τι να πρωτοδιαβάσει κανείς για τον πόλεμο;

Αυτή είναι η αγωνία μας, πια. Το ίντερνετ είναι γεμάτο με άρθρα, γνώμες, απόψεις, αναλύσεις, αληθινά σοκαριστικά βίντεο, ψεύτικα σοκαριστικά βίντεο, παραπληροφόρηση κάθε είδους και μεγέθους. Εμείς εδώ μαθαίνουμε τα πάντα για τις μικρές και μεγάλες νίκες των Ουκρανών και για κάθε θηριωδία και έγκλημα πολέμου των Ρώσων. Οι Ρώσοι μαθαίνουν τα ακριβώς ανάποδα. Το σκρολάρισμα στο timeline κάθε μέρα έχει μετατραπεί σε ένα εξουθενωτικό ξεδιάλεγμα των σοβαρών από τα ασόβαρα, των αληθινών από τα ψεύτικα και των εύστοχων από τα εκτός τόπου και χρόνου. Εδώ ίσως θα έπρεπε να έρθω εγώ να σας κάνω μια επιλογή, να βοηθήσω. Μα η εμπιστοσύνη μου στο αισθητήριό μου έχει κλονιστεί. Είναι θολό το τοπίο, ανολοκλήρωτη η εικόνα, μεγάλα τα κενά. Πώς αξιολογείς ποιος ξέρει και γράφει επειδή ξέρει και όχι απλά επειδή μπορεί; Δεν είναι εύκολο.

Αλλά ας κάνουμε μια προσπάθεια. Εννοείται ότι θα κάναμε μια προσπάθεια. Τι, έτσι θα σας άφηνα;

Διαβάστε, ας πούμε, το άρθρο του Τίμοθι Σνάιντερ για την "πολιτική του αναπόφευκτου" και τα πραγματικά κίνητρα του Πούτιν. Ή δείτε την συζήτηση του Σνάιντερ με τον Γιουβάλ Χαράρι για τον πόλεμο, με συντονίστρια την Αν Άπλμπαουμ (η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι η πιο σχετική με το θέμα από τους τρεις). Ή το άρθρο των FT για την "πραγματική ελίτ" της Ρωσίας, μια χούφτα ηλικιωμένων ανδρών γύρω από τον Πούτιν οι οποίοι είναι απομονωμένοι, βαθύπλουτοι (και, αντίθετα με τους ολιγάρχες, έχουν κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους εντός Ρωσίας). Ή αυτό το μαγικό θρεντ για την θετή κόρη του Σεργκέι Λαβρόφ που ζει μια υπέροχη ζωή στο Λονδίνο και το Instagram. Ή το edtorial-καταπέλτης του Economist για τη "Σταλινοποίηση της Ρωσίας".

Πολύ ωραία είναι όλα αυτά.

Ή διαβάστε αυτό το αφιέρωμα του Wired για τα προβλήματα της μηχανής παραπληροφόρησης της Ρωσίας, που χρόνια τώρα διαβρώνει αποτελεσματικά το δημόσιο διάλογο στη Δύση αλλά σήμερα, μέσα στη μεγαλύτερη σύγχρονη κρίση της χώρας, μοιάζει να καταρρέει. Ή διαβάστε αυτό, για τη δημογραφική κατάσταση στη Ρωσία, μια χώρα που μικραίνει και γερνάει, στην οποία το προσδόκιμο ζωής των ανδρών είναι τα 66 χρόνια (λόγω αλκοολισμού), όπου η παιδική θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη από οπουδήποτε στο δυτικό κόσμο και όπου, βέβαια, κανένας μετανάστης δεν θέλει να πάει. Ή αυτή την ανάλυση του Bruegel για τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου.

Ή διαβάστε αυτά τα δύο, που υποδεικνύουν μια ξεκάθαρη, κρυστάλλινη διαφορά: ο Λευκός Οίκος κάλεσε 30 influencers του TikTok σε Zoom με τη Τζεν Σάκη και στελέχη του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας για να τους ενημερώσουν για τα βασικά δεδομένα του πολέμου, ώστε μετά να ποστάρουν ό,τι θέλουν γνωρίζοντας την επίσημη εκδοχή. Την ίδια στιγμή, μέσω ενός καναλιού στο Telegram το Κρεμλίνο πληρώνει Ρώσους TikTokers για να ανεβάζουν ρώσικη προπαγάνδα, υπαγορεύοντας με λεπτομέρειες ακόμα και τα emojis που πρέπει να ανεβάσουν.

