Copy
Nieuwsbrief Hospice Wijchen

LENTE editie

  • Voorwoord
  • Werken vanuit de bedoeling
  • Ineke en de lammetjes op het hospice
  • Dubbelinterview Patricia Bender en Rob Jeurissen
  • Attent
  • Witte dâ
  • Gedicht

Nieuws en achtergronden van Thuiswaken en Hospice Wijchen



Website

www.hospicewijchen.nl
 

Redactie

redactie@hospicewijchen.nl

 


Blijf op de hoogte:

Facebook

Twitter

Voorwoord 

Wat gebeurt er allemaal in de wereld? Er is een niet te volgen golf aan nieuws. Helaas veel naar nieuws zoals de oorlog in Oekraïne en nog steeds corona. We praten erover met elkaar en we helpen onze medemens waar we kunnen, toch?

Zo doen ook de vele vrijwilligers van Hospice en Thuiswaken dat. De medemens helpen waar dat kan. We hebben weer een mooie groep nieuwe vrijwilligers. Zij zijn nu aan de slag met de basistraining waarin ze leren wat er bij het werk in hospice en thuiswaken komt kijken. En samen met de groep vrijwilligers die dit al langer doet, werken ze dan vanuit de bedoeling: het bijstaan van de gasten in het hospice en thuis! Dat is toch logisch zou u zeggen? Ja dat is het ook. Maar om met zo’n 80 vrijwilligers een gezamenlijk huishouden te runnen, dat vraagt om afstemming op elkaar. En ook als vrijwilliger bij iemand thuis waakt, vraagt het om afstemmen op de ander. Ik weet niet hoe dat bij u thuis gaat. Bij mij thuis viel het met z’n zessen al niet altijd mee. In het hospice en bij de thuiswakers lukt het de groep erg goed en in de trainingen leren ze weer bij. Wat ze geleerd hebben leest u in de bijdrage van Martijne en op onze website.

Het waren afgelopen maanden gure weerstijden, nat en donker en de wind gierde door ons land. Het hospice pand bleek er gelukkig tegen bestand. Binnen is het warm en licht. En na het gure winterweer kunnen we nu lonken naar de lente. Wat mooi dat die dan toch weer komt en vrolijkheid brengt. Dat is zo ontzettend mooi te zien aan het nieuwe leven in de wei: de dartelende lammetjes. Vrijwilliger Ineke dartelde even met haar lammetjes het hospice binnen. Altijd goed voor een warme glimlach.



Nieuw bij Hospice en Thuiswaken Wijchen is ook de voorzitter van het bestuur: Patricia Bender. Zij nam in januari het stokje over van Rob Jeurissen. Wij danken Rob uit de grond van ons hart voor zijn zeer waardevolle en inspirerende inzet voor onze stichting. En met Patricia aan het roer kijken we met vertrouwen vooruit. Naar tijden zonder corona en naar weer betere tijden in de wereld en vooral voor de mensen in de Oekraïne. In de bijdrage van Harrie en Lea leert u Patricia een beetje beter kennen.
Over moeilijke onderwerpen praten met elkaar is belangrijk: praten over wat je bezighoudt helpt en verlicht. Dat merken onze vrijwilligers vaak in de gesprekken die zij hebben met onze cliënten thuis ,gasten in het hospice en hun naasten. Dat is ook wat de campagne van SIRE uitdraagt: de dood, praat erover, niet er overheen. Neem een kijkje op de website van SIRE en help elkaar als de dood naderbij komt en gemis onvermijdelijk is. Van nabij heb ik afgelopen maand ervaren hoe waardevol het is als het onderwerp sterven al eens besproken is op het moment dat het zich bij een geliefde aandient. Moeilijk zeker; verdrietig ook zeker, maar troostend als het onderwerp niet vermeden wordt.

