το τσερνόμπιλ

Πλέον σχεδόν τίποτε από τα προϊόντα πολιτισμού (ταινίες, τραγούδια) που παράγονται δεν μου αρέσει και δεν μου πυροδοτεί συναισθήματα σαν αυτά που με έλουζαν όταν ήμουν δεκατεσσάρων ή και δεκαεννέα ετών και αυτό είναι κάτι που έχω πια αποδεχτεί και έτσι όλα αυτά τα καταναλώνω με τον κυνισμό και την αποδοχή κάποιου που πλέον δεν συμμετέχει ακριβώς στο zeitgeist μαζί με τους άλλους, απλά συνυπάρχει γεωγραφικά. Όμως αυτή την εβδομάδα τελειώσαμε τη σειρά του HBO για το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ και διαπίστωσα ότι κάτι έχει επιβιώσει, κάπου, σε κάποια βάθη. Ήταν πέντε επεισόδια, και μια ιστορία που σε γενικές γραμμές ήξερα. Πήγαινα δημοτικό σχολείο τότε, είχα διαβάσει πολύ έκτοτε, για να καταλάβετε, ήξερα από πριν πως λεγόταν η πόλη που ερήμωσε δίπλα στο εργοστάσιο (Πρίπιατ) και, βεβαίως, είχαμε διαβάσει στο Bookworm το συγκλονιστικό βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς. Μια ιστορία της σειράς (με τη γυναίκα του πυροσβέστη) είναι παρμένη αυτούσια (με μικρές αλλαγές) από αυτό το βιβλίο. Σας έχω βάλει την αρχή της στο τέλος αυτού του γράμματος. 

Φυσικά, από ό,τι αποδείχτηκε ήταν και πάρα πολλά αυτά που δεν ήξερα. Πράγματα που ακόμα τα σκέφτομαι κάθε μέρα. 

Το ότι σας προτείνω να το δείτε κι εσείς είναι αυτονόητο, βεβαίως. Απλά σας επισημαίνω να φροντίσετε να έχετε λίγο χρόνο μετά από κάθε επεισόδιο για να συνέλθετε. 

Οφείλω να σας πω, δε, ότι η σειρά δεν είναι αντικομμουνιστική ή οτιδήποτε τέτοιο. Ίσα ίσα, όπως γράφει και μια κριτική μιας ρωσίδας δημοσιογράφου (που την κυνηγάει το ρωσικό καθεστώς), πολλές από τις σκηνές ηρωισμού και αυταπάρνησης των πρωταγωνιστών είναι καταφανώς ψεύτικες και θα ήταν αδύνατο να έχουν συμβεί στην πραγματικότητα του σοβιετικού καθεστώτος. Στην πραγματικότητα η ιστορία είναι μια διαδοχική παρέλαση από σοβιετικούς ήρωες. Από τους μεταλλωρύχους και τους στρατιώτες που πυροβολούσαν τα σκυλιά (και τέτοιοι υπάρχουν στο βιβλίο της Αλεξίεβιτς) μέχρι τους επιστήμονες και το νούμερο δύο του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ, αυτοί οι άνθρωποι, πραγματικά πρόσωπα, θυσίασαν την υγεία τους, κάποιοι και τις ζωές τους και υπερέβησαν εαυτούς και δυνατότητες για να μας σώσουν όλους. Όχι τη χώρα τους ή τις οικογένειές τους. Όλους εμάς. 

Να το δείτε. 

Δυο λινξ: Η βιβλιογραφία της σειράς από το δημιουργό της και ένας πίνακας που εξηγεί το πόση ακτινοβολία εκλύουν πράγματα και καταστάσεις. 

διανεοδιαβάσματα 

Μια νέα έρευνα για το πώς η Ιρλανδία αντιμετώπισε την κρίση της και πώς προσελκύει άμεσες ξένες επενδύσεις. Συνοδεύεται κι από πολλές συνεντεύξεις -ξεκινήστε από αυτές του Ιρλανδού υπουργού Εμπορίου, Απασχόλησης και διάφορων άλλων πραγμάτων, και του Αρίστου Δοξιάδη. 

Η έρευνα του Reuters Institute του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης για το πώς οι Έλληνες χρήστες του ίντερνετ διαβάζουν νέα. 

Ένα βίντεο για τους νέου τύπου αγροτικούς συνεταιρισμούς και τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα. 

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω κι εγώ για την Ιρλανδία, τα πράγματα που κάνει σωστά και τα πράγματα που εμείς κάνουμε λάθος. 

