συνήθως αυτά τα γράμματα αρχίζουν με μιαν ιστορία, 

αλλά αυτή τη φορά δεν σας έχω ιστορία, σας έχω 33 χορταστικά λινξ, επιπλέον των συνηθισμένων των δικών μου. Λιγότερα από τα μισά έχουν για θέμα τους τον κορωνοϊό, και κανένα δεν έχει για θέμα του το Μαραντόνα. Τρία πράγματα πριν σας αφήσω να τα απολαύσετε.

Πρώτον, το 241020 Club, το κλειστό γκρουπ στο WhatsApp όπου ανεβάζω κάθε μέρα πράγματα (όχι τα ίδια που βλέπετε εδώ, άλλα) έκλεισε. Το γεμίσαμε. Αυτό ήτανε. Έχει 249 μέλη μέσα τώρα που το κοιτάζω. Οι επτά κενές θέσεις θα μείνουν κενές για 1) τους τρεις που έχουν πληρώσει αλλά έχουν επιλέξει ως τώρα να μην μπουν, για την περίπτωση που αλλάξουν γνώμη, 2) τυχερούς και τυχερές σε διαγωνιστικές διαδικασίες που μπορεί να σκεφτώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά μπορεί και όχι και 3) την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν μου ζητήσει να την προσθέσω. Τι να της πω, δεν έχω θέση; Δεν θα ήταν σωστό. 

Δεύτερον, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, το τελευταίο διάστημα σκέφτομαι πολύ συχνά, σχεδόν δύο φορές την εβδομάδα, το Καλίνινγκραντ. Το Καλίνινγκραντ (πρώην Κένιγκσμπεργκ) είναι μια πόλη της Ρωσίας που δεν βρίσκεται στη Ρωσία. Βρίσκεται στις όχθες της Βαλτικής, σφηνωμένη ανάμεσα στην Πολωνία και τη Λιθουανία. Το Γκντανσκ είναι δύο ώρες με το αυτοκίνητο προς τα ανατολικά. Το Κάουνας είναι τρεισήμισι ώρες με το αυτοκίνητο προς τα δυτικά. Για να φτάσεις από το Καλίνινγκραντ στην υπόλοιπη Ρωσία, πρέπει να διασχίσεις ολόκληρη τη Λιθουανία και μετά και τη Λευκορωσία (ή τη Λετονία, αν πηγαίνεις από πάνω, που μάλλον θα θέλεις να πας από πάνω) για να φτάσεις στα σύνορα, 10 ώρες μετά. Μου έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η ύπαρξη του Καλίνινγκραντ στον κόσμο μας. Είναι κάτι το απροσδόκητο, φαινόμενο συγγενές με τα σαπούνια και το μεταλλικό μονόλιθο που θα δούμε παρακάτω σε αυτό το γράμμα. 

Τρίτον, έχω δει το Μαραντόνα στον ύπνο μου, πριν από χρόνια. Ποτέ δεν θυμάμαι τα όνειρά μου, αλλά από εκείνο θυμάμαι ότι δεν συμπαθιόμασταν, μα είχα προσπαθήσει να τον πείσω να σταματήσει να χρησιμοποιεί ναρκωτικά και να αλλάξει ζωή. Του είχα μιλήσει πολύ ειλικρινά, αποκαρδιάς. Δεν με άκουσε. 

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για το πώς θα μοιάζει το τέλος της πανδημίας. Γιατί νομίζω ότι δεν το σκεφτόμαστε πολύ αυτό. Είναι κάτι που το θέλουμε και το αποζητάμε όλοι, αλλά πώς θα μοιάζει; Το έχουμε σκεφτεί; Το έχετε σκεφτεί; Εγώ το σκέφτηκα, διαβάζοντας και το βιβλίο του Νικόλα Χρηστάκη. 

Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 

Την Τρίτη, δε, είχαμε στην Καθημερινή εμβόλιμο άρθρο για τους νεκρούς. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να χωνέψω ότι έχουν πεθάνει πάνω από 2.000 άνθρωποι από μια νέα αιτία στη χώρα μας, θάνατοι που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, και το αντέχουμε. Το σηκώνουμε, το ανεχόμαστε. Όχι μόνο εμείς. Σε όλες τις χώρες του κόσμου γίνεται. Με αυτό το πράγμα ασχολούμαστε όλη μέρα εννέα μήνες τώρα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, και όταν έρχεται το δια ταύτα, το χειρότερο σημείο, σα να σηκώνουμε τους ώμους κάπως, σα να διαπιστώνουμε ότι το αδιανόητο γίνεται, πια, ανεκτό. Πολύ με τρομάζει αυτό το πράγμα. Οπότε έγραψα. 
 

ένα απόσπασμα:

"Κανονικά κάθε μέρα στην Ελλάδα πεθαίνουν κατά μέσο όρο 350 άνθρωποι. Από όλες τις αιτίες μαζί. Τόσοι είναι περίπου. Οι βασικές αιτίες ήταν σταθερές τα τελευταία χρόνια, με πολύ μικρές αυξομειώσεις: 39% από καρδιοπάθειες, 28% από καρκίνους, 13% από πνευμονικές παθήσεις. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα κατά μέσο όρο πεθαίνουν πάνω-κάτω 100 άνθρωποι από καρκίνο στη χώρα μας, και 130-140 από καρδιά. 
Αυτό σημαίνει ότι τις τελευταίες ημέρες η Covid-19 είναι μια από τις βασικές αιτίες θανάτου στην Ελλάδα. 
Πλέον σε αυτή τη χώρα κάποιος συνάνθρωπός μας πεθαίνει από Covid-19 κάθε 15 λεπτά. ".

διαΝΕΟδιαβάσματα

έχουμε μια ολοκαίνουργια (σημερινή!) έρευνα για τη "δίκαιη μετάβαση", την προσπάθεια να περάσουν οι περιοχές όπου βρίσκονται τα εργοστάσια λιγνίτη της ΔΕΗ, τα οποία θα κλείσουν, σε ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο χωρίς να καταρρεύσει η κοινωνία. Πήγαμε και κάναμε μια έρευνα στους τρεις νομούς της περιοχής ακριβώς για αυτό το θέμα. Τη Δευτέρα το απόγευμα έχουμε και webinar για αυτό που αποκαλώ "Greek Green Deal", όλα τα περιβαλλοντικά θέματα, δηλαδή, τα οποία πια είναι και όλα απολύτως αναπτυξιακά. Γράφεστε εδώ για να μας δείτε.  

και τώρα, τα corona-free λινξ

Παλιά, σε κάτι παιδικά περιοδικά που διάβαζα μόνο σποραδικά και τώρα δεν θυμάμαι καν πώς τα λένε (Μπλεκ; Θυμάμαι το Μπλεκ -αλλά ίσως να μην ήταν στο Μπλεκ αυτό που θα σας πω) υπήρχε μια σειρά κόμιξ που λεγόταν "Τερματοφύλακας Γιατρός". Ή "Γιατρός Τερματοφύλακας". Ένα από δύο. Δεν θυμάμαι την υπόθεση, αλλά ο πρωταγωνιστής ήταν ένας τερματοφύλακας ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και γιατρός. Αυτό είναι κάτι που είχα να σκεφτώ ίσως και τριανταπέντε χρόνια. Μου το θύμισε (όσο μου το θύμισε) η αληθινή και θαυμάσια ιστορία του ακτιβιστή ποδοσφαιριστή Μάρκους Ράσφορντ. Πώς λέγεται αυτό που ξεχνάς ολόκληρες περιόδους της ζωής σου ολοσχερώς; Όταν ωκεανοί αναμνήσεων μετατρέπονται σε άγονες ερήμους. Πώς λέγεται; Κάπως λέγεται. Δεν θυμάμαι.