Tjitske Huender
Directeur 

Werken vanuit de bedoeling

 
Vaak zijn er in een hospice vele tientallen vrijwilligers betrokken bij de uitvoering. Het kan een hele uitdaging zijn om met z’n allen één groot huishouden te runnen. Daar komt nog bij dat je de zorg voor de gasten en de naasten én de samenwerking met de verpleegkundigen handen en voeten moet geven. In zo’n groot huishouden gebeuren er regelmatig dingen die bij jou thuis anders gaan. Naast dat er heel veel moois en goeds gebeurt kan het ook wel eens schuren, kunnen er misverstanden en gemopper ontstaan. Bij een thuisinzet moet je juist verhouden met het huishouden van de cliënt waar jij even “te gast” bent. Daar is het de vraag hoe je “de Bedoeling” vorm kunt geven in het 1 op 1 contact. De training die aangeboden werd gaat de vrijwilligers helpen en handvatten te geven om nog meer vanuit “De Bedoeling” te werken en elkaar of de cliënt en naasten makkelijker te vinden in waar het werkelijk om gaat.

Vragen die we tijdens de cursus besproken hebben zijn:
  • Waar gaat het jou om in je vrijwilligerswerk? Wat maakt dat je met stervende mensen en hun naasten wilt werken?
  • Wat is jouw motivatie, wat geeft jou energie, wat is de kern van het kiezen voor dit werk?
  • Waartoe bestaat jouw organisatie op aard? Wat is jullie gedeelde gezamenlijke bedoeling? 
  • Wat is van belang dat de organisatie regelt, wat moet in regels vastgelegd worden, wat mag losgelaten worden en waar handelen naar inzicht op het moment.
  • Wat zijn de kernwaarden, het kompas?
  • Welke woorden zou je zeggen als je iemand wil vertellen welk vrijwilligers werk je doet zonder het te benoemen.



De cursus komt niet uit de lucht vallen. De grondlegger van deze organisatiegedachten Wouter Hart brak vijf jaar geleden door met zijn bestseller Verdraaide organisaties. Hij adviseerde talloze organisaties in het werken ‘vanuit de bedoeling’. Dat bleek in praktijk lang niet eenvoudig. Daarom schreef hij een vervolg: Anders Vasthouden, 9 sleutels voor het werken vanuit de bedoeling.
Deze cursus is aangeboden aan alle vrijwilligers om samen op weg te gaan om te werken van uit de bedoeling.
Mocht u nu al wat meer willen lezen over werken van uit de bedoeling dan vindt u een uitgebreidere versie van dit artikel op https://tinyurl.com/2p96vwca.

Martijne

Ineke en de lammetjes op het hospice


Wat mooi om zoveel lieve mensen mee te laten genieten van het nieuwe lentegevoel wat je krijgt bij lammetjes. Vanuit onze hobbyboerderij in de Woezik waar we 30 fok ooien hebben en altijd wel wat flessenlammetjes leggen we bezoekjes af.

We hebben moeders met te weinig melk en/of te veel lammetjes, soms wel een vijfling. Deze lammetjes worden makker omdat we ze veel in de hand hebben en ze zijn kleiner en teer. En juist deze lammetjes op bezoek meenemen, naar ’t Hospice , de school of mijn werk bij de Hagert in Leur is zo bijzonder.



Heel snel heb je contact met iedereen, het is een heel mooi middel om tot gesprek te komen. En daar hoef ik weinig voor te doen, het loopt vanzelf, vragen die komen of gewoon door het aaien, de geur en ’t voelen. Zoveel gasten en mantelzorgers die ik blij mag maken met een voor mij simpel bezoekje. Wat dus, als ik later als vrijwilliger terugkom, niet zo simpel is ervaren. Zo bijzonder om te doen, zo speciaal.

Ik hoop het nog lang ieder voorjaar te mogen uitvoeren, 
Gewoon even genieten en samen delen in het lentegevoel.

Ineke

Dubbelinterview Patricia Bender en Rob Jeurissen


Op 11 januari mochten genodigden meedoen aan de bestuursvergadering waarin jij, Rob, het voorzitterschap overdroeg aan Patricia. Na dat gedeelte ging de vergadering verder zonder de genodigden en ook zonder jou. Hoe was dat?

