Copy
Passion, Pain and Fame, Figuurlijk gesproken | Nieuwsbrief 33 van DORIENDAVID, september 2021
 
View this email in your browser
Deze editie | In de etalage | Vooraf |Blog David 'Frida Kahlo, a Life of Passion Pain and Fame' | schets Dorien | de DORIENDAVID klassieker | | www.doriendavid.com

 


PASSION, PAIN and FAME
 

Driedelige combinatie van kokerrok, zijden top en goudkleurig hesje van couture kant
Schets Dorien 'Frida Kahlo on my mind'



Vooraf 

DORIENDAVID en Corona

Nu we het ergste van de corona pandemie gehad lijken te hebben en deze op zijn retour lijkt, even een bericht van DORIENDAVID.

De maanden voor het virus genadeloos toesloeg, waren we zeer verwachtingsvol. Het was druk in de winkel en er kwamen diverse leuke opdrachten binnen.

Maar plotsklap veranderde alles. Er waen geen zekerheden meer.

We survived maar het is nog lang geen tijd om opgelucht adem te halen. We zitten met z’n allen in de nasleep en het is voor ons zeker nog geen ‘business as usual’.

Veel opdrachten werden uitgesteld of op de lange baan geschoven. Data van feesten en bruiloften veranderden.
Mede door vaste klanten zijn we de tijd doorgekomen en zijn er opdrachten. Daar zijn we dankbaar voor.

Deze editie

Door bovenstaande oorzaken beschikken we deze keer niet over foto's van klanten.

Met deze Nieuwsbrief zetten we de traditie voort van verhalende reportages over onze ontwerpen en onze inspiratiebronnen. Kunst is daar een van. Het werk en leven van Frida Kahlo waren al langere tijd inspirerend voor Dorien. 

Blog van David

Wie droomt er niet van een 'life of passion' (zoveel mogelijk), 'pain' (zo min mogelijk) en 'fame' (liefst bij leven maar als het niet anders kan maar postuum)? 

We bezochten de tentoonstelling Frida Kahlo & Diego Rivera, A love Revolution in het Amstelveense Cobra Museum.
Een verslag daarvan en wat overdenkingen liggen ten grondslag aan David’s column 'Frida Kahlo, a life of passion, pain and fame'. 


Frida Kahlo, A life of passion, pain and fame


 
Entree van de expositie


Beeldende Kunst

Zoals gezegd is beeldende kunst altijd een belangrijke inspiratiebron geweest voor DORIENDAVID.

In onze modeshows en collecties en natuurlijk in de Nieuwsbrieven - gaven we blijk van onze passie voor kunst. Namen die te binnen schieten naast Frida Kahlo zijn Tamara de Lempica, Salvadore Dali, Marlene Dumas,  Piet Mondriaan, Mark Rothko, Willem de Kooning.

Niet alleen kleurgebruik en combinaties, proporties, lijnen, vormen en silhouetten maar ook moeilijk grijpbare elementen als emotie, humor, absurdisme, lef, sfeer en uitstraling kunnen inspiratie zijn bij de ontstaansgeschiedenis van een ontwerp.

1999 in Mexico Stad

We schrijven februari 1999 en zitten op een terras hoog boven de Zocalo, het onmetelijke centrale plein van Mexico Stad, een ruimte gedecoreerd met vogeltjes in kooitjes en vooral bevolkt door chique oude dames aan de koffie met taart. We genieten van het uitzicht en de cappuccino. 

Links zien we de grote kathedraal van de stad (Catedral Metropolitana de la Ciudad de México) en recht voor ons het Nationaal Paleis (Palacio Nacional) dat we aanstonds zullen bezoeken om werken van het beroemde Mexicaanse Muralisme, de beroemde muurschilderingen van o.a. Diego Rivera, te bezichtigen. 

De omslag van de museum-brochure

Het huis waar hij en zijn vrouw, Frida Kahlo, woonden in een ander deel van Mexico City (Coyoacan) staat ook nog op het programma (zie column Het blauwe huis in Coyoacan, Mexico City in onze Nieuwsbrief van februari 2015). 

De tentoonstelling waar beide kunstenaars  centraal staan in het Cobra Museum in Amstelveen: Frida Kahlo & Diego Rivera, A love revolution zal dus gedeeltelijk bekend terrein voor ons zijn. Daar verheugen wij ons op.