Ναι, πολλά πράγματα στην κατάσταση που ζούμε είναι θολά και περίεργα και ασαφή και δύσκολα. Αλλά άλλα, πάλι, δεν είναι. Άλλα είναι ξεκάθαρα.

Κρυστάλλινα.

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για τους Ρώσους. Τους πολίτες. Γιατί όλοι λένε ότι για την εισβολή στην Ουκρανία φταίει ο Πούτιν, όχι "ο ρωσικός λαός". Εμείς είμαστε με τον ρωσικό λαό. Όλοι είναι με το ρωσικό λαό. Δεν ευθύνεται. Είναι όμως έτσι; Έχουν ευθύνες οι λαοί που στηρίζουν ή, έστω, ανέχονται δικτάτορες; Οι Ρώσοι, λέει, σήμερα υποστηρίζουν τον πόλεμο σε ποσοστό 60%. Είναι θύματα ή θύτες; Διάβασα πρόσφατα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τους απλούς Γερμανούς πολίτες στη ναζιστική Γερμανία που μου έδωσε μερικές ενδιαφέρουσες, χρήσιμες και, συνάμα, λίγο τρομακτικές απαντήσεις.

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί.

ο στενότερος δρόμος του Παρισιού

και τώρα, τα υπόλοιπα λινξ

Για την περίπτωση που το ξεχάσατε, υπάρχει ακόμα Covid. Στα μουσεία του Παρισιού όπου βρεθήκαμε την περασμένη εβδομάδα πολύς κόσμος έμοιαζε να το είχε ξεχάσει, καθότι 30-40% των επισκεπτών κυκλοφορούσαν στις κατάμεστες αίθουσες χωρίς μάσκες. Για όσους διαβάζουν από το εξωτερικό και τους κάνει εντύπωση το ότι μου έκανε εντύπωση: μάθετε ότι αυτό είναι κάτι το αδιανόητο στην Ελλάδα του σήμερα. Κανείς δεν κυκλοφορεί σε δημόσιους κλειστούς χώρους χωρίς μάσκα εδώ. Κανένας. Κι αν κάποιος το τολμήσει, αμέσως του γίνεται παρατήρηση.

Αλλά συγγνώμη, ξέφυγα. Υπάρχει ακόμα Covid, λέγαμε. Στη Σαγκάη μπαίνουν πάλι σε λόκνταουν -κλείνουν σινεμά, θέατρα, μουσεία και σχολεία. Αλλά η Κίνα είναι ειδική περίπτωση. Στον υπόλοιπο κόσμο τα πράγματα είναι αλλιώς. Τι εννοώ;

Στην αρχή της πανδημίας η Covid ήταν πάνω από 20 φορές πιο θανατηφόρα από τη γρίπη για τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Σήμερα, χάρη στην ανοσία λόγω εμβολίων (και, λιγότερο, λόγω νόσησης) και τη λιγότερο επικίνδυνη όμικρον, στην Αγγλία υπολογίζουν ότι για πρώτη φορά η Covid είναι λιγότερο θανατηφόρα από τη γρίπη ακόμα και για τους πιο ευάλωτους.

Σε άλλα νέα,

Αν σας ενδιαφέρει, εδώ (PDF) μπορείτε να διαβάσετε μια ανάλυση για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σήμερα (χωρίς να περιλαμβάνει προβλέψεις για τις συνέπειες του πολέμου). Δεν είναι ευοίωνα τα πράγματα.

16 χρόνια μετά το "The Road" ο Κόρμακ Μακάρθι βγάζει καινούργιο μυθιστόρημα, λάθος, ΔΥΟ καινούργια μυθιστορήματα, που σχετίζονται μεταξύ τους (!). "In “The Passenger” and “Stella Maris,” he tackles more cerebral subjects: the history of math and physics, the nature of reality and consciousness, whether religion and science can coexist, and the relationship between genius and madness" 😱 Κάτι για να περιμένει κανείς το ερχόμενο φθινόπωρο.

