Arturo eta Mercedes Cormenzana, anai-arrebak eta ASPARBIko bazkideak, Elkartearen itxiera nola bizi izan zuten eta konfinamenduko hilabeteak zein gogorrak izan ziren kontatzen dute, baina profesionalek terapiei emandako teknologien erabilerari eta telefono bidezko etengabeko kontaktuari esker, euren errehabilitazioarekin jarraitu ahal izan zutela. Gainera, zentroaren irekierarekin sentitu zuten poza adierazi dute, baita itzuleran aurkitu zituzten higiene eta segurtasun neurri handiak ere. Oraindik ere faltan sumatzen dituzte Logopedia bezalako terapiak, ezin izan direla aurrez aurre hartu, baina pixkanaka dena normaltasunera itzuliko dela uste dute.
Guztiontzat hain zaila izan den urte honetan, ASPARBIk etengabe borrokatu du, eta bere kideak ahaldundu ditu, murrizketak gorabehera, bazkideek, senideek eta zaintzaileek uneoro jarrai dezaten beren errehabilitazio-terapiekin, topagunearekin eta elkarren arteko harremanetan.
Umiltasunetik gure onena eman nahi izan dugu, eta ahalegintzen jarraitzen dugu, pixkanaka-pixkanaka eta beti ahalik eta segurtasun handienarekin, gure erabiltzaileek beren elkarteaz aurrez aurre gozatzeko aukera izan dezaten.
|