|
Kerkdienst
Zondag 19 april 2020 ‘Quasi modo geniti’, 10.00 uur.
Voorgangers: ds. Ruud Stiemer en ds. Margo Trapman
De diensten worden uitgezonden vanuit de Grote Kerk van Den Bosch en zijn te volgen via het YouTubekanaal van RTV Lage Landen. Het rechtstreekse internetadres is https://www.youtube.com/channel/UCqyp6pAndqDXPTSNXIMPfcA. Een geluidsweergave van de dienst is terug te vinden op www.kerkdienstgemist.nl.
De liturgieën van de diensten worden geplaatst op www.lambertuskerkvught.nl. |
|
MEDITATIEF
Wat gaan we doen? (bij Handelingen 3: 11-26)
Het begin van de Coronatijd viel samen met de Veertigdagentijd. Veel mensen hebben de overeenkomst ontdekt. Corona en Veertigdagentijd zetten ons beide aan tot bezinning. Niet alleen tot bezinning over ons persoonlijke leven, maar ook tot bezinning over onze samenleving en de grote wereld daarbuiten. Vragen kwamen op over de jachtigheid van ons leven toen we nog ongebreideld konden autorijden, treinen en vliegen. Over de dunne tak die gevaarlijk doorbuigt onder het gewicht van een hecht verknoopte wereldsamenleving. Over onze nonchalante omgang met het dierenrijk waaraan het virus te wijten is. Over het belang van het gezin, de familie en andere lokale gemeenschappen die we in de precoronatijd weleens hebben verwaarloosd. Over onze verbondenheid met mensen die naar het schijnt schuldiger zijn aan de ramp dan anderen (ouderen, mensen met een slechte gezondheid, mensen die de ziekte al hebben, Italianen en andere frivole buitenlanders). Over het moment waarop iemand zal zeggen dat we omwille van de economie bepaalde groepen moeten loslaten en bepaalde andere groepen (bedrijven?) moeten steunen – en hoe wij dan zullen reageren. En zo voort.
Al deze vragen zijn omvangrijk en zo onbepaald dat je er gemakkelijk in verdwaalt. Daarom is het niet onbelangrijk, maar, in tegendeel, een beslissend voordeel, dat we, ondanks de gedempte atmosfeer en de gesloten kerken, Pasen hebben gevierd. Tussen de ‘duizend zorgen, duizend doden’ van deze tijd heeft iemand het mijmeren achter zich gelaten en zich laten veranderen in een mens van bereidwilligheid en overgave. In de overtuiging ‘Ik ben schuldig, maar God redt’ is Hij met het kruis op zijn rug aan een tweede leven begonnen. Sinds Pasen gaat dat tweede leven ons aan. Niet als een oplossing voor al onze vragen, maar primitiever, als de levenshouding die vóór alle vragen de gemeenschap en de liefde plaatst.
Pasen nodigt ons uit of eigenlijk: sommeert ons, om uit het donkerbruine vermoeden van de Veertigdagentijd een conclusie te trekken en weg te stappen uit het wikken en wegen van menselijke mogelijkheden. Ga verder op hoop van Gods zegen – dat is de boodschap.
Je merkt hoe ongelegen Pasen midden in de gang van zaken valt die in het Jeruzalem van 33 na Christus normaal wordt gevonden. De vragen van de dag zijn, zoals altijd, van politieke, economische, morele en religieuze aard en de discussie erover is nog lang niet ten einde. Ondertussen eet de rijke zijn biefstuk en bedelt de lamme bij de tempelpoort. Tot een tweetal vissers bij het binnengaan van de tempel een verlamde geneest en begint over de opstanding van Jezus. Brutaal vegen ze de hele bestaande orde van tafel: nu pas begint de tijd van het heil, zeggen ze, jullie waren onwetend en slecht: ‘Wend u af van uw huidige leven en keer terug tot God om vergeving te krijgen voor uw zonden, opdat er tijden van verademing mogen komen van het aangezicht des Heren’ (3:19).