Αυτό το bundle περιέχει 992 (!) παιχνίδια και προγράμματα και μπορείτε να το αγοράσετε με $10, όλα εκ των οποίων θα πάνε σε δύο φιλανθρωπικούς οργανισμούς που προσφέρουν βοήθεια στην Ουκρανία. Εδώ έχει μερικές προτάσεις για το ποια από αυτά αξίζει να παίξει κανείς. Εγώ το αγόρασα, μολονότι μόνο 287 από τα παιχνίδια είναι για Mac (LOL) και μολονότι δεν προλαβαίνω να παίζω κανένα παιχνίδι, ποτέ, οπότε ρεαλιστικά δεν θα κατεβάσω ούτε ένα από αυτά.

Ο σκηνοθέτης του "Black Panther" και του "Fruitvale Station" Ράιαν Κούγκλερ πήγε σε μια τράπεζα να κάνει ανάληψη $12.000 και η υπάλληλος νόμισε ότι θέλει να ληστέψει την τράπεζα και κάλεσε την αστυνομία. Ο Κούγκλερ είναι, βεβαίως, μαύρος. Θυμάστε την υπόθεση του "Fruitvale Station";

Εκτός από τον κανονικό πληθωρισμό, έχουμε και τον αόρατο: εταιρείες κρατάνε τις ίδιες τιμές στα προϊόντα τους, αλλά μειώνουν τις ποσότητες που έχουν μέσα οι συσκευασίες.

Σε αυτή τη λίστα μπορείτε να δείτε την τιμή της βενζίνης σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Δεν έχουμε εδώ την ακριβότερη -αλλά είμαστε στο τοπ-20 του κόσμου. Μου κάνει εντύπωση το ότι στον εγχώριο δημόσιο διάλογο δεν έχει γίνει αντιληπτό το ότι γι' αυτό φταίει ο Πούτιν (κυρίως) και δευτερευόντως η κερδοσκοπία των εταιριών και των μεσαζόντων. Ταυτόχρονα, όμως, όχι. Δεν μου κάνει εντύπωση.

Ξέρετε πόσο κάνει η βενζίνη στη Ρωσία; 34 λεπτά το λίτρο.

Τέλος, θέλω να σας μιλήσω για το Ράιαν Ρέινολντς.

Ο Ράιαν Ρέινολντς είναι 1) Καναδός, 2) ηθοποιός και 3) επιχειρηματίας. Έχει φτιάξει/παίξει τον Deadpool, έχει πρωταγωνιστήσει σε ένα σωρό άλλες ταινίες, κυρίως κωμικές (σήμερα βγήκε στο Netflix η καινούργια του με τ' όνομα "The Adam Project" -μέτρια, δείτε καλύτερα το "Free Guy"), έχει ένα φανταστικό και ξεκαρδιστικό κανάλι στο YouTube (ένα δείγμα) και (εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον) παράλληλα έχει αγοράσει μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας (ναι, αγοράσει, είναι δικιά του), έχει ιδρύσει μια εταιρεία διαφήμισης και μάρκετινγκ η οποία σχεδιάζει πανέξυπνες καμπάνιες για άλλες εταιρείες, αγόρασε και μια εταιρεία που παράγει ένα πολύ ακριβό τζιν την οποία πούλησε στη Diageo για $600 εκατομμύρια και επιπλέον πρόσφατα αγόρασε με έναν άλλο την ουαλική ποδοσφαιρική ομάδα Wrexham (Ρέξαμ;) που παίζει στην 5η κατηγορία του βρετανικού πρωταθλήματος και γυρίζει κι ένα ντοκιμαντέρ γι' αυτή. Και παράλληλα είναι παντρεμένος και έχει τρεις κόρες. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια συνέντευξή του στην οποία μιλάει για όλα αυτά τα πάρα, πάρα πολλά.
Το τελευταίο πράγμα που θέλω να σας πω γι' αυτόν είναι κάτι που δεν ήξερα και που έμαθα μέσα σε αυτή τη συνέντευξη.
Είναι 45 χρονών.
Όσο εγώ.

Σας αφήνω τώρα.
Έχω θέματα να διαχειριστώ.