αυτό είναι ήδη το μεγαλύτερο κείμενο που έχω πληκτρολογήσει την τελευταία εβδομάδα

απέχω, βλέπετε 11.000 χιλιόμετρα από την Αθήνα και την κανονική πραγματικότητα, και αυτό με έχει οδηγήσει/αναγκάσει να αποκολληθώ εντελώς από αυτήν, με αποτέλεσμα να μην έχω τίποτε απολύτως να σας πω. Σας είμαι άχρηστος σε αυτή τη φάση της σχέσης μας, περιττός. Ούτε καν τι ώρα είναι εκεί που είστε σεις δεν μπορώ να υπολογίσω -πιθανότατα το λαμβάνετε αυτό σε εντελώς αλλοπρόσαλλη ώρα και φάση. 

Νομίζω ότι είναι απαραίτητα αυτά τα διαλείμματα. Αναζωογονούν. 

Βεβαίως, εν τω μεταξύ ήρθε το σύμπαν ανάποδα στη χώρα μας, με γεγονότα σημαντικά και φλέγοντα. Δεν έχω προλάβει να τα μάθω καλά, να τα επεξεργαστώ ή να τα σκεφτώ. Και σας  διαβεβαιώ ότι δεν θα κάνω τίποτε από αυτά ούτε και στο άμεσο μέλλον. Θα μαζεύω εικόνες και υλικό από εδώ που βρίσκομαι, μεν, αλλά με παθητικό τρόπο. Με ώσμωση. Τόσο μπορώ. 

οπότε γιατί μας γράφεις αυτό το μήνυμα τότε; για να μας πεις τι; 

αυτά που σας έγραψα, και επιπλέον για να σας ευχηθώ να είστε και εσείς σε κάποια παρόμοια κατάσταση, και να σας ενημερώσω ότι την ερχόμενη Παρασκευή δεν θα σας στείλω καθόλου γράμμα. Θα τα ξαναπούμε μετά, λίγο πιο αναζωογονημένοι και λίγο πιο πλήρεις, όλες και όλοι.