δύο ιστορίες αξιόλογες βρήκα να σας πω αυτή την εβδομάδα, και τελικά επέλεξα τη μία

Ήταν μια φορά ένας άσημος κωμικός ονόματι Κουίνσι Τζόουνς (το καλλιτεχνικό του -ουδεμία συγγένεια με τον μουσικό) ο οποίος πάλευε να γίνει καλός και γνωστός, όπως παλεύουν τόσοι και τόσοι. Το 2015 οι γιατροί του βρήκαν κακοήθες μεσοθηλίωμα, έναν κακό καρκίνο. Του έδωσαν ένα χρόνο ζωής. 

Δυο φίλοι του έστησαν ένα Kickstarter τότε, με σκοπό να μαζέψουν $5.000 για να τον βοηθήσουν να γυρίσει μια ωριαία ταινία με την stand-up παράστασή του, ώστε να μείνει κάτι από τόση προσπάθεια και τόση δουλειά που είχε κάνει στη σύντομη καριέρα του. Η προσπάθεια έγινε γνωστή, τα λεφτά συγκεντρώθηκαν, τηλεοπτικές εκπομπές τον κάλεσαν να τους τα πει και το κανάλι HBO δέχτηκε να αγοράσει τα δικαιώματα της παράστασής του, για να τη δείξει, όταν είναι έτοιμη. Ήταν μια υπέροχη ιστορία. Ο Κουίνσι Τζόουνς τη γύρισε την εκπομπή (μεγάλο μέρος της παράστασής του και πολλά από τα αστεία του είχαν να κάνουν ακριβώς με το ότι ήταν πιθανότατα το τελευταίο πράγμα που θα άφηνε πίσω), το HBO την προέβαλε και οι θεαματικές ήταν εξαιρετικά θετικές. 

ακούστε να δείτε τώρα τι έγινε μετά

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε. Κι ο Κουίνσι Τζόουνς είναι ακόμα ζωντανός. 

Σκεφτείτε το λίγο αυτό. 

Ο άνθρωπος έγινε διάσημος εξαιτίας της αρρώστιας του, έφτιαξε το κύκνειο άσμα του, υπηρέτησε τη δουλειά του και την τέχνη του με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μετά, όλο αυτό το πλαίσιο στο οποίο είχε χτίσει τα πάντα, έπαψε να ισχύει. Είναι μακάβριο, αλλόκοτο, περίεργο, αλλά είναι έτσι. 

Όπως αντιλαμβάνεστε, ξέσπασε και μια δυσάρεστη αντίδραση από συναδέλφους του και άλλους κουτσομπόληδες που αμφισβήτησαν ότι είχε καρκίνο, αλλά κυρίως βρέθηκε ο ίδιος σε ένα μεταίχμιο. Τι να κάνει μετά; Τι περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει η επόμενη παράστασή του; Τι περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει, πια, η ζωή του, μετά από εκείνο το δημόσιο, έντονο αποχαιρετισμό; 

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε πού είναι και τι λέει τώρα ο Κουίνσι Τζόουνς. 

Αν βαριέστε να το διαβάσετε: σήμερα δουλεύει ως τεχνικός σε φαρμακείο, έχει επιστρέψει στις σπουδές του και σχεδιάζει μια νέα stand-up παράσταση με τίτλο "Still Here". Κάνει χημειοθεραπείες κάθε έξι εβδομάδες. 

η άλλη ιστορία που ήθελα να σας πω είναι λιγότερο συναρπαστική 

δεν θα σας άρεσε και τόσο πολύ, είναι αυτό μωρέ, για εκείνο το βιβλίο που είχε γράψει ο Τζον Στάινμπεκ, ναι, αυτός ο Τζον Στάινμπεκ, πριν γίνει διάσημος, το οποίο υπάρχει κάπου κρυμμένο, δεν έχει εκδοθεί ποτέ και είναι μια ιστορία μυστηρίου με λυκάνθρωπους. 

αυτό το ΣΚ στην Καθημερινή

δύο άρθρα: στην σαββατιάτικη Κ, ένα άρθρο για τα εργασιακά. Συγκεκριμένα, ένα άρθρο για αυτό το φαινόμενο που εμφανίζεται κάθε που προκύπτει μια νομοθετική ρύθμιση σχετική με τα εργασιακά, η υστερία για "εργασιακό μεσαίωνα" και για τους αιμοσταγείς εργοδότες που πάνε να πιούνε το αίμα του εργάτη. Σε αυτό το άρθρο προσπαθώ να εξηγήσω ότι αυτού του τύπου η αντιπολίτευση προσπαθεί να κοροϊδέψει και να τρομάξει τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα των οποίων είναι πολύ πιο ασφαλή και κατοχυρωμένα από ότι γνωρίζουν πολλοί, και επίσης ότι καθυστερεί και καπελώνει την πραγματική συζήτηση που πρέπει να γίνει για το μέλλον της εργασίας, η οποία δεν συμβαίνει στην κοινωνία μας σχεδόν καθόλου. 

Στην κυριακάτικη Κ, δε, ένα κείμενο για τα πράγματα που έχουμε κερδίσει ως κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης 40 χρόνια τώρα. Δεν είναι μόνο τα λεφτά, τα ΕΣΠΑ και η ΚΑΠ. 