De vragen die de Coronacrisis en de veertigdagentijd ons stellen zijn niet onbelangrijk. Maar het is nodig om ze met een bepaalde energie en een bepaalde gezindheid te lijf te gaan. Ze moeten ons niet de baas worden zodat wij, als de risico’s voor de spraakmakende massa in ons land voorbij zijn, weer teruggevoerd worden in de gebaande paden, of zodat wij verlamd staan te kijken als de spraakmakende massa beslist dat solidariteit en barmhartigheid tussen haakjes moeten worden gezet om ‘vitale’ industrieën en bedrijfstakken overeind te helpen.
Laten we deze Paastijd gebruiken om ons het Paasgeloof werkelijk eigen te maken. Van daaruit kunnen we dan bepalen wat voor een gemeenschap we willen zijn voor God en voor de mensen. Laten we bepalen hoe we zullen reageren op sociale tweedeling en op een verder groeiende werkloosheid, laten we bedenken welke stappen we kunnen zetten richting een aandachtiger, gezonder en duurzamer leven, laten we nu al beslissen hoe we ons gaan opstellen als er misschien tekorten aan levensmiddelen ontstaan.
De kerk neemt een voorschot op Gods toekomst. Pasen is haar argument. Het goede nieuws is dat daarmee de ‘wetten en praktische bezwaren’ van de huidige wereld naar het tweede plan worden gedrongen. De andere kant van de medaille is, dat dat van ons iets vraagt: geloof, bereidwilligheid, inzet, fantasie. We worden uitgenodigd, eigenlijk: gesommeerd, om die dingen ook in deze tijd te laten zien.
Ds. Udo Doedens
Wilt u reageren? Stuurt u uw reactie dan voor volgende week woensdag, 22 april, naar de redactie van de Nieuwsbrief predikant@lambertuskerkvught.nl
|
|
|
STAMTAFEL MORGEN (VRIJDAG 17 april)
De Stamtafel is een begrip in de Lambertuskerk. Met elkaar in gesprek over de actualiteit naar aanleiding van een stuk uit de krant of een persoonlijke observatie. Morgen, vrijdag 17 april, proberen we het via Zoom.
Doet u mee? Logt u dan om 10.00 uur in met deze link:
https://zoom.us/j/7505739172?pwd=RkFZeUZqeTFlVjlEdmJFQzVZR05aUT09
Meeting ID: 750 573 9172
Password: 651240
|
|
|
ZOOMEN MET DE JEUGDKAPEL
Op de avond van Stille Zaterdag ontmoetten de leden van de Jeugdkapel elkaar voor het eerst sinds het begin van het Coronatijdperk. De ontmoeting vond natuurlijk digitaal plaats. We zwaaiden naar elkaar van achter onze computerschermen en streden met haperende verbindingen en wegvallend geluid.
De laatste keer ging het bij de jeugdkapel over vasten als voorbereiding op Pasen. Het is niet moeilijk om in het verplicht thuis zitten en alle activiteiten buitenshuis afzeggen ook iets van 'vasten' te zien. Maar waar loopt dit vasten op uit? Op Pasen? We spraken met elkaar over de vraag of het straks anders zal worden door wat we nu meemaken.
We hadden ook een toespraak gelezen van Paus Franciscus. Hij hield die eind maart voor een leeg Sint Pietersplein voordat hij de zegen 'Urbi et Orbi', voor stad en land, uitsprak. De Paus begint bij het verhaal over de Storm op het meer: de Coronacrisis als storm, de mensen als discipelen die bang zijn om te vergaan. En dan Jezus die vraagt: 'Waarom ben je bang? Heb je nog geen vertrouwen?' Een spannende vraag. Want hoe kunnen we in deze tijd zomaar vertrouwen hebben?
