Copy


-Lichaamstaal-
"Body language is more fascinating to me than actual language."


- Michelle Yeoh

TittyMag's FOTOGRAAF LOTTE DALE
Elke week een ander thema, elke week een nieuwe foto van onze TittyMag Fotograaf Lotte Dale. Lotte staat oa bekend om haar prachtige beelden uit de uitgaanswereld en is een Titty van het eerste uur! Je kan Lotte's werk vinden via Instagram (@lottedale) of via lottedale.tumblr.com

WOMAN.

Shit. Ik weet het even niet. Ik sta vooraan in de rij bij de kassa en ik heb geen idee waar die pas is. Waar heb ik dat ding nou gestopt? Ik voel de prikkende ogen van de caissière en de enorme rij achter me. 18:00 en Amsterdam wil eten en die behoefte vertraag ik door het missen van mijn pas. Althans zo voelt het. Ik voel het gebeuren. Mijn wangen starten met gloeien. Ik word rood. Ik adem snel en ik draai weg.

De dame achter me in de rij staart me langer aan en zegt: “worden we rood meisie?!” Ik weet dat er niks onaardigs mee bedoeld wordt, maar zodra ze de Laatste klank van het woordje ‘rood’ over haar lippen laat rollen, voel ik mezelf nog roder worden. Waarom? Geen idee. Doen die woorden me wat? Ben ik zenuwachtig? Of onzeker? Als ik die opmerking krijg dan gaat het blozen- knopje meteen aan. Soms zonder enig gevoel sieren die blosjes mijn wangen.

Waarom? Geen idee. Het enige dat ik weet is dat ik mijn pas nog minder snel terugvind op dat soort momenten. Nog 1 duik in het tasje en ik trek de gouden kaart er met een zwier uit, reken mijn mango en shampoo ermee af en kijk de vrouw aan. “Ja ik word rood!” langzaam voel ik wangen verkoelen en wandel met mango en shampoo roze de Appie uit.<

VEGA- BRUNCHEN & KUNSTPRAAT: KOM JIJ NAAR TITTY TALK #8?!

Yes! Het is weer tijd voor onze maandelijkse Titty Talk in samenwerking met Bumble! Dit keer is het een brunch bij Galerie Fleur & Wouter in Amsterdam (en verzorgd door Vegabond) van 12 tot 2. De middag zal in het thema staan van de tentoonstelling ‘UNTITLED’, een statement tegen de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de kunstwereld.

Ook krijgen we een rondleiding van galeriehouder Fleur. Ze zal ons meenemen langs werken van Mai van Oers, Cleo Goossens, Dagmar Stap Iris Haverkamp Begemann. Documentaire-fotograaf Iris zal zelf ook aanwezig zijn om te praten over haar serie ‘Pink tracks in a dusty land’. Klinkt goed, toch? Wil jij erbij zijn? Laat het ons even weten via thetittymag@gmail.com of stuur een DM op Insta!<

TITTYMAG'S ANGEL| I'M A THICK BITCH, I NEED TEMPO!

 

Collage by Susan van Ham

Godzijdank dat Lizzo bestaat, ik weet niet wat ik zonder haar album “Cuz I Love you” had moeten doen. Duizendmaal dank voor jouw geweldige muziek en heerlijke persoonlijkheid. Het geeft mij de zekerheid om mijn eigen lichaam en imperfecties te accepteren. Alleen is het wel jammer dat ik niet net als Lizzo een split kan doen, twerken in deze houding en dan ook nog de fluit speel.

Tot op de dag van vandaag, ben ik nooit de “skinny girl” geweest. Zelfs toen ik vier keer in de week sportte, had ik geen platte buik. Het frustreerde mij constant, ik wilde net zo dun zijn als mijn vriendinnetjes om mij heen. Ik kon volgens het getekende beeld van de maatschappij geen crop top of bikini dragen. Vanaf het moment dat ik bij American Apparel ging werken, werd ik zo onzeker door mijn prachtige collega’s die alles aan konden. Ik moest altijd een maat Large aan hebben, soms zat dat mij dwars. Toen ik werd aangenomen bij het kledingmerk, zei ik tegen mijn broer dat ik wel moest afvallen, z.s.m. voor het juiste imago als een “AA Employee”. Hij keek mij verward aan en zei dat ik onzin praatte. Hij had volkomen gelijk.

