Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 5 Juni 2019

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven, 3de druk
Heel veel tips voor moeders.. (hoofdstuk 3.2)
Vroeger werd er vaak borstvoeding gegeven op de klok in plaats van voeden naar behoefte. De dokter bepaalde hoeveel borstvoeding een moeder mocht geven en dit werd als een recept aan haar meegedeeld. Alsof borstvoeding iets met ziekte te maken zou hebben. Bovendien gingen veel kinderen zich aanwennen om te duimzuigen. Met negen maanden kreeg de baby lepelvoeding. Door dit alles kreeg de jeugd van vroeger weinig erkenning voor de aangeboren zuigbehoefte. Borstvoeding is een behoefte en geen gewoonte.
De kinderpsychologe J. Stades-Veth schrijft in haar boeken Verraden door Mammieen Spel als signaaldat de behoefte om te zuigen afgemaakt moet worden waarna hij verdwijnt. Als het kindje dus borstvoeding krijgt zolang het behoefte heeft, zal de behoefte daarna ophouden te bestaan. Zij beschrijft dat veel kinderen zo dol zijn op snoepen als gevolg van een latente zuigbehoefte en om die reden bijvoorbeeld ook patat naar binnen zuigen in plaats van happen. 
Duimzuigen hoeft niet (hoofdstuk 7.1)
Sommige kinderen worden duimzuigend geboren; dat hebben ze in de baarmoeder geleerd. Als een moeder dat niet prettig vindt, dan kan ze telkens de borst aanbieden als het kindje op zijn duimpje zuigt. Na enkele dagen zal het kindje dan niet meer duimzuigen. Andere moeders vinden het zo schattig of gemakkelijk dat ze het maar zo laten.
Je moet wel bedenken dat duimzuigen dezelfde nadelen heeft als de fopspeen, namelijk dat het kindje minder vaak aan de borst drinkt en daardoor minder vitamine K en vitamine D binnenkrijgt. En als het kindje minder aan de borst drinkt, zal de moeder ook minder melk gaan aanmaken. Ook kan het kind de borst gaan weigeren en op den duur zich zelfs afwennen van de borst. Het kan daardoor de verwijdering tussen moeder en kind bevorderen en het kind kan zich aanwennen zichzelf in eenzaamheid te troosten, wat waarschijnlijk niet de bedoeling zal zijn.
Na ongeveer tien weken kunnen de meeste baby’s hun eigen handje in de mond stoppen en daar zou het duimzuigen kunnen beginnen. Als een moeder duimzuigen wil voorkomen, kan ze de baby steeds een dunne rammelaar aanbieden in de linkerhand en soms een in de rechterhand. Bovendien zou ze vaker de borst kunnen aanbieden, bijvoorbeeld in de draagdoek. Na drie weken ontdekte ik dat mijn kindje niet meer op het handje ging zuigen. Het is wel handig als je vraagt aan je man of andere huisgenoten om op te letten als de baby op het handje gaat zuigen. Iedereen kan dan even een speeltje aanbieden. 
Soms stopt een baby met drinken en gaat direct op de duim zuigen. Als je dan een popje in het handje stopt, heeft hij minder de neiging om te snel te stoppen en onvoldoende te drinken. 
Verder kan door het duimzuigen de bovenkaak vervormd worden. Je ziet dan een smal verhemelte omdat de tong tijdens het slikken laag onderin de mond ligt als de duim ertussen zit. Dit komt eigenlijk doordat het duimzuigen, net als de fopspeen, veel vaker en langer plaatsvindt dan het drinken en sabbelen aan de borst. En het borstvoeden vergt een hele andere techniek dan duimzuigen.
Een duim kan krachtig tegen de bovenkaak komen omdat het masseren van de bovenkaak het kindje rustig maakt (het zenuwgestel loopt door de bovenkaak). Veel kinderen met duimzuigen of fopspeen zoeken ook nog een aaiplekje. De betekenis hiervan weten helaas weinig mensen. Eigenlijk wil het kind de moederhuid aaien. Als een kindje de moederhuid aait, dan kan dat prettig en belonend voor de moeder zijn. Duimzuigen of een fopspeen zijn lastig af te leren.
Een borst past precies in een klein mondje én in een groot mondje. Het mondje wordt prachtig gevormd en borstkinderen krijgen zoenlippen van de mooie manier van het zuigen aan de borst.
Kinderen die veel aan de borst zuigen, krijgen een perfecte tongstand en een krachtige tong, zodat ze goed leren praten. Bovendien krijgen ze als ze veel bij de moeder zijn, veel zelfvertrouwen. Ik vermoed dat dit alles bij elkaar de kans dat het kind later gaat stotteren, vermindert. Kinderen die stotteren, zijn vaak erg slim; ze weten precies wat ze willen zeggen maar het lukt ze niet.
Hoe snel kinderen praten is afhankelijk van hun karakter. Ons derde kindje was altijd bij me in de draagdoek en aan de borst en ze sliep bij ons in het gezinsbed. Zij begon pas met twee jaar te praten en kon toen binnen een week alles zeggen. Ze is een perfectionist van karakter en wilde eerst alles goed beluisteren.
Lees verder:
- hoofdstuk 14.1 
- Wanneer begint de baby met een ander voedsel;
- Het uitproberen van voedsel;
- Moedermelk smaakt elke dag naar wat moeder eet;
- Eten met de vingers;
- Het verslikken van het kindje;
- Zelf eten kiezen; (t/m variaties in groei)