καθότι καλοκαίρι, το αποψινό γράμμα θα είναι σύντομο και περιεκτικό. Ήτοι, λιγότερα λινξ, περισσότερα βιβλία

Μέρος της αποτοξίνωσης της σεζόν είναι και το ότι δεν διαβάζω πολλά νέα άρθρα, δεν μαθαίνω πολλά για όσα συμβαίνουν στον κόσμο πέραν των απολύτως βασικών (η κοπέλα που χάθηκε στην Ικαρία, εκπρόθεσμες τροπολογίες στη Βουλή, λευκοί τρομοκράτες στο Ελ Πάσο και το Οχάιο), και μη νομίζετε ότι μου μένει και κανένα στοκ από την σοδειά της προηγούμενης σχολικής χρονιάς, όλα σας τα βάζω, δε περισσεύει τίποτε. Οπότε δεν έχω πολλά καινούρια πράγματα από το ίντερνετ για να σας δείξω. Αλλά πρόσφατα διάβασα πολλά βιβλία μαζεμένα, και θέλω να σας μιλήσω γι' αυτά. Πρώτα, ας αρχίσουμε με το θέμα της καταστροφής της ανθρωπότητας.

πρόσφατα στην Καθημερινή

έγραψα δυο κείμενα για την κλιματική αλλαγή και περιβαλλοντικά θέματα γενικότερα. Το πρώτο ήταν ένα μεγάλο κείμενο στο φύλλο της περασμένης Κυριακής για το πρόβλημα όπως αναδεικνύεται από τρία (τέσσερα) βιβλία που διάβασα πρόσφατα, το δεύτερο ήταν το σημερινό, για κάτι κρέατα που δοκίμασα, τα οποία δεν ήταν κρέατα.

Σας προτρέπω να τα διαβάσετε και τα δύο, καθώς το έχω πάρει ζεστά το θέμα (sic) και στη συνέχεια να επιστρέψετε εδώ για να δούμε ένα ένα τα βιβλία.

Γι' αυτό σας έχω ξαναγράψει. Είναι ένα απλό, εκλαϊκευμένο βιβλίο για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής όπως αναδεικνύονται από τις πιο πρόσφατες διαθέσιμες έρευνες. Είναι ένα βιβλίο τρόμου, απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε άνθρωπο που, ας πούμε, σκέφτεται να φέρει παιδιά στον κόσμο σήμερα.

Στο άρθρο της "Κ" τα περισσότερα στοιχεία τα έχω πάρει από αυτό το βιβλίο.

Διαβάστε το οπωσδήποτε.

Σε αυτό το βιβλιαράκι ο καλός συγγραφέας Αμιτάβ Γκος αναλύει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής με πιο φιλοσοφική προσέγγιση. Προσπαθεί να καταλάβει και να εξηγήσει γιατί ως είδος είμαστε ανίκανοι να συλλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος και να βρούμε συλλογικές, αποτελεσματικές λύσεις. Πιστεύει ότι εν μέρει φταίει το πώς έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για τον εαυτό μας και οι ιστορίες που λέμε μεταξύ μας. Δεν έχουμε τα εργαλεία για να περιγράψουμε κάτι τόσο μεγάλο και τρομερό, λέει.

Σε αυτό το δίτομο θηρίο των 1300 σελίδων σύνολο, (ο πρώτος τόμος εδώ, ο δεύτερος εδώ), ο Βόλμαν αναλύει εξαντλητικά το πώς η ανθρωπότητα παράγει και καταναλώνει ενέργεια στην εποχή μας. Κι όταν λέω εξαντλητικά εννοοώ με λεπτομέρειες, με το νι και με το σίγμα. Η ανάλυσή του καταλήγει στο αποκαρδιωτικό συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ως είδος να κάνουμε τις απαραίτητες υπερβάσεις για να αλλάξουμε τελείως τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τους διαθέσιμους πόρους του πλανήτη.

και τώρα, άλλο ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, άσχετο

Πριν από λίγο καιρό σας είχα γράψει για το πολυσυζητημένο "The Silk Roads" του ιστορικού Πίτερ Φράνκοπαν, το οποίο έλεγε την ιστορία του κόσμου με μιαν άλλη, φρέσκια, μη-δυτικοκεντρική προσέγγιση. Η τρομερή επιτυχία εκείνου του βιβλίου οδήγησε σε ετούτο το sequel το οποίο, όμως, δεν σας το προτείνω εξίσου ένθερμα. Ο συγγραφέας εδώ προσπαθεί να υποστηρίξει πως και στο μέλλον οι χώρες της Ανατολής θα παίξουν τον σημαντικότερο ρόλο. Αν και μέρος της ανάλυσης έχει ενδιαφέρον (ειδικά το κομμάτι για την Κίνα), το μικρό βιβλιαράκι μοιάζει περισσότερο σαν κάπως ξεχειλωμένο άρθρο γνώμης.

τέλος, μόνο ένα λινκ

αυτό

Εσείς μπορείτε δηλαδή να ξεχωρίσετε ποιο είναι το κρέας και ποιο το άλλο;

Γενικά αυτά τα βιβλία βασικά εξηγούν γιατί δεν πάνε και πολύ καλά τα πράγματα.