ZOMER editie
- Voorwoord
- Goed leven
- Namen uit het Namenboek
- Zomeruitje, een tropische start
- Kwaliteit: daar werk je altijd aan
- Attent
- Witte dâ
- Gedicht
|
|
Nieuws en achtergronden van Thuiswaken en Hospice Wijchen
Website
www.hospicewijchen.nl
Redactie
redactie@hospicewijchen.nl
|
|
|
|
|
|
Voorwoord
In ons hospice en met het inzetten van vrijwilligers thuis begeleiden we mensen in het laatste stuk van hun leven. Niemand kan van tevoren zeggen hoe zijn of haar leven gaat lopen en dat geldt ook voor het laatste deel. Op vele momenten in een leven kun je achteromkijken en vooruitkijken. Van de gasten en cliënten waar wij voor zorgen krijgen we vaak mooie maar ook wel verdrietige levensverhalen te horen. Het is heel persoonlijk en eigen voor ieder mens hoe je in het leven staat, waar je wel of niet in gelooft, waar je houvast aan hebt en hoe je verbonden bent met de mensen om je heen. In deze editie neemt Harrie u mee in gedachten over “goed leven”. Wat is dan een “goed leven”? Daar kan iemand alleen maar zelf antwoord op geven.
Als organisatie hebben we de afgelopen periode eens goed in de spiegel gekeken. In de vorm van een zelfevaluatie hebben we het beeld opgehaald van onze kwaliteit en natuurlijk verbeterpunten. Kwaliteit, daar werk je altijd aan. Komende uit twee bijzondere jaren met corona kunnen we oude en nieuwe dingen weer oppakken. We kunnen weer bij elkaar komen, om met elkaar te herdenken in de vorm van een herdenkingsbijeenkomst en om de vrijwilligers te bedanken voor hun inzet in de vorm van een zomeruitje. Mooie momenten om te koesteren.
De zomeractiviteit is ook het moment waarop we afscheid nemen van vertrekkende vrijwilligers en medewerker en nieuwe verwelkomen. We spreken onze waardering en dank uit aan degenen die zich hebben ingezet, nog steeds inzetten en nieuw inzetten. Ook dat is iets om te koesteren. Verhalen over goed leven, goed kwaliteit evalueren en goed doen voor elkaar komen zo samen bij Hospice en Thuiswaken Wijchen. Koestert u ook de verhalen en de momenten van samenzijn? Dat maakt hopelijk voor u en de uwen een goede zomer en daarmee een stukje van uw goede leven. Ik wens u dat van harte toe.
Tjitske Huender
Directeur |
Goed leven
Op zijn tijd gebeurt het dat er een diep inhoudelijk gesprek ontstaat met een van onze gasten. Hoe ze deze laatste fase van het leven beleven en waar hun gedachten naar uitgaan. Vaak geeft men dan aan dat men het einde kan aanvaarden omdat “ik een goed leven heb gehad”. Terug kunnen kijken op een goed leven blijkt voor deze mensen de sleutel te zijn voor het goed afsluiten van het leven. Een goed leven, het is niet iedereen gegeven en toch willen we dat allemaal wel. Kunnen we dit leren van deze mensen? Ze vertellen nooit tot in detail waarom ze kunnen terugkijken op een goed leven. Er is meestal ook geen tijd meer om een enigszins complete analyse te maken. Het blijft bij enkele flarden.
Joris Luyendijk maakte recent furore met zijn zeven vinkjes. Als je die had kon het leven bijna niet meer misgaan. Maar de mensen die ik sprak haalden met moeite vijf vinkjes. Of nog minder… Rijk zijn of worden, werd ook nooit genoemd. Net als de zeven vinkjes: leuk om te hebben, een soort smeerolie, maar echt nodig is het niet. Familieleden hadden soms wel tien vakantiefoto’s uit exotische oorden naast het bed opgehangen maar het liefdevolle gesprek ging over een gehandicapte zus waar men jarenlang voor gezorgd had. En dat men blij was dit te hebben kunnen doen. Op het eerste gezicht nogal tegenstrijdig. Wat is dan een goed leven? Gelukkig ben ik niet de eerste die zich dat afvraagt. Op Google bieden duizenden life style coaches, tijdschriften, influencers (?) zich aan om dat te bereiken.
