ξέρετε πόσοι είστε; είστε πολλοί
ξεκινησα να γράφω αυτά τα γράμματα κάθε Παρασκευή πριν από 337 Παρασκευές και συγκεκριμένα το Μάιο του 2014. Τι κόσμος που ήταν εκείνος τότε, ε. Σε μνημόνια ήμασταν, αλλά ούτε το δράμα του 2015 είχαμε περάσει, ούτε το τραμπ είχε εκλεγεί, ούτε μπρέξιτ είχε γίνει ακόμα, ούτε βεβαίως μπορούσαμε να διανοηθούμε κάτι σαν το 2020.
Εκείνο το πρώτο γράμμα το είχα στείλει σε 589 ανθρώπους που είχαν βάλει το email τους στο αντίστοιχο πεδίο του georgakopoulos.org, μολονότι δεν είχαν απολύτως κανένα λόγο να το κάνουν. Δεν είχα χρησιμοποιήσει εκείνα τα emails τους με κανένα τρόπο ως τότε. Από εκείνη την Παρασκευή, 2 Μαΐου 2014, άρχισα να τους στέλνω, λοιπόν, γράμματα τα οποία ολοένα και μεγάλωναν σε έκταση και περιεχόμενο. Κι αυτοί -εσείς- δεν μείνατε 589.
Αυτή την εβδομάδα ξεπεράσατε τους 5.000.
Πλέον περισσότεροι άνθρωποι μου στέλνουν μηνύματα ή μου μιλούν κατ' ιδίαν για πράγματα που έχω γράψει στο νιουζλέτερ, παρά για πράγματα που έχω γράψει στη μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας, ή για πράγματα που έχω γράψει ή κάνει στο πιο επιδραστικό think tank της χώρας -που είναι και οι κανονικές μου δουλειές. Αυτό το γραμματάκι έχει εξελιχθεί σε ένα πολύ σημαντικότερο εργαλείο επικοινωνίας από ό,τι φανταζόμουν όταν άρχισα να το στέλνω. Έχει επίσης μετατραπεί σε μια απολαυστική αλλά χρονοβόρα και δαπανηρή ιστορία. Μαζί με το Bookworm και τα σχεδόν 4.000 δικά του μέλη, και το κάπως παραμελημένο website που περιμένει στωικά μια αργοπορημένη ανανέωση, αποτελούν ένα θρίαμβο, ένα βάρος κι ένα χρέος.
Αυτά κρατήστε τα επειδή
την ερχόμενη εβδομάδα θα σας ζητήσω κάτι
δεν μπορώ να σας πω ακόμα τι, επειδή δεν έχω προλάβει να το αποφασίσω ακόμη (θυμίζω ότι έχω και περισσότερες από μία άλλες, πολύ απαιτητικές δουλειές) αλλά μέχρι τότε θα το εκτιμούσα πολύ αν μου απαντούσατε σε αυτή την μικρή ερώτηση. Απαντήστε την ειλικρινά και ανώνυμα.
α, και για να σας προλάβω, ΟΧΙ, το νιουζλέτερ αυτό δεν θα γίνει συνδρομητικό. Θα παραμείνει δωρεάν για όλους.
|
