αυτή είναι μια εντελώς νέα χρονιά
Ομολογουμένως μέχρι τώρα μοιάζει πάρα πολύ με την προηγούμενη, και υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι σε κάποια βασικά θέματα θα εξελιχθεί ακόμα χειρότερα, αλλά κοιτάξτε, όταν η Γης ολοκληρώνει μια γύρα γύρω απ' τον ήλιο, οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, γεμάτο με αλλιώτικα, ολοκαίνουρια λάθη.
Οπότε, ας πούμε, είναι μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσω αλλιώτικα γράμματα και σχέδια γι' αυτό εδώ το γράμμα που σας στέλνω, με την ελπίδα να διαβάζεται καλύτερα σε κάποιες από τις ηλεκτρονικές συσκευές που μέχρι πέρυσι (πριν από λίγες ημέρες) δεν το έδειχναν και πολύ σόι.
να μου πείτε πώς πήγε αυτό το πείραμα
Κατά τα άλλα, ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον που είμαι σίγουρος ότι θα μας απασχολήσει σε κάποιο βαθμό το 2019 είναι η απόπειρα κάποιων εκ των αποκρουστικών ανδρών τη δράση των οποίων αποκάλυψε το κίνημα #MeToo δειλά δειλά να σχεδιάσουν ένα κάποιο comeback. Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε τη γελοία προσπάθεια του (υπόδικου, πλέον) Κέβιν Σπέισι, αυτήν είχαμε συνέχεια με τον κάποτε δημοφιλέστερο κωμικό του κόσμου, τον Λούι Ση Κέη. Η προσπάθειά του ήταν εξίσου γελοία αλλά ακόμα πιο χυδαία, από την άποψη ότι ο άνθρωπος αυτός, η δουλειά του οποίου κάποτε ξεχείλιζε από ευαισθησία και ενσυναίσθηση, πλέον έχει καταντήσει σε έναν γκρινιάρη ακροδεξιό, που νομίζει ότι είναι θύμα και τα βάζει με μερικά από τα πιο ευάλωτα άτομα του σύμπαντος, τα θύματα δολοφονικών επιθέσεων σε σχολεία και τα trans παιδάκια.
Θα μπορούσα να πω ότι είναι κρίμα, καθώς έχω περάσει πολλές ευχάριστες ώρες απολαμβάνοντας τη δουλειά του συγκεκριμένου δημιουργού τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν το λέω, επειδή δεν είναι. Σιγά το πράγμα. Δεκάδες οι άλλοι κωμικοί που αξίζει να παρακολουθεί κανείς. Γεμάτο είναι το Netflix. Εκατοντάδες οι ηθοποιοί. Δε χάθηκε κι ο κόσμος, αν ξεγράψουμε μερικούς ανώμαλους και/ή παλιάνθρωπους, και τους αφήσουμε να χαθούν εκεί που τους αξίζει. Στη λήθη.
|