Het immense Zocalo plein gefotografeerd vanuit het hoog gelegen terras
Frida en Diego bij een demonstratie in Mexico-Stad

Het weer werkt niet mee, het is een grauwe zondag met verraderlijk Hollands weer, een vluchtig zonnetje lokt je naar buiten waar je onverwacht getrakteerd wordt op een hoosbui. We moeten eerst een modern bedoeld winkelcentrum door om te belanden in het Cobra museum, een kille blokkendoos (van architect Quist) waarvan je mag hopen dat het met ‘industrieel’ omschreven wordt.

Vooraf reserveren en betalen voor een bepaalde tijd (met timeslot) is verplicht, evenals het laten noteren van personalia en e-mail adres. Aan eventuele restitutie wordt niet gedaan.

De tentoonstelling leunt sterk op de collectie van het echtpaar Gelman (Gelman was een succesvolle filmproducent), kunstverzamelaars van o.a. Twintigeeuwse Mexicaanse kunst. Stukken uit hun collectie en diverse portretten van beiden krijgen we als een soort aperitief van de expositie voorgeschoteld. Van de naamgevers van de expositie, het echtpaar Frida Kahlo (1907) en Diego Rivera (1886), zijn ruim veertig werken aanwezig, het hoofdgerecht van deze expositie. Alles gelardeerd met informatie in de vorm van tekst en afbeeldingen/foto’s van tijdgenoten en belangrijke locaties. 

Portret van Natasha Gelman met calla-lelies waarnaar de jurk gemodelleerd is

Bij de entree van de expositieruimte worden we ter verwelkoming aangesproken door een suppoost die de uitstraling van Martien Meiland verre overstijgt en volstaat met ons te wijzen op de no-go area voor de kunstwerken en de cirkels op de grond waar we mogen staan.

Het museum omschrijft Kahlo als ‘een radicale, getalenteerde, gehandicapte, bi-culturele en biseksuele vrouw wier nalatenschap wereldwijd nog steeds velen inspireert’. 

Na dit ongetwijfeld als wervende tekst bedoelde fragment moet je wat overwinnen om toch te gaan.

 

Bijna 30 jaar geleden

Na onze (eerder beschreven) kennismaking met haar werk in 1993 in het Haagse Paleis aan het Lange Voorhout (het tegenwoordige Escher Museum) duurt onze fascinatie al bijna 30 jaar. Dan laat je je niet laten afleiden door banale teksten en een welhaast grenzeloze adoratie en smakeloze franchising van haar afbeeldingen. 

Onze modeshow in 2002 (video van Kahlo tot Dietrich) was mede ingegeven door onze bezoeken aan exposities en plaatsen die belangrijk voor haar waren. We waren niet de enige modeontwerpers die zich door haar lieten inspireren o.a. Jean Paul Gaultier (al in 1998), Alexander McQueen, John Galliano (haar beeltenis op underwear) en Karl Lagerfeld refereren in hun werk aan haar.

 
Een foto van kleding van onze Frida Kahlo modeshow (video op YOUTUBE)

Het was niet zozeer haar kleding die ons triggerde maar het waren eerder de kleuren die ze droeg en de durf die ze uitstraalde om te dragen wat ze wilde, van folklore tot mannenpakken. Een uitbundige haartooi completeerde het beeld. We noemden de modeshow toen een explosie van kleur: o.a. fel rood, purper, turquoise, geel. 

Om je in de internationale kunstwereld te bewegen in traditioneel Mexicaanse kleding of klederdracht - zoals Frida deed - getuigt van een krachtige en trotse eigenzinnigheid en weerspiegelt iets eigens dat grappig genoeg gepaard ging met een ingetogen of zelfs verlegen blik.

 

Typisch Mexicaanse kledingdecoratie

Ons eerste bezoek aan de expositie van haar werk in 1993 was een onverwachte en plezierige kennismaking met een stijl waarin de 'passion end  pain' breed werden uitgemeten. Honderd jaar eenzaamheid en een kolonel die nooit post ontving hadden ons waarschijnlijk ontvankelijk gemaakt voor surrealisme en magisch realisme.

Dat de waardering voor haar niet altijd onverdeeld is, blijkt wel uit een recensie ten tijde van haar expositie op het Lange Voorhout. de Trouw-recensent Cees Straus schreef in oktober 1993 het volgende fragment:

Review

Frida Kahlo schilderde een lange reeks van klagelijke ego-beelden beeldende kunst

'Frida Kahlo - La casa Azul', t/m 21 nov. 1993 in Museum Paleis Lange Voorhout, Lange Voorhout 74 in Den Haag.

