αυτό. μόλις είδα αυτό.

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για τον "Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό". Κάτι που υπάρχει ως όρος εδώ και 23 χρόνια, αλλά που εγώ άκουσα για πρώτη φορά την προηγούμενη Παρασκευή, σε ένα συνέδριο για στελέχη αεροπορικών εταιρειών και αεροδρομίων. Εγώ εκεί εκτελούσα χρέη παρουσιαστή (ναι, μου συμβαίνουν και τέτοια πράγματα πλέον) αλλά αυτά που λέγονταν ήταν τόσο ενδιαφέροντα που κατέληξα να βγάζω λάπτοπ κατά τη διάρκεια των πάνελ, για να κρατάω σημειώσεις. Έμαθα πολλά καινούργια πράγματα, από το ότι το ότι το 69% των πτήσεων στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή φτάνουν στον προορισμό τους με καθυστέρηση (ένα πρόβλημα που πλήττει ιδιαίτερα τις βόρειες χώρες -εμάς ακόμα όχι) μέχρι το ότι το 20% των εργαζομένων που δούλευαν στις αερομεταφορές πριν από την πανδημία στη Γερμανία τώρα αγνοούνται. Οι εταιρείες δεν ξέρουν πού είναι, τι απέγιναν. Μετά την επιστροφή στην κανονικότητα, μετά από τις αναστολές και τις απολύσεις, αυτοί δεν επέστρεψαν στις παλιές δουλειές τους. Και τώρα οι εταιρείες ψάχνουν εργαζόμενους με το τουφέκι. Μεγάλο θέμα αυτό, με διάφορες πτυχές. Τέλος πάντων, ένα άλλο πράγμα που έμαθα εκεί ήταν ο "Single European Sky", το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενοποίηση του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου, μια απλούστευση που θα μείωνε πολύ το κόστος την πτήσεων εντός Ε.Ε., θα ελάττωνε τις καθυστερήσεις και, κυρίως, θα ελάττωνε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου των αεροπλάνων κατά ως και 10%. Και εδώ και 23 χρόνια, τα κράτη-μέλη αυτό το πράγμα αρνούνται να το υλοποιήσουν.  

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 

επτά λινξ

Θυμάστε τη Συρία; Στη Συρία ένας δικτάτορας-σφαγέας σφαγίαζε το λαό του και, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες επεμβάσεων όπου λάχει, οι ΗΠΑ είπαν να μην επέμβουν και εκεί. Να μη μπλεχτούν σε άλλον ένα πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Κι ας παραβιάστηκαν οι "κόκκινες γραμμές" που έβαλαν τότε -τελικά έμειναν αμέτοχες. Μια καλή εξέλιξη για την παγκόσμια ειρήνη, θα έλεγε κανείς, ιδίως όσες και όσοι είχαμε κουραστεί από τις διαρκείς επεμβάσεις των αμερικάνων σε ξένα χωράφια, σε μακρινές χώρες. Τι έγινε τελικά; Κέρδισε η ειρήνη; Επικράτησε η νηφαλιότητα χωρίς τις επεμβάσεις των αποικιοκρατών Δυτικών; Όχι. Όχι ακριβώς. Από ό,τι αποδεικνύεται, όταν δεν επεμβαίνουν οι κακοί Δυτικοί, δεν επικρατεί ειρήνη. Επεμβαίνουν άλλοι. Ο ISIS. Οι Τούρκοι. Και, βέβαια, οι Ρώσοι. Οι οποίοι έστειλαν στρατά και μισθοφόρους για να στηρίξουν το δικτάτορα σφαγέα και να τον βοηθήσουν να νικήσει. Και νίκησε. Να ένα απίστευτο, σοκαριστικό αφιέρωμα στο πώς ακριβώς ξεζουμίζει σήμερα τη ρημαγμένη του χώρα ο Μπασάρ Αλ Άσαντ. Αλλά τουλάχιστον δεν μπήκαν οι αμερικάνοι εκεί, ε. 

