 In Nederland kennen we een kwalitatief hoogstaand zorgstelsel. Wanneer het stelsel wordt vergeleken met andere Europese landen op het gebied van ‘kwaliteit van zorg’ en klantvriendelijkheid behoren we in de afgelopen tien jaar consequent tot de top drie. In het afgelopen jaar, tijdens de COVID-19-pandemie, hebben we ook het enorme verandervermogen van de zorg ervaren. Het is indrukwekkend om te zien hoe snel we in crisistijd in staat zijn de benodigde IC-capaciteit te creëren, effectieve en flexibele samenwerkingen op te zetten en de digitalisering van zorg te versnellen.
Lees hier het KPMG rapport: Wie doet het met wie
De COVID-pandemie heeft ons helaas ook laten zien wat er gebeurt wanneer het zorgstelsel onder druk komt te staan door tekorten aan mensen en middelen. De werkdruk die ontstaat bij zorgprofessionals, de (ethische) keuzes rondom verzorging, begeleiding en behandeling en de oplopende wachttijden zijn elementen die we niet structureel willen terugzien. Op dit moment is deze druk op het systeem gelukkig tijdelijk, tussen COVID-pieken door bestaan periodes waarin de druk afneemt en het systeem even tijd heeft om te herstellen. Als we niks doen, zal de combinatie van de toenemende zorgvraag en de tekorten aan financiële en personele middelen in de nabije toekomst echter zorgen voor een consequente overbelasting van ons stelsel. De zorgvraag neemt in de komende twintig jaar significant toe, enerzijds door de bevolkingsgroei (meer dan 19 miljoen burgers in 2040) en anderzijds door de vergrijzing. In 2040 is meer dan een kwart van de Nederlanders 65 jaar of ouder.
|
|
|
|
|
|