Het is een heel nadrukkelijke stijl van werken, waaraan geen ontkomen mogelijk is. Juist omdat het ego-beeld zo centraal staat, de blik altijd introspectief is en vrijwel nooit contact maakt, valt het op hoe narcistisch Kahlo in feite bezig was. Ze lijdt als een moderne Christus, letterlijk doorboord met spijkers, bloedend, beroofd van haar hart, haar longen, gefolterd door haar echtgenoot (de schilder Diego Rivera) die haar met dolken doorsteekt. Het lijden is alom, de dood idem. Als ze die zaken al niet op haar zelf betrekt, dan ontleent ze hen wel aan de thema's die de Mexicaanse volkskunst haar aanreikt, een cultuur waar haar werk de sfeer van uitstraalt. Na 25 schilderijen, de hoofdmoot van deze expositie, is het meer dan genoeg om haar zelfdweperij en navelstaren te leren kennen: groter had deze presentatie niet hoeven zijn.

Afsluitend concludeert hij:

Toch kan het werk van Kahlo allerminst slecht worden genoemd…. …...Pathetiek, doodsdrift of zelfbeklag zijn kennelijk zaken die de Mexicaanse schilders van voor de Tweede Wereldoorlog eigen waren.

Een muurschildering in het Nationaal Paleis in Mexico Stad

In de brochure van de expositie van het Cobra Museum wordt ze de beroemdste en meest geliefde vrouwelijke kunstenaar genoemd. Tijdens haar leven was van enige roem pas laat sprake. Ze was de - ook schilderende - vrouw van de echt beroemde kunstenaar Diego Rivera, die de revolutie verbeelde in verhalende muurschilderingen. Nu is zijn roem (buiten Mexico) vervaagd en wordt hij aangeduid als 'de man van'.
Frida (openlijk bisexueel) omarmt en geannexeerd door hedendaagse feministen en werd wereldwijd een icoon en cultfiguur. De lhbtiq+ beweging claimt haar en om het nog actueler te maken, zagen we zelfs de term ‘selfies queen’ voorbijkomen. Dat haar vele zelfportretten (ze maakte er 55, op deze expositie zien we een zevental) haar oorsprong vonden in ziekte en groot lichamelijk ongemak en niet in lege hedendaagse ijdeltuiterij van egocentrische kiekjesmakers wordt voor het gemak even vergeten. 

Of ze blij geweest zou zijn met de omarming door hedendaagse feministen is twijfelachtig. De eerste feministische golf vond plaats in haar jonge jaren maar het is ons niet duidelijk of ze ooit haar steun aan betuigde.

 

 

 

Nog meer Fridamania

Wie bij Fridamania denkt aan een uiting van adoratie voor een popicoon, zoals de zangeres Frida (Anni Frid) van Abba moet gereset worden. Curieus genoeg refereert het aan de immens populaire - bijna 70 jaar geleden overleden - kunstenares Frida Kahlo.

Twee van 's werelds belangrijkste Frida Kahlo-collecties komen voor het eerst bij elkaar in de tentoonstelling Viva la Frida! - Life and art of Frida Kahlo, die van 8 oktober 2021 tot en met 27 maart 2022 te zien is in het Drents Museum in Assen. 

We zullen zeker gaan kijken!

 

De DORIENDAVID klassieker

Iemand wees ons er op dat onze Prima Donna jurk (we schreven er al eerder over) die ooit is aangekocht door Museum Rotterdam (c.q de voorloper daarvan het toenmalige Schielandshuis) te googelen was bij het archief van het museum. Dit was het resultaat.
Prima Donna ontwerp van DORIENDAVID, model Carola, foto Marc Engelen (1996)
Toen Dorien de jurk ontwierp, had ze een soepele comfortabele stof in gedachten.
Die konden we in Nederland niet vinden, waarna we in Engeland een fantastische kwaliteit gewassen (sandwashed) zijde op het spoor kwamen. Later vonden we ook mooie kwaliteiten in Duitsland en Italië.
Aan een sierlijke maar ook stoere bovenkant bedacht ze een rok die los en op veel verschillende manieren (geknoopt) gedragen kon worden.
De jurk had daardoor een praktisch 'typisch Rotterdamse' uitstraling die overal goed in de smaak viel. Sommigen droegen de jurk in min of meer alledaagse situaties (er kon ook mee gefietst worden), anderen droegen de jurk voor speciale officiële gebeurtenissen en huwelijken.
Kortom een origineel, veelzijdig, tijdloos ontwerp, een museum waardig.






This email was sent to <<Email Address>>
why did I get this?    unsubscribe from this list    update subscription preferences
ArtyScarves · Van Oldenbarneveltstraat 92 · Rotterdam, Zuid Holland 3012GV · Netherlands

Email Marketing Powered by Mailchimp