κατά των πλουσίων
Σήμερα αυτοαποκαλύφθηκα ως φαν της Αλεξάντρια Οκαζιό Κορτές (ας την λέμε AOC) προς κατάπληξη μιας δράκας αναγνωστών (οπαδών της Άυν Ραντ, ίσως;) που για χι-ψι λόγους νόμιζαν ότι πιστεύουμε τα ίδια. Μπορεί να φταίει το ότι κάποτε μετέφρασα το βιβλίο του Πίτερ Τιλ, ποιος ξέρει. Τέλος πάντων, εδώ και καιρό παρακολουθούσα, περίμενα, περίμενα να την κάνει τη χοντρή πατάτα, δεν την έκανε, ε, δεν γίνεται άλλο, αποκαλύπτομαι. Είναι καλή αυτή. Το 'χει. Τα λέει και πολλά από αυτά που λέει τα λέει σωστά. Και -το κυριότερο- αντίθετα με τους υπόλοιπους τους μπερνισαντερικούς (συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Μπέρνι) δεν είναι ακραία πολωτική και έξαλλη. Είναι σοβαρή, σχεδόν πάντα διαβασμένη, πολύ καλή στα τουίτερ και τα τέτοια πως τα λένε αυτά που κάνει η νεολαία, τα φόρτναϊτ, και με σπάνιο, πηγαίο επικοινωνιακό χάρισμα. Νόμιζα στην αρχή ότι θα ήταν μια φούκα, ένα σύμπτωμα του κινήματος Occupy (το θυμάστε;) μια γραφική περίπτωση, μια επικοινωνιακή φούσκα, αλλά όχι. Μοιάζει the real deal, που λένε. Ως τώρα. Θα την παρακολουθούμε.
Μακάρι να είχαμε κι εμείς μια τέτοια. Ή δέκα.
αλλά γιατί είπα για τους πλούσιους;
Επειδή η AOC και το αφήγημά της ήρθε κι έδεσε στο γενικότερο κλίμα αυταπαξίωσης των ζάμπλουτων ελίτ που παρακολουθούμε μπροστά μας, από τα γελάκια του Μάικλ Ντελ στη σκηνή του Νταβός μέχρι τον άλλο, τον CEO των Starbucks, που θέλει να κατέβει για Πρόεδρος ως "κεντρώος ανεξάρτητος" και έχει πετάξει απερίγραπτες αφελείς κοτσάνες τις τελεταίες ημέρες αντιμετωπίζοντας τη δικαιολογημένη μήνι του κόσμου, που αντιλαμβάνεται ότι ένα τέτοιο βλήμα μπορεί στοιχίσει άλλα τέσσερα χρόνια Τραμπ. Μεταξύ άλλων, λέει ότι δεν θέλει να τον αποκαλούν "δισεκατομμυριούχο" επειδή έτσι νιώθει ότι στοχοποιούν την επιτυχία του.
Αν αυτό δε σας φτάνει και θέλετε να γεμίσετε ακόμα περισσότερη ταξική οργή, διαβάστε για το νέο project του παλιού διευθυντή του Vanity Fair Γκρέιντον Κάρτερ, ένα νιουζλέτερ, βασικά, το οποίο μοιάζει βγαλμένο από την απολιθωμένη χλιδαφασία της δεκαετίας του '90, "αλλά για millenials". Ή διαβάστε αυτό το άρθρο με τον εντελώς σοβαρό τίτλο "Art on the Superyachts: Beware of wine corks and unruly children". Μιλά για το τρομερό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες γιγάντιων σκαφών που θέλουν να έχουν μέσα πανάκριβα έργα τέχνης, και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Σοβαρά τώρα.
Οπότε προχώρα, AOC. Ο κόσμος σε χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.
|