Uiteindelijk kwam ik terecht bij Joep Dohmen. Emeritus hoogleraar aan de Universiteit voor Humanistiek. Hij doceerde en schreef veel over “levenskunst”. Dat is volgens hem de sleutel tot een goed leven. Levenskunst is geen kunst, wel een gedrag, een houding: leren omgaan met jezelf. Levenskunst is het antwoord op de vraag: hoe moet ik leven? Het antwoord is voor ieder mens verschillend. Elk mensenleven bevat veel toeval. Dat begint al bij de geboorte: kom je in een warm nest terecht, krijg je een goede opvoeding, heb je lichamelijke of geestelijke beperkingen, enz.? Geen enkel mens heeft van nature een levenshouding meegekregen. Iedereen zal die praktische wijsheid moeten ontwikkelen.
Levenskunst is een houding van praktische wijsheid die elke mens alleen zelf in de loop der jaren voor zichzelf kan verwerven. En dan gaat het om waarden en deugden, vertelt hij: zoals rechtvaardigheid en menslievendheid, bescheidenheid en dankbaarheid, geduld en moed. Het komt niet vanzelf aanwaaien. Het vereist oefening, inclusief de ontdekking dat het niet altijd gaat zoals je zou willen. Voor de moderne mens blijkt dat moeilijker te zijn dan voor de vaak oudere gasten in ons hospice waar ik mee sprak. Zij leefden vaak meer in tradities, sociale verbanden en religies die houvast gaven en hen hielpen die waarden te verwerven. Joep Dohmen merkt op dat de moderne mens veel meer een eigen houvast moet zien te vinden en dan “hebben we behoefte aan een horizon van waarden en idealen waarop we ons kunnen oriënteren en waaraan we kunnen afmeten in hoeverre we geslaagd zijn. Bijvoorbeeld in studie, gezin en familie werk en vrije tijd, vriendenkring en bijdrage aan de samenleving.” Alles wat lukt draagt bij aan ons geluk!
Nog enkele citaten:
- De levenskunstenaar is zich bewust van “eindigheid”. Daarbij denken we niet meteen aan de dood maar aan de beperkingen van onze mogelijkheden. We kunnen niet alles wat we willen en talenten zijn beperkt. Niet alles slaagt wat we ondernemen. Tegenslag en teleurstelling horen erbij. Dan vraagt levenskunst om tegenbeweging, tegen onze neiging om boos of teleurgesteld af te haken.
- Het is de kunst om aan je leven een bepaalde, liefst geslaagde, vorm te geven. Dat moet elk individu voor zichzelf doen. Naarmate we beter nagedacht hebben, beter geoefend zijn en beter weten wat we willen en gaan doen, zal de kwaliteit van ons leven toenemen.
Je moet leven in het hier en nu. Dat is les 1 van de levenskunst, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Veel mensen leven met gedachten aan het verleden en het idee dat het leven toen veel beter was. Én, veel mensen leven met het oog op later, met de gedachte dat het leven dan beter wordt. Straks, als ik genoeg verdiend heb, als ik een gezin heb, als de kinderen de deur uit zijn, als ik het gemaakt heb, als ik met pensioen ga. Wat is de moraal van dit verhaal? Niet dat verleden en toekomst niet meetellen, want je eigen geschiedenis en je eigen toekomst zijn juist heel belangrijk. Elk mens leeft immers vanuit zijn verleden in het heden naar de toekomst. Terugblikken en vooruitkijken zijn allebei belangrijk om te weten wie je geweest bent en wie je wilt worden. Maar het helpt niet als een van beide het heden gaat domineren. Je moet op tijd onthechten en je moet ook op tijd opnieuw hechten. Dit was het en dat wordt het. In die tussenruimte sta je open voor de dingen en voor de mensen, je leeft werkelijk hier en nu. Wijze lessen. Het kan een leven lang duren om ze te leren zodat je op het eind kunt zeggen; “ik heb een goed leven gehad”.
