Ετούτη είναι η εποχή για τις ανασκοπήσεις. Υποθέτω κι εσείς τα βάζετε κάτω και κάνετε λογαριασμό και σχέδια για του χρόνου. Ή μπορεί όχι. Μπορεί απλά να τρώτε και να βλέπετε Νέτφλιξ, ή να βγαίνετε με το αυτοκινητο στους δρόμους για να μένετε ακινητοποιημένοι στην κίνηση μαζί με όλους τους άλλους. Ανάλογα, όπως του αρέσει του καθενός. 

Παλαιότερα έγραφα κι εγώ ανασκοπήσεις τέτοιες ημέρες, κυρίως για να θυμίζω στον εαυτό μου όσα έγιναν, να τα βάζω σε μία σειρά. Αλλά πλέον αυτά που συμβαίνουν είναι τόσο πολλά που σχεδόν χρειάζεσαι άλλον ένα χρόνο για να κάτσεις να τα καταγράψεις. 

Πρόσφατα διάβασα ξανά τις σημειώσεις που προέκυψαν από ένα ακραία αξιοσημείωτο γεγονός του δικού μου 2018, πάντως, εκείνο το fellowship στις ΗΠΑ, όπου πέρασα ολόκληρο τον μήνα Οκτώβριο. Μερικά βασικά συμπεράσματα, πολύ σκόρπια και επιγραμματικά, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Τα επιμέρους θέματα που αναφέρω θα αναλυθούν σε άλλα κείμενα στο μέλλον, βεβαίως. Αλλά καθώς περνούν οι μήνες διαπιστώνω ότι το ταξίδι αυτό είχε όντως μεγάλη επιρροή στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς μου, τουλάχιστον.  

Κατά τα άλλα, σας έχω γράψει και στο παρελθόν ότι προβλέπω πως το 2019 θα είναι ένα παλαβό, σκοτεινό έτος στη δική μας χώρα η οποία, όπως έχει αποδείξει, πρωτοπορεί στο ζόφο και τη συμφορά. Αν το 2019 είναι χάλια για εμάς, ο υπόλοιπος κόσμος θα ακολουθήσει το 2020 (επανεκλογή Τραμπ;) ή το 2021 (νέα παγκόσμια ύφεση; Γερμανικές εκλογές;). Ο ζόφος πάντως θα είναι εγγυημένος. Μα προσέξτε κάτι: δεν πειράζει. Τι να κάνουμε. 

Σκεφτείτε το. 

Ο ζόφος είναι κανονικότητά μας πια. Αυτό ζούμε. Κάθε μέρα είναι γεμάτη με απίστευτα γεγονότα που κάποτε θα έμοιαζαν ιστορικά και αδιανόητα. Πλέον είναι απλά Παρασκευή. Μεσημέρι. Το 2019 μπορεί να είναι ακόμα πιο γεμάτο με παραλογισμό και παγκόσμιες φρίκες, μα από ό,τι φαίνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα το αντέξουμε. Όπως αντέξαμε το 2018 που, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και χειρότερο από το 2015. Που τ' αντέξαμε κι εκείνο. 

Θέλω να πω, κάπως έτσι είναι το τέλος του κόσμου. Αργόσυρτο και άρα υποφερτό. Ο βάτραχος που βράζει στο νερό. Not a bang. A whimper. 

Καλή χρονιά σε όλους.

τα τελευταία λινξ του χρόνου:

Σήμερα στην Καθημερινή: Η χώρα μας έχει τόσα σοβαρά προβλήματα που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, από πού να το πιάσεις. Οπότε προτείνω το εξής: Να διαλέξουμε 26 δείκτες από αυτούς που βγάζουν διεθνείς οργανισμοί, στους οποίους είμαστε κοντά στον πάτο, και να επικεντρωθούμε σε αυτούς. Να βελτιώσουμε τη θέση μας σε αυτούς. Τίποτε άλλο. 

Μια τεράστια φωτογραφία της Σαγκάης. Μπορείτε να κάνετε ζουμ μέχρι τα πρόσωπα των ανθρώπων. 

Πώς θα φτιάξουμε μια σφαίρα Ντάισον γύρω από τον ήλιο.  

Πώς η Ευρώπη έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση πρακτικά πνίγοντας τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο. Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία. Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι ΜΚΟ που προσφέρουν βοήθεια δεν αφήνει άλλη ερμηνεία. 

Μιας και είδα στο timeline μου εκείνο το γελοίο βιντεάκι του Κέβιν Σπέισι και μάλιστα ακόμα και με θετικά σχόλια από αφελείς σχολιαστές (η μόνη εξήγηση που βρίσκω), ας θυμηθούμε μία-μία τις δεκάδες πολύ σοβαρές καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση από δεκάδες άνδρες που υπήρξαν θύματά του, μερικοί εκ των οποίων όταν ήταν ανήλικοι. 

Μια συνέντευξη του Γιουβάλ Νώε Χαράρι για το μέλλον. Είπαμε. Ζόφος.