|
Θα σας πω κάτι.
Δεν γνώριζα ότι υπάρχει αυτός ο ενεχυροδανειστής (;) ονόματι Ριχάρδος μέχρι που τον συνέλαβαν και το 'γραψε το Twitter. Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει αυτό το πράγμα. Από τα 10 δημοφιλέστερα βίντεο του ελληνικού YouTube δεν έχω δει κανένα. Πότε πότε βλέπω στα timeline να αναφέρουν τηλεοπτικές εκπομπές τις οποίες δεν αναγνωρίζω και για τις οποίες δεν ξέρω τίποτε. Μιλάνε για το "ΤΜΝΤ" και δεν καταλαβαίνω τι είναι. Έμαθα ότι υπάρχει ένα τηλεοπτικό κανάλι που το λένε Open όταν με κάλεσαν να μιλήσω σε μια εκπομπή του. Αν μου ζητήσεις να σου πω έναν ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού -έναν όχι δέκα, έναν-, και δεν έχω ίντερνετ δίπλα, θα αποτύχω. Ούτε έναν. Εγώ, που κάποτε παρακολουθούσα ελληνικά αθλητικά με ενθουσιασμό, έγραφα τα στατιστικά σε μπλοκάκια και με ενδιέφερε ο Ολυμπιακός να κερδίζει. Πριν από χρόνια.
Όσο περνάει ο καιρός αισθάνομαι ότι συμμετέχω στην κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα αυτής της χώρας όλο και λιγότερο. Σαν να υπάρχει μια κοινωνική συνισταμένη στην κοινωνία από την οποία σταδιακά αλλά με συνέπεια αυτοεξορίζομαι. Δεν το λέω για καλό. Δεν κομπάζω. Ίσα ίσα.
Βεβαίως, ζούμε σε μια εποχή υπερπροσφοράς πληροφορίας. Κανείς δεν μπορεί να τα παρακολουθεί όλα. Διάβαζα τις προάλλες ότι ένας από τους πιο διάσημους ανθρώπους στο ίντερνετ (όχι στον έξω κόσμο, στο ίντερνετ, όπου κυρίως ζω κι εγώ) λέγεται Νίντζα και το αντικείμενό του είναι να παίζει Fortnite. Δεν τον ήξερα. Πρώτη φορά τον άκουγα. Βεβαίως, δεν έχω παίξει ποτέ και Fortnite.
Αλλά όσον αφορά τα εγχώρια, αναρωτιέμαι: όταν ζεις σε μια κοινωνία και συμμετέχεις σε αυτήν, ίσως κάποια βασικά να πρέπει να τα ξέρεις. Κάποια να τα παρακολουθείς έστω και από χρέος συμμετοχής στα κοινά. Έτσι δεν είναι; Δεν είμαι σίγουρος. Δεν ξέρω. Ρωτάω.
Όπως όλοι, εγώ επιλέγω ένα μικρό υποσύνολο από τις πληροφορίες και τα πολιτισμικά προϊόντα που είναι διαθέσιμα σήμερα και, από ό,τι αποδεικνύεται, συνειδητά και συστηματικά, κάνω πολύ διαφορετικές επιλογές από τους περισσότερους ανθρώπους γύρω μου. Δεν ξέρω γιατί. Δεν έχω ιδέα γιατί δεν νιώθω καθόλου το προαναφερθέν χρέος συμμετοχής στα κοινά, γιατί δεν έχω τη διάθεση να κάνω καν τον κόπο να ανοίξω ένα tab για να βρω τα πραγματικά αρχικά εκείνης της τηλεοπτικής εκπομπής που δεν ξέρω και σας ανάφερα πιο πριν. Γιατί δεν είναι TMNT. Είναι κάτι άλλο. Το "ΤΜΝΤ" προφανώς μου ήρθε από τα Teenage Mutant Nija Turtles.
Ο λόγος που σας τα εκμυστηρεύομαι όλα αυτά είναι μια άλλη αμφιβολία. Κάθε εβδομάδα στην Καθημερινή και κάθε μέρα από τη διαΝΕΟσις ασχολούμαι με αυτή τη χώρα και τα προβλήματά της και τις πιθανές λύσεις που θα χρειαστεί να υλοποιήσει για να βγει από την αέναη κρίση. Η αμφιβολία μου είναι η εξής: γιατί ενώ ασχολούμαι τόσο με αυτό το θέμα και με ενδιαφέρει πραγματικά, ταυτόχρονα αυτοαπομακρύνομαι από την πολιτισμική πραγματικότητα αυτής της ίδιας χώρας; Αφού με νοιάζει, γιατί δε με νοιάζει;
Αυτό θα καθίσω να σκεφτώ λίγο καλύτερα αυτές τις γιορτινές ημέρες, ανάμεσα σε πολλά άλλα.
Εσάς σας εύχομαι να τις περάσετε πιο ανέμελα.
<3
Μια προαναγγελία: Το 2019 το Αεροδρόμιο της Αθήνας θα κυκλοφορήσει μια συλλογή διηγημάτων στην οποία θα συνεισφέρω κι εγώ. Το διήγημα το γράφω αυτό τον καιρό. Λέγεται "Ο Άνθρωπος Που Έμοιαζε Με Όλους".
Σήμερα στην Καθημερινή: Γράφω για την ανάγκη της ενσυναίσθησης στην πραγματική διεξαγωγή της πολιτικής. Ουσιαστικά, το να μπορείς να καταλάβεις πώς αισθάνεται ο κάθε συνδικαλιστής ταξιτζής και να τον συμπεριλαμβάνεις στις όποιες λύσεις. Να μην νομίζεις ότι θα εξαφανιστεί μαγικά. Είναι περίπλοκο.
Καινούρια διαΝΕΟδιαβάσματα: Βγήκε και η μεγάλη έρευνα για τις εξαγωγές.
|
