είμαστε όλοι ένα κουβάρι αντιφάσεων

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας γνωστός φιλάνθρωπος ο οποίος έχει χρηματοδοτήσει σημαντικές και ουσιαστικές δράσεις κυρίως στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας στην πατρίδα του τη Σερβία.

Having said that, ο πολυεκατομμυριούχος Νόβακ Τζόκοβιτς δεν ζει στην πατρίδα του τη Σερβία αλλά στο Μονακό, για να μην πληρώνει φόρους.

Having said that, ο νούμερο ένα τενίστας του κόσμου Νόβακ Τζόκοβιτς ηγείται μιας προσπάθειας το επαγγελματικό τένις να γίνει πιο δίκαιο για τους παίκτες που βρίσκονται πιο χαμηλά στην κατάταξη και να μοιράζεται η "πίτα" σε περισσότερους τενίστες και περισσότερες τενίστριες. Ποιοι του πάνε κόντρα και θέλουν να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν σήμερα; Ο Ράφα Ναδάλ και ο Ρότζερ Φέντερερ, μεταξύ άλλων.

Having said that, ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας "ψεκασμένος" αντιεμβολιαστής -από την προ-Covid εποχή, κιόλας- ο οποίος αυτογελοιοποιείται καθημερινά και επαναλαμβανόμενα την τελευταία εβδομάδα, παλεύοντας σα πεισμωμένο παιδάκι να παίξει το παιχνίδι του κοροϊδεύοντας τους μεγάλους που βάζουν τους κανόνες.

Οι άνθρωποι είναι περίπλοκα όντα. Όλοι περιέχουμε πτυχές που μπορεί να είναι ακόμα και αντιφατικές μεταξύ τους. Είμαστε αρκετά πολυσχιδείς και πολύπλοκοι ώστε να χωράμε και το άσπρο και το μαύρο, και το έτσι και το γιουβέτσι. "Ι am large", που 'γραφε και στο ποίημα ο Γουολτ Γουίτμαν, "I contain multitudes".

Ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι η ιστορία του χημικού Φριτς Χάμπερ. Την ιστορία αυτή τη βρήκα στο πιο εντυπωσιακό βιβλίο που έχω διαβάσει το τελευταίο 12μηνο, από τότε που τελείωσα το "Girl, Woman, Other" δηλαδή. Το βιβλίο αυτό στην αγγλική του μετάφραση λέγεται "When We Cease To Understand The World" και το έγραψε ένας 42χρονος Χιλιανός ονόματι Μπενχαμίν Λαμπατούτ. Το χαρακτηρίζει "μυθιστόρημα" αλλά δεν είναι μυθιστόρημα, ακριβώς. Είναι περισσότερο μια συρραφή από ιστορίες από τις ζωές διάσημων επιστημόνων, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι αληθινές. Δεν θέλω να σας το περιγράψω με πολλές λεπτομέρειες γιατί δεν θέλω να έχετε εικόνα στο μυαλό σας πριν το διαβάσετε, μόνο θέλω να πω ότι είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο και ποικιλοτρόπως ενδιαφέρον. Σας είχα πει τις προάλλες τη μέθοδο με την οποία κρατάω σημειώσεις στα βιβλία -ε σε αυτό εδώ το βιβλίο δεν ήξερα τι να πρωτο-μαρκάρω με τα post-it. Ολόκληρο είναι μια μεγάλη συναρπαστική σημείωση.

Η ιστορία του Φριτς Χάμπερ έρχεται στην αρχή του βιβλίου. Ο Φριτς Χάμπερ ήταν ένας Γερμανός χημικός που σχεδίασε για την πρώτη επίθεση με χημικά όπλα στην ιστορία, στη μάχη της Υπρ το 1915. Εκείνη την ημέρα, χιλιάδες Γάλλοι στρατιώτες πέθαναν μέσα σε φριχτούς πόνους χαμένοι μέσα σε ένα πράσινο σύννεφο που ο άνεμος έφερε κατά πάνω τους. Αν και η ίδια η γυναίκα του Χάμπερ αυτοκτόνησε από τις τύψεις και από ντροπή για το ρόλο που έπαιζε ο άντρας της στον πόλεμο, ο ίδιος συνέχισε απτόητος αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση ολόκληρου του προγράμματος χημικού πολέμου του γερμανικού στρατού. Ήταν, έτσι, υπεύθυνος για την εξολόθρευση εκατομμυρίων αντιπάλων στρατιωτών. Μετά το τέλος του πολέμου (και την ήττα της Γερμανίας) έμαθε ότι του απονέμεται το Νόμπελ Χημείας για μια ανακάλυψη που είχε κάνει λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο. Ο Φριτς Χάμπερ, βλέπετε, είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη μέθοδο Χάμπερ-Μπος, η οποία παράγει αμμωνία από υδρογόνο και το άζωτο της ατμόσφαιρας. Μέχρι τότε η ανθρωπότητα έπαιρνε άζωτούχες ενώσεις για να φτιάξει λιπάσματα από κάθε είδους πεπερασμένες πηγές, από τα κόκαλα νεκρών μέχρι τις κουτσουλιές πουλιών. Η ατμόσφαιρα της Γης, όμως, είναι 78% άζωτο. Όταν ο Φριτς Χάμπερ βρήκε τρόπο να παίρνει αυτό το άζωτο και να το κάνει χημικά για την παρασκευή λιπασμάτων, ζωοτροφών κλπ. ουσιαστικά έλυσε το πρόβλημα της παγκόσμιας πείνας και πυροδότησε την πληθυσμιακή έκρηξη του 20ου αιώνα. Σήμερα η μισή τροφή που παράγεται στον κόσμο χρησιμοποιεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τη μέθοδο Χάμπερ-Μπος.

