Dag <<Voornaam>>
De risicosamenleving is terug van nooit weggeweest. De Duitse socioloog Beck schreef er in de jaren ‘80 de analyse van. Het is een samenleving die bang is wat ze zelf heeft gecreëerd: terroristische dreiging, sociale ongelijkheid, maar natuurlijk ook milieuvervuiling. Het PFOS-schandaal toont dat we nog steeds niet goed kunnen omgaan met milieuvervuiling uit het verleden. Ook in de landbouw hebben we regelmatig dergelijke schandalen: soms door kwaad opzet, soms door onwetendheid nemen we met z’n allen gezondheidsrisico's. Eerst probeert men het te camoufleren en als de slapende honden toch wakker zijn geworden, slaat men grote paniek. Dit zorgt op korte termijn voor stress, maar door de regelmaat van de crises haken steeds meer mensen apathisch af van de samenleving. Het middenveld moet hierbij kritisch naar zichzelf kijken: hoe kan het zaken op de maatschappelijke agenda zetten, beleidsmakers en bedrijfsvoerders op hun verantwoordelijkheid wijzen? En dat zonder weerbots die ertoe leidt dat mensen zich er niets meer van aantrekken. Risico’s zullen er blijven zijn, principes als het voorzorgsprincipe en de vervuiler betaalt moeten we afdwingen. De uitdagingen in de samenleving zijn gigantisch groot. We zullen iedereen nodig hebben om ze op te lossen. Paniek brandt mensen op, we hebben nood aan duurzaam activisme.