Als om een of andere reden de knoppen' en links niet goed werken in jouw mail-programma, kan je deze nieuwsbrief ook in je browser bekijken of onze website verkennen.
Het zijn verwarrende tijden en steeds meer alumni en CIMIC-vrienden hebben te kennen gegeven dat ze met elkaar in gesprek willen gaan. Ons initiatief CIMIC-café@dezondvloed biedt daartoe de mogelijkheid. Een eerste ontmoeting is gepland op dinsdag 7 juni in boekhandel ‘de Zondvloed’ (Onze-Lieve-Vrouwestraat 70, Mechelen). Hartelijk welkom vanaf 19 uur!
Ook de voorbije maand staat in de pers Oekraïne centraal. Omdat CIMIC achtergrondinformatie wil bieden, daagt automatisch de naam Vasili Grossman (1905-1964) op, de Oekraïens-Russische journalist en schrijver van joodse origine.
Het wel en wee van zijn beklijvend magnum opus ‘Leven en lot’ ten tijde van Stalin en Chroesjtsjov spiegelt merkwaardigerwijze plots de actuele situatie in Rusland waarin vrije journalistiek en kritische observatie niet (meer) mogelijk zijn. Dat het een oud zeer is, blijkt uit de brief die Grossman in 1962 aan Chroesjtsjov schreef en hier meegestuurd wordt.
Daarentegen heeft Yurii Sheliazhenko in Oekraïne wel nog vrijheid van spreken. Hij is de voorzitter van de Ukrainian Pacifist Movement en nog altijd docent rechten aan de KROK, de staatsuniversiteit van Kiev. Op donderdag 19 mei hield hij vanuit Kiev een speech naar aanleiding van een vredesbijeenkomst in Brussel. We nemen zijn toespraak hier integraal over. ‘War is a problem, not a solution’.
Oorlogen waaien inderdaad niet vanzelf over. De gevolgen zijn desastreus en werken decennialang door in kind en kleinkind. Dat is ook zo voor het huidige oorlog- en ander geweld in Sri Lanka, India en in zovele landen van Afrika en Latijns-Amerika.
Hoewel het in oorlogstijd steeds naïef klinkt, biedt alleen een pedagogie van pacifisme, ontmoeting en overleg een weg naar geluk. Maar dan moet ook de economie, de ecologie, het onrecht en (religieuze) intolerantie in het vizier komen.
Het is zoals Koen Stuyck schrijft: “Het algemeen belang is geen optelsom van particuliere belangen”. Begrippen als bezit, vrijheid en individuele rechten moeten wel sporen met het ‘algemeen belang’, willen we ons een toekomst kunnen verbeelden. Dat veronderstelt een ethische visie. Waar, wanneer en hoe kunnen we dat leren? ‘Lernen’ zegt de Joodse traditie. Het leven is een leerhuis.
De CIMIC-redactieploeg,
Marc Colpaert
Jan Van Criekinge
Luc Vankrunkelsven
Pascal Blancquaert
Joël Ndombe
Liana Tolonge Tshatshi
Koen Stuyck
Greet Callaerts
Bernard D‘Sami Ashok Gladston Xavier
Anna Van Malder
Tina Vanhoye
Vasili Grossman werd in 1905 geboren in de Oekraïense provinciestad Berditsjev. Hij heette eigenlijk Iosif Solomonovitsj Grossman. Zijn ouders behoorden tot de geassimileerde bovenlaag van de Joodse bevolking. Ze waren niet religieus en spraken geen Jiddisch. Iosif werd al snel gerussificeerd tot Vasili.
Speech at the Brussels Peace Conference (19 May 2022)
We should challenge the stereotype of military victory insisting on historical truth that all efforts to conquer absolute power were failed painfully no matter how self-righteous conquerors were, that nobody can win everything even under pretext of good cause, that all power should be reasonable and fairly shared and, therefore, we can’t and don’t need to win, we can and need to win-win.
In het volgende artikel waarschuwt Ashok Gladston Xavier voor de toenemende religieuze intolerantie in India. Hij schetst geen fraai beeld van de Indiase politiek sinds 2014, d.w.z. sinds premier Narendra Modi en zijn regeringspartij, de BJP (Bhartiy Janta Party, de Indiase Volkspartij) aan de macht zijn.
Sri Lanka is a country with 22 million population. More than 70 percent are the Sinhalese and the minority Tamils live in the Northern and Eastern part of the island. Buddhism is the major religion for the Sinhalese and they constitute around 70 percent. Christians are drawn both from the Sinhalese and Tamils and they are 6.1 percent, Muslims live in the Eastern part and they are 9.7 percent and Hindus mostly Tamils are 12.6 percent.
Al ruim drie maanden overheerst de berichtgeving over de oorlog in Oekraïne het wereldnieuws, tenminste dat zijn wij toch geneigd te denken vanuit een Europees of westers perspectief. Alsof in andere continenten de aan de gang zijnde gewapende conflicten plotseling zouden zijn stilgevallen omdat er nu weer een oorlog op Europese bodem is losgebarsten en ook Europeanen op de vlucht moeten voor het brute oorlogsgeweld. Bovendien is Rusland als grootmacht al veel langer militair teruggekeerd in Afrika.
Staak de militaire operaties in Oekraïne onmiddellijk: dat was begin maart de vraag van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, vastgelegd in een nieuwe, pas goedgekeurde resolutie. Een overgrote meerderheid van de VN-lidstaten, 141 van de 193, steunde de resolutie. Een kleine minderheid niet: 5 landen stemden tegen, 35 onthielden zich en 12 hebben gewoon helemaal niet gestemd.
Er was geen licht. Licht als pars pro toto. Het gebeurt nog dat ik met mijn kinderen woorden letterlijk naar het Nederlands vertaal en we dus, net zoals in het Krio, het woord licht gebruiken als de elektriciteit weer eens uitvalt. Ik hou me aanvankelijk in, maar als het langer dan twee uur duurt, begin ik de nummers van mijn contacten bij EDSA op te zoeken. Bij de eerste oproep antwoorden ze meestal wel, na een week bellen, want nog steeds geen elektriciteit, haken velen af.
De burgercoöperatie Ecopower is zeker tot eind 2022 gestopt met het aannemen van nieuwe klanten. In tegenstelling tot vele andere leveranciers van energiecontracten op de markt vandaag, die geteisterd wordt door exploderende prijzen, lopen er geen klanten gillend weg, wanhopig op zoek naar een goedkoper contract. Integendeel, bij de vermelde coöperatie spreken ze over een lawine aan nieuwe contractaanvragen.
Ik reis nu voor de 25ste keer naar Brazilië. Misschien de laatste keer? Wie weet hoe het leven verloopt?
Ik reis vooral per bus, maar voor extreem grote afstanden ook twee keer met een vliegtuig. Kwestie van mijn ecologische voetafdruk in het oog te houden. Heen- en terugreis over de oceaan zijn uiteraard ook per vliegtuig. Een maand meereizen met een sojaschip is mij nog niet gegeven.
In de ‘Oca do Sol’ hangen hier nu tussen de bomen vele spinnenwebben. Onze taak is wereldwijde webben weven. Daarom toch zo’n reis af en toe, want met internet alleen komen we er niet. En ja, het internet heeft al jaren evenveel uitstoot als de vliegtuigen wereldwijd. Niet dat ik het overvloedig gebruik van vliegtuigen ga verdedigen, maar met de vele toepassingen van internet (denk aan Spotify en Netflix) zijn we toch ook ver van huis.
