OLGA (Willem De Bruijn)
1e NATIONALE ASDUIF HALVE FOND FCI - RANKING
3e NATIONALE ASDUIF JAARLING PIPA - RANKING
We hebben ivm het misbruik van antibiotica in het verleden meerdere malen aan de alarmbel getrokken
(Zie vorige blogs https://comed.be/blogs/nieuws/verbod-op-antibiotica …)
Het is een fundamenteel probleem dat weet u , waarbij de vooruitzichten weinig hoopvol zijn, omdat al meer dan 40 jaar geen nieuwe antibiotica meer werden gevonden en tegen de bestaande steeds meer resistentie optreedt.
Er is van uit het perspectief van de liefhebbers geleidelijk aan meer bewustwording voor het probleem en laat ons voorzichtig stellen dat het ter zake in de lage landen in het algemeen en in Vlaanderen in het bijzonder, de goede kant op gaat, maar we zijn er toch nog lang niet.
Het is echt nodig dat we rond dit antibiotica misbruik geen enkele smet meer op de duivensport werpen , gezien zekere politieke bewegingen
(PETA https://www.peta.de/themen/brieftaubensport/in Duitsland )
onverdroten tot drastische beperkingen of zelfs het helemaal afschaffen van de duivensport blijven oproepen.
Onderstaande case is echter een schrijnend voorbeeld van de therapeutische waanzin waarin (in andere oorden) de duivensport nog steeds verstrengeld zit.
Het geval Polen
In augustus 2019 werd in de universiteit van Warschau in Polen een duif binnengebracht met ernstige klinisch verschijnselen.
Het betrof droge knobbelvormige, geelachtige letsels op de oogleden, met uitpuilende zwarte pokken die aan de neusgaten en ook aan de bek kleefden en met bijkomende abcessen in het verhemelte.
Een typisch beeld van een virale pokkeninfectie met difterie huid-en slijmvliesontstekingen.
Er werden uitstrijkjes uit de bekholte verzameld en ontleed met de isolatie van de volgende ziekteverwekkers:
Staphylococcus aureus, de beruchte en hardnekkige hospitaalbacterie.
Staphylococcus aureus (Bron Wikipedia)
niet hemolytische E.Coli (van vaak onschuldige darmbewoner, tot varianten die gevaarlijke darmbloedingen veroorzaken )
E.Coli (Bron Wikimedia)
Candida Albicans een schimmel
Candida Albicans (Bron Wikipedia)
Verdere analyse onthulde dat E. coli enkel een gedeeltelijke gevoeligheid had voor amikacine. (door de WHO op de lijst van essentiele antibiotica geplaatst)
Verder was hij resistent tegen alle gebruikelijke antibiotica (amoxicilline met clavulaanzuur, cefpodoxim, cefalothine, gentamicine, tetracycline, doxycycline, sulfamethoxazol met trimethoprim, florfenicol, enrofloxacine en ampicilline. )
De Staphylococcus aureus was resistent tegen alle geteste bètalactam-antibiotica ( penicillinemolecule met een fragiele centrale ring ) (zie foto 2 hieroner) en tegen amikacine, gentamicine, tetracycline, doxycycline, florfenicol en clindamycine, erytromycine.
Intermediaire gevoeligheid werd alleen bevestigd voor enrofloxacine. De detectie van het mecA-gen(is het vermogen tot resistentie) in de Staphylococcus aureus-stam correleerde met het antimicrobiële resistentiefenotype dat wijst op MRSA (methicilline-resistente S. aureus).
Amikacin bron wikiwand (foto1)
Beide bacteriën waren resistent tegen ten minste drie antimicrobiële klassen en konden dus worden geclassificeerd als multiresistente pathogenen.
In het mycologisch ( schimmel) onderzoek was Candida albicans resistent tegen clotrimazol, natamycine, flucytosine en amfotericine. Het was middelmatig gevoelig voor ketoconazol, nystatine en econazol.