Voor mijn chronische PTSS en borderline slik ik medicatie. Het is opvallend dat veel mensen het schrikbarend vinden, als een persoon medicatie moet innemen voor mentale gezondheid. Jammer dat er nog een taboe heerst hierover. Al twee jaar lang slik ik medicatie.
Sinds het medicatiegebruik, is mijn metabolisme totaal veranderd. Hierdoor ben ik veel aangekomen. Hoeveel weet ik niet precies, ik weeg mezelf nooit. Ik eet niet heel anders dan twee jaar geleden en ik beweeg niet heel anders dan twee jaar geleden. Wacht, dat is een leugen. Ik let júist meer op mijn eetpatroon en dagelijkse beweging. Meer dan mensen denken. Dit komt ook door stereotypering. Als je dik bent, dan vreet je je vol en doe je niks. Nou, dat is totale bullshit.

Al mijn vrienden zijn gelukkig open minded en zijn geen bodyshamers. Niet iedereen is zo, dat is de realiteit. Mensen vragen of je zwanger bent, noemen je dik en geven dieettips zonder dat jij er ooit om vroeg. De ergste vraag is: “Wat is er met jou gebeurd?”.
Soms vraagt iemand dit verbaal en soms krijg je een blik die hetzelfde vraagt zonder woorden.
Hoe dan ook, het is gewoon naar. Het is oneerlijk om iemand slecht te laten voelen op deze manier. Ik kan er niks aan doen, ik heb de medicatie nodig. Een veel voorkomende reactie is dat ik moet stoppen met de medicatie of andere moet nemen. Dat doe je niet “eventjes”, het werkt niet zo. Realiseert niemand zich dat dit een bijwerking is van de medicatie en dat het beter gaat met mijn mentale gezondheid?
Eindelijk heb ik er niet zoveel moeite mee dat ik “groter” ben geworden. Ik heb moeite met hoe mensen omgaan met mij sinds ik “groter” ben. Als ik dit uitleg, dan geloven mensen mij soms niet. Volgens hen zit ik in een ontkenning, blijkbaar heb ik er “wel echt moeite” mee.
Het is mijn eigen lichaam, niet dat van een ander. Waarom praat men dan soms alsof het wél hun lichaam is?

Ja, ik ben soms onzeker, ook over mijn lichaam. Iedereen is weleens onzeker. Het is alleen niet vanwege het aankomen door de medicatie. Het komt door de oppervlakkige perfectie die geschapen is door de mediacultuur die zegt dat we allemaal een maatje 34 moeten hebben. Voor een lange tijd stond ik wel elke ochtend voor de spiegel afkeurend mijn lichaam te bekijken. Ik moest wennen aan de verandering. Nu denk ik gelukkig positiever over mijn medicatiegebruik en de bijwerkingen ervan.
Zolang mijn medicatie werkt, ben ik allang blij. Het enige wat mij wel lichtelijk verdrietig maakt, is dat mijn grote collectie van American Apparel kleding niet echt meer past. Maar ja, hun kleding viel toch al belachelijk klein. Geen wonder dat ik altijd een L had. Laat ik niet eens beginnen over het feit dat Large überhaupt de grootste maat was in het assortiment, wat een onzin. Ik koop wel nieuwe kleding.

Laten we met zijn allen meer open minded zijn over body image, stop bodyshaming. All positive vibes!

P.S. ik zoek iemand die mij kan leren hoe ik kan twerken in een splithouding en hoe je blokfluit moeten spelen. Please, slide in my DM’s.

ONZE FEMINISTISCHE BELDATE MET WOMEN INC.

Een paar maanden geleden organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. De feministen 4.0. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De feministische beldate!

Als er een feministische organisatie is waar veel informatie te halen valt, is het WOMEN Inc. wel. Zij zetten zich namelijk al 15 jaar lang in voor gelijke rechten! Wij spraken ze voor onze tweede feministische beldate. Wat hebben ze de afgelopen jaren bereikt? En waar streven ze nog naar? 

TheTittyMag: Wie zijn jullie?

Maria van Tongeren: Wij zijn WOMEN Inc., een vrouwennetwerk dat zich inzet voor de kansen van vrouwen in de samenleving. We streven naar een wereld waarin het voor je kansen niet uitmaakt of je als meisje of jongen wordt geboren. Nu is dat nog wel zo.

TTM: Wat is jullie missie?

MVT: We zetten ons in voor gendergelijkheid binnen drie thema’s: geld, gezondheid en beeldvorming.

Op het gebied van geld is er nog steeds een loonkloof tussen vrouwen en mannen. In Nederland verdienen werkende mannen gemiddeld 15% meer dan werkende vrouwen. In een heel werkend leven komt dat neer op ongeveer €300.000,-! Wij spreken werkgevers aan op hun verantwoordelijkheid om de loonkloof te dichten.

