|
Hoe meer ik mij verdiep in het feminisme, hoe meer men – voornamelijk mannen – verwacht dat ik een mannenhater aan het worden ben. Schijnbaar lijkt het hen logisch dat ik, and I quote: ‘zo’n irritante chick met irrationele boosheid jegens de man’ word als ik meer te weten kom over de verschillende stromingen binnen het feminisme of meer kennis opdoe over de geschiedenis en belangrijke feministen van vroeger en nu.
Die gedachte vind ik eigenlijk heel lachwekkend, maar toch intrigeert het me enorm. Dus vraag ik, na een lachstuip, door over die gedachtegang. Hoewel de antwoorden variëren, is de rode draad hetzelfde: desbetreffende mannen denken vaak dat de feminist pur sang strijdt voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen (hear, hear!) maar ook dat zij in dit proces de mannen om haar heen genadeloos de grond in boort.
Een voorbeeld werd door een vriend aangehaald: hij zag in de supermarkt een vrouw zeulen en sjouwen met een paar boodschappentassen en bood aan om haar te helpen. Haar antwoord was echter: ‘Bied je me dit nu aan omdat ik een vrouw ben?’ Ze liep verder en hij bleef perplex achter.
Ik heb hier gemengde gevoelens over. Ik snap heel goed dat vrouwen er klaar mee zijn dat er een constant verschil wordt gemaakt tussen de manier waarop mannen en vrouwen worden behandeld. Laat ik heel eerlijk zijn: ik zou graag hetzelfde worden behandeld als mannen, ook als dat betekent dat men ervan uitgaat dat ik even soepel zware boodschappentassen kan sjouwen als een man. News flash: dat kan ik niet. Zou ik graag willen dat iemand aanbiedt om me hierbij te helpen als ik moe ben en spierpijn heb? Ja, eigenlijk wel. Zou ik dat ook willen als diegene ervan uitgaat dat ik daar behoefte aan zou hebben omdat ik een vrouw ben? Hell no.
Wat ik me echter wel ontzettend goed kan voorstellen, is dat dergelijke anekdotes en gebeurtenissen niet helpen in de framing. Ik hoop nog vaak gesprekken met mannen te hebben over hun visie op het feminisme en ik vind het altijd fijn om hun verbazing te zien als ik vertel over de verschillende stromingen en andere ontwikkelingen waar ze geen weet van hebben. Ik merk ook dat ik nu veel geduldiger ben in mijn antwoord. De mannen in kwestie hebben niet meer het idiote idee dat een feminist gelijk staat aan een mannenhater – sterker nog: een aantal van hen heeft aangegeven meer kennis op te willen doen over het feminisme.
Wat mij betreft is het duidelijk dat hier nog veel te doen is. Voor deze editie van You’ve got Feminist Mail hebben we meer aandacht besteed aan de rol van de man in het feminisme – ik kan niet wachten om desbetreffende mannen die ik in de eerste alinea beschreef, hierover te vertellen.
Fatima Jarmohamed
Redactie You've got Feminist Mail
|
|
FEL-le vrouw: Marthe Goudsmit
|
|
|
|
Photo Credit: Caecilia Rasch
|
|
|
Fatima Jarmohamed
Marthe Goudsmit is in oktober 2018 begonnen met haar promotieonderzoek naar de strafbaarstelling van online seksueel misbruik. Dit promotieonderzoek, dat zij aan de University of Oxford uitvoert, borduurt voort op twee masterscripties die zij schreef in Leiden. FEL ging met haar in gesprek over wraakpornografie, victim blaming en de strafbaarstelling van het overkoepelende fenomeen: online seksueel misbruik.
Wat was voor jou de aanleiding om je promotieonderzoek (en daarvoor je scripties) te wijden aan online seksueel misbruik?
In 2014 vond ‘The Fappening’ plaats, een grootschalige hack waardoor de privé-afbeeldingen van honderden bekendheden - waaronder Jennifer Lawrence - op straat kwamen te liggen. Wanneer ik het hierover had met mensen in mijn omgeving, bleek dat we het grondig oneens waren over of je wel of niet naar deze gehackte foto’s zou moeten mogen kijken. Dat leidde tot heftige discussies met mensen die vonden dat het kijken naar deze foto’s niet zoveel kwaad zou kunnen – de foto’s waren immers toch al openbaar, slachtoffers merken er niks van als je naar de foto’s kijkt. Ik kon me niet in die standpunten vinden, maar ik kon mijn standpunt niet goed (juridisch) formuleren. Het leek mij niet oké om naar deze foto’s te kijken omdat ze tegen de wil van de afgebeelde persoon openbaar gemaakt zijn. Ik ontdekte dat de Nederlandse wetgever onterecht ervan uit ging dat wraakpornografie strafbaar is in Nederland, en schreef mijn eerste scriptie daarover. Daarmee is het balletje gaan rollen, en omdat het zo’n nieuw onderwerp is, is er nog veel werk te doen.