Μια εξαιρετική έρευνα για την σεξουαλική παρενόχληση που δέχονται οι γυναίκες στους χώρους εργασίας τους στην Ελλάδα. Ειδικά στην εστίαση και τον τουρισμό πρόκειται για μια μάστιγα, με τρομακτικές συνέπειες στη ζωή των θυμάτων. 

Αυτός ο καταπληκτικός τύπος και οι καταπληκτικές μιμήσεις του των ηθοποιών του καταπληκτικού "The Crown". Καταπληκτικό. 

Το Bloomberg γράφει για το "Μεγάλο Περίπατο" της Αθήνας. 

Σας αρέσουν αυτές οι εικόνες-οφθαλμαπάτες στο ίντερνετ που τα κοιτάς και λες, βρε κοίτα κάτι πράγματα; Κι εμένα. Να μια καταπληκτική. Τίποτε σε αυτή την εικόνα δεν κινείται! 

Κάτι που ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει: τα τελευταία χρόνια οι επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρώπη έχουν μειωθεί. Και όχι μόνο οι επιτυχημένες επιθέσεις -και οι απόπειρες έχουν μειωθεί. 

Αυτός ο 14χρονος έφτιαξε το Μανχάταν με Lego. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον. 

Και τώρα, μετά από πολύ καιρό (αν δεν υπολογίσει κανείς τότε που μου έπεσε το κινητό από το παράθυρο) κάτι τεχνολογικό. Πιθανότατα έχετε διαβάσει τα εκθειαστικά reviews για τα νέα λάπτοπ της Apple που έχουνε μέσα τον καινούργιο επεξεργαστή της εταιρείας και είναι πάρα πολύ γρήγορα. Ε, εδώ μπορείτε να διαβάσετε και την άλλη άποψη. Δεν έχω γνώμη για όλα αυτά, μα το ότι ακόμα τα λάπτοπ αυτά δεν έχουν οθόνες αφής, αντίθετα με σχεδόν όλες τις υπόλοιπες συσκευές με οθόνες πλην των τηλεοράσεων και κάποιων πλυντηρίων (όχι όλων) κι έχουν και τόσο λίγες τρυπούλες για να τους συνδέεις άλλα πράγματα μου φαίνεται πολύ περίεργο και απογοητευτικό. 

Το πώς το ρεπουμπλικανικό κόμμα προσπάθησε να στήσει μια σκευωρία περί "κλεμμένων εκλογών" στο Μίσιγκαν είναι κάτι που θα περίμενε να διαβάσει κανείς ότι συμβαίνει σε κάποια αφρικανική μπανανία, ή σε κάποια δικτατορία της νοτιοανατολικής Ασίας. 

Σε αυτό το online βιβλιοπωλείο μπορείτε να αγοράσετε "μπουκέτα" από βιβλία τα οποία είναι επιλεγμένα αποκλειστικά με βάση το χρώμα της ράχης τους, για ομορφιά. Είναι λίγο σαν τα σαπούνια που τα κόβουν αργά αργά με τα ξυράφια, που θα πούμε παρακάτω. Μου αρέσει να το κοιτάζω ως εικόνα, αλλά δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί υπάρχει. 

Στην έρημο της Γιούτας, λέει, βρέθηκε ένας μεταλλικός μονόλιθος (δεν μοιάζει σωστή έκφραση στα ελληνικά, καθότι δεν είναι από πέτρα, αλλά το αφήνω) και κανείς δεν ξέρει ποιος τον κάρφωσε στο χώμα και τον άφησε. Κάποιοι τολμηροί υποστηρίζουν ότι δεν ήταν εξωγήινοι, αλλά ότι πιθανότατα προέρχεται από τα γυρίσματα του Westworld που έγιναν εκεί κοντά πριν από λίγα χρόνια. Αλλά ακόμα κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα. Κανείς; 

Το θρυλικό χωριό "Fucking" στην Αυστρία (πληθ. 100) αλλάζει όνομα. Θα λέγεται στο εξής "Fugging". 