De Paus vindt dat veel mensen al werken vanuit dat vertrouwen als ze ondanks Corona hun werk blijven doen: thuis, in het ziekenhuis, in de supermarkt en tal van andere plekken. Nu onze gewone zekerheden wegvallen merken we ook dat we kwetsbaar zijn en het alleen niet zomaar redden.
De jeugdkapel-leden gaven aan dat ze erg uitzagen naar 'hierna', als het leven weer 'gewoner' wordt. Tegelijk dachten ze dat het gewone dan juist extra bijzonder zal zijn. Het gevoel dat we het leven niet zomaar kunnen plannen en regelen zal bij ons blijven. Misschien brengt ons dat ook bij God in de buurt, bijvoorbeeld bij een houding van ontvangen in plaats van controleren. Pasen heeft daar ook mee te maken.
We ontstaken tot slot allemaal een kleine paaskaars die ik 's middags had rondgebracht. Het licht van Christus als uitdrukking van hoop dat ons leven wordt gegeven ondanks de dood. Een volgende keer spreken we hopelijk verder over wat de hoop van Pasen in Coronatijd allemaal kan betekenen.
Petruschka Schaafsma
|
|
Gelezen: ZICHTBARE GEMEENSCHAP ALS TOEGIFT
‘Het is voor de christen niet vanzelfsprekend, dat hij onder christenen mag leven. Jezus Christus zelf leefde temidden van zijn vijanden en tenslotte lieten al zijn discipelen hem in de steek. Aan het kruis was Hij volkomen alleen, omgeven door boosdoeners en spotters. Daarvoor was Hij in de wereld gekomen: om vrede te brengen aan de vijanden van God. Daarom behoort ook de christen niet te verkeren in de veilige beschutting van het kloosterleven, maar midden onder de vijanden. Dáár heeft hij zijn taak en zijn werk. (…) Tot [de zichtbare eenheid van het volk van God aan het einde der tijden] blijft het in de verstrooiing, alleen verenigd in Jezus Christus en ook slechts daarin één, dat het, uitgestrooid onder de ongelovigen ‘in verre plaatsen’, Hem gedenkt. Daarom is het in de tijd tussen de dood van Christus en de jongste dag alleen maar een genadige vóór-gift der laatste dingen, als christenen hier toch reeds in een zichtbare gemeenschap met andere christenen mogen leven. Het is genade van God, dat in deze wereld een gemeente zichtbaar, rondom Woord en Sacramenten, bijeen mag komen. Maar aan deze genade hebben niet alle christenen deel. De gevangenen, de zieken, de eenzamen die in de verstrooiing leven, de predikers van het Evangelie in de heidenwereld – zij staan alleen. Zij weten,
dat zichtbare gemeenschap genade is.’
Uit: Dietrich Bonhoeffer, Leven met elkander (1939)
|
|
Wat leest en luistert Menno Schrijver?
Wie Menno Schrijver een beetje kent, weet dat hij een groot muziekliefhebber is. Ook de andere kunsten draagt hij een warm hart toe. Dit paasweekeinde was hij druk in de tuin bezig, waar hij onder meer twee seringen plantte, maar er schoot gelukkig tijd over voor lezen en luisteren.
‘Momenteel ben ik het boek De acht bergen van Paolo Cognetti aan het lezen en heb het bijna uit. Het verhaal speelt zich af in de Italiaanse Alpen en geeft mooie natuurbeschrijvingen. Het is een prettig leesbaar boek dat, zonder grote dramatiek, een beeld geeft van de levensloop van de hoofdpersonen en hun relatie.
Tijdens het Paasontbijt heb ik een CD met de Hoornconcerten van Mozart gespeeld. Ik luister hier graag naar. Het is muziek waar je geconcentreerd naar kunt luisteren maar die het ook verdraagt om als sfeervolle achtergrond te dienen. Wat mij er onder ander in aantrekt is de milde, ietwat weemoedige klank van de hoorn.’
|
|
Meeleven
De PTT is niet meer, maar ze heeft een onsterfelijke spreuk nagelaten: 'Een kaartje, kleine moeite, groot plezier.' Denkt u aan deze gemeenteleden?
