λοιπόν, δύο πολύ γρήγορα πράγματα, καθότι δεν μπορούμε να αργήσουμε πολύ σήμερα

Πιθανότατα γνωρίζετε ότι ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν αισθάνεται πολύ πιο οικεία με χώρες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, παρά με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα πλαίσια αυτής της οικειότητας, έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο πρότζεκτ δημιουργίας ενός μεγάλου νέου πανεπιστημίου στη Βουδαπέστη, το οποίο -κι εδώ έρχεται η πρώτη έκπληξη- θα είναι το πρώτο παράρτημα του Πανεπιστημίου Φουντάν της Σαγκάης στην Ευρώπη. Μεγάλο πανεπιστήμιο, το δίχως άλλο, φημισμένο, αλλά εδώ μιλάμε για την Ουγγαρία, με την κυβέρνηση που κλείνει πανεπιστήμια και διώκει καθηγητές που δεν συμπαθεί. Αλλά με τους Κινέζους δεν έχει πρόβλημα. 

Αλλά δεν είναι αυτή η ιστορία που θέλω να σας πω. Ούτε το ότι η υπόθεση βρωμάει μίζες και λαδώματα από 1446 χιλιόμετρα μακριά (τόσο απέχει η Αθήνα από τη Βουδαπέστη), ή ότι η χρηματοδότηση της κατασκευής του πανεπιστημίου γίνεται με δάνειο από κινεζική τράπεζα ύψους μεγαλύτερου από ολόκληρο το ετήσιο μπάτζετ του ουγγρικού υπουργείου παιδείας. 

Η ιστορία είναι άλλη. 

Όπως και στην Τουρκία και σε άλλες αντιδημοκρατικές χώρες, έτσι και στην Ουγγαρία η όποια αντιπολίτευση περιορίζεται στις μεγάλες πόλεις. Ο δήμαρχος της Βουδαπέστης είναι σφόδρα αντιπολιτευόμενος και, όταν ήρθαν να του φορέσουν το κινέζικο πανεπιστήμιο σε οικόπεδο μέσα στην πόλη του, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να το σταματήσει, αλλά βρήκε κάτι άλλο που μπορούσε να κάνει. 

Άλλαξε τα ονόματα των δρόμων γύρω από το οικόπεδο. 

Έτσι, αν όντως φτιαχτεί αυτό το πανεπιστήμιο και ανοίξει κατά το 2024, όπως είναι προγραμματισμένο, οι κινέζοι υπεύθυνοι θα πρέπει να επιλέξουν αν θα βάλουν την είσοδό του στην "Οδό Δαλάι Λάμα", ή στην "Οδό Ελεύθερου Χονγκ Κονγκ", ή στην "Οδό Ουιγούρων Μαρτύρων" ή στην "Οδό Επισκόπου Σιέ Σιγκουάνγκ". 

θερμές ευχαριστίες στον Παντελή γι' αυτή την ιστορία
-πείτε ευχαριστώ στον Παντελή όλοι

το δεύτερο πράγμα έχει να κάνει με τη Wikipedia

Όταν η διάσημη Καναδή φυσικός Ντόνα Στρίκλαντ κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ το 2018, δεν είχε σελίδα στη Wikipedia. Δεν ήταν καμιά τυχαία. Πώς γίνεται να μην της είχε φτιάξει κάποιος σελίδα στη Wikipedia; Από ό,τι αποδεικνύεται, της είχαν φτιάξει, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, με αφορμή τη σημαντική της ανακάλυψη στον τομέα των λέιζερ για την οποία αργότερα κέρδισε το Νόμπελ. Αλλά άλλοι editors της Wikipedia την είχαν κατεβάσει, καθώς είχαν κρίνει πως δεν πληροί τα κριτήρια "σημαντικότητας" που θέτει η Wikipedia για το ποιοι διακαιούνται να έχουν βιογραφικές σελίδες. Αυτοί οι κανόνες είναι τόσο αυστηροί που, για να φανταστείτε, εγώ δεν έχω σελίδα στη Wikipedia. Ή εσείς δεν έχετε κάνει τον κόπο να μου φτιάξετε, δεν ξέρω. Ένα από τα δύο φταίει. Τέλος πάντων, σύμφωνα με αυτό το paper, αυτή η παράλογα αυστηρή εφαρμογή των κριτηρίων είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο και -εδώ είναι το ενδιαφέρον- έχει θύματα κυρίως τις γυναίκες, οι οποίες, λέει, ούτως ή άλλως υποεκπροσωπούνται στη Wikipedia. 

