αυτή είναι μια εντελώς νέα χρονιά

Ομολογουμένως μέχρι τώρα μοιάζει πάρα πολύ με την προηγούμενη, και υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι σε κάποια βασικά θέματα θα εξελιχθεί ακόμα χειρότερα, αλλά κοιτάξτε, όταν η Γης ολοκληρώνει μια γύρα γύρω απ' τον ήλιο, οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, γεμάτο με αλλιώτικα, ολοκαίνουρια λάθη. 

Οπότε, ας πούμε, είναι μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσω αλλιώτικα γράμματα και σχέδια γι' αυτό εδώ το γράμμα που σας στέλνω, με την ελπίδα να διαβάζεται καλύτερα σε κάποιες από τις ηλεκτρονικές συσκευές που μέχρι πέρυσι (πριν από λίγες ημέρες) δεν το έδειχναν και πολύ σόι. 

να μου πείτε πώς πήγε αυτό το πείραμα 

Κατά τα άλλα, ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον που είμαι σίγουρος ότι θα μας απασχολήσει σε κάποιο βαθμό το 2019 είναι η απόπειρα κάποιων εκ των αποκρουστικών ανδρών τη δράση των οποίων αποκάλυψε το κίνημα #MeToo δειλά δειλά να σχεδιάσουν ένα κάποιο comeback. Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε τη γελοία προσπάθεια του (υπόδικου, πλέον) Κέβιν Σπέισι, αυτήν είχαμε συνέχεια με τον κάποτε δημοφιλέστερο κωμικό του κόσμου, τον Λούι Ση Κέη. Η προσπάθειά του ήταν εξίσου γελοία αλλά ακόμα πιο χυδαία, από την άποψη ότι ο άνθρωπος αυτός, η δουλειά του οποίου κάποτε ξεχείλιζε από ευαισθησία και ενσυναίσθηση, πλέον έχει καταντήσει σε έναν γκρινιάρη ακροδεξιό, που νομίζει ότι είναι θύμα και τα βάζει με μερικά από τα πιο ευάλωτα άτομα του σύμπαντος, τα θύματα δολοφονικών επιθέσεων σε σχολεία και τα trans παιδάκια. 

Θα μπορούσα να πω ότι είναι κρίμα, καθώς έχω περάσει πολλές ευχάριστες ώρες απολαμβάνοντας τη δουλειά του συγκεκριμένου δημιουργού τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν το λέω, επειδή δεν είναι. Σιγά το πράγμα. Δεκάδες οι άλλοι κωμικοί που αξίζει να παρακολουθεί κανείς. Γεμάτο είναι το Netflix. Εκατοντάδες οι ηθοποιοί. Δε χάθηκε κι ο κόσμος, αν ξεγράψουμε μερικούς ανώμαλους και/ή παλιάνθρωπους, και τους αφήσουμε να χαθούν εκεί που τους αξίζει. Στη λήθη. 

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω για τις εκλογές και τον τρόπο που παίρνουμε αποφάσεις γενικότερα. Οι εκλογές, βλέπετε, δεν είναι έρευνα κοινής γνώμης. Είναι μηχανισμός λήψης αποφάσεων. Δεν είναι να τις χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε την άποψή μας ή τα συναισθήματά μας. Είναι για μια συγκεκριμένη δουλειά, για να επιλέγουμε εκπροσώπους. Κι αυτό πολύς κόσμος σε πολλές δημοκρατίες, ακόμα και τις πιο εξελιγμένες, δεν το έχει καταλάβει καλά. 

Στο άρθρο χρησιμοποιώ και μια ιστορία από αυτό το βιβλίο, το "The Fifth Risk" του Μάικλ Λιούις, που εξηγεί με απλά λόγια το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί στον κρατικό μηχανισμό των ΗΠΑ επί Τραμπ (εξαιτίας του γνώριμου και εκρηκτικού συνδυασμού ανικανότητας και ιδεοληψίας) αλλά και το ότι οι αμερικανοί πολίτες δεν έχουν ιδέα για τα πολύ σημαντικά πράγματα που κάνει η κυβέρνησή τους. Γι' αυτό ψηφίζουν όπως ψηφίζουν. Όπως ψηφίζουμε κι εμείς.  
 

να ένα απόσπασμα 

"Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε την εκλογική διαδικασία όπως χρησιμοποιούμε τις ψηφοφορίες στα τηλεπαιχνίδια, ως ένα εργαλείο για να εκφράσουμε μια άποψή μας, τη γνώμη μας, ή τα συναισθήματά μας. Είναι μια λανθασμένη προσέγγιση αυτή, βεβαίως. Είναι σαν να χρησιμοποιείς ένα σφυρί για να καθαρίσεις ένα αχλάδι. Οι εκλογές δεν είναι δημοσκόπηση. Δεν είναι έρευνες κοινής γνώμης. Είναι μηχανισμός λήψης αποφάσεων. (...) Στις εκλογές διαλέγεις ποιον θα διορίσεις για να κάνει μια σοβαρή δουλειά για λογαριασμό σου, δεν “εκφράζεις αποδοκιμασία” για κάτι, ούτε μια γνώμη που μπορεί να έχεις, ούτε ψηφίζεις αυτό που “αισθάνεσαι”. Αν ήταν να ψηφίζουμε για τα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα, θα μας κυβερνούσαν τα αρωματικά άλατα μπάνιου κι αυτά τα ξύλινα χεράκια που χρησιμοποιείς για να ξύνεις την πλάτη".

και τώρα, τα λινξ

Το καλύτερο γκολ του 2018. 

Το καλύτερο κάρφωμα του 2019. Από τώρα. Γιάννης. Ο οποίος είχε και το επισήμως καλύτερο κάρφωμα του 2018, κατά τη διάρκεια του οποίου πήδηξε πάνω από έναν -όρθιο- αντίπαλο μπασκετμπολίστα. 

Χάκερ χάκεψαν Γερμανούς πολιτικούς από όλα τα κόμματα εκτός από ένα. 

H Apple ανακοίνωσε ότι τα έσοδά της θα είναι μειωμένα, επειδή το iPhone πουλάει λιγότερο από ό,τι προέβλεπαν, κυρίως στην Κίνα αλλά και αλλού. Ο κόσμος πια δεν αλλάζει κινητό κάθε ένα ή δύο χρόνια καθώς, όπως έχουμε πει πολλές φορές, όλα τα smartphones πια ίδια είναι. Αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Λέτε η επερχόμενη και αναπόφευκτη (αργά ή γρήγορα) παγκόσμια οικονομική κρίση να είχε σαν πρώτο σημάδι την πτώση των πωλήσεων των iPhones; 

Πάρα πολύ αστείο. 

Κάτοικοι της Αριζόνας επιτίθενται με πέτρες και μαχαίρια στα αυτοκίνητα-ρομπότ της Waymo.