Jan Mahulette
Glorieuxlaan 21
5261 SG Vught
Johanna Slingerland-van Zuylen
p/a Van Neynselstichting B 1.22
Postbus 90112
5200 MR Den Bosch
Roel Stemmer
p/a Hotel De Kruishoeve
Kruishoeveweg 6
5263 NM Vught
Willy de Koning
Van Sonstraat 65
5262 HD Vught
Kent u iemand die voor een blijk van medeleven in aanmerking zou komen? Belt of mailt u dan met Marjolein Los (marjoleinlos@gmail.com; 073-6566524).
Foto: Menno Schrijver
|
|
4 KRONIEKEN: MARJOLEIN LOS
In mijn overpeinzingen over de huidige situatie waarin we met elkaar verkeren, vallen mij verschillende dingen op. Er is tijd om te observeren, ruimte om na te denken, maar ook om aan te passen. Er is opeens zo veel creativiteit onder de mensen, er worden problemen omtrent communicatie met elkaar opgelost, simpelweg via streaming, face time, skype, video bellen. Ineens kunnen we vergaderen via de computer, spelletjes met elkaar doen, boekjes voorlezen aan de kleinkinderen. Onze creativiteit reikt ver, dat blijkt wel weer. Een positieve ontwikkeling.
Sinds kort doet Jan ’s ochtends vroeg de boodschappen. Om kwart over zeven staat hij al bij Albert Heijn om, tijdens het bekende ouderenuurtje, onze levensmiddelen aan te vullen. Illegaal, gezien de leeftijdsgrens van 70 jaar, maar hij is nog niet teruggestuurd. Ouderen zien er tegenwoordig ook jonger uit en Brabanders knijpen snel een oogje dicht!
Het viel me op dat, toen enkele weken geleden de eerste Coronabesmetting in ons land bekend werd, we daar nog betrekkelijk rustig onder bleven. Daarna veranderde alles heel rap. Beperkende maatregelen werden opgelegd en ons geordende leven veranderde in een mierenhoop waarin je met een stokje geroerd hebt… Iedereen vloog alle kanten op, totale ontwrichting van de maatschappij. De keurig vertrouwde paadjes maakten plaats voor duistere wegen vol gevaar. Kunst en vliegwerk van regering en overheid kwamen eraan te pas om, in een intelligente Lock Down, onze maatschappij weer enigszins op orde te krijgen. De anderhalve meter maatregel werkt gelukkig naar behoren. De gevolgen voor de economie schuiven we nog even voor ons uit, eerst dat ellendige virus met elkaar bestrijden en thuisblijven. De een wat meer dan de ander.
De tuintjes in onze buurt puilen uit van de spelende kinderen. Opvoedende ouders en ook de speeltuintjes worden dankbaar benut. Een aantal jonge kinderen had in de afgelopen weken de tijd van hun leven. Spelen met vriendjes op straat, dagverblijven bleven grotendeels gesloten, heerlijk voorjaarsweer. Geluksvogels gezien het groot aantal schrijnende gevallen in de grote steden en wanhopige kinderen binnen probleemgezinnen.
