Copy
Nooit uitgelezen over de BO!NK Theaterschool!

Een goed theater gevuld begin van 2019!


Het jaar is begonnen en hoe! De lessen zijn alweer drie weken van start en alle leerlingen zijn aan de slag om naar hun presentatie toe te werken. En januari was gevuld met nog meer:

 - Een masterclass "Fysieke improvisatie" voor 10 enthousiaste deelnemers.  

 - Een cultureel uitstapje met 33 leerlingen naar de Stadsschouwburg om daar "The future is now" te aanschouwen waar docent Rosanne Geerdes haar bewegings- en geluidspektakel toonde. 

 - Cursisten Wesley Hooijer en Pieter Slabbekoorn die in diezelfde Stadsschouwburg figureren als bedienden aan het hof in “ Vivaldi, Dangerous Liaisons”.  

 - De Theatersportgroep ‘’Nooit Uitgespeeld’’ is eindelijk van start gegaan, waarmee we door heel Nederland groepen uitdagen en wedstrijden zullen gaan spelen!  

 - Levien Reedijk, onze nieuwe enthousiaste collega bij de theaterschool hebben we warm onthaald. 

Al met al, een productieve maand hebben we achter de rug. Alle bovenstaande lees je in deze nieuwsbrief van januari terug!. 


Met theatrale groet, 


Claudia van Ede 

Team Wijk maakt schoon schip


Om 2019 fris en goed te beginnen, meldden de altijd bereidwillige (v.l.n.r.) Cleo, Pé, Renee en Jade zich zonder aarzelen aan om mee te helpen aan de nieuwjaarsschoonmaak van de theaterschool. Het zogenaamde Team Wijk (naar hun woonplaats) stak samen met Claudia, Margo, Dirk en Sven de handen uit de mouwen. Donderdag 3 januari was daarmee een avond vol goede voornemens, waarbij deze cursisten van de "De Vloer Op"-groep zich voorbereiden op een nieuw theatraal jaar in een kraakheldere theaterschool!

FIELDTRIP MET 33 STUITERBALLEN! 

Het was koude vrijdag 18 januari... Maar, dat mocht de pret niet drukken, want één voor één druppelden de leerlingen onze theaterschool binnen om daar te verzamelen voor onze fietstocht naar de Stadsschouwburg Utrecht. Met grote dank aan onze vrijwilligers Sven, Wesley, Froukje en Imke die dit uitstapje op goede wijze begeleidden. We waren supertrots, want alle fietslampjes deden het en iedereen fietsten in een strakke formatie.  Na een warm onthaal door de medewerkers van de Stadsschouwburg deelden wij ons in twee groepen. Opleidingsjaar 3 ging met Claudia en Wesley alle voorstellingen bezoeken en Opleidingsjaar 4 en de Theatermakers samen met Sven, Froukje en Imke.  

Er waren drie voorstellingen te zien. De eerste was van de Urban dansgroep Cheroney Pelupessy die startte in het trappenhuis van de schouwburg. Het publiek werd verzocht om op elke traptrede plaats te nemen en naar beneden te kijken. Daar startte deze groep met een intiem zangstuk, dat werd begeleid door een gitaar. Het publiek participeerde door de opgezette stenen naar boven te verplaatsen en deze door te geven. Om zo het decor letterlijk met gezamenlijke kracht te verplaatsen naar de tweede locatie van deze groep, de artiestenfoyer. Daar kom je als publiek nooit, dus dat was voor iedereen extra gaaf natuurlijk. De danseressen voegden in, waardoor het Urban dansspektakel van start ging, de Lyrical dance. Na 5 minuten moesten wij naar de eindlocatie van deze groep: De blauwe zaal, waar de finale plaatsvond. Wij stonden als publiek op de theatervloer, en de dansers klauterden over de loopbruggen en alle theaterstoelen. Met als laatste stop, de cirkel waar alle bakstenen uiteindelijk stonden.

De tweede voorstelling was van onze ‘’eigen’’ Rosanne Geerdes met Buro Nieuw Perspectief (BPN). We verwachtten met z’n allen een te gekke voorstelling/beleving en die kregen wij ook. In de hal bij de ingang kregen wij allemaal een blinddoek om. Een totale rust heerstte ineens. Nog met de beelden verwerkend van de vorige voorstelling, liep het publiek onder begeleiding van de spelers van BPN in goed vertrouwen mee.