De eigenaar van deze duif heeft “kennelijk “ (ondanks het resultaat van het antibiogram (foto3), 10% florfenicol -verkregen van onbekende bron- oraal toegediend. (*)
De afloop van de ziekte is onbekend gebleven.
De feiten
De kern van deze zaak is het feit dat drie verschillende ziekteverwekkende micro-organismen werden geïsoleerd uit een aangetaste postduif, die alledrie multidrug-resistent waren.
Hoewel de verhoogde resistentie tegen antimicrobiële stoffen in bacteriën en schimmels inmiddels goed bekend is, komen fouten bij antimicrobiële therapie nog steeds vaak voor.
Zo worden antibiotica nog steeds 'blind' toegediend, zonder voorafgaand microbiologisch onderzoek, en de medicijnkeuze is vaak willekeurig.
Antimicrobiële therapie moet gebaseerd zijn op de resultaten van een antibiogram (antimicrobiële gevoeligheidstesten (zie foto 3) en op voorschrift van een dierenarts.
In veel gevallen is het gebruik van antibiotica niet nodig omdat de oorzaak van een ziekte vaak niet bacterieel is.
Een veel voorkomend probleem is een verkeerde dosering en een te lange of te korte duur van behandeling. De therapie wordt idd vaak niet voortgezet zodra de klinische symptomen verdwijnen.
Aan postduiven die deelnemen aan wedstrijden, worden vóór het sportevenement vaak preventief antibiotica gegeven om elke mogelijke ziekte te behandelen, zelfs als de duif geen klinische symptomen vertoont.
Bij de sier- of huisduivenfokkers kunnen nog meer onverantwoorde praktijken met betrekking tot antibioticagebruik voorkomen. Antimicrobiële cocktails (preparaten bestaande uit antibiotica uit verschillende klassen) worden gekocht van onbekende bronnen en soms ook gedeeld tussen kwekers . Deze cocktails kunnen niet alleen antimicrobiële stoffen bevatten die zijn geregistreerd voor duiven of andere dieren, maar ook antimicrobiële stoffen die zijn geregistreerd voor mensen.
De resistentie van E. coli tegen enrofloxacine ( Vb Baytril) en doxycycline( Vb Soludox) , evenals de resistentie van Stafylococcus aureus tegen doxycycline en de gedeeltelijke gevoeligheid voor enrofloxacine, kunnen in verband worden gebracht met een uitgebreid gebruik van die antimicrobiële middelen, die in Polen zijn goedgekeurd voor de behandeling van duiven.
Verdere analyse van de resistentie problematiek
Soortgelijke waarnemingen werden eerder beschreven rond ziektekiemen bij duiven door andere onderzoeksgroepen in andere landen. De resistentie tegen aminoglycosiden, (gentamicine, tobramycine en de semisynthetische derivaten netilmicine en amikacine). macroliden (erytromycine) en fenicolen, (chloramfenicol groep) die in Polen niet zijn geregistreerd voor gebruik bij duiven, suggereert echter de mogelijke verwerving van resistentie via andere bacteriën, evenals een effect van selectieve druk veroorzaakt door ongeautoriseerde eerdere behandelingen met antibiotica uit deze drie klassen.
Tot op heden werd er ( gelukkig ) slechts één rapport over de aanwezigheid van (MRSA) (meticilline-resistente stafylokokken) bij duiven gemeld in Polen. Multiresistente, biofilm-producerende MRSA stammen werden ook gevonden in duiven met conjunctivitis (oogontsteking) in Iran. Bovendien werd in Italië aangetoond dat duiven gekoloniseerd kunnen worden door MRSA (meticilline-resistente S. aureus.) (In deze studie vonden men ook multiresistente E.coli.)
Eerder werd aangetoond dat duiven een reservoir zijn van multiresistente E. coli, inclusief ESBL-producerende stammen die in staat zijn de centrale “beta lactamring” van penicilline te breken.