De wanhoop nabij zijn ook onze oude mensen in de verpleegtehuizen. Zij krijgen al weken geen bezoek meer. Snappen niet waarom hun geliefden hen niet meer komen knuffelen. Afgesloten van de buitenwereld wachten ze op een nieuwe tijd, zonder Corona. Mijn ouders zitten allebei in een verpleegtehuis. Ze zijn 94 en 97 jaar oud. Mijn moeder begrijpt er helemaal niets meer van, mijn vader een beetje. Gelukkig kunnen we met hem nog skypen. Hij weet dat het virus ons ervan weerhoudt om bij hem op bezoek te komen. ’Ik weet het wel, je mag niet komen’, zegt hij verdrietig als we via face time met hem praten, ‘maar ik zie je nu toch!’ En dan breekt er toch een lachje door op zijn gezicht. Lang leve de techniek, denk ik dan op zo’n moment, maar toch. We missen het knuffelen, het aanraken van elkaar. Opa’s en oma’s missen het fysieke contact met hun kleinkinderen. Onze oudjes en de kwetsbaren in onze samenleving begrijpen zo weinig van wat er allemaal gebeurt. Voor hen is het extra angstig.
Gelukkig zij er ook nog zo veel mooie dingen. Het uitlopen van de knoppen, zingen van de vogels, de pasgeboren lammetjes in de wei, de rust nu er zoveel minder vliegverkeer is, spelende en lachende kinderen, mensen die weer tijd voor elkaar hebben... kleine dingen die het leven mooi maken en waarvan we weer blij worden. Goed om ze te zien. Juist nu.
Ik geef de pen door aan Bauk Koster.
Marjolein Los
|
|
|
P S A L M 1 2 6
In Psalm 126 staat ‘Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien’. De theoloog Kornelis Heiko Miskotte las deze tekst vlak na de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog. Hij vond Psalm 126 een psalm vol geheimen en na de bevrijding begonnen de woorden uit deze psalm voor hem te spreken.
‘Verdoofd en schamper van gemis’, zo is het vaak. Laten we na deze Coronacrisis onze tranen drogen, ons verlies verwerken om vervolgens te ‘Zingen, te lachen, gelukkig te zijn’. Zo moge het zijn.
Volgens Kornelis Heiko Miskotte gaat het hierom, ‘Dat de bevrijde en teleurgestelde dieper bevrijd dan teleurgesteld is. Daarom zijn zijn tranen zelf een verkwikking van het oude land en de ingezonken harten, als de vroege en de late regens.’
Als we over een lange tijd bevrijd worden van deze Coronapandemie en crisis, dan treffen wij ook lege stoelen aan. Er zullen tranen vloeien om dit enorme leed. We zullen genieten van de bevrijding en leren omgaan met de teleurstellingen die zij met zich meebrengt.
Zelf leven we in een ‘intelligente lockdown’, grote afstand bewaren, contacten zoveel mogelijk beperken. Niet knuffelen, geen handen schudden, niet kussen. Wel overmatig onze handen wassen. Ons sociaal leven ligt stil: geen bioscoopbezoek, alle horeca is gesloten, leerlingen hebben noodgedwongen thuisonderwijs. Alle gebedshuizen zijn dicht. Iedereen wordt verzocht om zo veel mogelijk thuis te blijven.
In verpleeghuizen zitten ouderen op hun kamers, in ballingschap, zij mogen hun familie niet ontmoeten. Dit geldt ook voor gehandicapten, ook zij worden ernstig beperkt in hun sociale leventje. Geen familiebezoek.
Nu leven we in 2020 in een andere crisis. De wereld is in de ban van de Coronapandemie. Een onzichtbare vijand. De ziekenhuizen liggen vol met Coronapatiënten, in ballingschap want zij mogen hun geliefden niet zien.
In 1953, na de Watersnoodramp, toen het water zich als vijand had gemanifesteerd, schreef Miskotte een preek. Deze preek wordt door sommige kerken wederom gelezen. Ook na deze ramp bleven veel stoelen leeg en was er een gevoel van weemoed om het leed.
Tijdens de oorlog leefden mensen noodgedwongen in ballingschap, mensen die leefden in schuilplaatsen waren verscholen voor de vijand. Na de oorlog kwam iedereen uit deze schuilplaatsen te voorschijn en ging op zoek naar familie en vrienden. Al snel bleek dat veel stoelen voor altijd leeg bleven. Als hij verder leest, leest hij: ‘Als God ons thuisbrengt’. Dan is er na de bevrijding een gevoel van weemoed om het leed.