Rob: Je moet sommige momenten in het leven markeren. Als je voorzitter bent van een stichting probeer je een team en verbindingen te maken. En als je het goed doet doe je het zo dat niemand onmisbaar is en dat geldt ook voor de voorzitter. Als die periode is afgelopen dan is dat een mooi afgerond geheel en creëer je ruimte voor een nieuwe fase. Vol vertrouwen moet ik zeggen, want ik denk dat we een heel leuk bestuur hebben, een prachtige organisatie, een vrijwilligersclub die elkaar goed verstaat en dan kun je er met trots afscheid van nemen, denk ik. Het gaat gewoon verder, dus geen spoortje van twijfel op dat punt.

En toen was je uitgelogd (de vergadering was online…). En toen?

Rob: Nou ik denk dat ik achter mijn werkplek ben weggelopen en met Jeanne iets leuks heb gedaan. Het was niet zo’n moment dat ik met een brok in de keel en een zakdoek paraat zat. Ik leef naar dingen toe en het markeringsmoment op zich, dat is voor mij niet zo'n emotioneel moment.



De medebestuursleden hadden hele lieve warme woorden voor je. Ik raakte wél geëmotioneerd.

Rob: Iedereen is kennelijk tevreden over wat ik gedaan heb en heeft dat gewaardeerd en het is fijn dat te horen. Ik denk dat hoort bij zo’n moment. Het zit allemaal in de tijd, daarvoor.
Daarna nam Patricia het stokje in de bestuursvergadering over. Hoe was dat voor je? Je kon dan wel zwemmen maar kon je ook in “een warm bad” zwemmen?

Patricia:  Zo heb ik dat niet ondervonden. Ik vond het niet heel erg spannend omdat ik door Rob al bijgepraat was. De hospicezorg is voor mij niet onbekend en ik woon al heel lang in Wijchen en heb via publicaties veel informatie gehad over de hospice. En die namen die daar ronddobberen ken ik veelal ook wel. Als dat niet zo was geweest dan zou het wel een beetje spannend zijn. Dus voor mij was het veel meer de markering van, of het ritueel eromheen, waar ik waarde aan hecht. Het was voor mij wel een enerverende periode, omdat ik ook per 1 februari in een nieuwe baan als directeur/bestuurder in een zorginstelling ben begonnen. 

Waarom de voorzitter van het bestuur als je net ook begint aan een nieuwe uitdaging?

Ik werd door een oud collega geattendeerd op deze vacature. Ik had zelf de vacature nog niet gezien. Ik reageer op dingen op het moment dat ik het hoor of zie. Ik heb geen vooropgezet plan. Als ik iets zie of word benaderd dan merk ik of het me raakt en dit raakte me dus. Ik vind hospicezorg erg mooi, en je kunt van zo’n grote betekenis zijn in de palliatieve fase. Ik doe momenteel ook een studie aan de Universiteit voor Humanistiek en dat gaat ook over rouw en verlies en de rituelen; hoe je alle levensbewegingen kunt markeren, heel specifiek bij liefdesvieringen en rouwen bij verlies. Verlies kan dood, een scheiding, verlies van een baan of gezondheid zijn. Én om daar mijn bijdrage aan te mogen leveren vind ik mooi en eervol.



Rob heeft in het boek van Ton van Dillen geschreven wat er in de toekomst moet gebeuren. Zie jij dat ook als jouw taak?

In aansluiting op wat Rob zei, doe je het samen Ik kan niet als voorzitter van bestuur zeggen dit wordt de koers en de strategie, dit gaan we doen . Hier liggen heel veel parallellen met het werk wat ik al lang doe. Als bestuurder ben je de verbindende factor, dus je probeert mensen in hun kracht te zetten en kijkt wat er moet gebeuren. Ik voel me wel super verantwoordelijk voor dingen. Maar ik denk niet dat ik alles naar me toe moet trekken want nou wordt het wel heel spannend… Niet weglopen voor crises en dat ook onder ogen willen zien en zaken boven tafel krijgen. Daar ben ik gewoon goed in. Dat vind ik ook leuk om te doen, ik hou van mijn vak

Hoe gaan we verder met de verminderde vraag naar thuiswaken?

