αυτό το γράμμα της Παρασκευής ήρθε Σάββατο

Το ξέρω. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια. Μα αυτή τη φορά υπήρχε καλή δικαιολογία, αλλά δεν σας τη λέω. Δεν νομίζω ότι έχει φτάσει σε αυτό το στάδιο η σχέση μας, ώστε να λέμε τέτοια.  

κατά τα άλλα, δεν είναι χώρα αυτή

Κάθε μέρα ζούμε με την πεποίθηση στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αν κάτι κακό συμβεί, δεν υπάρχει καμία δομή κατάλληλα προετοιμασμένη και λειτουργική για να μας σώσει. Αν χρειαστούμε ασθενοφόρο στις 12 τη νύχτα Παρασκευής, ή αν έρθει η φωτιά απ' το βουνό, δεν υπάρχει κανένας αξιόπιστος κρατικός φορέας που θα μας βοηθήσει. Είμαστε μόνοι μας από αυτή την άποψη.

Αυτό το ξέρουμε πια καλά. 

Τις προάλλες θυμηθήκαμε και μια άλλη, ακόμα πιο δύσκολη αλήθεια. Δεν λείπουν μόνο δομές και φορείς. Πιθανότατα ούτε ο διπλανός θα μας σώσει. Δεν είναι άρρωστο μόνο το κράτος. Άρρωστη είναι η κοινωνία, οι άνθρωποι, που σε διώχνουν απ' το ταξί μην το λερώσεις με τα αίματα. 

Δεν είναι χώρα αυτή. 
Δεν είναι χώρα αυτή. 
Δεν είναι χώρα αυτή. 

και, όπως γράφω 

σήμερα στην Καθημερινή

Δεν είναι χώρα αυτή.
 

"Στη χώρα της ολιγαρκούς αφθονίας και της άφθονης ολιγαρχίας, απαγορεύουν την εγκατάσταση αιολικού πάρκου σε ακατοίκητο νησί επειδή «αλλοιώνει τον χαρακτήρα του». Συζητούν στα σοβαρά το αν το Αγιο Φως ανάβει με θαύμα ή με αναπτήρα, μολονότι όλοι γνωρίζουν πως, ούτως ή άλλως, το Πάσχα με τιμές αρχηγού κράτους θα πετάξει. Αυτά βλέπω εγώ. Τα βλέπετε κι εσείς; Στα Βίλλια, στην Κόνιτσα και στο κέντρο της Αθήνας, κουκουλοφόροι απόγονοι του Μεγαλέξαντρου πλακώνουν στο ξύλο πρόσφυγες κάθε ηλικίας. Στο Ελληνικό, ένας ταξιτζής στο ταξί του οποίου μπαίνει αιμόφυρτη γυναίκα, όχι απλά τη βγάζει έξω, αλλά κάνει και δηλώσεις στις κάμερες περί αυτού, χασκογελώντας.".

εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες

Την ερχόμενη Τετάρτη, 27 Μαρτίου, στις "Μέρες Ορθολογισμού" στην Πάτρα θα υποστηρίξω την εξής θέση: Δεν υπάρχει "πολιτική ορθότητα". Αυτό θα πω. Ελάτε. 

Τη Δευτέρα, 1 Απριλίου στο θέατρο Παλλάς υπάρχει μια παράσταση που μπορεί να σας ενδιαφέρει: ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ Ανρί Λεβί, που έχει γράψει ο ίδιος το έργο, υποδύεται έναν συγγραφέα που πρέπει να γράψει ένα κείμενο για την Ευρώπη. Η παράσταση, που έχει ως θέμα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. ενόψει και των ευρωεκλογών, θα παιχτεί σε 20 πόλεις, σε όλες με μόνο έναν ηθοποιό, τον ίδιο. Σε κάποιο σημείο της παράστασης θα παίξουν και κάτι βιντεάκια σε μια οθόνη. Αν δείτε προσεκτικά ενδέχεται (δεν είναι σίγουρο) να δείτε κάποιον γνωστό σας. Επίσης: Αν βάλετε promo code "FRIENDS" στο σχετικό πεδίο, θα έχετε και 15% έκπτωση στο εισιτήριο της παράστασης. 

Πείτε μου τώρα ότι δεν σας κόλλησε το τραγουδάκι από το Friends. 

και τώρα, λινξ

Τρεις διαΝΕΟσυνεντεύξεις: Μαρίγια Γκάμπριελ (Ευρωπαία Επίτροπος για τα ψηφιακά), Κρίστοφερ Γουάιλι (της Cambridge Analytica) και Πέτερι Τάαλας (γ.γ. του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού). 

Ο συγγραφέας ενός φανταστικού βιβλίου που σας είχα αναφέρει πρόσφατα ("Evicted", του Μάθιου Ντέσμοντ), το οποίο είχε ως θέμα το πώς ζουν ακραία φτωχοί αμερικανοί σε προάστια του Μιλγουόκι, έκανε μια κανονική επιστημονική έρευνα για το θέμα της εκμετάλλευσης των φτωχών ενοίκων από τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την ίδια πόλη, ο Ντέσμοντ και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι οι ιδιοκτήτες βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος από τα ενοίκια σε φτωχές περιοχές από ό,τι από τα ενοίκια σε πιο ευκατάστατες. Το βιβλίο εξηγεί το φαινόμενο με κοινωνικούς όρους -τα πολύ υψηλά ενοίκια είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που δεν επιτρέπουν στους φτωχούς ανθρώπους να γλιτώσουν από τη φτώχεια και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. 

Τι είναι το "backfire effect" με απλά λόγια. Μπορεί να σας το έχω ξαναβάλει. Δεν έχει σημασία, ξαναδείτε το. Αυτό το φαινόμενο μοιάζει να βρίσκεται στον πυρήνα αυτού που ζούμε στον κόσμο μας αυτή την εποχή. ΑΛΛΑ! Ενδέχεται να μην υπάρχει καν, σύμφωνα με άλλες έρευνες. Επειδή τίποτε απολύτως δεν επιτρέπεται να είναι απλό και ξεκάθαρο σε αυτή την προσομοίωση σύμπαντος που ζούμε. 

Πώς η Ιντερπόλ (!) έχει μετατραπεί σε εργαλείο για τους δικτάτορες της Γης. 

Στο εντελώς αντίθετο άκρο, η συντακτική ομάδα των New York Times εκθειάζει την ηγεσία της πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν μετά την φριχτή τρομοκρατική επίθεση σε τζαμιά της χώρας της. 

Ένα πείραμα δείχνει ότι δεν υπάρχει "αντικειμενική" πραγματικότητα. Κι αυτό μπορεί να εξηγεί μερικά πράγματα, αν ισχύει. 

Ένα ωραίο, μακρύ άρθρο για το πανάκριβο χάος που είναι το σύστημα υγείας των ΗΠΑ, και για το πόσο δύσκολο είναι να διορθωθεί. Το θέμα του άρθρου είναι άλλο, μη σας ξεγελώ, αλλά αυτό είναι το πιο χρήσιμο πράγμα που βγαίνει από τις πολλές χιλιάδες λέξεις. Αξίζει τον κόπο αν σας ενδιαφέρει το θέμα.  

Μια φανταστική λίστα με κοινές παρανοήσεις από τη Wikipedia, γεμάτη με αστικούς μύθους και άλλα πράγματα που δεν είναι ακριβώς όπως μας έχουν μάθει. Για procrastinating.