Henriëtte Rosema van de Laak
Bronnen:
Alex van Ligten: Intussen is het ook weer droog geworden
www.miskottestichting.nl
===========================================================================
Telefoondienst
week zaterdag 18 t/m vrijdag 24 april
| Zaterdag 18 ochtend |
Anna Paulien Maaskant |
06-48330610 |
| Zaterdagmiddag |
Henriette Rosema |
06-54900224 |
| Zondagochtend 19 april kerkdienst TV |
Beloken Pasen |
|
| Zondagmiddag |
Janine Mutsaerts |
06-53389646 |
| Maandag 20 ochtend |
Rose-Anne de Haan |
06-11727440 |
| Maandagmiddag |
Wilmy Luijten |
06-22825341 |
| Dinsdag 21 ochtend |
Marjolein Los |
06-33740195 |
| Dinsdagmiddag |
Wim Luijten |
06-13430887 |
| Woensdag 22 ochtend |
Hans de Bruijne |
073-6571980 |
| Woensdagmiddag |
Hester Dekker |
073-6563995 |
| Donderdag 23 ochtend |
Jane de Vries |
06-25138252 |
| Donderdagmiddag |
Hilde Spruit |
06-47119798 |
| Vrijdag 24 ochtend |
Willem Westerwoudt |
06-49263396 |
| Vrijdagmiddag |
Hilda Spoor |
06-19952886 |
|
|
|
SAKURA
dromend over Japan
dicht ik de dagen aaneen
met kersenbloesems
wat is een haiku
zonder de lentetaal van
de kersenbloesems?
zwevend op de wind
een kersenbloesemblaadje
op reis naar de maan
onafscheidelijk
liefde en kersenbloesems
ach, schone jonkvrouw …
genoeg voor een jaar
één dag vol kersenbloesems
onvergetelijk
onzichtbaar dit jaar
Japanse kersenbloesems
slechts treurwilgen
wedergeboorte
de ziel is onsterfelijk
in kersenbloesems
eeuwig is jouw taal
sakura, o sakura
roze lentetolk
Vught, 31 maart 2020
Mari-Anne van Oortmerssen ©
|
|
|
Risotto met groene asperges
 Dit is een van mijn favoriete recepten. De romigheid van de risotto doet mij denken aan vroeger, toen wij een dag nadat wij rijst in de hoofdmaaltijd hadden gegeten, de restjes rijst mochten eten met boter en bruine suiker. Wij als kinderen vonden dat altijd een traktatie. Misschien heeft deze nostalgie meegewerkt in de beleving van de risotto. De simpelheid van de Italiaanse gerechten, maar bovenal de smaak maakt risotto zo lekker. Risotto kan in vele varianten gemaakt worden, met paddenstoelen, met garnalen, met doperwtjes, met, ja met wat eigenlijk niet? Belangrijk zijn de rijst, de boter en de Parmezaanse kaas.
Ingrediënten voor 4 personen
400 gram risottorijst
klont boter
500 gram asperges
1 ui
200 ml. witte wijn
1 liter groentebouillon
versgemalen peper
Parmezaanse kaas
Snijd de houtige onderkant van de asperges. Doe hetzelfde met de bovenkant (de kopjes). Deze kopjes bewaar je. De onderstukjes kun je wegdoen. De asperges (zonder de kopjes) snijd je in kleine stukjes. Snipper de ui, smelt een dikke klont boter in de pan en fruit de ui samen met de aspergestukjes. Doe nu de risottorijst erbij en laat glazig worden.
Blus na ongeveer 2 minuten af met de witte wijn. Laat de wijn volledig opnemen door de rijst.