Άλλο ένα μεγάλο άρθρο για το φαινόμενο των "κακών στάρταψ", αυτή τη φορά από τη σκοπιά των επενδυτικών κεφαλαίων που επενδύουν/τζογάρουν σε εταιρείες τεχνολογίες. Το άρθρο αναλύει το πώς σε κάποιες περιπτώσεις τα ιλιγγιώδη αυτά κεφάλαια δεν επενδύονται τόσο για να στηρίξουν καινοτόμες ιδέες, όσο για να τις προστατεύσουν από κάθε πιθανό ανταγωνισμό, "αγοράζοντας" μονοπωλιακά μερίδια της αγοράς μέχρι να μείνουν μόνες. 

Και μιας και είπαμε για κακά στάρταψ: να άλλο ένα άρθρο με πληροφορίες μέσα από το Facebook που υποστηρίζει ότι η εταιρεία εξακολουθεί να αδιαφορεί για το ρόλο του προϊόντος της στη διάχυση ψεμάτων και παραπληροφόρησης. Ξέρουν τι συμβαίνει, λέει, φτιάχνουν και εργαλεία που μπορούν να το μειώσουν, απλά δεν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν, για να μη μειωθούν τα νούμερα και το engagement. 

Οι τεχνητές νοημοσύνες αναπαράγουν το μισογυνισμό και τα έμφυλα στερεότυπα της ανθρωπότητας άψογα, σύμφωνα με νέα έρευνα. 

εδώ τα κορωνολίνξ, χώρια

Δύο από τις εταιρείες που ετοιμάζουν εμβόλια για Covid λένε ότι είναι αποτελεσματικά "95%". Τι σημαίνει αυτό; Η εξήγηση με λεπτομέρειες εδώ. 

Το εμβόλιο της Pfizer, όπως θα έχετε ήδη μάθει, ασφαλώς, πρέπει να διατηρείται σε θερμοκρασία -70 βαθμών Κελσίου, πράγμα που κάνει την αποθήκευση και τη μεταφορά του πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Γιατί χρειάζεται τόσο χαμηλή θερμοκρασία; Εδώ η αναλυτική απάντηση. 

Εν τω μεταξύ και μια τρίτη εταιρεία, η AstraZeneca, η οποία ετοιμάζει αλλιώτικο εμβόλιο σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ανακοίνωσε ότι είναι αποτελεσματικό "90%" αλλά μόνο μετά από ένα απροσδόκητο "λάθος" στη δοσολογία που τελικά έφερε καλύτερα αποτελέσματα. Τώρα όμως νέα ερωτηματικά προκύπτουν για το "λάθος" και για τη δοκιμή γενικότερα. 

Εξάλλου, ένας υψηλόβαθμος της Moderna τις προάλλες δήλωσε πως είναι πιθανό οι εμβολιασμένοι να μπορούν σε κάποιο βαθμό να μεταδόσουν τον ιό. Το αναφέρω αυτό και στο άρθρο της Καθημερινής. Είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που διάβασα αυτή την εβδομάδα, νομίζω. Σκεφτείτε για λίγο τι θα σημαίνει για τους μήνες που θα χρειαστούν μέχρι να εμβολιαστούν όλοι ή, έστω, αρκετοί. 

Εδώ μια συνοπτική ανακεφαλαίωση για το πού βρισκόμαστε με τα εμβόλια. 