Harrie
Meer weten: De website www.joepdohmen.nu helpt u een heel eind op weg. |
Namen in het Namenboek
“Voor wie ik liefheb wil ik heten”
(Neeltje Maria Min)
Uit een gedicht van Neeltje Maria Min :
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
O, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb wil ik heten.
Deze gedachten heeft bijgedragen om een namenboek te maken voor het hospice.
Vanaf 1 februari 2015, toen het hospice gestart is, hebben we alle gasten die in het hospice zijn opgenomen, in dit namenboek vermeld. In het totaal staan er 280 namen in , 152 namen van vrouwen, en 128 namen van mannen.
Onze grote wens is dat de gasten in de laatste dagen van hun leven ervaren hebben bemind en gewenst te worden.
We dragen hun namen bij ons.
Het is een namenboek geworden voor hen die bij ons waren.
Het is een herinnering voor velen. Namen, opdat we niet vergeten.
Voor wie ik liefheb wil ik heten………en dat is van groot belang voor ieder mens. Dus ook voor alle mensen die in het hospice hun laatste dagen hier hebben beleefd.
De naam van de gast staat op de deur van zijn/ haar kamer, evenals in het dossier.
We spreken de namen verschillende keren per dag uit. Door geliefden vaak met de voornaam. Door de vrijwilligers ook, als de gast te kennen geeft dit prettig te vinden.
En ook de achternaam is van belang.
Buiten in de tuin van het hospice is een namenmonument opgericht, met de naam op een steen, als blijvende herinnering.
Voor wie ik liefheb wil ik heten…..
Dat maakt het namenboek wat het is, namen die een blijvende herinnering zijn, voordegenen die bij ons waren.
Boek 1 is vol en zo starten we het 7e jaar van het hospice met een 2e namenboek, met voor iedere opgenomen gast zijn / haar naam.
Franka Bakker
Februari 2022 |
Zomeruitje, een tropische start
Op 17 juni 2022 was het weer mogelijk om de traditie van het Zomeruitje op te pakken.
We werden gastvrij onthaald door de organiserende vrijwilligers, bij de familie Sanders en hun medewerkers van Zaal Sterrebosch, die het Hospice en Thuiswaken Wijchen een warm hart toedragen. Bij een eerste kopje koffie kletste iedereen gezellig met elkaar over van alles en nog wat.
De middag werd geopend met het traditioneel voorstellen en welkom heten van de negentien nieuwe vrijwilligers en medewerkers. Hier wil ik Wies Arts (de nieuwe coördinator) en Patricia Bender (de nieuwe voorzitter) met naam noemen. In elke organisatie nemen er ook mensen afscheid. Voor al deze mensen, 17 in getal deze keer, werd de waardering uitgesproken dat ze de organisatie samengebracht hadden waar we nu staan. Zij kregen allen een certificaat en cadeautje als waardering voor hun inzet. Speciaal vermeld werden Rob Jeurissen (vorige voorzitter) en Tine Boes (vorige coördinator). Tine bedankte nogmaals voor de warme woorden op alle kaartjes die ze kreeg op haar laatste werkdag en Rob gaf ons mee dat we de “Spirit hebben om het samen voor mekaar te krijgen”.
“Samendoen met z’n allen” en “de verbinding voelen met elkaar” werd door de Zumba /Salsa-les, gegeven door Lisa Kluver van Impulse Dance Studio, versterkt. Iedereen deed enthousiast mee naar eigen kunnen. Het was een plezier om naar de gezellig kolkende massa te kijken. Iedereen werd er vrolijk van. Lisa wist met energie haar enthousiasme voor Zumba en Salsa over te brengen op alle aanwezigen.
Na deze tropische dansles bij tropische temperaturen werd iedereen voorzien van drankjes en ging het geroezemoes van gezellig elkaar ontmoetende aanwezigen verder waar het voor de workshop was gestopt.