Τα κείμενα θα ανέβουν στην ώρα τους και εκεί. 

το βιβλίο του μήνα στο Bookworm

και τώρα, τα λινξ

Μέσα στην τούρλα, την απολυτότητα και το τσουβάλιασμα πραγμάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αφέθηκε το (μικρό) ενδεχόμενο ο κορωνοϊός να έχει προέλθει από ατύχημα σε εργαστήριο και όχι από ατύχημα στη φύση να καταγραφεί ως μέρος των πολλών ψεκασμένων αφηγημάτων του τελευταίου χρόνου. Αλλά η πιθανότητα αυτού του ενδεχόμενου δεν ήταν ποτέ μηδέν, καθότι ως τώρα δεν έχουν βρεθεί ατράνταχτες αποδείξεις για την προέλευση του ιού. Τώρα έχει αρχίσει να επιστρέφει η συζήτηση αυτή σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια, αλλά βέβαια αυτό έχει σημασία μόνο για ένα υποσύνολο του πολιτισμένου κόσμου. Ούτως ή άλλως το 40% των αμερικανών πιστεύουν ήδη ότι ο ιός κατασκευάστηκε σε εργαστήριο. 

Εν τω μεταξύ, δεν έχουμε καν αρχίσει να υποπτευόμαστε τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες που προκαλεί στις κοινωνίες μας η long covid. Αυτή τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο που πέρασαν covid (μερικοί από αυτούς και ήπια) εξακολουθούν να έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας μήνες μετά. 

Μπορείτε να μαντέψετε πού κατασκευάστηκε αυτό το θηρίο, το πιο γρήγορο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που έχει φτιαχτεί ποτέ; Στη Γερμανία; Στην Ιταλία; Στην Ιαπωνία μήπως; Στις ΗΠΑ; Όχι. Η Rimac είναι μια αυτοκινητοβιομηχανία που δημιουργήθηκε και εξακολουθεί να εδράζεται στην Κροατία. Απλά λέω. 

Κάτι καινούργιο που έμαθα: από το 2015 έχει φτιαχτεί ένας δείκτης που αποτυπώνει πόσο κατάλληλοι για την υποστήριξη έμβιων όντων είναι οι εξωπλανήτες που ανακαλύπτουμε διαρκώς στον υπόλοιπο γαλαξία. Ωραία ως εδώ. Το πιο ενδιαφέρον όμως ξέρετε ποιο είναι; Ότι η Γη μας σε αυτό το δείκτη παίρνει βαθμό 0,829. Όχι τέλειο. Ούτε καν το μεγαλύτερο βαθμό που έχει καταγραφεί. Ο Kepler 442-b, λέει, είναι καταλληλότερος, με βαθμό 0,836. Βεβαίως, είναι 1206 έτη φωτός μακριά. Οπότε δεν αποτελεί λύση. 

Τι παθαίνουν οι μπαμπάδες όταν μένουν έγκυοι; Εννοώ, πώς γίνεται και κάποιοι μπαμπάδες εμφανίζουν έντονα σωματικά συμπτώματα παρόμοια με των συντρόφων τους, όταν εκείνες μένουν έγκυες; Συμβαίνει στα αλήθεια. 

Την προηγούμενη φορά σας έγραψα για τη σφαγή στην Τάλσα. Σήμερα έγραψε και ο Τομ Χανκς για την Τάλσα. 

Μια χελώνα πάει βόλτα μία σαύρα με το παιδάκι της. 

"If democratizing reforms do not come, all the states in which Republicans are in power will soon resemble apartheid South Africa". Ένα απίστευτα τρομακτικό thread για την υγεία της αμερικανικής δημοκρατίας. Για το ίδιο θέμα, και αυτό το άρθρο. Είναι πολύ σοβαρά και επικίνδυνα τα πράγματα. 

Αυτό που πετάς τα μπαλάκια στον αέρα και προσπαθείς να μην σου πέσουν, το juggling, πώς το λέμε στα ελληνικά; Τέλος πάντων, να πώς φαίνεται όταν κοιτάζεις κάποια να το κάνει από ψηλά. Απίστευτο! 

The Bob Ross virtual art gallery. Με όλους τους πίνακες που ζωγράφισε ποτέ στις εκπομπές! 

Αυτή είναι μια φανταστική ιδέα: στο Βίλνιους φτιάξανε μια "πύλη" με μια οθόνη, που δείχνει live εικόνα από μια άλλη αντίστοιχη πύλη στην πόλη Λούμπλιν της Πολωνίας. Να το κάνουμε και εμείς! 

Μια συνέντευξη με έναν θρυλικό, λέει, κωμικό, έναν από τους πρώτους σεναριογράφους των Simpsons. Δεν τον ήξερα, αλλά οι ιστορίες του έχουν πολύ ενδιαφέρον. Ορμώμενος απ' τη συνέντευξη, πήρα ένα από τα βιβλία του (τα εκδίδει μόνος του), θα σας πω αν είναι ωραίο. 

Τέλος, αυτός ο φωτογράφος παίρνει φωτογραφίες από τα κινητά ανθρώπων που διαβάζουν ή στέλνουν μηνύματα σε δημόσιους χώρους της Νέας Υόρκης. Τα αποσπάσματα που πιάνει έχουν τρομερό ενδιαφέρον. Θέλω να πω, κοιτάξτε αυτό: