γυρίσατε;

εμείς ναι 

αντιλαμβάνομαι ότι έχουμε εκκρεμότητες, τώρα. Περιμένετε να σας πω τα νέα μου. Τι είδα και τι έμαθα εκεί μακριά που πήγα. Αυτού του τύπου τη σχέση έχουμε αναπτύξει τόσα χρόνια, το αντιλαμβάνομαι. Εγώ φταίω. Και, είναι αλήθεια, υπάρχουν εικόνες, ιστορίες και συμπεράσματα άξια λόγου. Γιατί είναι τόσο κατεστραμμένες, γεμάτες λακούβες οι λεωφόροι της Αμερικής; Πώς διαφέρουν μεταξύ τους οι πόλεις που ακμάζουν -και σε τι διαφέρουν από τις πόλεις που νομίζουν ότι ακμάζουν, αλλά δεν ακμάζουν; Σε τι διαφέρει ο Ειρηνικός από τη Μεσόγειο; Πώς είναι να κάνεις road trip με ηλεκτρικό αυτοκίνητο το 2022; Πώς είναι να ταξιδεύεις το έτος 3 μC (μετά Covid); Πώς είναι δυνατό να μην έχουμε ξανακολλήσει εμείς, με τη ζωή που κάνουμε; Τι είναι περισσότερα, τα ροζ αστέρια στα πεζοδρόμια του Χόλιγουντ ή οι άστεγοι (στα ίδια πεζοδρόμια); Τι συμβαίνει με τα αεροδρόμια και τις αεροπορικές εταιρείες και πότε θα πάψουν τα αεροπορικά ταξίδια να είναι ανυπόφορα μαρτύρια και θα ξαναγίνουν απλά ανυπόφορα; Και πώς κολλάνε όσα είδα και έμαθα με την διαφαινόμενη κατάρρευση της αμερικανικής δημοκρατίας; 

Και υπάρχουν και άλλα. Μα θα πρέπει πρώτα να καθιζάνουν λίγο, να τα σκεφτώ, να κατασταλάξω και να μετά να σας πω. Θα πρέπει, αντιλαμβάνομαι, να κάτσω και να διαβάσω για όσα συνέβησαν πίσω στο χωριό μας τον καιρό που έλειπα, που από ό,τι αντιλαμβάνομαι ήταν πολλά και αρκετά χορταστικά. Θα το κάνω κι αυτό. Εν τω μεταξύ, σε όλο αυτό το διάστημα εξακολουθούσαν να μαζεύονται τα λινξ που δεν σας είχα δείξει. Ε, ήρθε η ώρα να δούμε μαζεμένα κάμποσα από αυτά (ας πούμε 25 από αυτά) όλοι μαζί, παρακάτω. Και επιπλέον μπορείτε να δείτε και μερικές φωτογραφίες από τη νότια Καλιφόρνια (γιατί εκεί ήμασταν) εκεί. 

Αλλά πρώτα, θα ήθελα να σας ζητήσω να σκεφτούμε όλοι μαζί κάτι σοβαρό. Τον Ιταλό. Έναν Ιταλό, τέλος πάντων. Συγκεκριμένο. Γιατί μπορεί να τραβάτε ζόρια. Μπορεί η κατάσταση να είναι δύσκολη, να περνάτε φάση, να αντιμετωπίζετε προβλήματα, το μέλλον με επιφυλακτικότητα και φόβο. Το δικαιούστε. Κανείς δεν θα ακυρώσει αυτό που νιώθετε. Το μόνο που θέλω να σας δώσω εδώ, πριν αρχίσουμε, είναι λίγη προοπτική. Μια εικόνα για την κλίμακα των πραγμάτων, για τα μεγέθη, για το χάρτη του πόνου και της τύχης σε αυτό τον κόσμο, ώστε να αυτοτοποθετηθείτε ακριβέστερα. Γι' αυτό το λόγο σας καλώ να σκεφτείτε τον Ιταλό. 

Αυτό τον Ιταλό. 

Ο οποίος στις αρχές του Ιουλίου, έχοντας μόλις επιστρέψει από διακοπές, ένιωθε αδιάθετος, και έκανε τεστ και βγήκε θετικός -είχε Covid. Αλλά μετά, την ίδια μέρα, έβγαλε και ένα εξάνθημα που μεγάλωνε και μεγάλωνε και πόναγε και έτσι τρεις μέρες μετά πήγε στο νοσοκομείο, όπου του έκαναν κι άλλες εξετάσεις και έμαθε ότι είναι πάλι θετικός -είχε, ταυτόχρονα, και ευλογιά των πιθήκων.

Και επίσης είχε μόλις κολλήσει και HIV. 

Είναι πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση ασθενούς που έχει ταυτόχρονα SARS-Cov-2, τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων και HIV στο σώμα του. 

Οι συμφορές στον κόσμο μας κατανέμονται τυχαία, αλλά όχι πάντα δίκαια. Όταν σκέφτεστε τις αναποδιές και τις δυσκολίες σας, σκεφτείτε λίγο και τον Ιταλό. Ο οποίος, θέλω να σας το πω κι αυτό, είναι μια χαρά. Η Covid του πέρασε αμέσως, η ευλογιά καθάρισε λίγες ημέρες αργότερα. Έπιασε και τον HIV νωρίς οπότε ξεκίνησε τη θεραπεία, ώστε πιθανότατα να μην αρρωστήσει ποτέ από αυτόν. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι μια χαρά, στο σπίτι του. Ίσως να βλέπει Only Murders in the Building στην τηλεόραση. Ίσως να ανυπομονεί για το Ιταλία - Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ (3 του Σεπτέμβρη). Ίσως να ανυπομονεί να ψηφίσει Μελόνι στις εκλογές (25 του Σεπτέμβρη). Ποιος ξέρει. 

Ας τον ευχαριστήσουμε και ας του ευχηθούμε, όπως και σε όλες και σε όλους, "καλή σεζόν". 

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για το πώς αντιλαμβανόμαστε το επάγγελμα (και τη ζωή) των πολιτικών. Τους έχουμε εκεί για να τους βρίζουμε και όποτε πηγαίνουν διακοπές, ξεσκάνε ή ξεκουράζονται, τους βρίζουμε κι άλλο. Αυτό δεν είναι σωστό. Γνώμη μου. 

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 

Και, ναι, η Σάνα Μάριν είναι η "Δεσποινίς Διευθυντής".

και τώρα, επιτέλους, λινξ

Για όσους και όσες παρακολουθούν το σκάνδαλο των υποκλοπών, ένα απαραίτητο απόσπασμα. Επίσης, ένα άρθρο από διεθνές ΜΜΕ για το θέμα, για το οποίο -άρθρο- δεν έγινε ιδιαίτερος ντόρος (ίσως επειδή είναι ψύχραιμο, ισορροπημένο, και συνοψίζει την υποθέση με απλό και κατανοητό τρόπο) είναι αυτό. 

Ένα ζευγάρι στη Βαλτιμόρη ανάθεσαν σε μια εταιρεία να κάνει μια εκτίμηση για την αξία του ακινήτου τους, με σκοπό να το πουλήσουν ή να το βάλουν ενέχυρο για δάνειο. Ο εκτιμητής που ήρθε εκτίμησε την αξία του στα $470.000. Το ζευγάρι κάτι ψυλλιάστηκε, οπότε ο κύριος, που είναι καθηγητής πανεπιστημίου, ζήτησε από ένα συνάδελφό του να έρθει στο σπίτι και να υποδυθεί αυτός τον ιδιοκτήτη, όταν θα ερχόταν ξανά εκτιμητής, λίγους μήνες αργότερα, για να μια δεύτερη γνώμη. Ο δεύτερος εκτιμητής ήρθε, και εκτίμησε την αξία του σπιτιού στα $750.000. Ποια ήταν η διαφορά; Ο ιδιοκτήτης και η γυναίκα του είναι μαύροι. Ο συνάδελφος καθηγητής που υποδέχτηκε το δεύτερο εκτιμητή, λευκός. Όπως και το 97% των εκτιμητών ακινήτων στις ΗΠΑ, λέει. Απίστευτη ιστορία. 

Στις ΗΠΑ, επίσης, πέρασαν επιτέλους ένα σοβαρό κλιματικό νόμο, με ουσιαστικές παρεμβάσεις που έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ. Πώς τα κατάφεραν να κάμψουν τις αντιστάσεις κάτι περίεργων γερουσιαστών που επέμεναν ως τώρα να κάνουν ό,τι τους πούνε οι βιομηχανίες του πετρελαίου και του άνθρακα; Σύμφωνα με αυτό, ήταν καταλυτική η παρέμβαση του Μπιλ Γκέιτς.

Στο ίδιο θέμα εξίσου ενδιαφέρον: ένας Περουβιανός αγρότης, η ακίνητη περιουσία του οποίου κινδυνεύει από τις πλημμύρες, έκανε μήνυση στο γερμανικό κολοσσό RWE. Το σκεπτικό είναι ότι η RWE, ένας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές της ατμόσφαιρας στον κόσμο, είχε άμεση συνεισφορά στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, που με τη σειρά του προκαλεί τις πλημμύρες που απειλούν ολοένα και περισσότερο το σπίτι του. Οπότε τη μηνύει. Πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια, χωράει συζήτηση. 

Ενδιαφέρον report για την επιρροή της Κίνας στα ελληνικά πράγματα. 

Θυμάστε εκείνον το φοβερό CEO που έδινε βασικό ετήσιο μισθό 70.000 στους υπαλλήλους του και έγραφε δημοφιλή τουίτ για τα εργασιακά δικαιώματα και κατά της ασυδοσίας των εργοδοτών; Τώρα κατηγορείται για διάφορα πολύ σοβαρά περιστατικά κακοποίησης, σεξουαλικής παρενόχλησης και για έναν βιασμό. 