Een toepasselijke afsluiting van deze tropisch getinte middag was een uitstekend verzorgd Italiaans buffet met keuzemogelijkheden genoeg om iedereen lekker te laten smullen.
Na het buffet en een heerlijk toetje zag je veel blije gezichten en hoorde ik zeggen dat mensen zich weer verbonden voelden met deze groep. Dit uitje werd gezien als de aftrap van een nieuwe start met hernieuwde energie en verbondenheid na de lange covid-periode met alle nieuwe mensen.
Dank voor de positieve energie die we elkaar hebben kunnen geven en de goede organisatie van deze middag.
Martijne |
Kwalitieit: daar werk je altijd aan
U en wij vinden het bijna vanzelfsprekend dat ons werk op een hoog kwaliteitsniveau wordt uitgevoerd. Maar hoe weet je of dat ook echt lukt? Kun je dat meten (=weten)? Daartoe heeft VPTZ-Nederland het kwaliteitskompas ontwikkeld. Wij hebben hier in Wijchen aan de hand van dit kompas een zelfevaluatie gedaan. Een behoorlijk uitgebreide vragenlijst die door ongeveer 40 vrijwilligers en medewerkers is ingevuld. Begin Mei werden de resultaten door een gemengde groep van 14 personen besproken. Dat gebeurde op de mooie locatie van de Leurse maalderij.
Wat waren de meest opvallende resultaten? Voor intimi niet verrassend was de hoge score voor onze huiselijke en prettige sfeer. Daarnaast kwam de kwaliteit van de introductiecursus voor de nieuwe vrijwilligers als positief naar voren. Veilig werken werd gewaardeerd, met als voorbeeld hoe we adequaat reageerden op de eerste met Covid besmette gast. Feedback (terugkoppeling) naar elkaar om van elkaar te leren blijkt een aandachtspunt te zijn. Zo hebben bijvoorbeeld de tweejaarlijkse voorgangsgesprekken met vrijwilligers als gevolg van de Covid-perikelen niet allemaal plaatsgevonden. Patricia Bender, voorzitter van het bestuur, gaf aan dat we dit soort verbeterpunten zeker niet organisatorisch met meer protocollen gaan oplossen. Maar we nemen de menselijke aanpak, die onze samenwerking zo fijn maakt.
Aansluitend aan deze sessie hebben de drie besturen en directie met elkaar verder gesproken over thema’s voor de toekomst. Belangrijk voor de komende jaren zijn:
Aandacht voor het thuis waken. Deze mooie vorm van inzet van vrijwilligers thuis lijkt wat vergeten geraakt tijdens corona.
Duurzame financiering: we volgen de ontwikkelingen hierin en blijven inzetten op donateurs. En onze bestuursstructuur: we gaan verkennen welke vorm er bij onze organisatie in de toekomst past.
Tjitske |
Attent
“CADEAUTIP”
Onlangs werden we blij verrast met een nieuw soort gift voor Hospice en Thuiswaken.
Wanneer je 65 jaar wordt wil je dat natuurlijk vieren met familie, vrienden en bekenden. Het blijft tenslotte een bijzondere mijlpaal.
Herman had de voor zijn verjaardag uitgenodigde vrienden en familie op de vraag: “kunnen we je nog blij maken met een cadeautje?” niet het gebruikelijke antwoord gegeven van: “euh, euh….ik weet het niet, doe maar een boekenbon of zoiets…?”.
Nee, hij had het lumineuze idee om te zeggen: “ik ben tevreden, in plaats van een cadeau zou ik het fijn vinden als je een gift stort op de rekening van De Vrienden van Hospice en Thuiswaken”!!!!
Waarom? Nou, Herman vindt het Hospice zo’n ontzettend waardevolle voorziening en hij weet dat het goeddeels draait op vrijwilligers en dat dat het structureel afhankelijk is van giften uit de Wijchense gemeenschap. Zodoende leverde Herman's 65e verjaardag zomaar een fraaie onverwachte gift op van ruim €500!!
Een zeer sympathiek idee dat naar ons idee het vermelden waard is en navolging verdient.