In het blauw de beta-lactamring in een penicilline molecule die door een enzyme van resistente ESBL-kiemen wordt opengebroken (Bron Wikipedia). (foto 2)
Men ontdekte ook dat wilde duiven ESBL-positieve E. coli-stammen in zich droegen. Cumulatieve gegevens, gebaseerd op de analyse van beschikbare publicaties over antimicrobiële resistentie bij E. coli geïsoleerd uit duiven, hebben aangetoond dat de meerderheid van hen resistent was tegen tetracyclines. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat tetracyclines geregistreerd zijn voor vogels in veel Europese landen, waaronder Polen. Fluoroquinolonen is een andere klasse van antimicrobiële stoffen( familie Baytril ) die voor vogels is geregistreerd.en volgens de cumulatieve gegevens van diverse studies werd gemeld dat 29% van de stammen resistent was. Het hoogste percentage stammen was resistent tegen olaquindox( antibioticum in gemedicineerd dierenvoeder vooral gebruikt als groeibevorderaar bij nutsdieren ) gegevens over dit antibioticum kwamen echter slechts uit één onderzoek uit China Men vergeleek de verschillen in resistentie tegen verschillende klassen antibiotica van E. coli-stammen die zijn geïsoleerd uit wilde en tamme duiven. In het algemeen vertoonden E. coli-stammen verkregen van tamme duiven een hogere mate van resistentie tegen alle geteste antimicrobiële stoffen, behalve nitrofurantoïne.
Het is echter vermeldenswaard dat de meeste onderzoeken naar het voorkomen van multiresistente zoönotische ziektekiemen ( = die ook op de mens kunnen overgaan [°]) betrekking hadden op wilde duiven.
Deze infectieuze kiemen werden geïsoleerd uit uitwerpselen van gezonde vogels.
Er zijn slechts beperkte gegevens bijgehouden over het aantreffen van dergelijke ziektekiemen uit klinische monsters, maar ze worden voornamelijk verkregen uit postduiven.
Besluit
Het is duidelijk dat de drie besproken ziektekiemen -die ook op de mensen kunnen overgaan- de duif als vaste gastheer hebben, waarmee ze in evenwicht kunnen leven , zelfs in die mate dat ze aangetroffen worden bij gezonde duiven in het wild.
In de kliniek worden ze routinematig aangetroffen bij ( tamme) postduiven.
Dit toont aan dat door het misbruik van antibiotica een subtiel evenwicht verstoord raakt en daarmee het risico voor de mens substantieel toeneemt
Micro-organismen die al 200 miljoen jaar op de aarde wonen laten zo maar niet met zich sollen door wat geplaag met antibiotica.
Zij slaan nu efficiënt terug , wij hebben er geen antwoord op en we staan er dus een beetje bij als opgebrande heiligen.
(Om nog maar te zwijgen van de virussen)
Comed ontwikkelde daarom al decennia geleden een eigen visie inzake de aanpak van infecties in de duivensport waarbij geen antibiotica meer worden toegediend, namelijk:
De RESISTENTIE SELECTIE:
. Als we dan toch duiven moeten selecteren, doen we het beter op basis van hun weerstand tegen deze kiemen.
De duiven die met het inzetten van de Comed schema’s de verwachtingen niet kunnen inlossen, laten we als nog achter.
Evenwel hebben wij alle respect voor de klassieke geneeskunde en de waarde en de juiste plaats van de antibiotica in een medisch perspectief.
Daarom dienen
-Antibiotica altijd onder het toezicht van de dierenarts te worden toegediend.
Hij onderzoekt of en wanneer die nodig zijn.
Hij weet best welk antibioticum, wanneer, in welke dosering en hoe lang moet worden verstrekt en dit al of niet na een laboratorium test (antibiogram).
foto 3
Dit vergt een vertrouwensrelatie met de dierenarts waarbij de door hem voorgeschreven behandeling stipt wordt nageleefd.
( *) In het boven beschreven geval van Polen, werd ondanks het antibiogram, toch 10% florfenicol toegediend…
Gezondheid is een ernstige zaak
Ofwel kies je voor een behandeling op maat bij je dierenarts
Ofwel kies je voor de resistentie-selectie met de schema’s van de apothekers van Comed
