Copy
Διαβάστε το αυτό εδώ στον browser

αυτή η εβδομάδα είχε όλες τις προδιαγραφές να είναι όμορφη, αλλά όχι

επειδή σε αυτό το μέρος δεν σε αφήνουν να χαρείς τίποτε. Όποτε ξεφύγει το πράγμα έστω και λίγο από ένα πολύ στενό πλαίσιο ιδανικών συνθηκών και παραμέτρων, όλα πάνε κατά διαόλου. Όταν ισχύει το στενό πλαίσιο, είμαστε η ωραιότερη χώρα του κόσμου. Οποτεδήποτε άλλοτε, είμαστε ένα failed state γεμάτο αφιονισμένους κι έξαλλους. 

Δεν θα μας πάει καλά όλο αυτό με την κλιματική αλλαγή, να το δείτε. Δεν είμαστε κατάλληλα εξοπλισμένοι.
Είμαστε τα καλομαθημένα παιδιά της ιστορίας. 

Πριν πάμε στο δια ταύτα, δυο πράγματα: 
Πρώτον - ο καλύτερος τίτλος άρθρου που διάβασα αυτή την εβδομάδα: "Our brains exist in a state of controlled hallucination". Φυσικά. Ακριβώς αυτό συμβαίνει. 
Δεύτερον - ποια πιστεύετε είναι η πιθανότητα που δίνει η αμερικανική γεωλογική υπηρεσία για να γίνει σεισμός 7,5 ρίχτερ στην περιοχή του Λος Άντζελες μέχρι το 2050; Η απάντηση στο τέλος του γράμματος. 
 

πώς θα φαινόταν ο γαλαξίας της Ανδρομέδας στον ουρανό μας
αν ήταν πολύ πολύ πιο φωτεινός
via

τη Δευτέρα έχουμε Bookworm 

Στο Zoom, στις 18:30, θα μπούμε να συζητήσουμε για βιβλία, για τα κρύα και για το αναπάντεχα επίκαιρο βιβλίο του μήνα. Επίσης θα ανακοινώσουμε και το βιβλίο του επόμενου μήνα, που είναι επίσης ποικιλοτρόπως επίκαιρο. Για το λινκ, γράφεστε εδώ

ακόμα 

την Τετάρτη την ίδια ώρα και στο ίδιο μέρος, έχουμε μια διαΝΕΟσυζήτηση για τις στάρταψ

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για το θέμα της αποκέντρωσης, μια ιδέα που όλοι την θεωρούν καλή εδώ και δεκαετίες -αν όχι αιώνες. Αλλά ο κόσμος αλλάζει. Πολύ λίγες ιδέες μπορούν να αντέχουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Ε, εγώ γράφω τα επιχειρήματα που λένε ότι η αποκέντρωση τον 21ο αιώνα ίσως να μην είναι και πολύ καλή ιδέα, ειδικά για κάποια θέματα και κάποιες αρμοδιότητες που με τα μέσα που υπάρχουν σήμερα διαθέσιμα μπορούν να εξυπηρετούνται καλύτερα από κάποια κεντρική δομή λήψης αποφάσεων. Δεν είμαστε, άλλωστε, καμιά τεράστια, αχανής, ετερογενής χώρα. Χρειαζόμαστε, όντως, 13 περιφέρειες; 

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. Είναι απλά μια άσκηση, τροφή για σκέψη. Αλλά μαντεύω ότι σε πολλούς δεν θα αρέσει ιδιαίτερα  ¯\_(ツ)_/¯

