πλατφόρμες: αυτή η μάστιγα

Το Tweet έγραφε "Τσίπρα θα σε κρεμασουμε προδότη. Δεν κρυβομαι το όνομα μου το βλέπεις. Στο ορκίζομαι αυτό θα πεθάνεις". Ήταν reply σε tweet του πρωθυπουργού, και το έκανα report όταν το είδα. Εξακολουθεί και υπάρχει στο Twitter σήμερα, 14 μήνες αργότερα.

Τα παλιά τα χρόνια κάτι ρομαντικοί πιστεύαμε ότι αυτά τα τρομερά social media θα κάνουν τον κόσμο καλύτερο, θα φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά, θα μεταφέρουν τις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που είναι τόσο πολύ καλύτερες από οποιεσδήποτε άλλες (τις δικές μας ιδέες, βασικά) στα πέρατα της Γης, και η ελευθερία θα απλωθεί σαν επιδημία ιλαράς σε πληθυσμό συνομωσιολόγων ανά τον κόσμο.

Στην πράξη τελικά είχαμε άδικο, όπως μπορεί να σας επιβεβαιώσει ο κάθε πρόσφυγας Ροχίνγκια, που τον διώξαν από την πατρίδα του επειδή ένας όχλος στη Μιανμάρ πίστεψε ό,τι διάβασε στο WhatsApp.

Τα "social media" έγιναν τεράστιες πλατφόρμες διαφήμισης (και προπαγάνδας και μίσους), ένα ολιγοπώλιο που έλεγχεται από τις γνωστές, συγκεκριμένες γιγάντιες επιχειρήσεις με τις τερατώδεις κεφαλαιοποιήσεις. Έχει να βγει καινούρια επιτυχημένη "πλατφόρμα" από το 2011.

Κι αυτές οι επιχειρήσεις δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη γενοκτονία στη Μιανμάρ, για τα τρολ και τα bots και τον Πρόεδρο της Αμερικής και για τους νεοναζί και για τους αντιεμβολιαστές.

Τις προάλλες ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ δημοσίεψε άλλον ένα οδικό χάρτη για να γίνει το Facebook καλύτερο, τον 1567ο, αν μετράω σωστά, και ήταν άλλη μια γενικόλογη μπούρδα που δεν απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα. Ο άλλος, ο Τζακ Ντόρσι, σηκώθηκε και πήγε για διαλογισμό (φορώντας Apple Watch) ΣΤΗ ΜΙΑΝΜΑΡ.

Όσο περνάει ο καιρός, όσο το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο γλαφυρό, τόσο επιτακτικότερη γίνεται και η ανάγκη να κάνει κάποιος κάτι. Ποιος; Τι; Δεν ξέρω. Πιθανότατα η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι ένα κατάλληλος φορέας για να κάνει κάτι, να επιβάλλει κάτι. Αλλά ενδέχεται αυτό να μην ισχύει ακόμη για πολύ. Στις επερχόμενες εκλογές οι ψεκασμένοι και οι λαϊκιστές της Ευρώπης ενδέχεται να μπουν μαζικά στην Ευρωβουλή. Χρησιμοποιώντας στο έπακρο τις πλατφόρμες.

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω περισσότερα λόγια για το ίδιο θέμα, την παραπληροφόρηση και τα social media. Γράφω και μερικά από τα πράγματα που μου είπε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στους Δελφούς ο Κρίστοφερ Γουάιλι, αυτός που αποκάλυψε το σκάνδαλο της Cambridge Analytica.

Σε αυτό το βιβλίο η Ντόρις Κερνς Γκούντγουιν δοκιμάζει κάτι ενδιαφέρον. Παίρνει τέσσερις αμερικανούς Προέδρους που κατάφεραν να σπρώξουν τη χώρα προς τη σωστή κατεύθυνση και εξετάζει τα μαθήματα που προκύπτουν από τις πορείες τους. Πώς ξεκίνησαν, ποιες τραγωδίες διαμόρφωσαν το χαρακτήρα τους, πώς πέτυχαν αυτό που ήθελαν ως ηγέτες; Το αποτέλεσμα μοιάζει με self-help βιβλίο, αλλά στο πιο ακαδημαϊκά έγκυρο. Πολύ καλό. Η Γκούντγουιν, παρεμπιπτόντως, έχει γράψει βιογραφίες και των τεσσάρων (Αβραάμ Λίνκολν, Θίοντορ Ρούζβελτ, Φράνκλιν Ρούζβελτ, Λίντον Τζόνσον).

και τώρα, τα λινξ

Κοίτα να δεις πράγματα, άλλη μια πολυσυζητημένη στάρταπ έχει τοξικό περιβάλλον στον εργασιακό της χώρο και της γράφουνε αρνητικά δημοσιεύματα τα media και ο CEO θυμώνει. Επιπλέον, η διαβόητη fintech Revolut (γιατί περί αυτής πρόκειται) λέει πέρυσι έκλεισε επίτηδες το σύστημα αποτροπής ξεπλύματος χρηματων για τρεις μήνες, και κανείς δεν ξέρει γιατί. Ωραία πράγματα.

Πάρα πολύ όμορφο. Είναι κόμικ; Είναι βίντεο; Αφιερώστε του το 20λεπτο που χρειάζεται.

Ένα "πώς γυρίστηκε" για το Free Solo, το ντοκιμαντέρ που κέρδισε το Όσκαρ. Έχει για θέμα έναν τύπο που σκαρφάλωσε το El Capitan, έναν κάθετο γρανιτένιο γκρεμό ύψους 900 μέτρων στο πάρκο Γέλοουστοουν, χωρίς σχοινιά. Απίστευτα τρομαχτικό. Όπως λέει ένας σχολιαστής: "If I train for many months both mentally and physically I might be able to watch this movie".

Γιατί ο Τραμπ μπορεί να ξανακερδίσει. Γράφει ο Ντέιβ Έγκερς.

To 20% των δημοφιλέστερων ποστ κατά του εμβολιασμού προέρχονται από επτά σελίδες του Facebook. Επτά, όλες κι όλες.

Ένα ωραίο άρθρο που εξηγεί τι ήταν το New Deal του Φράνκλιν Ρούζβελτ, μια εκτεταμένη πολιτική τόνωσης της οικονομίας που πολλοί αριστερίζοντες σήμερα επικαλούνται. Στην πραγματικότητα δεν ήταν σκέτος κρατικός παρεμβατισμός, αλλά ένα πιο πολύπλοκο πλέγμα προγραμμάτων που, ίσα ίσα, βασίζονταν σε μεγάλο μέρος στην ιδιωτική οικονομία και την επιχειρηματικότητα.

Μετά από δυο χρόνια σταθερότητας, οι εκλύσεις άνθρακα αυξάνονται ξανά. Καλά να πάθουμε, θα έλεγε κάποιος ανεξάρτητος, εξωγήινος παρατηρητής. Το μόνο που μπορεί να πει ένας γήινος πια: Μια κραυγή όλο φωνήνεντα.

Ένας ωκεανός στο δωμάτιο. Ωραίο έργο, αυτών.