De Nederlandse wetgever heeft zich inmiddels ook gerealiseerd dat wraakpornografie in Nederland niet strafbaar is, en probeert een wet te ontwikkelen. Een wet opstellen is echter niet zo eenvoudig. De problematiek rondom online seksueel misbruik is ontzettend genuanceerd, alleen al in de terminologie: Ik hanteer de term ‘online seksueel misbruik’ als parapluterm voor verschillende fenomenen waaronder 'wraakpornografie', maar de term ‘wraakpornografie’ wordt door anderen ook vaak als parapluterm gebruikt. Om verwarring te voorkomen gebruik ik de term alleen om een specifieke vorm van online seksueel geweld aan te duiden, namelijk het geval dat een (ex)partner zonder toestemming een beeld deelt dat met toestemming gemaakt is. Het woord 'wraak' in deze term is vrij ongelukkig gekozen, aangezien wraak lang niet altijd het oogmerk is en daardoor voor verwarring zorgt.
Een andere reden dat ik ‘wraakpornografie’ geen geschikte term vind, komt doordat de term ‘pornografie’ victim blaming in de hand werkt. Die term wekt de indruk dat het slachtoffer op een of andere manier wel degelijk wilde dat het beeldmateriaal openbaar werd; pornografie is namelijk per definitie zichtbaar, maar er is een groot verschil tussen een naaktfoto van jezelf maken en porno maken. Dat verschil is door de terminologie onduidelijk.
Lees het hele interview met Marthe op de website van FEL.
-
Jij kunt ook meehelpen aan het bespoedigen van het onderzoek. Het promotietraject van Marthe is onbetaald en het is lastig om financiers te vinden. Ze kan dus alle hulp gebruiken! Dus mocht je meer willen doen, via onderstaande button kun je bijdragen via de crowdfunding.
|
|
Robert Webb, How not to be a Boy
Anne Kamsteeg
How not to be a Boy tells the story of Robert Webb growing up in an environment where masculinity is important and underlined by his environment – family, friends, neighbors and anyone else. It tells the story of a boy who is trying his best but ends up doing everything wrong. He is occasionally shy, he cries and he doesn’t like sports. He isn’t a boy, and he doesn’t become a man, because he needs therapy and he isn’t great at directions. It is a very authentic and personal story, but at the same time relatable.
The book is written in a way that feels like we are sitting down with Webb and he is pouring his heart out. He simply tells the story as it was and as it is, but mixes it up by having conversations with his younger self, by asking us - the readers - questions and answering them at one point or another (or not, for us to think about), and by giving us peeks into his diary. There is a certain lightness to his words, but he is serious when it’s needed.
Despite the overall lightness, the theme is heavy, and occasionally serious. Webb is honest about the effects of toxic masculinity, about how it affected and still affects him, his friends, his family, his daughter. He isn’t shy (anymore) to speak out about it and brings the truth harsh and plain as it is:
“Men in trouble are often in trouble precisely because they are trying to Get a Grip and Act Like a Man.”
It is in many ways a book well-fit for people who aren’t huge readers. It’s quite the page-turner because of the simple style it’s written in and it teaches us in many ways, more precisely lessons to use for future generations, especially if we might raise them ourselves: our kids might learn about the patriarchy as ‘the trick’.
|
|
Actueel: Spelen met heteronormatieve mannelijkheid
|
|
|
Willemijn Schmidt
De uitreiking van de Oscars zorgt vaak – en met reden – voor controverse. Het uitreiken van de awards, de genomineerden en de mode kunnen gezien worden als graadmeters van het huidige film- en medialandschap. En dus, met een nieuwsbrief met als thema mannelijkheid, draag ik deze rubriek op aan acteur Billy Porter. De acteur koos voor een statement op de rode loper: een tuxedo-gown. Het kledingstuk werd in samenwerking met Christian Siriano ontworpen en speelt in op grenzen van zowel mannelijke als vrouwelijke zelfexpressie via mode. In gesprek met de Amerikaanse Vogue noemt Porter het zijn missie om tijdens elke publieke verschijning een lopend politiek kunstwerk te zijn.
