De kunst van overgave en geduldig zijn
Vanuit huis heb ik geleerd om mijn handen uit de mouwen te steken als ik iets wilde bereiken. Niet piepen maar doen. Een goede bedding voor een flink portie daadkracht. En wat heeft het mij veel gebracht. Door koersvast en veerkrachtig te zijn, niet op te geven en hard te werken beklom ik de maatschappelijke ladder en later wist ik mijn eigen bedrijf er mee op te bouwen. En zoals met alles heeft het ook zijn keerzijde. Ik heb de neiging mezelf onderweg voorbij te lopen. Daarbij kom ik er achter dat de wereld niet zo maakbaar is als we zouden willen. Sommige thema's laten zich niet door middel van een projectmatige insteek sturen. Sterker nog, het werkt compleet averechts. Hoe meer we het willen sturen, hoe verder we er vanaf raken. Ken jij dat ook? Zoals het afscheid nemen van een geliefde, het willen weten wat je wilt doen in je leven, leren je eigen ruimte in te nemen, wat aardiger tegen jezelf zijn (en tegen anderen), je niet zo gek laten maken door die interne criticaster in je hoofd, meer genieten van kleine geluksmomenten van alledag.
Andere kwaliteiten komen dan om de hoek kijken. Kwaliteiten als doelloos lummelen, loslaten, stil zijn (stiller dan stil), dobberen, zijn met niet-weten, helemaal aanwezig zijn in het moment en naar je lichaam luisteren en bovenal overgave. Kwaliteiten die we vaak niet echt waarderen, waarvan we het idee hebben dat het ons weinig oplevert, die we daarom veelal verleerd zijn en die we weer opnieuw mogen ontdekken en eigen maken. En kijk eens wat er dan ontstaat.....
In deze nieuwsbrief komen de overgave en het geduld in verschillende vormen terug. Ik hoop dat het je inspireert om een balans te vinden tussen daadkracht en de overgave en geduld die voor jou op dit moment klopt.
|
|
Het woestijnverhaal van Anne Marie
De meeste mensen gaan met een concrete coachvraag de woestijn in: ze staan op punt A maar willen punt B. Ze vragen om tools die ze kunnen inzetten om daar te komen. Het liefste om daar ook een tijdspad aan te koppelen. Met wat ongeduld wordt reikhalzend uitgekeken naar het verwachte resultaat. De woestijnreis maakt echter hele andere bewegingen. Zo vertelt ook Anne Marie. Hoe juist stilte, overgave, niet weten en vertrouwen haar verrijken. Wil je meelezen? Klik dan hier
|
|
Van de eerste reis tot nu
De afgelopen maanden zijn er twee artikelen verschenen. Het eerste interview in de Margriet. Een heel persoonlijk interview over hoe het plotselinge overlijden van mijn vader en de woestijnreis die daarop volgde het begin was een totaal nieuwe fase in mijn leven. Het tweede interview stond in het NRC. Een op wetenschap gebaseerde krant die aandacht besteed aan dat wat voorbij het hoofd gaat. Hierin vertel ik ook over de woestijn en hoe de waarde vrijheid mijn leven kleur heeft gegeven. Ik kan terugkijken op een hele rijke tijd. Mijn intuïtie, het waarachtig zijn, zachtheid naar mezelf en anderen, krijgen meer ruimte. Ook het afgestemd zijn op niet alleen de mensen maar op alle elementen om me heen. Deze combineer ik meer en meer met mijn daadkracht.
Inmiddels hebben er 13 reizen plaatsgevonden en in het najaar volgen nog 3 reizen. Elke reis is anders omdat elke groep weer anders is. Daarbij maak ik de reis echt samen met de deelnemers. Samen leren we, spiegelen we elkaar, groeien we. Dat zie je terug in de reis. Er komt steeds meer diepgang.
Afgelopen reis beantwoordde ik de vraag wat de woestijnreis nou precies voor reis is. Een vraag die zich niet zomaar laat beantwoorden. In dit filmpje geef ik een antwoord op deze vraag. En oh man, wat gun ik iedereen een reis als deze door de waanzinnig mooie Wadi Rum woestijn.
|
|
Het woestijnverhaal van Gina
Gina was een van de elf vrouwen die met mij en Alexandra Rakemann afgelopen lente mee ging op de eerste speciale woestijnreis rondom het thema vrouw zijn. Voor Gina werd het een reis om ruimte te maken voor het verdriet in haar, om door dat verdriet heen te gaan, niet wetende wat er daarna zou gebeuren. In dit blog vertelt zij haar verhaal. Lees je mee?
|
|
Reizen die op stapel staan
Momenteel staan de volgende reizen gepland:
29 oktober tot en met 9 november (Vrouwenreis)
9 tot en met 16/19 november 2019 (Vol geboekt)
19 tot en met 30 november 2019
7 tot en met 14/17 maart 2020
17 tot en met 28 maart 2020 (vrouwenreis)
Wil je meer weten over deze reizen klik dan hier. En schroom niet om contact met me op te nemen met wat voor vraag dan ook of om gewoon kennis met elkaar te maken. Fijn om jou te spreken.
|
|
Een gedicht over geduld
Tot slot sluit ik af met een gedicht. Deze keer een bewerking van het gedicht van Rainier Maria Rilke die een van de deelnemers van de woestijnreis mij mailde. Een prachtige verwoording van de rijkdom en wijsheid die verscholen ligt in het geduld hebben. Als je merkt dat jij ook druk bezig met om van A naar B te komen en het helpt je voor geen meter, lees dan dit gedicht nog eens. Vraag jezelf af wat het je nu te zeggen heeft.
Voor nu wens ik jou heel veel lummelen toe deze zomer. Even niks plannen, je neus achterna gaan, het niet te hoeven weten, organiseren, manifesteren en aanwezig zijn in al die momenten die door jou voluit geleefd moeten willen worden. Dat deze zomer je mag verrijken met nieuwe inzichten.
Dik veel liefs,
Caroline
|
|
|
|
