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Το πως θα αντιδράσουμε εμείς, θα φανεί στις προσεχείς μέρες και στους επόμενους μήνες.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι για πρώτη φορά, από όσο ξέρω, οι Έλληνες έδειξαν την εκτίμησή τους χειροκροτώντας από τα μπαλκόνια τους γιατρούς, τους νοσηλευτές καθώς και όλο το παραϊατρικό προσωπικό που με αλτρουισμό και αυτοθυσία, πιστοί στους όρκους τους, με κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.

Ας ελπίσουμε πως με τη βοήθεια της επιστήμης και του Θεού θα ξεπεράσουμε και αυτό το «τέρας» με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και τα υπόλοιπα προβλήματα.

Καλή Ανάσταση!

Με ιδιαίτερη πάντα εκτίμηση και συναδελφική αγάπη
Στέλιος Αντωνιάδης
Καθηγητής - Διευθυντής