To 2021 το Νόμπελ Ειρήνης το κέρδισαν δύο δημοσιογράφοι: η Φιλιππινέζα Μαρία Ρέσα και ο Ρώσος Ντμίτρι Μουράτοφ. Ήταν η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι έπαιρναν αυτό το βραβείο μετά από πάνω από 80 χρόνια, σε μια συγκυρία που η ελευθερία, η δημοκρατία και η δημοσιογραφία κινδυνεύουν σοβαρά. Αυτοί οι δύο πάλευαν να διατηρήσουν τα ελεύθερα Μέσα τους σε περιβάλλοντα αυταρχισμού, και το κατόρθωναν. Έξι μήνες μετά από τη βράβευσή τους, τα ανελεύθερα καθεστώτα στα οποία δραστηριοποιούνταν έχουν απαγορεύσει και κλείσει τα Μέσα και των δύο. 

Πώς οι αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι φοροδιαφεύγουν και φοροαποφεύγουν σε αδιανόητη, "βιομηχανική" κλίμακα. 

Είναι αδύνατο να κατασκευαστεί τσιμέντο χωρίς να εκλύονται (μπόλικα) αέρια του θερμοκηπίου. Τι θα γινόταν, όμως, αν αντί για τσιμέντο χρησιμοποιούσαμε κάτι άλλο για να χτίσουμε, ας πούμε, ουρανοξύστες; Όπως για παράδειγμα, ξυλεία; 

Στο ίδιο θέμα: πώς είναι η κατάσταση στην αναζήτηση μεθόδων για την αποθήκευση ενέργειας από ΑΠΕ σε μεγάλη, πλανητική κλίμακα; (tl:dr -> έτσι κι έτσι) 

Πώς η Κίνα χτίζει το μηχανισμό πλήρους και απόλυτης παρακολούθησης κάθε πτυχής της ζωής των πολιτών της. 

Αλλά δεν είναι μόνο η Κίνα -και στις δημοκρατίες εμφανίζονται φαινόμενα κατάχρησης τεχνολογικών λύσεων για την παρακολούθηση πολιτών. Να ένα ρεπορτάζ του Ρόναν Φάροου (του γνωστού απ' το #MeToo) 

αυτοαναφορικότητα

τις προάλλες έκανα μια αναζήτηση σε κάτι που είχα γράψει παλιά, και one thing led to another και κατέληξα να διαβάσω κάμποσα από τα πράγματα που είχα γράψει παλιά. Διαπίστωσα ότι κάποια (λίγα) από αυτά, που αφορούν θέματα που επανέρχονται κατά περιόδους στο δημόσιο διάλογο, μπορεί να φανούν χρήσιμα και σε άλλους. Οπότε εδώ, στην πρώτη εμφάνιση της στήλης "αυτοαναφορικότητα", θα σας βάλω μερικά παλιά κείμενα τα οποία ίσως έχει νόημα να τα κρατήσετε κάπου για να τα χρησιμοποιείτε όποτε προκύπτει ανάγκη. 

Όπως για παράδειγμα, όταν εμφανίζονται στη δημοσιότητα νέα περιστατικά κακοποίησης ή καταγγελίες για περιστατικά κακοποίησης, μπορείτε να υπενθυμίζετε αυτό. 

Ή, όταν κάποια ή κάποιος επιμένει με διδακτικό ύφος ηθικής ανωτερότητας να σας λέει τι πρέπει ή δεν πρέπει να τρώτε, μπορείτε να μοιραστείτε αυτό. 

Ή ειδικά για το θέμα της κρεοφαγίας, αυτό. 

Ή αν πέσει στην αντίληψή σας κάποιος που υποτιμά τον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής, αυτό. 

Αν κάποιος, δε, υποστηρίζει ότι εμείς "οι πολίτες" πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής για να λύσουμε εμείς την κλιματική αλλαγή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό. 

Όποτε η κουβέντα γίνεται περί τουριστικής ανάπτυξης, της "ατμομηχανής" της οικονομίας μας, αυτό. 

Και, τέλος, αυτό εδώ, για κάθε φορά που μπλέκεστε σε συζήτηση περί δικαιωμάτων & μειονοτήτων, ειδικά αν είστε λευκός, γηγενής, αρτιμελής, στρέιτ χριστιανορθόδοξος, δηλαδή αν παίζετε το παιχνίδι της ζωής στο "easy" setting. Όπως εγώ. 

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε.