Lieve lezers,
Een bomvolle editie met van stippenkoningin Yayoi Kusama tot waaghals Guido van der Werve. En van een Pindakaasvloer tot een verstild moment met Rothko. Hebben jullie zelf iets moois gezien wat wij niet mogen missen? Laat het ons weten.
Heel veel plezier!
🖤
Ko & Kho
Wat deden we nog meer afgelopen maand? We zijn geïnterviewd voor Gallery Viewer, schoven aan bij Koffietijd en openden de Kinderkunstweek!
|
|
|
TENTOONSTELLING VAN DE MAAND
Een ode aan Stedelijk Museum Schiedam
|
|
|
|
Mark Rothko, Grijs, Oranje op Kastanjebruin, No. 8 (1960). Fotografie: Aad Hoogendoorn
|
|
|
Dit is een ode aan het Stedelijk Museum in Schiedam (of Schibiza zoals sommigen het noemen). We vinden al langer dat dit museum heel lekker bezig is en op dit moment staat het vol met aanbevelingswaardige tentoonstellingen. Dit zijn ze:
-
Volkskrant Beeldende Kunstprijs
Drie in Nederland werkende jonge kunstenaars strijden in de Schiedamse zalen om de felbegeerde Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Neo Matloga roept een gevoel van mysterie op met zijn werk, zwart-witte schilderijen van dagelijkse taferelen, waarin elk personage een collage als gezicht heeft. Wat gaat er schuil achter die koppies? Wat vertellen ze ons?
En dan de zonnige Lonneke van der Palen die op haar foto’s presenteert tegen een achtergrond van felgekleurde vlakken. Elk van haar beelden roept een nostalgische herinnering op. Een verlaten plastic zak doet denken aan fruit halen op een Zuid-Franse markt. Weer een andere aan kliederen met aanmaaklimo.
Last but not least: Funda Gül Özcan. Ze toont een diorama, een soort gigantische kijkdoos die opgebouwd is uit laagjes. Bij de eerste aanblik wil je er aan voorbij lopen wegens overprikkelingsgevaar. Maar man man, wie er de tijd en aandacht voor neemt rukt zijn/haar ogen niet meer los. Laag over laag over laag, gebeurt er van alles in dit werk. We zien zwiepende palmbomen, bliksemschichten en neon. Alsof alle toekomstscenario’s die er voor onze wereld mogelijk zijn (dystopisch of utopisch) samengebald zitten in één kunstwerk.
Te zien t/m 16 juni
-
Manzoni in Holland
Waar een wit vierkant anno 2019 satire is op moderne kunst, was het begin jaren zestig van de vorige eeuw juist nog vrij experimenteel. Het was de Italiaan Piero Manzoni die het ‘wit’ de Nederlandse kunstwereld binnenbracht. In deze overzichtstentoonstelling wordt op een toffe manier context geschept. We zien het werk van Manzoni zelf, van grote kunstenaars die hem beïnvloedde (Yves Klein Blue baby!) en wie hij vervolgens weer aanzette tot groots denken. Yup, Wim T. Schippers befaamde pindakaasvloer past in deze lijn. Die ligt er dus ook. Op zolder.
Manzoni stierf op zijn 29e, maar liet een gigantisch oeuvre na waarin hij de grenzen van kunst ultiem oprekte. Hij blikte zijn eigen poep in, verkocht kunstwerken zonder dat men ze had gezien en plaatste bezoekers op een sokkel, waardoor alles en iedereen een kunstwerk kan zijn.
Te zien t/m 2 juni
-
Rothko & ik
Als je nog niet door de vorige twee alinea’s linea recta naar Schiedam wil afreizen dan wil je het wel hier door: in Rothko & ik hangt slechts één werk, een typisch Rothko kleurvlak, rechthoekig en opgebouwd uit drie kleuren. En jij hebt het helemaal voor je alleen. Zo lang als je wilt. Telefoon laat je in je kluis en op een comfi bank ga je de mentale dialoog aan met het kleurvlak. Geen genadenk over de juiste hoek voor Insta of automatisch gecheck van je mail, maar simpelweg een op een met: Grijs, Oranje op Kastanjebruin, No. 8 (1960) van Markie Rothko.
Te zien t/m 5 januari 2020
|
|
|
ONZE FAVORIETE TENTOONSTELLINGEN VAN DEZE MAAND
|
|
|
De Infinity Mirror Room van Yayoi Kusama in Museum Voorlinden is een kleine donkere kamer waar je met maximaal twee mensen in kan, waarvan alle muren spiegels zijn, zodat je in oneindige oneindigheid terecht komt, met allemaal gekleurde lampjes. Een soort sterrenstelseldroom. Wij zijn fan van haar werk (zoals we al vertelden bij Koffietijd), ook van de giga gele stippenpompoen, gigantische schilderijen van netten en spiegelballen die Voorlinden laat zien.
|
|
Joyce Vlaming: Act II, 12 Portraits en MOED:
Wat niet gezien wordt in Centraal Museum, Utrecht
Te zien t/m 30 juni
|
|
Het Centraal Museum laat zien dat ze kritisch naar haar eigen collectie en de kunstgeschiedenis durft te kijken. Bijvoorbeeld hoe wit die zijn. Much woke, we like. Eén tentoonstelling maakte het museum samen met MOED (Museum of Equality and Difference), daarin zijn onder andere strijders voor gelijke rechten en een zwarte Jezus te zien. Daarnaast is er een tentoonstelling met werk van Joyce Vlaming, die op zoek ging naar de verhalen achter de zwarte ‘bijfiguren’ in oude doeken om ze vervolgens de hoofdrol te geven.
|
|
Guido van der Werve, Nummer veertien, Nummer zeventien en Stills in Grimm Gallery, Amsterdam
Te zien t/m 4 mei
|
|
In zijn films ondergaat Van der Werve vaak bizarre ontberingen. Zo liep hij voor een ijsbreker uit en draaide 24 uur om zijn as op de Noordpool. In Nummer veertien (2012) gaat hij in een mega-triathlon van Warschau (waar het hart van Chopin ligt) naar Parijs (waar de rest van het lichaam ligt). De film duurt een klein uur en begint steeds op het hele uur, kijk 'm helemaal! #protip
|
|
|
ONDERUITGEZAKT KUNST KIJKEN
Kusama: Infinity
|
|
|
|
Vorig jaar is er een te gekke (en een beetje droevige) docu uitgekomen over het leven van stippenkoningin Yayoi Kusama. Je ziet heel mooi hoe ze als jonge vrouw naar New York trok om daar de kunstwereld te veroveren en hoe moeilijk dat was voor haar als vrouw en als Japanse. Maar ook hoe ze de grootste kunstparty van de wereld, de Biënnale van Venetië, crashte en hoe ze in de jaren zestig al homohuwelijken voltrok. Ga zo maar door. En hoe ze uiteindelijk toch het succes heeft gekregen dat ze verdient.
De documentaire draait de komende weken in Lab111 in Amsterdam.
|
|
|
|