Porter speelt een rol in de Netflix-serie Pose. Voor ieder die Paris is Burning fascinerend vindt en een serie met de grootste trans cast ooit waardeert, check it out!
|
|
Feminist maker: Cas Mulder
|
|
Rosanne Schot
Cas is regisseur, unapologetic feminist en momenteel bezig met een short film over giftige mannelijkheid. Hij komt ook voor in de short die FEL in samenwerking met het LISFE maakt voor het Feminist Next Door event op 8 maart.
Cas, kun je je even voorstellen?
Ik ben Cas Mulder, 23 jaar oud en ik studeer aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ik ben begonnen als acteur bij de Toneelacademie in Maastricht maar daar zeiden ze dat ik beter kon gaan regisseren. Zo werd het zaadje geplant en nu ben ik regisseur. Ik hou van de interactie tussen de acteurs en de emotie waardoor je een ander perspectief kunt faciliteren.
Waarom besloot je een film te maken over giftige mannelijkheid?
Ik was terug aan het kijken op eerder werk en een terugkerend thema bleek mannelijkheid in crisis. Zo heb ik een short film gemaakt over hoe een man en vrouw op compleet verschillende wijze hun break-up verwerken getiteld Alles is Eindeloos (Complex). Verder waren er veel vrouwen in mijn omgeving die te maken hebben gehad met kwalijke uitingen van mannelijkheid. Ik was geïnteresseerd in het proces van een ‘gewone’ man naar vervormde hyper-masculiene versie van zichzelf. Dat proces probeer ik in deze film in beeld te brengen.
Wat hoop je te bereiken met deze film?
Ik hoop dat ik veel vragen kan oproepen bij het publiek. Het is niet de bedoeling dat ik mannen op ga voeden of dat ik een oplossing heb. De gevaarlijke uitingen van mannen die niet in staat zijn om emotie op een gezonde manier te verwerken kunnen confronterend zijn. De film heet schertsend: Men discussing their emotions in an emotionally healthy way. Wel hoop ik dat als mannen in het publiek zich identificeren met de hoofdpersoon, ze meer naar zichzelf gaan kijken.
Hoe zie je mannelijkheid gepresenteerd in de maatschappij?
Van jongs af aan wordt er een heel duidelijk beeld geschetst van wat een ‘good guy' is. Dit zie je terug in cultuur, films, muziek en in je opvoeding. Je moet als man vooral sterk zijn, niet teveel over emoties praten en met fysieke kracht je omgeving kunnen beschermen. Het verschil tussen de ‘good guy’ en de ‘bad guy’ hangt eigenlijk alleen af van je perspectief want in beide gevallen wordt geweld gebruikt. Het ergste wat een man kan zijn in deze wereld is ‘zwak’. Dus als je het niet alleen kan, niet die fysieke kracht kan tonen of op een andere manier tekort komt in het idee van wat een man zou moeten zijn.
Welke verandering zou jij graag zien bij mannen?
Mijn vader was een positief rolmodel in de zin dat hij welgemanierd was en niet probeerde te domineren met geweld. Dit positieve rolmodel zou door veel meer mannen gepromoot moeten worden, er zit nog te weinig beweging in. Je moet ervoor durven uitkomen dat je over emoties kan praten en dat je niet altijd krachtig hoeft te zijn. Veel mannen voelen zich aangevallen als je kritiek hebt op traditionele masculiniteit. Ze ontlenen hun eigenwaarde aan de ruimte die ze innemen en spieren. Ik denk dat de emancipatie van vrouwen wel bijna klaar is. Om echt een stap vooruit te zetten zijn nu de mannen aan zet. We moeten ze aanspreken, niet aanvallen, en het gesprek aangaan over wat het betekent om man te zijn.
Hoe kunnen de lezers helpen om dit project te realiseren?
Mijn studie wordt niet gezien als een officiële filmopleiding maar een kunstopleiding. Dit betekent dat we geen budget krijgen maar dit zelf moeten inzamelen. Er worden fondsen en bedrijven benaderd en daarnaast zijn we op 25 februari een crowdfundactie gestart. Op deze manier krijgt de maker gelijk een idee of er animo is voor het project wat hij aan het maken is. Het project wordt op die manier echt gedragen door het publiek. De film wordt na het maken ingezonden naar het Nederlands Film Festival en als hij daar succesvol is, kan ik makkelijker langere projecten financieren. Het onderwerp waarover de short film gaat heeft me namelijk nog niet losgelaten en ik zou het graag verder verkennen.