"...this article documents how the interpretation and application of Wikipedia’s notability guidelines play a critical role in the perpetuation of gender inequality on the site. Specifically, my data indicate that biographies about women who meet Wikipedia’s criteria for inclusion are more likely to be considered non-notable than men’s".

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για την κλιματική αλλαγή. Τι να γράψεις για την κλιματική αλλαγή πια, όμως; Τι έχει μείνει να ειπωθεί; Διάβασα πρόσφατα αυτό το άρθρο-παραλήρημα μιας δημοσιογράφου και τα λέει σωστά. Έστω ότι γράφει άλλο ένα άρθρο για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που της ζητάνε. Και μετά; 

"What then? What would happen then? Would people be “more aware” about climate change? It’s 109 degrees in Portland right now. It’s been over 130 degrees in Baghdad several times. What kind of awareness quotient are we looking for? What more about climate change does anyone need to know? What else is there to say?"

Αυτή η διαρκής, συνεχιζόμενη καταστροφή δεν έχει αρχίσει να κουράζει μόνο εμένα που τα γράφω και εσάς που τα διαβάζετε. Η κατάθλιψη που παθαίνουν οι επιστήμονες που ασχολούνται χρόνια (δεκαετίες) με το θέμα είναι αληθινό φαινόμενο. Στους New York Times και στον Economist έχουν αρχίσει και αναρωτιούνται πώς γίνεται και δεν έχουν αρχίσει ακόμα επιθέσεις από "κλιματικούς τρομοκράτες". 

Τέλος πάντων, 

Το δικό μου κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 

και τώρα, μερικά λινξ

Άρχισαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ε; Για την περίπτωση που δεν το έχετε διαβάσει (καλώς ήρθατε!), να πώς τα είχα περάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. 

Το σκάνδαλο της εβδομάδας -ίσως και της χρονιάς- το έχουμε ξεχάσει ήδη. 

16 από τις οικογένειες που βρίσκονται στη λίστα των 20 πλουσιότερων οικογενειών στις ΗΠΑ βρίσκονταν και στην ίδια λίστα του 1983. Να ένα άρθρο για μια έρευνα για την "οικονομική αριστοκρατία" της χώρας αυτής, όπου ο πλούτος συσσωρεύεται κυρίως σε δυναστείες ραντιέρηδων. 

Στην Πολιτεία του Άρκανσο λιγότεροι από ένας στους τρεις κατοίκους έχουν εμβολιαστεί. Όπως αντιλαμβάνεστε, το νέο κύμα Covid εκεί δεν μοιάζει καθόλου με της Νέας Υόρκης -ή της Ελλάδας. 

Ένα δύσκολο, σκληρό άρθρο για την παιδική ψυχοπάθεια. 

Κάτι ενδιαφέρον, που αξίζει να σκεφτεί κανείς: αυτά τα αστεία που κάνουν οι παντρεμένοι για το πόσο κακό πράγμα είναι ο γάμος ή πόσα αφόρητα στερεότυπα επιδεικνύει ο ή η σύντροφος τους στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου αστεία. 

Ξέρει κανείς μήπως πού μπορούμε να δούμε αυτή την ταινία εμείς που βρισκόμαστε στον ελλαδικό χώρο (χωρίς να χρειάζεται VPN); Ενδιαφέρουσα μοιάζει. 

Ποια είναι τα τουίτ με τα περισσότερα likes όλων των εποχών; 

Μούμιν πλήκτρα.