Patricia: Het grote probleem is gewoon, personeel of vrijwilligers. Als je kijkt naar het thuis ondersteunen, 24 / 7, dat gaat zeker niet enkel met professionals lukken. Dus ergens komt er een moment dat je de dag rond, 7 dagen in de week, iets moet doen met vrijwilligers. De gemiddelde verblijfsduur in een verpleeghuis is op dit moment 9 maanden. Dat was ooit 5 of 6 jaar. Weet je, die 9 maanden worden echt nog korter want er is onvoldoende capaciteit dus héél veel zal in die thuissituatie moeten gebeuren. Ik denk dat dit het juiste moment is om het thuiswaken beter op de kaart te krijgen.
En zijn er nog nieuwe plannen buiten het werk en de hospicetaken?

Rob: Ik heb besloten dit jaar met een groep de Alpe d’Huez te beklimmen voor het kankerfonds. Dat heb ik tien jaar geleden ook al eens een keer gedaan.

Patricia: Ik ben van plan om dit jaar de Vierdaagse te gaan lopen. Minstens één keer. Het trainen zal het zwaarste zijn en de meeste tijd kosten.

Lea, Harrie.

Dit is een klein deel van het interview. Het gehele interview met herinneringen aan de start, vergezichten naar de toekomst vindt u binnenkort op onze website. Volg deze link: http://www.hospicewijchen.nl/index.php/nieuws/nieuwsarchief Doen!
 

Attent

Volgens de weerkundigen was de achter ons liggende winter er weer één die bevestigt dat de klimaatverandering doorzet: een zachte winter die te boek zal staan als de gemiddelde winter zoals we die over een aantal jaren mogen verwachten.

Daarbij werd de opmerking gemaakt dat zo’n winter wel een verlengde herfst lijkt. Op het moment van schrijven van dit stukje schijnt echter de zon uitbundig en kunnen we vanuit een optimistisch gemoed beter spreken over een vervroegde lente!



In de vorige nieuwsbrief kon de penningmeester van De Vrienden melding maken van een aantal bijzondere giften die we eind 2021 hebben ontvangen. In de eerste maanden van 2022 valt des te meer op, als dergelijke bijzondere giften er minder zijn, hoe belangrijk de periodieke giften van onze vaste vrienden en certificaathouders zijn voor de continuïteit van Thuiswaken en Hospice!

Ook valt op dat de giften van nabestaanden van gasten en cliënten inmiddels een niet meer weg te denken deel van onze inkomsten uitmaken. Daaruit blijkt wederom de enorme waardering van gasten en hun naasten voor de verzorging en begeleiding die zij ontvangen.

Daarom opnieuw aan ieder die dit leest de oproep: maak een vriend tot vriend van Thuiswaken en Hospice Wijchen! Flyers “Word Vriend” zijn beschikbaar in het hospice en via vrienden@hospicewijchen.nl.



Een bijzondere vermelding in deze rubriek verdienen de twee afgebeelde collectebussen, met een totale inhoud van €33,51.

Om drie redenen mag je wel zeggen: doel was meebouwen aan het hospice, ooit waren dit de belangrijkste middelen van fondsenwerving én ze zijn bijzonder fraai!
Deze beeldige collectebussen stonden nog op de bar van Meander (dank aan Ricy Loeffen voor het veiligstellen) en zijn beschilderd door Marion Arts, kunstenaar/fotograaf uit Leur.

Witte dâ

In het Hospice wordt regelmatig gebruik gemaakt van een koppelbed. Met dat bed kan een naaste, alsof het een tweepersoonsbed is, naast de zieke in het hoog/laagbed, liggen en overnachten. Dat kan ook in de thuissituatie van pas komen. Bijna niemand weet dat, maar zo’n bed is te leen. Via Roparun is er in heel Nederland een aantal bedden geschonken voor inzet thuis. Meer informatie vindt u op de site van hulpmiddelen uitleen Vegro.