και τώρα, τα λινξ

Αυτή την εβδομάδα πολλά μεγάλα άρθρα εμφανίστηκαν για τον σκοτεινό κόσμο των ρατσιστών, μισογύνηδων ακροδεξιών και το πώς περνούν από τη γραφικότητα στο μίσος και, τελικά, στο έγκλημα. Να ένας που μπήκε σε ένα στούντιο γιόγκα και δολοφόνησε γυναίκες. Είναι εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι στη ζωή του είχαν καταλάβει ότι πρόκειται περί προβληματικού ατόμου, αλλά οι άνθρωποι συνήθως δεν ασχολούνται και πολύ με τους άλλους. Οπότε κανείς ποτέ δεν τον σταμάτησε. Εδώ ένα μεγάλο αφιέρωμα που εξηγεί πώς το YouTube και ο αλγόριθμός του βοηθά μπερδεμένα αγόρια να προχωρήσουν πιο βαθιά και πιο γρήγορα στο μισογυνισμό και το ρατσισμό. Πραγματικά το YouTube μοιάζει να είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να τους σπρώχνει προς τα εκεί. Δείτε, τέλος, και αυτή την απίστευτη ιστορία ενός ρατσιστή που συμμετείχε σε ακροδεξιές οργανώσεις, και κάποια στιγμή έμαθε ότι ένας από τους συντρόφους του εκεί σκόπευε να δολοφονήσει μια Βρετανίδα βουλευτή.  

Αυτό πρέπει να το δείτε. Το ανδρικό περιοδικό GQ δημοσίευσε τις προάλλες μια φωτογραφία με 17 στελέχη εταιρειών τεχνολογίας της Silicon Valley που είχαν επισκεφθεί το ατελιέ ενός Ιταλού σχεδιαστή μόδας. Μόνο δύο από τους 17 όμως ήταν γυναίκες. Και μετά ένας δημοσιογράφος παρατήρησε λίγο καλύτερα την φωτογραφία και διαπίστωσε κάτι απίστευτο και τρομερά παλαβό: Οι δύο γυναίκες είχαν εισαχθεί στη φωτογραφία με Photoshop. Η κανονική φωτογραφία είχε μόνο τους 15 άνδρες. 

Καταπληκτικό βίντεο από την κατηγορία "τι έχουν φτιάξει οι άνθρωποι, τι βίντεο είναι αυτό, τι πρέπει να νιώσω τώρα δεδομένου ότι διάβασα την εισαγωγή και την Αλεξίεβιτς κι είδα και τη ρημάδα τη σειρά". Δείχνει ένα ρωσικό παγοθραυστικό που κινείται με πυρηνική ενέργεια. 

Άλλη μια εβδομάδα, άλλη μια απομυθοποίηση. Έχετε διαβάσει το "Guns Germs and Steel" του Τζάρεντ Ντάιαμοντ; Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ε, από ό,τι αποδεικνύεται, μια από τις κεντρικές ιστορίες του βιβλίου είναι εξαιρετικά προβληματική. Ο Ντάιαμοντ δεν είχε ιδέα σε ποιον μιλάει. 

Αυτό το παγκόσμιο, πια, φαινόμενο που άνθρωποι βοηθούν πρόσφυγες και το κράτος τους θεωρεί εγκληματίες και τους βάζει φυλακή γι' αυτό; Πρέπει να σταματήσει. Να μια ιστορία, να κι άλλη μία.  

Τα μισά μεταφρασμένα βιβλία που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ προέρχονται μόνο από εννέα χώρες. 

Από την κατηγορία ΤΟ ΗΞΕΡΑ: "People who love inspirational quotes have lower intelligence". 

Από την κατηγορία ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ: Η μαφία της Σικελίας γεννήθηκε όταν ο κόσμος άρχισε να τρώει εσπεριδοειδή. 

Από την κατηγορα ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ ΠΟΤΕ: Αυτοί που ψάχνουν για κοιτάσματα χρυσού στο έδαφος μπορούν να καταλάβουν πού υπάρχουν μελετώντας τα ίχνη που εμφανίζονται στα φυλλα των δέντρων. Στα φύλλα! 

Αυτή η ιστορία. 

Αυτό το βίντεο (χρώματα εκρήγνυνται σε αργή κίνηση, ψηλά) 

κι αυτό το βίντεο (πώς τα ψηφιακά εργαλεία μπορούν να σας αφαιρέσουν πενήντα χρόνια ηλικίας) (bonus: ο δημιουργός λέγεται Ρουσέλος Αραβαντινός (;), εκ Βανκούβερ ορμώμενος)  

Ίσως το σημαντικότερο πράγμα -για την ίδια την ανθρωπότητα- με το οποίο σχεδόν κανείς δεν ασχολείται: Υπάρχει μια εξέγερση στην ερευνητική κοινότητα ενάντια στο καθεστώς δημοσιεύσεων επιστημονικών papers από ένα ολιγοπώλιο κλειστών και πανάκριβων εκδόσεων. Πολύ σημαντικό θέμα.