και τώρα τα λινξ, μαζί με οπτικοακουστικές προτάσεις


Επιτέλους ολοκληρώθηκε και μπορείτε να το binge-watch με τη μία: το ντοκιμαντέρ "Καταστροφές και Θρίαμβοι" του Στάθη Καλύβα μπορείτε να το δείτε εδώ, και (θα μου επιτρέψετε, αν και δεν είμαι αντικειμενικός) είναι καλύτερο από ό,τι περιγράφουν οι διθύραμβοι στο ίντερνετ. Πέραν της ψύχραιμης και νηφάλιας παράθεσης ιστορικών γεγονότων που μπορεί να έχετε ξεχάσει, ή να μην τα θυμάστε στο σωστό ιστορικό πλαίσιο, έχει και μερικά εκπληκτικά και σπάνια πλάνα αρχείου, πολλές ουσιαστικές συνεντεύξεις και μια ποιότητα παραγωγής που σπάνια βλέπουμε στην ελληνική τηλεόραση. Αυτό το έργο, μαζί με την έκδοση πολλών πολύ σημαντικών βιβλίων την τελευταία δεκαετία της κρίσης (μεταξύ των οποίων και βιβλία του Καλύβα), αρχίζουν να αλλάζουν σιγά σιγά τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε και σκεφτόμαστε για το παρελθόν της χώρας μας. 

Κι όταν το τελειώσετε, δείτε και τη μικρή συζήτηση του δημιουργού με έξι μαθητές Λυκείου, που κάθισαν και συζήτησαν για το ντοκιμαντέρ και για το πώς αντιλαμβάνονται την ιστορία. 

Κι αφού το τελειώσετε κι αυτό, δείτε το "The Wire", αν δεν το έχετε δει ήδη. Σπάνια σας προτείνω οπτικοακουστικά έργα σε αυτά τα γράμματα, καθότι ποιος είμαι εγώ για να σας πω τι να δείτε, τα γούστα μου είναι ιδιόμορφα, σιγά μην σας αρέσουν τα ίδια με εμένα που, ας πούμε, ενθουσιάστηκα με το 5ο επεισόδιο του Boba Fett (το οποίο στην πραγματικότητα είναι το 17o επεισόδιο μιας άλλης σειράς), και ανυπομονώ να δω αυτή την ταινία. Τι να σας προτείνω εγώ. Ωστόσο, το "The Wire", μια αστυνομική σειρά από τις αρχές του αιώνα που, πλέον, θεωρείται μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών, δεν το είχα δει καθόλου μέχρι τώρα. Το είχα αφήσει για αργότερα, όπως το Gravity's Rainbow και το Infinite Jest. Ε, το "αργότερα" είναι τώρα. Έχουμε δει τις δύο πρώτες σεζόν (η δεύτερη με έντονο το ελληνικό στοιχείο). Όπως ζηλεύω όσες και όσους βλέπουν Sopranos για πρώτη φορά, τώρα εσείς που το έχετε δει ήδη μπορείτε να ζηλεύετε εμένα. 

Μια και μιλάγαμε για ιστορία πριν, να ένα καταπληκτικό ιστορικό thread στο Twitter, για εκείνη τη (μία και μοναδική) φορά που Γερμανοί και Αμερικάνοι πολέμησαν πλάι-πλάι στο Δευτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ναι, συνέβη. Και ήταν υπέροχο. 

Το δεύτερο καλύτερο thread της εβδομάδας: το παράπονο ενός επιστήμονα για τον τρόπο με τον οποίο η "βιομηχανία" των στάρταψ καταπνίγει την "πραγματική" έρευνα κάτω από ένα βουνό ειδήσεων και τίτλων που σπρώχουν τα επενδυτικά κεφάλαια σε ελάχιστες, υπερ-προβεβλημένες και ενίοτε πολύ προβληματικές προσπάθειες. Το παράδειγμα της Theranos που αναφέρει είναι χαρακτηριστικό. Όταν η Theranos ήταν στα εξώφυλλα των έγκυρων περιοδικών και στους τίτλους των ειδήσεων για όλους εκείνους τους τιτάνιους γύρους χρηματοδότησης, λέει, ουσιαστικά έπνιγε όλες τις άλλες ερευνητικές ή επιχειρηματικές προσπάθειες που γίνονταν στο χώρο των εξετάσεων αίματος ("μα αυτό δεν το κάνει ήδη η Theranos;" ρωτούσαν οι επενδυτές) και, όταν η απάτη της Theranos έσκασε, όλοι οι επενδυτές πίστευαν ότι κάθε ερευνητική ή επιχειρηματική προσπάθεια στον τομέα ήταν απάτη. Δεν ξέρω αν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά η ανησυχία του και η αγωνία του έχουν λογική βάση. 