De installatie van de nieuwe voorzitter van ons bestuur gebeurde midden in de coronatijd tijdens een digitale vergadering. Het was mooi te merken dat meer dan dertig personen daar via hun beeldscherm bij aanwezig waren.

U heeft wellicht op radio en TV al de nieuwe SIRE campagne gehoord of gezien: de dood, praat erover niet er overheen. Vanuit ons werk in het hospice en thuiswaken hebben we dagelijks te maken met de dood. We ervaren dat het helpt om van tevoren met elkaar te spreken over een naderende dood. En ook na een overlijden aandacht te geven aan een rouwende door met oprechte aandacht voor die ander, te vragen hoe het gaat. Kijk voor meer informatie op https://sire.nl/ en heb het erover met de dierbaren om u heen.


 
De vele corona-maatregelen, die we hebben getroffen zorgden er voor dat het ons is gelukt om het coronavirus 22 maanden buiten de deur te houden. En toen was het in één maand tijd twee keer raak. Dat is dramatisch voor de twee gasten, waarvan er één bewezen besmet raakte en de betrokken families. Een strak protocol wordt dan geactiveerd om de besmetting niet te laten uitbreiden naar de andere gasten, de families en onze medewerkers.  Dat is gelukt. Echter voor alle betrokkenen zijn er dan zoveel beperkingen dat een warm en liefdevol afscheid erg moeilijk wordt. Heel jammer.

We blijven dus met nadruk vragen aan iedereen die werkt en op bezoek komt in het hospice om uiterst zorgvuldig te handelen binnen de afgesproken maatregelen. Net als iedereen hopen we natuurlijk dat het gauw allemaal niet meer nodig is, maar helaas is dat nu nog niet zo ver. Wat we natuurlijk wel doen is afspraken maken met elke gast en familie, zodat op bezoek komen bij een dierbare wel kan.



Nog meer coronapech: een groot gedeelte van onze inkomsten bestaat uit subsidie uit de regeling palliatief terminale zorg van het ministerie van VWS. Deze is gebaseerd op het aantal gasten dat in de afgelopen drie jaar bij ons verbleef. En dat aantal was vooral in 2020 door corona een stuk minder. Bij de vaststelling voor de subsidie voor 2022 heeft het ministerie besloten geen individuele compensatie te geven voor de verminderde aantallen. Als dat voor de komende jaren ook zo gaat kan het  gevolg zijn dat we drie jaar lang minder subsidie krijgen. Des te pijnlijker omdat we nu vaak weer volledig bezet zijn en dientengevolge ook hogere uitgaven hebben. Wij en enkele andere hospices hebben protest aangetekend maar dit is afgewezen door het ministerie. We blijven samen met de koepelorganisatie VPTZ-Nederland in gesprek met VWS over de subsidie en vooral die voor 2023.
Direct buiten ons hek zitten krokussen, tulpen en narcissen in de grond om elk jaar wat fleur te geven rondom ons terrein. Maar ook ieder voorjaar komt het leger van de gemeentemaaiers met gevaarlijke messen op onze bloei af. Ter verdediging had tuinvrijwilliger Peter van de klusgroep vorig jaar al wat saaie paaltjes geslagen. Door de aangetoonde werking van deze verdedigingslinie heeft Peter zijn energie gestoken in een mooi aantal schone piketpaaltjes, voorzien van een tulpenkop. Voor de duidelijkheid aan de vijand waar de “de facto” grenzen liggen.



Deze maand is weer een mooie groep van 14 enthousiaste nieuwe vrijwilligers met de basistraining gestart. Nieuwe vrijwilligers doorlopen een inwerkprogramma en een basistraining. In deze training komen onderwerpen aan bod zoals verlies, dood en rouw, communicatie en begeleiding, ziektebeelden, het stervensproces en praktische vaardigheden.

Harrie

Gedicht


 

Tijdens een wandeling langs het strand
blaast de wind langs je hoofd en neemt je sores mee.

Als je letterlijk ergens doorheen moet,
maak dan een wandeling door de polder.

 

Willem Beekman, uit het boekje "Ik geef je Troost"

 

Copyright © 2022 Hospice Wijchen, All rights reserved.