Ο άνθρωπος αυτός σκότωσε εκατομμύρια και έσωσε από την πείνα δισεκατομμύρια.

Πώς αποτιμάται;

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για τα ερείπια της Αθήνας, τα εκατοντάδες εντυπωσιακά παλιά κτίρια που ρημάζουν -ή, για να το πούμε πιο σωστά, ρήμαζαν. Έχει ξεκινήσει ένας οικοδομικός οργασμός ανακατασκευής και ανακαίνισης μεγάλου μέρους του κτιριακού δυναμικού της πόλης, από το Μινιόν μέχρι το απίστευτο ξενοδοχείο Sans Rival στη Λιοσίων, το οποίο βλέπετε στη φωτογραφία. Δεν ξέρω αν έχει αρχίσει η ανακατασκευή του, αλλά έτσι ήταν το 2017, που πέρασα από εκεί. Θα ξαναγίνει ξενοδοχείο.

Το κείμενο, που περιέχει και πολλά άλλα παραδείγματα, με πρώτο-πρώτο τον Πύργο του Πειραιά, θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί.

και τώρα, λίγα λινξ

Εδώ μπορείτε να με δείτε να προσπαθώ να συμπυκνώσω τα βασικά στοιχεία για το "δημογραφικό πρόβλημα" της Ελλάδας σε 5 λεπτά.

Αν δεν είχατε αρκετά πράγματα για να σας ανησυχούν, πάρτε άλλο ένα: τα στεγνωτήρια, λέει, απελευθερώνουν εκατομμύρια μικροΐνες πλαστικού στον αέρα κάθε χρόνο. Τις οποίες μετά εμείς (και τα ζώα) εισπνέουμε ή καταπίνουμε.

Είναι αυτή η αστυνομία που έχουμε; Όχι. Είναι αυτή η αστυνομία που θέλουμε; Πάλι όχι. Ή μήπως ίσως; Δυο αστυνομικοί αποτάχθηκαν, λέει, επειδή έπαιζαν Pokemon Go εν ώρα εργασίας. Αντί να κυνηγάνε κλέφτες, κυνηγάγαν Snorlax και Togepi στους δρόμους με το περιπολικό. Βεβαίως το ρεπορτάζ δεν τονίζει το πόσο σπάνιο είναι να βρει κανείς Snorlax στο δρόμο. Δεν είναι μικρό ελαφρυντικό, αυτό.

Μια ενδιαφέρουσα παλαβή ιδέα: να προστεθούν 7.000 στρέμματα στο Μανχάταν με επιχωματώσεις στα οποία θα μπορούν να κατασκευαστούν, λέει, 180.000 κατοικίες για να λυθεί το οικιστικό πρόβλημα στη Νέα Υόρκη.

Καταπληκτική έρευνα σε 1,2 εκατομμύρια εμβολιασμένους στις ΗΠΑ. Αναδεικνύει το μεγάλο θέμα που θα μας ταλαιπωρήσει στο μέλλον όσον αφορά την Covid: το ότι δεν πλήττει όλες τις ομάδες πληθυσμού το ίδιο. Άτομα με υποκείμενα νοσήματα, προβλήματα στο ανοσοποιητικό σύστημα ή ηλικία άνω των 60-65 αντιμετωπίζουν -και θα αντιμετωπίζουν- υπολογίσιμο κίνδυνο και μετά τον εμβολιασμό τους. Οι υπόλοιποι εμβολιασμένοι, δε, κινδυνεύουν ελάχιστα. Αυτό το χάσμα δεν έχει αποτυπωθεί ούτε στο δημόσιο διάλογο, ούτε στα μέτρα που λαμβάνουν τα κράτη.

αν είστε στη Νέα Υόρκη, μπορείτε να πάτε να κάνετε το εμβόλιο κατά της Covid στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στη μεγάλη αίθουσα με τη φάλαινα. Της έχουν βάλει και τσιρότο στο πτερύγιο.