Μια έρευνα δείχνει ότι μετά την αρχή των εμβολιασμών, τα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης στις ΗΠΑ μειώθηκαν δραματικά. Παράλληλα, μια άλλη έρευνα δείχνει ότι πλέον, για πρώτη φορά τα τελευταία πενήντα χρόνια στις ΗΠΑ, αυτοί που δηλώνουν δυστυχισμένοι είναι περισσότεροι από αυτούς που νιώθουν πολύ ευτυχισμένοι. 

Η ομάδα τους είχε πέντε αγώνες χωρίς γκολ. Οπότε οι οπαδοί είπαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να βοηθήσουν, να διευκολύνουν.

Τι έκανε σωστά η Ιαπωνία στην πανδημία

Κάποιος έφτιαξε ένα bot στο Twitter που βρίσκει τα τουίτ με το σκορ στο Wordle της ημέρας και κάνει αυτόματα ένα προσβλητικό reply που περιέχει τη λέξη της επόμενης ημέρας (η οποία, λέει, φαίνεται στον κώδικα του παιχνιδιού, παρεμπιπτόντως). Ευτυχώς του το κλείσανε.

Ωραίο μονοθεματικό Instagram account.  

Θυμάστε εκείνο το γιγάντιο παγόβουνο που ξεκόλλησε από την Ανταρκτική το 2017; Είχε κάπου 160 χιλιόμετρα μήκος, 50 χιλιόμετρα πλάτος, ένα θηρίο που άρχισε να πλέει αργά στον ωκεανό. Κανείς δεν ήξερε τότε προς τα πού θα το σπρώξουνε τα κύματα, πού θα πάει τι θα απογίνει. Τώρα, πια, μάθαμε. Έλιωσε

Αιρετική άποψη: όχι, οι ΗΠΑ δεν είναι στα πρόθυρα εμφυλίου. Το επιχείρημα του συγγραφέα είναι λίγο-πολύ ότι αυτό που πιστεύουμε όλοι, ότι δηλαδή ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί έχουν αποκλίνει τόσο που πια δεν έχουν τίποτε κοινό, δεν ζουν καν στην ίδια πραγματικότητα δεν ισχύει αλλά, αν το καταλαβαίνω καλά, το νομίζουμε αυτό επειδή οι ρεπουμπλικάνοι λένε ψέματα στις δημοσκοπήσεις, και δεν τα πιστεύουν στ' αλήθεια αυτά τα παλαβά που λένε ότι πιστεύουν. Κάπως έτσι. 

Ναι, το επάγγελμα του ντελιβερά είναι πιο επικίνδυνο από το επάγγελμα του αστυνομικού

Κι όσο για την απάντηση στην ερώτηση της αρχής; 31% 
Μία στις τρεις να γίνει σεισμός 7,5 ρίχτερ στο Λος Άντζελες μέχρι το 2050. 

thebeatles
το 1964 έξι φίλοι κάναν κοπάνα απ' το λύκειο για να πάνε να δούνε τους Beatles
σταματάνε δίπλα από ΄ένα αυτοκίνητο, και κάποιος τους φωνάζει
γυρνάνε, και βλέπουν κάποιον να τους τραβάει φωτογραφία 
πενήντα χρόνια μετά, ο Ρίνγκο Σταρ βγάζει ένα βιβλίο με τις φωτογραφίες του
ανάμεσά τους, η φωτογραφία με τα έξι παιδιά
είναι η από πάνω που βλέπετε
η αποκάτω είναι τα παιδιά όπως είναι σήμερα
ολόκληρη η ιστορία εδώ
https://twitter.com/tgeorgakopoulos
https://www.facebook.com/thodorisgeorgakopoulos/
https://www.instagram.com/tgeorgakopoulos/
https://www.linkedin.com/in/georgakopoulos/
Website
Email
Copyright © 2022 georgakopoulos.org, All rights reserved.


Θέλετε να αλλάξετε το πώς λαμβάνετε αυτά τα γράμματα;
Μπορείτε να αλλάξετε τις επιλογές σας ή να σβηστείτε από τη λίστα.