 


We moesten gaan zitten op de grond in de Zocher Foyer (voor de Douwe Egbertszaal). Ondanks een paar ongemakkelijke gniffels kwam er een serene rust. En daar hoorden wij klanken komen, de glijdende bewegingen van voeten over de vloer. Een trompet in de verte, een lage toon. Een hand op onze schouders en een rustige stem vertelde ons dat de blinddoeken af mochten, waarna het beeld en geluidspektakel begon. Glijdend van de trappen kwamen de lenige spelers / dansers van BPN het zichtveld in.

We zagen benen boven ons, die vliegensvlug ook weer weg waren. Het stuk had ons in de ban, want overal gebeurde wel iets! Het was goed idee om het publiek ook in het midden te laten zitten. Onder groot applaus maakten de spelers, Rosanne, de maker van de voorstelling, en haar muzikaal partner Hans, een diepe buiging.  

De laatste voorstelling was in het kantoor van de Stadsschouwburg. Twee jonge cabaretières, Brigitte en Maya, een duo onder de naam Vlamousse, traden daar op in een gecreëerde huiselijke setting. Snel wisten de volwassen begeleiders welke kant deze voorstelling opging. We dachten nog: is dit wel voor jonge kinderen? Maar deze zijn wel wat gewend, want ze keken er niet van op, althans zo leek het. Seksueel getinte grappen over geslachtsorganen van de vrouw en man passeerden de revue. Wij dachten nog aan de kijkwijzer ‘’Geschikt voor alle leeftijden’’, maar ik denk dat we zelf nog het ongemakkelijkst waren over het onderwerp, dan de leerlingen.  

Het werd al laat... heel laat. Doordat Richard Groenendijk ook speelde in de Grote zaal, was de tweede groep iets uitgelopen. Om 23:00 uur precies waren de groepen weer compleet. Na nog extra vertraging om een disfunctioneel slot te overwinnen, kwamen wij aan bij de Theaterschool, waar wij koukleumende ouders aanschouwden. Met kleine oogjes en een voldaan gevoel, namen wij afscheid van elkaar.

Het einde van een geslaagd uitstapje! 









 


Even voorstellen: Levien Reedijk 
“Theater is voor mij echt doen in de verbeelding” 

Mijn naam is Levien Reedijk, 26 jaar oud en draag altijd twee verschillende sokken.

Tijdens en na mijn opleiding Docent Theater in Tilburg houd ik me altijd bezig in drie takken van het theater: Doceren, Acteren en Regisseren.  Van het ene krijg ik inzichten voor het ander en zo leer ik elke keer door. Met een voorliefde voor taal, absurdisme en fysiek theater vlieg ik mijn lessen in.
Ook ben ik een beetje een hoarder, een verzamelaar van allerlei spullen, je weet maar nooit wanneer je een saz, rolodex, of grote schuimrubberen dobbelsteen nodig hebt in het theater!

Ik word het meest ontroerd als: pogingen tot contact (mis)lukken! 
Mijn favoriete boek is: Reaper Man van Sir Terry Pratchett 
Favo theaterstuk: Waiting for Godot van Samuel Beckett 
Favo acteur: Alan Rickman 

Mijn kenmerk als theatermaker / docent:  
Als een vos in het diepe duiken en ontdekken wat voor muizen we vangen. 
 


IN DE SPOTLIGHT: 
Siebe Kruize (11) - Opleidingsjaar 2

Ik zit al sinds 2014 op de BO!NK Theaterschool en heb er veel leuke momenten beleefd, maar het grappigste is dat er een mop werd verteld en toen ik het later pas snapte.

Mij maakt het niet uit welke rol ik krijg, als het maar elk jaar verschilt. Ik hou van acteren, daarom wil ik acteur worden.

Je kan me wakker maken met hondjes, door kaartjes voor een musical te krijgen en voor sushi .

Theater is het leukste wat er is!


Trainingsjaar 1:
Werken aan scènes

Elke week is het weer een feestje in het museum. Met hulp van de jongeren uit Opleidingsjaar 4 zijn de kinderen steeds meer inhoud aan het geven aan hun voorstelling. De scènes ontstaan door de fantasie van alle leerlingen. De personages krijgen steeds meer kleur.


