το σημερινό γράμμα θα είναι σύντομο
Δεν θέλω να σας διακόψω την κατάνυξη ή το βάψιμο των αυγών (ανάλογα τι ώρα το διαβάζετε αυτό) γι' αυτό θα κρατήσουμε την εισαγωγή σύντομη και σχετική με ένα θέμα που συζητήσαμε και στο παρελθόν: Το πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι. Δεν θα το αναλύσουμε το θέμα, απλά θα προσθέσουμε ένα τεκμήριο. Κάποτε, το λοιπόν, τέτοιες μέρες συνήθιζα να γράφω ή να αναδημοσιεύω γραπτά που είχαν να κάνουν με το θέμα της θρησκείας, της θρησκευτικής πίστης και (κυρίως) τη δραστηριότητα της ντόπιας εκκλησίας. Θεωρούσα ότι αυτό είναι χρήσιμο και δίνει μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική ματιά σε αναγνώστες που πιθανότατα παθαίνουν κορεσμό από την πολλή κατάνυξη του υπόλοιπου ίντερνετ. Καθώς έχουμε μπει στην εποχή των τεράτων, και έχουμε αντιληφθεί λίγο καλύτερα τη σημασία της ταυτότητας (με όλους τους παραλογισμούς και τις υποκρισίες της) για το σύγχρονο άνθρωπο, εγώ έχω αλλάξει τον τρόπο που κοιτάζω τέτοια πράγματα. Οπότε, όπως έχω αποκυρήξει ένα σωρό κείμενα που έγραφα πριν από την κρίση αλλά και τα πρώτα χρόνια της, έχω σταματήσει να γράφω και αντι-θρησκευτικά κείμενα αυτές της ημέρες. Δεν είναι τόσο το ότι η γνώμη μου έχει αλλάξει γι' αυτά τα θέματα, αλλά περισσότερο ότι έχει εμπλουτιστεί με άλλους παράγοντες, ενώ έχει ωριμάσει και εξελιχθεί η αξία και η βαρύτητα που δίνω σε αυτή τη γνώμη, καθώς και η ενσυναίσθηση για τη βαρύτητα που μπορεί να έχει σε άλλους.
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι εννοώ. Ας μην επεκταθώ όμως, έχετε σημαντικότερα πράγματα να σκεφτείτε τις επόμενες ώρες, όπως το κοκορέτσι.
Καλό κοκορέτσι, λοιπόν.
|