στο κείμενο της Καθημερινής δυο παράγραφοι δεν χώρεσαν οπότε τις απλώνω εδώ από κάτω 

Αύριο (σήμερα) Σάββατο στην Καθημερινή γράφω, βλέπετε, για τα εμβόλια και την Covid πάλι, καθότι περνάμε και σε μια νέα φάση της τραγωδίας. Γράφω, ας πούμε ότι πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό το θέμα του χρόνου. Ότι όλοι, όλοι αργά ή γρήγορα θα έρθουμε σε επαφή με τον SARS-Cov-2, θα τον εισπνεύσουμε και θα τον φιλοξενήσουμε μέσα μας. Και ότι η διαφορά με πέρυσι είναι πως, ανεξαρτήτως διασποράς, φέτος πάρα πολλοί από εμάς έχουμε προστατευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το αναπόφευκτο. Και μας αξίζει λίγη ξεγνοιασιά. Τέτοια γράφω στο άρθρο (θα δημοσιευτεί και το Σαββατόβραδο εδώ).

Κάτι που είχα σημειώσει για να βάλω στο άρθρο αλλά δεν χώρεσε:  εξακολουθούμε να αναφέρουμε στο δημόσιο διάλογο ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα με το εμβόλιο της AstraZeneca, και ο σημαντικότερος λόγος που πολλοί δεν το προτιμούν, είναι η απειροελάχιστη πιθανότητα να πάθουν θρόμβωση. Μα δεν ήταν αυτός ο σημαντικότερος λόγος. Ο σημαντικότερος ήταν ο χρόνος. Πολλοί δεν ήθελαν να περιμένουν δυο μήνες για να κάνουν τη δεύτερη δόση, δηλαδή δυόμιση μήνες μετά από την πρώτη για να τους έρθει η full ανοσία.

Εγώ κάπως έτσι το σκέφτηκα, τουλάχιστον. Το άλλο πράγμα που δεν χώρσε να βάλω στο άρθρο ήταν η ιστορία για το πώς εγώ προσέγγισα το θέμα του εμβολιασμού μου. Δεν ξέρω αν είναι χρήσιμο σε κάποια ή κάποιον, βεβαίως, καθότι εδώ μέσα εσείς είστε η choir κι απλά εγώ σας preach, αλλά τέλος πάντων, το 'χουμε και το εξομολογητικό το στιλ στη μεταξύ μας επικοινωνία, οπότε θα την ανεχτείτε την παρακάτω παράγραφο.

Μόλις άνοιξε η δική μου ηλικία, το λοιπόν, άλλαξα το ραντεβού που μου είχε βγάλει το σύστημα -με AstraZeneca- και έκλεισα άλλο ραντεβού με Pfizer ή Moderna (δεν είμαι σίγουρος, δεν υπολόγισα τις μέρες) μία μέρα αργότερα. Ο λόγος; Μα φυσικά το ότι με αυτό τον τρόπο θα έφτανα στην ανοσία ένα μήνα νωρίτερα. Ένα μήνα! Δεν με ενδιέφερε καθόλου το αν το ένα είναι 70% αποτελεσματικό και το άλλο 90%. Με ένοιαζε το ότι και τα τρία εμβόλια που ήταν τότε διαθέσιμα ήταν (προ-Δέλτα) 99% αποτελεσματικά στη βαριά νόσηση και το θάνατο. Οπότε δεν με ένοιαζε καθόλου ποιο θα έκανα, και το μόνο σημαντικό κριτήριο για να διαλέξω ήταν ένα: ο χρόνος. Όταν δυο ημέρες μετά, μάλιστα, βγήκαν ραντεβού με μονοδοσικό Johnson & Johnson, βρήκα ένα δέκα ολόκληρες ημέρες νωρίτερα από εκείνο που είχα κλείσει, το άλλαξα πάλι, και πήγα να κάνω αυτό, το μονοδοσικό. Και, αν και με το J&J πρέπει να περιμένεις 28 ημέρες για να σε πιάσει η full ανοσία, στην πράξη γλίτωσα άλλον ένα μήνα. Από τα μέσα Ιουνίου νιώθω πολύ πιο ασφαλής και ζω λίγο-πολύ κανονικά. Εξακολουθώ να φοράω μάσκα σε κλειστούς χώρους, όχι μόνο επειδή είναι υποχρεωτικό, αλλά και για ψυχολογικούς λόγους, κυρίως για την άνεση των άλλων. Αποφεύγω συνωστισμούς και πολυκοσμίες, αλλά από την άλλη αυτά τα απέφευγα και πριν από την πανδημία. Κάνουμε και τα σελφ τεστ στο σπίτι κάθε εβδομάδα, οπότε υπάρχει κι αυτό.

Γι' αυτούς τους λόγους και για τους άλλους που γράφω μέσα στο άρθρο, σας αξίζει εσάς που έχετε κάνει τα κουμάντα σας, έχετε πάρει τις αποφάσεις, έχετε εκμεταλλευτεί την τρομακτική τύχη που μας φώτισε κι έχουμε εμβόλια κι έχετε προστατευτεί πλήρως, να περάσετε ένα πιο ήρεμο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Το δικαιούστε. 

το βιβλίο της εβδομάδας

και τώρα, μερικά λινξ

Το 65% των ψεκασμένων posts που αναπαράγουν οι αντιεμβολιαστές στα social media στις ΗΠΑ προέρχονται από 12 συγκεκριμένους λογαριασμούς, σύμφωνα με έρευνα που ανέλυσε πάνω από 800.000 posts σε Facebook, Twitter και Instagram. Είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι (τρία ζευγάρια ανάμεσά τους!), εντελώς άγνωστοι σε εμάς, οι περισσότεροι εκ των οποίων πουλάνε εναλλακτικές θεραπείες και συμπληρώματα διατροφής. Αν και χιλιάδες λογαριασμοί αναπαράγουν αυτά που γράφουν αυτοί σε άλλους, αυτοί οι 12 είναι ο καταλύτης. Οι περισσότεροι παίζουν κανονικά και στα τρία μέσα -κάποιοι έχουν αποκλειστεί από ένα, το πολύ. Οι πλατφόρμες απλά δεν νοιάζονται. 

Το 2018 η Ντόνα Στρίκλαντ έγινε η τρίτη γυναίκα που βραβεύεται με Νόμπελ Φυσικής. Την ώρα της ανακοίνωσης, η Στρίκλαντ δεν είχε σελίδα στη Wikipedia. Μια από τις αυθεντίες στον τομέα των λέιζερ παγκοσμίως, είχε αποκτήσει μια βιογραφική σελίδα στη Wikipedia το 2014, αλλά "η κοινότητα" έσπευσε να την κατεβάσει επειδή δεν πληρούσε, λέει, τις προϋποθέσεις με τις οποίες οι editors της online εγκυκλοπαίδειας αξιολογούν τη σημαντικότητα των ανθρώπων. Να μια έρευνα που δείχνει ότι το φαινόμενο αυτό είναι ευρύτερο και γενικευμένο, και εξηγεί την δραματική υποεκπροσώπηση των γυναικών στα βιογραφικά άρθρα της Wikipedia. 

Ο παγκόσμιος δείκτης κανονικότητας του Economist δείχνει πόσο κοντά ή μακριά βρίσκονται οι κοινωνίες 50 χωρών από την "κανονικότητα" του 2019. Δεν έχει μέσα την Ελλάδα, αλλά ενδιαφέρον. 

Στις ΗΠΑ επιστρατεύουν τη 18χρονη Ολίβια Ροντρίγκο για να πείσουν τους νέους να εμβολιαστούν. Εμείς εδώ ποια ή ποιον έχουμε, αντίστοιχα; 

Βγαίνουν σιγά σιγά ιστορίες για τις τελευταίες ημέρες του Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ και είναι ακριβώς όσο ανατριχιαστικά τα φανταζόταν κανείς τα πράγματα. 

Απόλυτα σχετικό: ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την αμερικανική δημοκρατία είναι πολύ συγκεκριμένος, απόλυτα ρεαλιστικός και πολύ, πολύ άμεσος. Πλήρες, ενδιαφέρον και πολύ πολύ τρομακτικό. 

Αργά ή γρήγορα θα γίνει αυτό που έγραφε ο Κιμ Στάνλεϊ Ρόμπινσον στο αφελές "Ministry for the Future", και θα αρχίσουμε να έχουμε και "κλιματικούς τρομοκράτες". Σε αυτό το άρθρο διατυπώνεται το ερώτημα: πώς και δεν έχουμε ήδη;