Het is toch best wel een uitdaging: Kinderen lang stil te laten staan: Maar elke week zien we steeds meer concentratie. Er wordt hard gewerkt om alle belangstellenden op 14 april te laten genieten van ‘’Beeldig’’. De kaarten kunnen binnenkort besteld worden, daarover ontvangen alle ouders een mail met de nodigde informatie.

Een trotse Claudia: ‘’Wat mij erg blij maakt is de betrokkenheid van alle kinderen en ouders, oma’s. Er wordt flink gezocht naar kleding en kostuums en deze worden zelfs gemaakt! Iedereen ziet er straks geweldig uit op het podium!’’


Trainingsjaar 2:
Monteren en leren! 

De leerlingen hebben dit jaar geen vaste rol. Zij spelen diverse rollen en leren hiermee te schakelen en elkaar te versterken. Met als groot inspiratiebron: Andre van Duin, zijn er al diverse sketches gemaakt. De voorstelling gaat over: later, als ik groot ben. Wat wil je worden, wat wil je zijn? Of beter nog: Je bent al iets! Nu, op dit moment! Steeds maar weer de vraag: het moeten, het willen, het krijgen. Een voorstelling met een onderliggende boodschap dus.

Het is een gezellige boel, met elke week weer mooie ontwikkelingen. Bij de gehele groep, maar ook bij de leerlingen individueel. ‘’Wat ontzettend gaaf is om te zien is dat je een leerling voorzichtig ziet spelen, en elke week steeds meer ziet durven, zelfs in het aanbieden van input’,’ aldus theaterdocente Claudia.

Binnenkort ontvangen de ouders een mail met daarin info over 14 april, de dag van de voorstelling. Daarin staat ook onder andere informatie over de kaarten en hoe deze te reserveren.


Masterclass ''Fysieke improvisatie''
Impulsen en bewustwording, waarbij niets wordt uitgesloten!
 
In het weekend van 19 en 20 januari hebben 10 deelnemers vanuit hun impulsen gewerkt, tijdens de Masterclass “Fysieke improvisatie”. In deze masterclass werd gewerkt vanuit ruimtegebruik en beweging, waarin de spelers zich trainden om verder te kijken dan wat er in eerste instantie mogelijk is, om bewust te raken van de omgeving en te luisteren naar elkaar. De tools die docent Claudia van Ede aanreikte kwamen voort uit de ‘’Viewpointsmethode’’ en ‘’Elementair theater’’. 
 
Enkele reacties vanuit de deelnemers:
 
“Hoe vanuit beweging, of juist even niet bewegen, iets moois kan ontstaan. Dat je niet altijd iets hoeft te zeggen, maar het ook kan laten zien. Ik heb me nog nooit zo vrij bewogen op het toneel.”

 “Twee dagen lang mochten we werken aan beter gebruik van lichaam, ritme, ruimte en gebaren. Vooral de vertaalslag naar het gebruiken van de handvaten in je spel was zeer nuttig. Mooie scènes en composities gezien, en deze samen gemaakt. In een paar woorden, gezellig, leerzaam, vermakelijk, herkenbaar en verwonderend!”

‘’Fijn je hoofd uitzetten, en je gevoel aan.’’

‘’Een hoop geleerd, en veel plezier gehad!’’

‘’Fijn dat: -oh ik improviseer maar wat- ineens namen en functies krijgt. Oprecht moe, maar voldaan!’’

Een geslaagd weekend dus, gevuld met nieuwe technieken en het verstevigen van de basis. Een fundering, die iedere cursist kan inzetten voor al hun theatrale uitingen voor nu en in de toekomst. Dat smaakt naar meer masterclasses in de toekomst!
 


Op 25 januari mochten twee cursisten van de donderdaggroep figureren in een groot opera spektakel: Vivaldi: Dangerous Liaisons. Voorbereid en vol adrenaline stonden zij in een uitverkocht Stadschouwburg Utrecht te stralen. Hieronder hun bevindingen en ervaring.  

Vivaldi: Dangerous Liaisons 

Wesley Hooijer:
“Dit smaakt naar meer!” 

Vivaldi, Dangerous Liaisons. Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord. Laat staan een opera bezoeken, ook dat had ik nog nooit gedaan.  

Zo’n 1,5 maand geleden kreeg Claudia een e-mail van de Stadsschouwburg Utrecht met de vraag of zij nog mogelijke mannelijke figuranten (bedienend personeel) kende die mee wilden doen in het Operastuk van Opera2day. Nadat Claudia mij vroeg heb ik eigenlijk niet hoeven nadenken en heb ik mij direct aangemeld. Wie wil dat nou niet? Alles eens in het echt meemaken, meedraaien in een grote productie en uiteindelijk staan in een uitverkochte Stadsschouwburg?!? Daar wilde ik bij zijn. 

De aanloop naar de voorstelling op 25 januari was al erg leuk. Een aantal dagen ervoor hebben wij een avond lang gerepeteerd met alle (20!) figuranten. Tijdens deze avond viel er al een hoop te leren zoals de woorden cueën (iemand enig idee?), attentie en go! Daarnaast hebben we meerdere malen als bedienend personeel gelopen en kregen we feedback hoe wij het beste ons konden neerzetten. We werden meegezogen in het verhaal waardoor je je echt als een bediende ging voelen.  

Nadien was het met name thuis alles doornemen. Aan de hand van jouw toegewezen nummer en letter, stond er van alles op een website. Je kon zo precies zien wat er van jou werd verwacht en waar je overal verwacht werd. Daarnaast waren er al filmpjes gemaakt van de eerste voorstelling zodat je kon zien hoe het ongeveer ging lopen. Achteraf gezien, superhandig. Want tijdens de voorstelling heb je geen weet van wat er op het podium allemaal gebeurt. 

De dag van de voorstelling was een lange maar leuke dag. Om 14.00 uur werden wij verwacht en in een snel tempo begon de eerste repetitie van 1,5 uur. Daarna gingen wij de kleding doorpassen en moesten wij snel door naar het podium om daar nogmaals 1,5 tot 2 uur te repeteren. Alles werd getest en geoefend zodat er tijdens de voorstelling niets mis kon gaan. Wat was het gaaf, zo’n groot podium, de vele attributen, de decorstukken en alle mensen die toen al aan het werk waren om alles klaar te stomen voor het grote moment. Absoluut genieten. De repetities gingen goed. Alles vertellen over wat wij precies moesten doen kan ik niet maar kan wel stellen dat de rol van bediende erg letterlijk werd genomen. 

Eenmaal de laatste repetities gehad was het doorlopen naar de make-up. Oké, ik had wel verwacht enige make-up op te krijgen maar dat mascara ook tot deze formatie behoorde, dat had ik niet gedacht ;-) In elk geval, we werden echt als 200-jaar geleden bedienden opgemaakt en toen was het dan uiteindelijk tijd om te gaan eten waarna een groepsfoto volgde en vanaf dat moment het eigenlijk allemaal echt begon.  
In de kleedkamer werden wij nog eenmaal bij elkaar gezet. We pakten elkaars handen vast, keken elkaar aan en wensten elkaar toitoitoi! Op naar het podium, op naar de show! 

Tijdens de show hing er vooral veel rust achter. Iedereen deed wat hij of zij moest doen. Die rust had ik absoluut niet verwacht. Je denkt dat het één grote chaotische bende is maar het was verre van. Alles verliep rustig, wat komt doordat iedereen wist wat er van hem of haar verwacht werd.  

De show was grandioos begrepen wij van onze “fans” uit het publiek. Zelf maak je daar veel minder van mee. Ik ging van scene naar scene en voelt met name spanning op het moment dat ik kreeg te horen “attentie!” en “go!”. De adrenaline gierde op dat moment echt door mijn lijf. Je wil dat alles staat als een huis.
In de laatste scene komt de bediening in opstand. Aan mij was het de taak om een gouden stoel te roven van de elite. Als een halve zool, met opgekrulde broekspijpen en 1 schoen nog aan, rende ik het podium op met alle figuranten en zocht ik naar die ene gouden stoel die ik triomfantelijk mocht jatten. Met een gouden stoel in de lucht en een triomfantelijk gezicht rende ik het podium weer af en ging ik zitten op de gouden stoel in de coulissen. Het voelde echt als goud, een gouden moment om dit echt eens mee te maken. Het was fantastisch en wat was het goed gegaan allemaal. Met trots nam ik het applaus in ontvangst, keek eindelijk eens echt de zaal in en besefte mij…. Dit smaakt naar meer, veeeeeeel meer! 

