μερικά λινξ και ιστορίες
μια φορά ήμουν σε μια ομιλία για θέματα περιβαλλοντικά, καλεσμένος να μιλήσω για την κλιματική αλλαγή και παρακολουθώντας το προηγούμενο πάνελ άκουσα ένα από τα πιο εκπληκτικά επιχειρήματα που έχω ακούσει ποτέ σε ομιλία. Ένας κύριος που εκπροσωπούσε βιομηχανίες πλαστικών (αν κατάλαβα καλά) μιλούσε για το θέμα των μικροπλαστικών, των μικροσκοπικών θραυσμάτων πλαστικού μεγέθους κάτω των 5 χιλιοστών, που έχουν φτάσει σε κάθε πιθανή γωνιά του πλανήτη, πια, και τα οποία αναπόφευκτα μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα και φτάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μέσα μας. Τον θυμήθηκα αυτή την εβδομάδα, που διάβασα αυτό το άρθρο: ο μέσος κάτοικος της Αυστραλίας, λέει, κάθε εβδομάδα τρώει μικροπλαστικά που, αν τα αθροίσεις, έχουν μέγεθος πιστωτικής κάρτας. Τρώνε μια πιστωτική κάρτα την εβδομάδα. Το επιχείρημα του κυρίου της βιομηχανίας των πλαστικών λοιπόν, ήταν το εξής: "και τι πειράζει"; Αυτό έλεγε, λίγο-πολύ. Ότι λέει δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για ότι το να φτάνουν πλαστικά στο στομάχι μας κάνει απαραίτητα κακό. Έμεινα αποσβολωμένος για πολλή ώρα, θυμάμαι.
Ένα ωραίο άρθρο για το μύθο των αρχαίων αγαλμάτων τα οποία όχι μόνο δεν ήταν λευκά, όπως νομίζουμε, αλλά ήταν μπογιατισμένα με φανταχτερά χρώματα που, μεταξύ μας, μοιάζουν λίγο με τα πιο κιτς από τα τουριστικά σουβενίρ που είναι διαθέσιμα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο εδώ δεν είναι ο ίδιος ο μύθος (δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ τον γνώριζα) αλλά το πώς διατηρήθηκε λίγο-πολύ συνειδητά, παρόλο που οι αρχαιολόγοι γνώριζαν από πολύ νωρίς την αλήθεια.
Το "ποτάμι της φωτιάς" στα Γκαλάπαγκος.
Το Wordle σώζει ζωές.
Ένας τύπος έγραψε ένα κακό τουίτ. Από αυτά τα ψευτο-αστεία, που χαρακτηρίζουν μια κατάσταση ή μια ομάδα ανθρώπων και μετά την κοροϊδεύουν. Είναι πολύ κοινό είδος. Στο συγκεκριμένο, ο άνθρωπος επέλεξε να κοροϊδέψει τους "ανθρώπους που διαβάζουν βιβλία σε μπαρ". Η οποία φαντάζομαι θεωρεί ότι είναι μια άξια σχολιασμού κατηγορία ανθρώπων. Αλλά γιατί σας το λέω εσάς εδώ; Στα replies και στα quote tweets δέχτηκε ένα σχετικό κράξιμο, όπως γίνεται συνήθως όταν κάποια ή κάποιος εκφράζει οποιαδήποτε απόλυτη άποψη στα σόσιαλ μίντια. Λίγες μέρες μετά, ο χρήστης επανήλθε με ένα υποδειγματικό, άψογο mea culpa, μια τέλεια συγγνώμη, την οποία σας προτείνω να κρατήσετε ως πρότυπο για την περίπτωση που σας συμβεί και εσάς κάτι παρόμοιο.
Ένα ρεπορτάζ για τον Φεβρουάριο.
Μπορεί οι ΗΠΑ να μην είναι σε μια ξεκάθαρη και ευθεία πορεία προς την κατάρρευση της δημοκρατίας της και την διάλυση. Ας υποθέσουμε, όμως, για χάριν κουβέντας, ότι ήταν. Έστω ότι ήταν. Πόσο αλλιώτικα θα ήταν τα πράγματα από όσα συμβαίνουν εκεί σήμερα; Πολύ; Λίγο; Το αναρωτιέμαι μερικές φορές. Διαβάστε αυτό το άρθρο για όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ με τα καψίματα των βιβλίων, τις επιθέσεις στα δικαιώματα των γυναικών, στις επεμβάσεις στα curricula και άλλα όμορφα πράγματα. Υπερβολές; Μπορεί. Αλλά αυτή την εποχή διαβάζω ένα βιβλίο με συνεντεύξεις Γερμανών για το πώς ζούσαν την περίοδο 1933-1939. Είμαι της άποψης ότι ενδέχεται και να μην πρόκειται για υπερβολές.
Από πού θα μας έρθει η επόμενη μετάλλαξη της Covid; Οι πιθανότητες, λέει, λένε Μπουρούντι, Τανζανία ή κάποια άλλη χώρα της υποσαχάριας Αφρικής.
|