Daarna schep je een soeplepel bouillon erbij. Gedurende de tijd dat bij tussenpozen bouillon wordt toegevoegd, moet er steeds worden geroerd, anders gaat de rijst aan de bodem plakken. Als de eerste lepel bouillon door de rijst is opgenomen, doe je de volgende erbij en zo ga je door tot de rijst bijna gaar is. Dit duurt ongeveer 16 minuten. Nu voeg je de kopjes van de asperges toe.
Terwijl de rijst nagaart, is het de tijd om de Parmezaanse kaas toe te voegen en naar smaak nog wat peper uit de molen.
Zet nog wat gemalen kaas op tafel om de risotto te verwennen. Serveer een groene salade vooraf. We moeten natuurlijk onze vitaminen in de gaten houden.
Ik zou zeggen Buon appetito.
Willem Hoeve
|
|
|
Pasen vanuit internationale huiskamers
Rieke Oosterhuis, dezer weken veel te vinden bij haar ouders in Vught, stuurde ons de link naar een muziekopname. Ze schrijft: ‘In de Goede Week reizen er normaal gesproken duizenden jongvolwassenen af naar het klooster in Taizé om met elkaar toe te leven naar de verrijzenis van Jezus Christus: het Paasfeest. Maar dit jaar bleef ook in Taizé de kerk leeg tijdens de paasviering. Hoewel wij elkaar niet fysiek kunnen ontmoeten, kan een ontmoeting via het gebed en de muziek wel plaatsvinden. Deze hoopvolle gedachte vertaalde frère Benoît in de samenstelling van een internationaal, virtueel koor en orkest. Zo klonk van over de hele wereld "In resurrectione tua", wat resulteerde in deze paasboodschap vanuit de gemeenschap van Taizé.' https://www.youtube.com/watch?v=M-hybuhxJg8 Als u goed oplet, ziet u Rieke zelf ook.
|
|
|
Klokkengroet
Nu we in de coronacrisis zijn beland, luiden iedere woensdagavond van 19.00 – 19.15 uur klokken van kerktorens door het hele land. In het dagelijks leven zijn we gewend veel verschillende plekken op te zoeken, zoals ons werk, de school, de sportclub, winkels en theaters, bioscopen, filmhuizen en vrienden. Veel van deze plaatsen zijn gesloten en vrienden moeten we liever niet bezoeken.
Ook veel kerken hebben hun deuren moeten sluiten. Kerken – de plaatsen waar eendracht en hoop een thuis hebben – kunnen niet meer gebruikt worden om deze hoop te verkondigen.
In Rotterdam is het initiatief ontstaan om klokken te luiden. Een teken van hoop en troost; een signaal van respect voor alle mensen die werken in de hulpverlening; en om mensen met elkaar te verbinden. Vele torens, kerken en klokkenstoelen luiden mee. Dit initiatief is ook aanbevolen door de Raad van Kerken in Nederland.
In aansluiting op dit initiatief zijn de plebaan van den Bosch, het beraad van Kerken in Den Bosch o.l.v. ds. Erica Scheenstra en het Bossche Klokkenluiders Gilde een regionaal initiatief gestart om op Eerste Paasdag om 12.00 uur de klokken in de regio van Den Bosch te luiden. Meer informatie vindt u op de website: www.klokluiden.nl
‘Een hoorbare groet aan allen die leven in eenzaamheid, ziekte of vertwijfeling’.
De Gemeente Vught, die de toren van de Lambertuskerk beheert, heeft toegezegd om op woensdagen en op eerste Paasdag de klokken te laten luiden. Ik ben blij dat de gemeente zich wil inspannen om elkaar een hart onder de riem te steken. Spitst uw oren iedere woensdagavond vanaf 19.00 uur. In de stilte van de crisis is er meer te horen.
Jacobien Schrijvershof
|
|
|
Deze nieuwsbrief is samengesteld door Udo Doedens en Rose-Anne de Haan.
Heeft u vragen of wilt u een bijdrage leveren stuur dan een mail naar
predikant@lambertuskerkvught.nl
|
|
|
|
|
|
