έχω φρικάρει

αυτές τις ημέρες διαβάζω ένα βιβλίο που λέγεται "The Uninhabitable Earth" που έχει γράψει ένας καταφανώς έξαλλος δημοσιογράφος ο οποίος έχει πάρει όλες τις μελέτες και τα papers που έχουν δημοσιευτεί το τελευταίο διάστημα για τις πιθανές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε διάφορους τομείς (από τη σύσταση των ωκεανών και την κατάσταση των παγετώνων μέχρι τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες) και τα έχει βάλει κάτω και απαριθμεί ό,τι ξέρουμε ως τώρα χωρίς την συνήθισμένη επιστημονική ουδετερότητα και ψυχραιμία, καθώς δεν είναι επιστήμονας αλλά δημοσιογράφος, και είναι δουλειά του να αξιολογεί αυτά που βλέπει ώστε να μπορεί να μεταδώσει μέσα από τη δουλειά του τη σοβαρότητα ή μη τις κατάστασης. 

Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. 

Θα σας γράψω περισσότερα αφού πρώτα το τελειώσω και μαζέψω τις σημειώσεις μου, ως τότε όμως θα σας πω δύο πράγματα: Πρώτον, ότι διαβάζοντας το κείμενο τον φαντάζομαι να το γράφει πατώντας τα πλήκτρα με όλη του τη δύναμη, με λύσσα, μόνο με τους δείκτες, ιδρωμένος, φωνάζοντας μεγαλόφωνα τα λόγια τρέμοντας από οργή κι απόγνωση, σα το Νίκο Κούρκουλο όταν έλεγε "ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ". Δεύτερον, η ανάλυση που είχαν κάνει οι δικοί μας για τις επιπτώσεις του φαινομένου στην Ελλάδα στα μέσα του αιώνα ενδέχεται να περιγράφει ένα από τα πιο ήπια και αισιόδοξα σενάρια. Είναι πολύ πιθανό τα πράγματα να είναι πολύ πολύ χειρότερα σε 20-25 χρόνια από σήμερα. 
 

ωστόσο

αν δεν καταστραφεί ο κόσμος μέχρι τη Δευτέρα, θυμηθείτε να έρθετε στο αεροδρόμιο, όπου έχουμε φαντασμαγορικό Bookworm, με λαμπρούς καλεσμένους και την έκθεση AirPorTraits στημένη ειδικά για εμάς, για να την καμαρώσουμε. Γράφεστε εδώ. 

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω για κάτι εντελώς ανεπίκαιρο, το θέμα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ. Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο δείχνει εμένα να πυροβολάω με Καλάσνικοφ. 

και τώρα, τα λινξ

Το καλύτερο λινκ της εβδομάδας είναι αυτό το τεράστιο, γιγάντιο άρθρο για την οικογένεια Μέρντοχ και τη διαδοχή στην ηγεσία της εταιρείας. Αφιέρωσα πολύ χρόνο (που δεν είχα) για να το διαβάσω όλο, και σας προτρέπω να το κάνετε κι εσείς. Εξηγεί πώς ένας άνθρωπος ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις σε δυο χώρες -και πλέον επηρεάζει και τη δημοκρατική λειτουργία σε μια τρίτη. Ο Ρούπερτ Μέρντοχ παρουσιάζεται ως κυνικός αμοραλιστής που τον νοιάζει να έχει δύναμη και όχι κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία (εκτός από συγκεκριμένα θέματα για τα οποία έχει έντονη άποψη, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία απεχθάνεται). Δυο γιοί του διεκδίκησαν την διαδοχή του. Ο ένας είναι ήπιος και σοβαρός, παντρεμένος με προοδευτική γυναίκα που δεν τα πήγαινε καλά με τον πεθερό. Ο άλλος είναι ένας βέρος ακροδεξιός. SPOILER ALERT: Η διαμάχη έληξε. Κέρδισε ο ακροδεξιός. Διαβάστε. 

"I love throwing my kids' artworks in the garbage while they're sleeping". Dont' we all. 