Dus….zegt het voort!! Ook dit kan een zeer welkome aanvulling zijn op de beschikbare financiële middelen ter ondersteuning van Hospice en Thuiswaken.
Herman, alsnog proficiat en alle gevers heel erg bedankt.
CADEAUTIP:
EEN GIFT VOOR HOSPICE EN THUISWAKEN WIJCHEN OP REKENINGNR:
NL81 RABO 0130 3001 52 T.N.V. STICHTING VRIENDEN VAN VPTZ WIJCHEN
|
Witte dâ
Op 5 mei kwam de verlossende mail dat we de laatste beperkende maatregelen die we hanteerden om Covid buiten de deur te houden, zouden loslaten. Enkele hygiënische maatregelen blijven we vasthouden. Voor medewerkers en bezoek geldt nog steeds de bepaling dat bij verdenking van een besmetting het Hospice niet wordt bezocht. Dat dik twee jaar na de eerste uitbraak….. Maar goed dat we toen niet wisten hoeveel verdriet en beperkingen ons te wachten stonden. En wat fijn dat dat nu weer minder is.
“De seizoenen van het leven” was dit jaar de inspiratiebron voor de herdenkingsbijeenkomst van Hospice en Thuiswaken Wijchen. Op zaterdagmiddag 21 mei kwamen nabestaanden, vrijwilligers, wijkverpleegkundigen en bestuursleden samen in de Schakel. We konden gelukkig de jaarlijkse traditie weer voortzetten waarbij we de ruimte maken om even bewust stil te staan bij de overledenen. Te herdenken en herinneringen te delen. De herdenkingsbijeenkomst was gevuld door teksten, gedichten en muziek.
Naast piano-, harp- en gitaarmuziek was het heel bijzonder dat Frederike, verpleegkundige in het hospice liederen zong waarbij je kippenvel kreeg, de heer Paul Keizers een wiegelied zong voor zijn overleden broer waarna je een speld kon horen vallen en Pedro Willems enkele gedichten voorlas van eigen hand ter nagedachtenis aan zijn vader, die ook graag dichtte.
Belangrijkste moment tijdens de herdenking is het noemen van de namen van hen die in het hospice zijn overleden of thuis waar vrijwilligers bij betrokken zijn geweest. Voor alle overledenen hing er traditiegetrouw een lichtje in de boom die de nabestaanden hadden voorzien van wensen en na de bijeenkomst mee naar huis kregen.
Na afloop van de dienst was er gelegenheid na te praten en werden herinneringen gedeeld. We kunnen allen terugkijken op een bijzonder waardevolle herdenking 2022. Alle lof voor de vrijwilligersgroep die de organisatie op zich genomen had.
Het jaarverslag en de jaarrekening 2021 zijn weer te vinden op onze website. Bestuur en directie kijken terug op een jaar waarin, gelukkig na COVID er weer meer kon maar nog niet alles zoals we dat gewend waren te doen.
Na bijna vijf jaar met volle inzet en enthousiasme gewerkt te hebben als coördinator heeft Tine Boes op donderdag 5 mei haar laatste werkdag gehad. Tine heeft een enorme bijdrage gehad in de opbouw van het hospice en thuiswaken. Wij danken haar daar allemaal voor. Door de warme woorden en een enorme berg kaarten en attenties was Tine geroerd. Uit de sollicitatieprocedure, die voor de vervanging van Tine, is een nieuwe coördinator aangenomen. In de eerste week van juli start Wies Bos. Zij gaat samen met Jessica Reijnen en de vrijwillige coördinatoren invulling geven aan de coördinator taken. De taken van coördinator worden nu waargenomen door vrijwillige coördinatoren Marianne Becks, Marjan van Gelder en Chantal van Gils. Zij zorgen er voor dat de vrijwilligers er kunnen zijn voor onze gasten. Een bedankje is op zijn plaats voor deze extra inzet.
Harrie |
|
Gedicht
Waar je ook bent
Ik zou het niet weten
Niet in afstand of tijd te meten
Maar ik heb je bij me
Diep in mij
Daarom ben je dichtbij
Toon Hermans
|
|
|
|
|
|
|