 
Pieter Slabbekoorn

Vivaldi, het applaus

Controlfreaks zijn het. Lekker. Het doek daalt. Applaus. Niks ontspanning! Opstellen voor applaus. We staan niet goed! Aanschuiven! Binnen seconden staan we opgelijnd. Ik sta naast Mieke (zij heeft ons ook gecued). Mieke buigt. Wij buigen. Hoofdbediening komt op. Zij buigen, wij blijven staan. Hoofdrolspelers komen op. Zij buigen. Iedereen erachter blijft staan. De zaal is een applaudisserend zwart gat. Vanuit de coulissen klinken jolige geluiden: nog een keer! Nu is de spanning eraf. Tijd om te stralen. Mieke buigt. Onze rij buigt. En nog een keer. Het is mooi. Langzaam draai ik met mijn hoofd alle kanten op. Mieke buigt. Wij buigen. Dan vlakt het applaus af, dimmen de schijnwerpers en zien we de zaal. Het doek zakt, gaat nog een keer omhoog en zakt dan echt. Op de vloer draaien de groepen nu naar elkaar en applaudisseren elkaar toe. Spelers naar spelers. Op de foto uit de foyer die ik later van mezelf terugzie heb ik een relaxte kop. 

En ja, de volgende dag ben ik wat licht in m’n hoofd en lekker aan het nagenieten.
 

Theatersportgroep Nooit Uitgespeeld gaat “ten strijde”! 

Een jaar lang speelde het idee om een eigen theatersportgroep op te richten bij docente Claudia van Ede. Een groep die andere theatersportgroepen uitdaagt om wedstrijden te spelen tegen elkaar. De wedstrijden klinken natuurlijk erg competitief, maar men moet het zien als een voorstelling waarbij twee groepen invulling geven door korte vormen improvisaties te laten zien. 

Even in het kort: Wat is theatersport?

Bij een theatersportwedstrijd strijden doorgaans twee teams van vier personen tegen elkaar. Zij doen hun best om onder andere een zo leuk, grappig, spannend en / of romantisch mogelijke scène te spelen, veelal aan de hand van door het publiek gegeven suggesties. De scènes worden volledig ter plekke verzonnen, geïmproviseerd, door de spelers. Theatersport wordt gekenmerkt door de grote mate van onvoorspelbaarheid en de grote interactie met het publiek. Het publiek bepaalt grotendeels de suggesties voor de scènes: locatie, relatie, weersomstandigheden, voorwerpen, problemen, beroep, leeftijd etc.. 

Het sportelement in theatersport komt naar voren in de beoordeling van scènes. Dit wordt gedaan door 'rechters', die meestal ook een theatersportachtergrond hebben. Hun opzettelijk botte opmerkingen zorgen voor wat komisch tegenwicht en moeten meestal met een korreltje zout genomen worden, maar de door hen toegekende punten aan scènes zijn in principe consistent met de kwaliteit. Een andere reden waarom de rechters bot zijn, is omdat het hun taak is alle negativiteit naar zich toe te halen, zodat die niet op de spelers gericht wordt. Soms kunnen punten ook door publiek worden toegekend. Uiteindelijk kan dus een winnaar van de wedstrijd uitgeroepen worden.  

Een paar deelnemers uit voorgaande cursussen voor volwassenen hebben zich aangemeld als speler. Ook Claudia speelt in Nooit Uitgespeeld, dit keer niet als docent maar als medespeler. Om de maandag word er getraind in de Theaterschool van 20:00 tot 22:00.


OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP! 
De groep bestaat nu uit 7 spelers, en er is plek voor nog 3 spelers. Lijkt het jou leuk om dit team te komen versterken en heb je veel talent in improviseren? Kom dan vrijblijvend een keertje meetrainen om te zien of het wat voor je is.  
 
Je kunt je aanmelden door een mail te sturen naar info@boinktheater.nl o.v.v. Theatersportgroep Nooit Uitgespeeld.

 
Copyright © *2019* *BO!NK THEATER*, Alle rechten voorbehouden.

Ons adres is:
Tolhuislaan 3A
3981 HR Bunnik

Heeft u geen interesse meer in onze nieuwsbrief?
U kunt dan uw voorkeuren aanpassen of afmelden voor deze nieuwsbrief.
 






This email was sent to <<E-mailadres>>
why did I get this?    unsubscribe from this list    update subscription preferences
BO!NK Theater · Parallelweg 1C · Bunnik, Utrecht 3981 HG · Netherlands

Email Marketing Powered by Mailchimp