γυναίκες στην εξουσία
αυτή την εβδομάδα στην Ελλάδα, όμως, έχουμε μια καινούρια κυβέρνηση, όπως ίσως μάθατε. Προφανώς έχετε και τις δικές σας απόψεις για τη σύνθεσή της και για τις πρώτες της κινήσεις (εμένα πιο πολύ απ' όλα μου άρεσε αυτό που κάτι καταληψίες έφυγαν μόνοι τους μόλις άλλαξε υπουργός ΠροΠο, χωρίς αυτός να κάνει τίποτε) κι εγώ από την πλευρά μου έχω πολλές σκέψεις μερικές εκ των οποίων είναι και προσωπικού χαρακτήρα καθώς από τα 51 μέλη του ευρύτερου σχήματος έχω γνωρίσει προσωπικά τα 20 (αν μετράω σωστά, ενδέχεται να ξεχνάω και κάποιους -δεν είμαι καθόλου καλός σ' αυτά), με κάμποσους έχω συνεργαστεί κιόλας, αρκετούς από αυτούς τους εκτιμώ πολύ, κάποιους τους θεωρώ φίλους και έναν από τους πολύ καλούς τον είχα φέρει και στη δουλειά όπου δουλέψαμε μαζί για κάμποσα ωραία χρόνια, μέχρι και την περασμένη Παρασκευή.
Αυτό βεβαίως μου δημιουργεί διάφορα θέματα εμένα, που μπορεί εσάς να μην σας αφορούν αλλά εγώ τα σκέφτομαι τις τελευταίες ημέρες και με έχουν κάνει κάπως άνω-κάτω. Πώς θα λειτουργεί ο αυτοματισμός της γκρίνιας μου που πυροδοτείται κάθε φορά που διαβάζω ότι κάποιος ή κάποια με εξουσία έκανε κάτι βλακώδες, αν αυτός ή αυτή είναι κάποιος ή κάποια που γνωρίζω προσωπικά (και, ακόμα χειρότερα, συμπαθώ); Θα επηρεαστεί η αντικειμενικότητά μου; Όσο αποστασιοποιημένος και αν μείνω και από αυτή την κυβέρνηση, όπως από όλες από το 2010 που γράφω γι' αυτά, μήπως τώρα θα μου πετάγονται τίποτε υποσυνείδητα φίλτρα άμυνας κάθε που θα γίνεται κάτι δραματικό; Βεβαίως, και παλαιότεροι συνάδελφοι το έχουν αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα στο παρελθόν και έχουν ανταποκριθεί με διάφορους τρόπους. Θα αναζητήσω συμβουλές και κόλπα.
Αλλά ασφαλώς αυτό θα είναι θέμα που θα με απασχολεί διαρκώς το επόμενο διάστημα, καθώς καλώς ή κακώς η ζωή τα 'χει φέρει να γράφω γι' αυτά τα πράγματα. Εδώ μπορείτε να μου φανείτε χρήσιμοι κι εσείς, προσφέροντας feedback και καλόπιστη κριτική, εάν και εφόσον κρίνετε ότι δεν είμαι αρκετά αυστηρός ή δίκαιος στα σχόλια του επόμενου διαστήματος και αν πιστεύετε ότι έχει σημασία.
Για παράδειγμα: Σήμερα στην Καθημερινή γράφω για το φαινόμενο των ελάχιστων γυναικών στην πολιτική. Όχι μόνο στην κυβέρνηση -και στη Βουλή, και στην Ευρωβουλή, και στους δήμους και στις περιφέρειες. Δεν μας κυβερνούν αρκετές ελληνίδες. Κι αυτό, βέβαια, δεν είναι το πρόβλημα. Είναι το σύμπτωμα. Το πρόβλημα είναι τα άμεσα και έμμεσα εμπόδια που βάζουμε στο μισό πληθυσμό της χώρας και τις αποκλείουμε από τις επιχειρήσεις, από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής ζωής και, φυσικά, και από την συμμετοχή "στα κοινά".
Τις αιτίες του προβλήματος, βεβαίως, τις αναλύει πολύ καλύτερα και αναλυτικότερα η Στέλλα εδώ.
|