Je kunt bijdragen aan de crowdfunding van de film van Cas via deze link.
|
|
Feminist Intentions: Mannen, doe iets aan uw onwetendheid!
|
|
Igor Runderkamp
Feminisme is een onderwerp dat anno 2019 vaak op de agenda staat bij maatschappelijke discussies. Onder andere de uitkomsten van wetenschappelijke studies geven daar met regelmaat aanleiding toe. In de maand februari alleen al wezen studies uit dat vrouwelijke wetenschappers minder kans maken op subsidie dan hun mannelijke tegenhangers en dat pijn bij meisjes minder serieus wordt genomen dan pijn bij jongens. Pijnlijk. Maar ik heb boter op mijn hoofd wanneer ik de inrichting van onze maatschappij simpelweg zou veroordelen, zonder daarbij ook kritisch naar mijn eigen gedachtegang (of eigenlijk het ontbreken van een gedachtegang) over de man/vrouw-verhouding te kijken. Mannen (ikzelf voorop) hebben vaak geen idee van de onzin waar vrouwen anno nu, óók in Nederland, nog dagelijks mee te maken krijgen.
In september was ik met een vriendin mee naar de grand opening van FEL. Naast het vriendje van een van de oprichters van FEL, die tevens dienst deed als fotograaf, was ik de enige man naast ongeveer 40 vrouwen in de zaal. De eerste vraag die aan het publiek werd gesteld luidde: “Wie vindt dat het goed gaat met de vrouwenemancipatie in Nederland?”. Nietsvermoedend stak ik op de automatische piloot mijn hand al half in de lucht, alvorens ik bemerkte dat geen enkele andere aanwezige hetzelfde deed. In een reflex trok ik mijn hand nog net op tijd terug, waardoor alleen de dame die direct naast mij zat deelgenoot was van mijn onwetendheid. Wat volgde was een stroom aan voorbeelden waaruit bleek dat het met de vrouwenemancipatie in Nederland veel minder goed gesteld was dan ik dacht. Van het begrip ‘catcalling’ had ik voor die avond nog nooit gehoord, maar nu hoorde ik het ene na het andere schrikbarende verhaal van vrouwen die werden lastig gevallen door mannen in de trein of bij het hardlopen.
Ik durf mijzelf nog geen feminist te noemen, maar ik raad tegenwoordig wel mijn mannelijke vrienden aan om een keer een feministisch evenement bij te wonen. Er gaat een wereld voor ons open.
|
|
|
On 8 March we are celebrating International Women's Day, and there's a lot more going on in feminist Leiden this month. Obviously we cannot celebrate women just that one day, so we have got you covered for a couple of more days in March. Here's a little sneak peek:
- 3 March: Together with the Unicef Student team we will host a sign making event for the upcoming Women's March. Join us in the afternoon at the Kamerlingh Onnes building.
- 8 March: FEL x LISFE x LU Pride - International WomXn's Day Film Screening 'The Feminist Next Door'. Expect feminist films, dialogue and an awesome exhibition at Old School.
- 9 March: Women's March on Amsterdam 2019. Find us in Amsterdam with awesome signs and loud protest. We're traveling there with a Leiden crew, so meet us at the station.
- 10 March: Vrouwendag Leiden. FEL is hosting two workshops you can join: De vrouwengeschiedenis die je nooit hebt gekend and Practicing feminism in the workplace. Various organizations are joining this meet-up, so City Hall is the place to be on Sunday.
- 18 March: If you haven't had enough inspiration for the month, Leidse Praatjes is hosting an awesome speaker Dominique Schreinemachers. Come and hear the story of this bad-ass helicopter pilot at the next networking event at Vooraf en Toe.
- 22-30 March: Movies that Matter is happening! If you are a student at Leiden University, you can check out one of the Students’ Choice films for free using promocode LEIDEN2019!
|
|
You've got Feminist Mail is made by FEL
Fatima Jarmohamed, Willemijn Schmidt, Rosanne Schot, Liang de Beer, Eline Elstgeest & Anne Kamsteeg
Guest writer: Igor Runderkamp
|
|
|
|
|
|