Πώς η Μελβούρνη νίκησε τον κορωνοϊό; Με 112 μέρες lockdown. Έτσι. Για τις συγκρίσεις, εμάς εδώ στην Αθήνα το πρώτο μας lockdown κράτησε 50 ημέρες. Το τωρινό σήμερα συμπλήρωσε τις 20. Οπότε εσείς οι συμπολίτες σκεφτείτε το λίγο. 112 ημέρες. Και τι κατάφεραν; Μηδέν κρούσματα. Μηδέν. Κι εμείς με τα 2.000 και τους 100 νεκρούς την ημέρα συζητάμε ποιά Δευτέρα να ανοίξουμε. 

Και οι Irish Times έκαναν ένα τέτοιο αφιέρωμα: Οι ζωές που χάθηκαν από Covid-19. 

Ίσως να θυμάστε μια ιστορία πριν από λίγα χρόνια από την Αμερική, που αστυνομικοί είχαν βάλει χειροπέδες σε ένα 11χρονο κορίτσι για να το συλλάβουν έξω από το σπίτι του. Το κορίτσι αυτό την περασμένη Κυριακή πέθανε από Covid. Ήταν 14 χρονών. 

Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουμε για τον κορωνοϊό ακόμα αλλά σε αυτό το άρθρο αναλύεται μία συμβουλή που πλέον είναι καλά τεκμηριωμένη και χρήσιμη: Μην ξαναφάτε σε κλειστό χώρο εστιατορίου μέχρι να τελειώσει η πανδημία. Κατά τη γνώμη πολλών τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα γυμναστήρια και οποιοσδήποτε άλλος κλειστός χώρος φιλοξενεί ανθρώπους κοντά μεταξύ τους για πολλή ώρα πρέπει να μην ξανανοίξουν πριν τελειώσουμε με τον SARS-Cov-2. Δυστυχώς πολιτικά αυτό θεωρείται πολύ δύσκολο. 

Εν τω μεταξύ, η Disney απολύει 32.000 ανθρώπους από τα λούνα παρκ της. Για την οικονομική κατάρρεση δεν φταίνε τα lockdown και τα μέτρα. Φταίει η κατακόρυφη πτώση της ζήτησης. Κανένας δεν θέλει να πηγαίνει πια εκεί που πηγαίνουν κι όλοι οι άλλοι. 

Τέλος, για να μην κλείσει το γράμμα με τέτοια θέματα, αλλά με τούρτες, επαναφέρουμε μια στήλη που νομίζω ότι έχει ξαναεμφανιστεί μόνο μία φορά, και είναι κρίμα, αλλά μάλλον και αναπόφευκτο καθότι δεν έχω Τικ Τοκ και περιμένω να τα μαθαίνω από δεύτερο χέρι. Είναι η στήλη 

"ανταπόκριση από το Τικ Τοκ για πολυάσχολους μεσήλικες που δεν
ξέρουν τι είναι το Τικ Τοκ"

Ήταν ένας το λοιπόν που έγινε πολύ διάσημος στο Τικ Τοκ επειδή στα βίντεό του αναμείγνυε χρώματα. Αυτό. Έπαιρνε κουβάδες με χρώματα από το χρωματοπωλείο όπου δούλευε και τους έριχνε μέσα άλλα χρώματα και μετά τα ανακάτευε στο μηχάνημα και έβγαινε ένα εντελώς άλλο χρώμα. 1,2 εκατομμύρια φόλοουερς. Δεν κρίνω, εμένα μου αρέσουν κάτι βιντεάκια στο ίνσταγκραμ που είναι ένας ή μία και κόβει σαπούνια με ένα ξυράφι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Ο καθένας ανταποκρίνεται σε διαφορετικά ερεθίσματα. Τέλος πάντων, στο χρωματοπωλείο όπου δούλευε αυτός ο νεαρός πήραν χαμπάρι ότι έφτιαχνε βίντεο με τα μηχανήματα το μαγαζιού και τον απέλυσαν. Το ίντερνετ το πήρε βαριά το θέμα. 

Επίσης, γιατί δεν κόβουν όλοι έτσι τις τούρτες από πάντα; Ιδιοφυές.