Van de schoonheid en de troost…
Het jaar 2019 maakt alweer een  decennium in dit millennium af. Het gaat hard, de tijd. En hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. En zeker voor iemand als ik die volgend jaar zes decennia er op heeft zitten voelt dat als bijzonder. Dingen zijn eindig, en dat besef dringt steeds vaker tot mij door. Dit bijvoorbeeld is alweer mijn laatste column als voorzitter van de Ooa. Na bijna acht jaar zit het er in mei bij de ALV voor mij op. De tijd is omgevlogen…
Terugkijkend in de tijd denk ik steeds vaker aan beelden, geluiden en emoties die mij bijgebleven zijn. Vormende ervaringen soms, die maken dat ik de adviseur, de mens, de partner en de vader ben geworden die ik ben. En ja, ook de voorzitter die ik ‘was’, zeg ik alvast. Ik hoop dat het de leden meegevallen is, waarbij ik me bij voorbaat excuseer voor het ongemak dat ik ongetwijfeld ook deze en gene heb bezorgd. Voor mijzelf sprekend: het was een prachttijd, met veel collega bestuurders heb ik onze Orde mogen dienen. Veel mensen leren kennen, en veel zintuiglijke, intellectuele en emotievolle ervaringen mogen opdoen.
|
in Utrecht. Binnen de Ooa hebben we veel leden met specifieke kennis en ervaring. Leden van de werkgroepen van de Ooa laten ons in drie rondes door middel vijftien workshops van elk 1,5 uur profiteren van deze kennis en ervaring. Workshops over de zich ontwikkelende adviseur, adviesmethoden en de adviespraktijk waarmee jij als organisatieadviseur je voordeel kunt doen. 
Ze (h)erkennen dat wij mensen eigenaardigheden hebben die tot een ware luchtvaartramp kunnen leiden. 
met wie zij samenwerken steeds weer overtuigen. Ze doen dat door hun visie en ervaring op verschillende wijze te presenteren, in woord en in beeld. 
liefst goede adviezen en ideeën. Al dan niet verpakt in een vraag, tijdens een ‘roddelronde’ of in de afrondingsfase.