Binnen gezondheid zetten wij ons er juist voor in dat er meer rekening wordt gehouden met verschillen tussen vrouwen en mannen in onderzoek, diagnose en behandeling. Omdat onderzoek vanouds voornamelijk onder mannen is uitgevoerd, is er minder kennis over het vrouwenlichaam en aandoeningen bij vrouwen. Via onze campagne ‘Behandel me als een dame’ vragen we hier aandacht voor, met als doel: een betere zorg voor vrouwen.

Wat betreft beeldhouding houden we ons vooral bezig met vooroordelen en genderstereotypering. We hebben allemaal (bewust en onbewust) vooroordelen over elkaar en hoe we ons ‘horen’ te gedragen. Met de campagne #BeperktZicht proberen we bij zowel het publiek als bij mediamakers bewustwording over deze blinde vlekken te creëren en te laten zien hoe je dit kunt bijsturen.

TTM: Waarom zijn jullie WOMEN Inc. begonnen?

MVT: We zijn in 2004 begonnen, naar aanleiding van een uitspraak van minister De Geus die vond dat ‘de emancipatie van vrouwen voltooid was’. Er waren een paar vrouwen die vonden dat deze uitspraak niet zomaar kon passeren zonder tegengeluid. Zij hebben toen Jannet Vaessen (directeur WOMEN Inc.) gevraagd of ze een nieuw initiatief rondom vrouwenemancipatie wilde opzetten. Het is allemaal begonnen als een wekelijkse avond waarop vrouwen ‘op een zeepkistje’ kwamen vertellen over hoe zij de kansen voor vrouwen wilden vergroten. Inmiddels zijn we 15 jaar later uitgegroeid tot een organisatie met bijna 30 mensen die zich dagelijks inzetten voor gelijke kansen voor vrouwen en mannen!

TTM: Waar staan we met feminisme anno 2019?

MVT: We hebben de afgelopen jaren mooie doorbraken gehad: 12 miljoen euro voor onderzoek naar genderverschillen, het partnerverlof wordt uitgebreid en een coalitie van mediamakers die zich samen inzetten voor minder stereotypen in de media. Maar er is nog genoeg om op te lossen en daarom blijven wij ons de komende jaren inzetten voor gelijkheid. Zodat het in 2030 voor je kansen niet meer uitmaakt of je als meisje of jongen wordt geboren! Daarnaast zien we dat het huidige feminisme zich inzet voor inclusiviteit en intersectionaliteit.

TTM: Waar kan je het beste heen gaan als je je meer wil verdiepen in het feminisme?

MVT: Op onze website kun je meer informatie vinden over onze thema’s en wat je zelf kunt ondernemen. Ook hebben we aparte pagina’s voor al onze projecten en campagnes. Verder kun je meedoen aan ons eigen project: aan Tafel. Hier ga je met andere vrouwen aan tafel zitten voor een goed gesprek. Samen helpen jullie elkaar een volgende stap te zetten (maakt niet uit op welk vlak). Je kunt je heel simpel opgeven via de website!

Ben je enthousiast geworden en wil je meer weten over WOMEN Inc.? Ga dan naar https://www.womeninc.nl/. Wij zien je volgende week weer met een nieuwe feministische beldate!


Wil je ook eens meewerken, denken of samenwerken met The TittyMag? mail ons op thetittymag@gmail.com!
Iedere week The Tittymag in je mailbox? Dat kan! Meld je aan op thetittymag.com. Heb je op- en aanmerkingen, ideeën, inspiratie en wil je graag bijdragen aan The Tittymag? Mail ons dan op thetittymag@gmail.com

Deze nieuwsbrief is samengesteld door Cathelijne Blok, Lotte Dale, De Moesjes, Thorn/ Roos, Samya Hafsaoui, Saskia Soelaksana, Marije Boomsma, Joy Bomer, Angel Rose, Marco Visscher en Lizette Pellikaan. We willen Olivier van Kuyen, Raymond van Mil, Nine Balk, Sam van der Plas en Tim Hofman duizend maal danken voor hun hulp om deze 139e editie zo awesome te maken. 
 
Copyright © 2018 TheTittyMag, All rights reserved.
You are receiving this newsletter because you subscribed at thetittymag.com

Our mailing address is:
TheTittyMag
Jan van galenstraat 95
Amsterdam, 1056 BJ
Netherlands






This email was sent to <<Email Address>>
why did I get this?    unsubscribe from this list    update subscription preferences
TheTittyMag · jan van galenstraat 95-2 · Amsterdam, MA 1056 BJ · Netherlands

Email Marketing Powered by Mailchimp