Τον άλλο το φοβερό CEO τον θυμάστε, εκείνο τον απίθανο τύπο στο WeWork (την αλυσίδα coworking spaces) που ήταν τόσο ανεκδιήγητος που η ιστορία του και το πώς χαντάκωσε την εταιρεία του έγινε ταινία; Ε, επενδυτές του δίνουν τώρα άλλα $350 εκατομμύρια για να φτιάξει καινούργια εταιρεία. Στον ίδιο άνθρωπο. Αυτό τον άνθρωπο. Πριν περάσουν καν τρία χρόνια.  

Ποια είναι η Κολίν Χούβερ; Ναι, ούτε εγώ. Αλλά από ό,τι αποδεικνύεται, αυτή τη στιγμή είναι η δημοφιλέστερη συγγραφέας του κόσμου. 

Πώς κατάντησε η Γερμανία να εξαρτάται απόλυτα από τη Ρωσία του Πούτιν για τις ενεργειακές της ανάγκες; Εδώ μια δραματική ιστορία γεμάτη λάθη, εθελοτυφλία, αφέλεια, λάθη κι άλλα λάθη. 

Στην Ιαπωνία η κυβέρνηση λέει στους νέους να πίνουν περισσότερο αλκοόλ για να τονώσουν την τοπική οικονομία. 

Στις ΗΠΑ, δε, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, στην προσπάθειά του να διαλύσει την αμερικανική δημοκρατία κοιτάζει για έμπνευση και ιδέες στην Ουγγαρία του Όρμπαν με θαυμασμό και δέος. Η περιγράφή της σταδιακής καταβύθισης της Ουγγαρίας προς τον απολυταρχισμό τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι, πάντως, χρήσιμη και πολύτιμη -διαβάστε το άρθρο μόνο γι' αυτήν. Οπωσδήποτε θα ξαναγράψω γι' αυτό το θέμα στο μέλλον. 

Για το ίδιο θέμα, αξίζει επίσης να διαβάσετε αυτό το αφιέρωμα σε έναν συντηρητικό πολιτικό από την Αριζόνα. Στο Ρεμπουμπλικανικό κόμμα βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκκαθάριση παλιών παραδοσιακών στελεχών που δεν κρίνονται επαρκώς "πιστά" στον Τραμπ και αποδεκτά από την παλαβή σέχτα ακραίων που κυριαρχούν πια. Αυτό, όπως φαίνεται και στο άρθρο, μοιάζει δραματικό και φριχτό. Από την άλλη, φαίνεται πως η ανάδειξη εξαιρετικά παλαβών και κραυγαλέα ακατάλληλων ακραίων υποψηφίων σε κρίσιμες αναμετρήσεις είναι πιθανό να κοστίσει στο κόμμα στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου. Για να δούμε. 

Και για να μην ξεχνιόμαστε για το τι είναι η Αμερική, μια αληθινή ιστορία που συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα στην Αλαμπάμα: 

• Ζευγάρι πήγε για πεζοπορία σε εθνικό πάρκο. 
• Γυναίκα τους σταμάτησε, λέγοντας ότι έχει πρόβλημα με το αυτοκίνητο.
• Σταμάτησαν να τη βοηθήσουν, και τότε η γυναίκα έβγαλε όπλο και τους απείλησε για να την ακολουθήσουν στο δάσος. 
• Αλλά είμαστε στην Αλαμπάμα, οπότε ο τύπος από το ζευγάρι έβγαλε το δικό του όπλο και την πυροβόλησε. 
• Την τραυμάτισε, αλλά μετά τον πυροβόλησε κι αυτή και τον σκότωσε. 
• Όταν ήρθε η αστυνομία, διαπίστωσε ότι η γυναίκα ζούσε σε σκηνές μέσα στο δάσος με άλλους, μακριά από τον πολιτισμό. 
• Εκεί ζούσε και ένα 5χρονο παιδάκι. 
• Όταν έφτασαν στην κατασκήνωση οι αστυνομικοί, το παιδάκι βγήκε από τα δέντρα κραδαίνοντας ένα γεμισμένο κυνηγετικό τουφέκι. 

Ολόκληρη η ιστορία εδώ. 

Στη Νορβηγία, δε, έχουν άλλα θέματα για να διχάζονται: έπρεπε ή δεν έπρεπε να σκοτώσουνε το θαλάσσιο ελέφαντα στο λιμάνι;  

Αυτό το γιγάντιο, αλλόκοτο, ακατανόητο "έργο τέχνης" χτιζόταν στην έρημο της Νεβάδας εδώ και 50 χρόνια. Κόστισε 40 εκατομμύρια δολάρια και φαίνεται ολόκληρο μόνο από τον αέρα. Είναι, πλέον, έτοιμο. Αλλά θα αφήνουν μόνο 6 ανθρώπους να το επισκέπτονται κάθε μέρα (για να μην "αλλοιωθεί") και μόνο σε κάποιες συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου.