εδώ που είμαι είναι 23:07 τη νύχτα και έχει 32 βαθμούς Κελσίου

εσείς; Ζεσταίνεστε; Αν σας ενοχλούν και σας ξεβολεύουν οι καύσωνες, κρίμα, καθότι θα έχουμε όλο και περισσότερους, όλο και εντονότερους κάθε καλοκαίρι. Να ένα paper στο Nature σχετικά ή, έστω, το abstract του (αυτή η ιστορία που πρέπει να πληρώνεις κάτι μαλλιοκέφαλα για την πρόσβαση στην επιστημονική γνώση κάποια στιγμή πρέπει να λυθεί).

Σύμφωνα με έρευνες, όταν κάνει πολλή ζέστη αυξάνονται τα εγκλήματα και ο κόσμος πατάει πιο πολλή ώρα την κόρνα. Γενικά όλοι έχουν περισσότερα νεύρα. Οπότε επιτρέψτε μου να σας βάλω εδώ ένα μικρό rant που μπήκε εμβόλιμο στο αυριανό άρθρο στην Καθημερινή. Δεν έχει σχέση με το θέμα του άρθρου, λίγο ξεφεύγει, παρεκκλίνει, αλλά είναι κάτι που με ενδιαφέρει αυτές τις ημέρες: ο αθλητικός εθνικισμός των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν "ενώνουν" οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι μια γιορτή του διαχωρισμού μας. Γλεντάμε το ότι είμαστε χωρισμένοι σε χώρες και παλεύουμε μεταξύ μας. Το απόσπασμα:

"Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 125 χρόνια τώρα (ή μήπως 2797) έχουν στον πυρήνα τους την ιδέα του έθνους-κράτους ως βασική διαχωριστική μονάδα της ανθρωπότητας. Το κέντρο τους, θα έλεγε κανείς, δεν είναι ο αθλητισμός, αλλά το ότι η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε ευδιάκριτες και ανεξάρτητες μεταξύ τους δομές, τις οποίες γιορτάζουμε κι αποθεώνουμε με τις σημαιούλες, τις παρελάσεις, τα εθνικά χρώματα και τους εθνικούς ύμνους. Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ολυμπιακοί είναι μια γιορτή συναδέλφωσης που φέρνει τους λαούς πιο κοντά, αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτό δεν είναι ακριβές. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν φέρνουν τους λαούς πιο κοντά -απλά τους φέρνουν στο ίδιο μέρος, για να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για το ποιος είναι ο καλύτερος".

Έτσι δεν είναι;

Έχω κι άλλα rants για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, φυσικό είναι, με τέτοια ζέστη. Για παράδειγμα, αυτή την γκρίνια την ελιτίστικη για κάτι καινούργια αθλήματα που έχουν προσθέσει στους Αγώνες, κάτι σκέιτμπορντ και τραμπολίνα που, λέει, "δεν συνάδουν με το ολυμπιακό πνεύμα" ή "αλλοιώνουν το νόημα των Αγώνων". Πρώτον, ποιο ολυμπιακό πνεύμα. Μέχρι το 1984 στους Ολυμπιακούς Αγώνες διαφήμιζαν τσιγάρα. Δεύτερον, κάντε ένα βήμα πίσω και σκεφτείτε λιγάκι. Αν εξαιρέσει κανείς τους αγώνες δρόμου, την κολύμβηση και την πάλη, όλα -μα όλα- τα ολυμπιακά αθλήματα είναι γελοία. Μπορείτε να σκεφτείτε λίγο στα αλήθεια τι είναι το πινγκ πονγκ, ή ο πλάγιος ίππος στη γυμναστική, ή η συγχρονισμένη κολύμβηση, ή η ιππασία; Ο μόνος λόγος που δεν γκρινιάζουμε που βρίσκονται αυτά στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το ότι τα έχουμε συνηθίσει. Από όλες τις γκρίνιες που μπορεί να έχει κανένας μέσα σε έναν καύσωνα, αυτή είναι ίσως η χειρότερη.

Αλλά τέλος πάντων. Πάρτε μια φωτογραφία διαφήμισης τσιγάρων από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, και πάμε παρακάτω.

αύριο στην Καθημερινή

το θέμα του άρθρου είναι, βασικά, άλλο: το ότι πλέον έχουμε πιο περίπλοκες ταυτότητες και περισσότερα κριτήρια με τα οποία κρίνουμε και φιλτράρουμε τον κόσμο. Γι' αυτό παραδοσιακές στάσεις, όπως για παράδειγμα το ότι θα υποστηρίζουμε τους αθλητές της χώρας μας απέναντι στους ξένους πάντα και παντού, χωράνε αστερίσκους. Σας βάζω και ένα παράδειγμα, με μια ερώτηση: αν έπαιζε μονό ο Μάρκους Ράσφορντ με το Βασίλη το Τσιάρτα, ποιον θα υποστηρίζατε;

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί.

και τώρα, τα -σχετικά λίγα αλλά καλά- λινξ

Τι θα γίνει αν η μέση θερμοκρασία του πλανήτη αυξηθεί 3 βαθμού Κελσίου πάνω από τη μέση θερμοκρασία πριν από την εποχή που ανακαλύφθηκαν οι ατμομηχανές; Αυτό θα συμβεί. Σημειωτέον, τώρα είμαστε στο +1,2 βαθμούς από τότε, και βλέπετε τι συμβαίνει έξω. Αν ξεφύγουμε στο +2,5 ή στο +3, που είναι πολύ πιθανό, ο κόσμος μας θα γίνει πολύ, πολύ αφόρητος. Θα το προλάβουμε αυτό. Θα το ζήσουμε. Σας το λέω λες και δεν το έχετε συνειδητοποιήσει. Αλλά είμαι σίγουρος ότι το έχετε συνειδητοποιήσει.

Εν τω μεταξύ, τώρα τι θα κάνουμε που, λέει, κι εμείς οι εμβολιασμένοι μεταδίδουμε το στέλεχος Δέλτα, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε με τα προηγούμενα στελέχη; Αλλάζει κάποια πράγματα αυτό, κυρίως για τους ηλικιωμένους (θα πρέπει να προσέχουν περισσότερο, ακόμα κι αν έχουν εμβολιαστεί) και η όλη αντιμετώπιση του εμβολιασμού των πολύ νέων και των παιδιών. Αλλά δεν αλλάζει το ότι οι εμβολιασμένοι είναι πολύ, πολύ πιο ασφαλείς και, βέβαια, αυτό που ξέρουμε εδώ και καιρό: ότι δηλαδή αργά ή γρήγορα θα κολλήσουμε όλοι.

Διαβάστε κι άλλη μια ανάλυση αυτού του θέματος εδώ.

Εν τω μεταξύ, πόσοι άνθρωποι πάσχουν από long covid; Δεν έχουμε ιδέα.

Αυτά τα βιντεάκια με τις οικογένειες και τους φίλους ολυμπιονικών που παρακολουθούν την προσπάθεια του ανθρώπου τους στον τελικό, καθώς κερδίζει, είναι από τα ωραιότερα πράγματα που μπορεί να δει κανείς στο ίντερνετ, ή γενικότερα, στον κόσμο. Να ένα. Να κι άλλο ένα.

Χρυσή Ολυμπιονίκης, 13 χρονών.

Μια από τις σημαντικότερες κινητήριες δυνάμης της οικονομικής ανάπτυξης στις ΗΠΑ (και παντού) είναι η αύξηση του πληθυσμού. Τώρα όμως και οι ΗΠΑ αποκτούν δημογραφικό πρόβλημα. Οπότε κι η ανάπτυξη αποκτά πρόβλημα.

Αυτά λοιπόν, και τώρα θα πάω να πατήσω το κουμπάκι για να σας το στείλω αυτό εδώ, οπότε ας προετοιμαστώ για την καταιγίδα των out of office replies.

Είναι 23:56 και η θερμοκρασία είναι 31 βαθμοί Κελσίου.

OK, προετοιμάστηκα.

αυτή
αυτή η φωτογραφία θα μπει στο εβδομαδιαίο νιουζλέτερ