Woord vooraf...

Wij kunnen ons voorstellen dat lezen over ‘afscheid nemen’ en ‘wat laat je na’ niet makkelijk is. Toch vinden wij als redactie dat we ook deze thema’s niet uit de weg moeten gaan. Want hoewel behandelen maatwerk is en wetenschappers blijven zoeken naar mogelijkheden, zal de vraag ‘wat als?’ ook door uw hoofd spoken. We hopen dat de verhalen u inspiratie geven.

Column Nel Kleverlaan: lievelingsrecept

Tijdens de talloze gesprekken met ernstig zieke patiënten heb ik het onderwerp vaak aangeroerd. ‘Ik ga ervan uit dat u nog hartstikke lang leeft met de ziekte van Kahler, maar wat als het niet zo is? Hebben jullie daarover nagedacht?’ De antwoorden waren net zo gevarieerd als de patiënten en partners zelf.

Column Ina Bogers: wat laat ik na

Het onderwerp voor deze column is: wat laat ik na. Het betekent dat ik moet nadenken over mijn dood en wat ik na laat aan mijn nabestaanden. Dat is confronterend, het liefst denk ik daar niet te veel aan. Toch is het op enig moment goed om hierbij stil te staan.

Ik moet denken aan het lied van Bram Vermeulen:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde. Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten. Ik leverde bewijs van mijn bestaan. Omdat, door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Verdiepend onderzoek ter verbetering van de zorg

We zijn geïnteresseerd in uw verhaal. Wat maakt u mee? Welk pad heeft u doorlopen sinds diagnose? Welke impact heeft dit op uw dagelijks leven? Hoe ervaart u uw behandelingen? Waar bent u tegenaan gelopen en wat heeft u geholpen? Enzovoort. Wellicht biedt uw verhaal, samen met de verhalen van anderen, aanknopingspunten voor verbetering van de zorg voor patiënten in de toekomst.

Doet u ook mee?