SŁOWO KSIĘDZA MARKA

W tym szczególnym miesiącu pamięci o naszych zmarłych udajemy się na ich groby, aby prosić Boga o wieczne szczęście dla nich w niebie. Przychodzimy na cmentarze, aby uświadomić sobie, że są one miejscem, w którym dokona się największa przemiana – zmartwychwstanie ciała.

W związku z pandemią w ubiegłym roku, na polecenie papieża Franciszka, Penitencjaria Apostolska wydała dekret rozciągający na cały listopad możliwość uzyskania odpustu dla zmarłych. Korzystajmy z tych darów, które ofiaruje nam Kościół.  

Od 13 listopada w naszej Archidiecezji obchodzimy Rok Jubileuszowy ku czci św. Franciszki Ksawery Cabrini.  Szczególnym miejscem przeżywania Jubileuszu jest Sanktuarium św. Franciszki oraz Katedra Imienia Jezus. Matka Cabrini była pierwszą obywatelką Stanów Zjednoczonych, która została ogłoszona święta. Urodzona we Włoszech zakonnica założyła Siostry Misjonarki Najświętszego Serca Jezusa, aby opiekować się innymi włoskimi imigrantami w USA.  Dziś w Kościele jest patronką emigrantów. Niech święta Franciszka Ksawera wyprasza nam potrzebnych łaski.

W niedzielę 21 listopada obchodziliśmy Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Starajmy się być zawsze wierni Chrystusowi, naszemu Królowi. Niech Jego panowanie, Jego królestwo, głęboko przeniknie nasze życie we wszystkich jego wymiarach.

Uroczystość Chrystusa Króla to również Święto Tytularne Księży Chrystusowców i Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla posługujących na całym świecie wśród polskiej emigracji. W sposób szczególny dziękuję siostrom oraz księżom za ich pracę dla naszej Chicagowskiej polonii. 

Za parę dni rozpoczynamy Adwent – postawmy sobie pytanie: na ile uczestniczenie w liturgii Kościoła wzbogaciło moje wewnętrzne życie? Czy naprawdę przez ten czas zbliżyłem się do Boga? Czy moja wiara pogłębiła się przez słuchanie słowa Bożego i wspólnotowe uczestnictwo w Eucharystii?

Tym, którzy w listopadzie obchodzą urodziny, imieniny i ważne rocznice składam jak najlepsze życzenia.

Z darem modlitwy,
Ks. Marek M. Smółka
Koordynator do spraw polonijnych

WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ IM DAĆ PANIE 

• CZYM SĄ ODPUSTY?

• ILE RAZY?

• PODSTAWA:

• TEGO DNIA:

• 1.METODA (8 dowolnych dni w listopadzie)

• 2. METODA (dowolny dzień w listopadzie)

• PAMIĘTAJMY, aby w tym dniu nie być przywiązanym do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.
• ODPUST CZĄSTKOWY

ZAWSZE I ZA WSZYSTKO

Czy masz swojego Indianina? Kilka lat temu podczas obiadu z okazji Świąt Dziękczynienia wraz z moją przyjaciółką Małgorzatą próbowałyśmy przypomnieć sobie swoich „Indian”, czyli konkretne osoby, które na początku naszej imigracyjnej drogi podały nam pomocną dłoń, pokazały jak żyje się w nowym kraju, dawały praktyczne rady, czasem wysłuchiwały trosk czy odpowiadały na piętrzące się pytania. Pomiędzy kolejnymi kęsami indyka a spożywanymi ze smakiem słodkimi ziemniakami, żurawinami i innymi specjałami tworzyłyśmy w sercu i pamięci listę osób, bez których znacznie trudniejsze byłyby pierwsze, i tak niełatwe kroki, na nowej ziemi. Rozmawiałyśmy też o wdzięczności, o tym, że bywa z nią jak z patrzeniem na obraz, kiedy jest się blisko, widać tylko plamy, kreski, linie. Dopiero gdy odejdzie się dalej, można zobaczyć dzieło.

Co to znaczy być wdzięcznym? Kiedy w sercu rodzi się wdzięczność? – pytania same cisnęły się na usta. Wdzięczność nie ogranicza się do słowa „dziękuję”, które zresztą często nieszczerze wychodzi z naszych ust. Bycie wdzięcznym to umiejętność zobaczenia dobra w tym, co mnie spotyka, nawet jeśli są to bolesne sytuacje, wdzięczność to postawa. Wiąże się ona z zawierzeniem i ufnością. Chrześcijanin żyje w przekonaniu, że z każdego cierpienia, krzyża Bóg potrafi wyprowadzić dobro. Chrześcijanin wie, że Panem historii w uniwersalnym wymiarze, ale również naszym osobistym, jest Bóg, który jest dobry.

Rozmowa przy naszym stole potoczyła się w kierunku trudnych sytuacji i trudnych osób spotykanych w życiu. Czy za nie też mamy być wdzięczni? Teraz przyszedł czas na uzupełnienie czerwonego wina w kieliszkach. „Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu” (Ef 5, 20) – radzi św. Paweł. Za wszystko? Za wszystkich? Jeśli tak ma być, to wdzięczność nie jest ulotnym uczuciem wywołanym chwilą, ale to decyzja ufnego serca, które już w przeszłości poznało sposoby działania Boga. To także zapieranie się siebie samego, co można zrozumieć jedynie w kontekście chrześcijańskiego krzyża.

A co z ludźmi o niewdzięcznych sercach? Święty Ignacy mówił o trzech „zabójcach wdzięczności”. Pierwszy to „duma, która wierzy, że wszystko musi sama zrobić”, wszystkiemu sama podołać, że wszystko sobie zawdzięcza. Drugi to łatwość, z jaką wszystko się przyjmuje. Zdrowie, wspaniała pogoda, praca, uroda, przyjaciele nie są darami, ale czymś co mi się należy. Trzecim zabójcą wdzięczności jest fałszywe myślenie wymaganiami, zgodnie z którym do wszystkiego mam prawo i wymagam nawet tego, co może być jedynie darowane (Willi Lambert, Słownik duchowości ignacjańskiej).

Bywają takie lata, kiedy przy stole, na którym głównym bohaterem jest indyk, panuje dużo radości, a wdzięczność w naturalny sposób wypełnia nasze serca. Ale bywają też i takie, kiedy łaska Boża jest trudna i dziękczynienie nie jest łatwe. Tak było w ubiegłym roku. Wielu w uszczuplonym gronie zasiadło do swych stołów, wielu było samotnych, a niektórzy już nigdy przy nim nie zasiądą. Jak będzie w tym roku? Czy pozwolimy, aby radość i dziękczynienie przetarły szlaki w naszych sercach pomiędzy smutkami i niepokojami świata? A może warto pomyśleć o swoim „Indianinie”, tym sprzed lat, ale też tym z mijającego roku. Kogo Pan postawił na Twojej drodze? Kto podał Ci pomocną dłoń? Kto jest Twoim Indianinem? Za kogo i za co w tym roku podziękujesz Panu?

Alicja Pożywio

Koordynator ds. ewangelizacji

CZY CHCESZ ZOSTAĆ KATECHETĄ?

JAK POMÓC DZIECIĄ WIERZYĆ?

ŚWIĘTA Z CHICAGO 

WYSTAWA O KARDYNALE WYSZYŃSKIM 

SYNOD BISKUPÓW

SZUKASZ PRACY?