Αυτό το άρθρο εγώ δεν μπόρεσα να το διαβάσω, για ευνόητους λόγους. Σας το βάζω εδώ επειδή συζητήθηκε και λένε ότι είναι πολύ καλό και δυνατό κείμενο. Δεν ξέρω. Τρεις παραγράφους διάβασα. Αν από τον τίτλο σας δημιουργηθεί η υποψία ότι μπορεί να μην το αντέχετε, αφήστε το. Είναι τόσο σκληρό. 

Ωστόσο μπορείτε να διαβάσετε κάτι άλλο: Το καταπληκτικό άρθρο του μπασκετμπολίστα του NBA Κάιλ Κόρβερ για το πόσο προνομιούχος είναι σε σχέση με τους μαύρους συμπαίκτες του. Για πολύ κόσμο αυτή η συνειδητοποίηση είναι εξαιρετικά δύσκολη.  

Ο συγγραφέας Μπρετ Ίστον Έλις, από την άλλη, πρέπει να είναι ένας απαίσιος άνθρωπος. Αυτή η συνέντευξη προσθέτει επιχειρήματα που υποστηρίζουν αυτή την εικασία. 

Μια ωραία ομιλία για την ισχύ των αλγόριθμων στη διαμόρφωση απόψεων και στην δημιουργία της φούσκας στην οποία ζει ο καθένας μας. Είναι απίθανο το ότι η ομιλία αυτή είναι από το μακρινό 2011, δηλαδή τρεις χιλιετίες πριν, σε ψηφιακά χρόνια. 

Υπάρχουν άνθρωποι το όνομα των οποίων δίνεται τιμητικά σε πόλεις, δρόμους και μνημεία, και υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν το όνομα του εαυτού τους σε κτίρια. Τις προάλλες ένας από τους δεύτερους επισκέφτηκε το σπίτι ενός από τους πρώτους. Έγινε ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς. 

Ο πρίγκιπας Χάρι πιστεύει ότι το Fortnite θα έπρεπε να απαγορεύται. Περίεργο πράγμα η μοναρχία στην εποχή μας. Το 2019 διαβάζοντας την αρχή πρότασης "Ο πρίγκιπας τάδε πιστεύει ότι" κανείς αντιλαμβάνεται πως το οτιδήποτε ακολουθεί δεν έχει απολύτως καμία πραγματική αξία. Οπότε γιατί το βάζω αυτό εδώ; Επειδή με βοήθησε να θυμηθώ ακριβώς αυτό το πράγμα. 

Πώς εκτυπώνονται οι New York Times. Πανέμορφες εικόνες. 

Γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να μπαίνουν μέσα όλες οι ελεύθερες βολές στο μπάσκετ. 

Απίθανο. 

Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στον πόλεμο των κολοσσών του delivery φαγητού στην Κίνα. Όπου τα νούμερα, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι ιλιγγιώδη. 

Μεθαύριο ξεκινάει η τελευταία σεζόν Game of Thrones, που νομίζω ότι είναι η τελευταία σειρά που βλέπαμε "όλοι", ή σχεδόν όλοι, μέσα στην ευρύτερη φούσκα, τουλάχιστον. Πλέον με τα νεφτλικς, μπετφλιξ πως τα λένε ο καθένας βρίσκει και βλέπει τα δικά του, οπότε λίγα πολιτισμικά γεγονότα ενώνουν πραγματικά "όλους" πια. Κάπως έτσι τα λέει κι αυτό εδώ. 

Επίσης: τρέιλερ για το καινούριο και τελευταίο (περίπου) Star Wars. 

Το οποίο Star Wars δεν θα πάει ποτέ στο Netflix. Βλέπετε, του χρόνου τέτοιο καιρό το πολύ, εκτός απροόπτου και φυσικών ή οικονομικών καταστροφών, θα αντιμετωπίζουμε διλήμματα του τύπου να γραφτούμε στο Disney+ και να σβήσουμε το Netflix, να κρατήσουμε το Netflix, ή και τα δύο. Ή κανένα. Ο χρόνος είναι τόσο πυκνός πια που μέχρι τότε θα έχουμε ζήσει άλλες τρεις ζωές ο καθένας, μέσα στις φούσκες μας.