δύο γυναίκες

σήμερα θα πούμε τις ιστορίες δύο γυναικών. Είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Δεν έχουν κάποιο προφανές δίδαγμα ή κάτι άλλο που να τις συνδέει. Είναι οι εξής:     
 

γυναίκα ένα

Το κινηματογραφικό φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ συνήθως συγκεντρώνει χιλιάδες σινεφίλ που, όπως γίνεται συνήθως στα φεστιβάλ, έρχονται και παρακολουθούν ταινίες. Φέτος αυτό, όπως και τόσα άλλα πράγματα, είναι δύσκολο. Οπότε οι διοργανωτές σκέφτηκαν να κάνουν κάτι άλλο. Να διοργανώσουν το φεστιβάλ κανονικά, με εξήντα προσεκτικά επιλεγμένες ταινίες, όπως πάντα. Αλλά να μην καλέσουν χιλιάδες ανθρώπους. Να καλέσουν μόνο έναν. 

Έβγαλαν πρόσκληση για όποιον ή όποια θέλει, να πάει σε ένα ακατοίκητο νησί για μία εβδομάδα, χωρίς κινητό και παρέα, και να δει όλες τις ταινίες. Μόνος ή μόνη. Περίμεναν ότι κανείς δεν θα ενδιαφερθεί. Έλαβαν 12.000 αιτήσεις. Από 45 χώρες. 

Τελικά επελέγη μια Σουηδέζα νοσοκόμα ονόματι Λίσα Ένροθ. Η Ένροθ είχε περάσει την προηγούμενη χρονιά δουλεύοντας με ασθενείς Covid, οπότε μια εβδομάδα μοναξιάς σε ένα ξερονήσι με φάρο στην παγωμένη θάλασσα του Φεβρουαρίου με εξήντα ταινίες, χωρίς κινητό και χωρίς κανέναν άνθρωπο μπορεί και να της έμοιαζε σαν ευχάριστο διάλειμμα. 

Ξέρω πολλούς που την ζηλεύουν σήμερα. 
 

γυναίκα δύο 

η Σούζι Μακίνον δεν θυμάται σχεδόν τίποτε. Η μνήμη της λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από ό,τι των άλλων ανθρώπων. Θυμάται στοιχεία, νούμερα και στίχους τραγουδιών, αλλά δεν θυμάται εμπειρίες. Δεν έχει αναμνήσεις από γεγονότα. Δεν έχει αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, ή τις διακοπές που έχει πάει με τον άντρα της. Της λείπουν εντελώς οι μνήμες που συνθέτουν την ταυτότητά μας, που μας κάνουν αυτό που είμαστε. Τότε πώς είναι δυνατό να έχει και αυτή ταυτότητα; Πώς έχει προτιμήσεις, μια σταθερή συμπεριφορά, την ικανότητα να δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις; 

Στην εποχή μας, καθώς συμπληρώνουμε ένα χρόνο πανδημίας, ένα χρόνο στο pause, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζηλεύουν και αυτήν.  

αύριο στην Καθημερινή

σας μεταφέρω το έκτακτο διάγγελμα της ελληνίδας πρωθυπουργού που ανακοινώνει ότι η χώρα μπαίνει στο 17ο λόκνταουν της πανδημίας. Είναι, πώς να το πω, από τα περίεργα τα άρθρα, τα πειραματικά, τα ασυνήθιστα. Μάλλον δεν θα σας αρέσει. 

θα το βρείτε στα περίπτερα και θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 
 

ένα απόσπασμα:
 

"Γι' αυτό, και πάλι, μέχρι να αναπτυχθούν νέα ασφαλή εμβόλια για να ξεκινήσει άλλος ένας κύκλος εμβολιασμών της ανθρωπότητας, σας καλώ να ακολουθήσετε πιστά τα μέτρα που ανακοινώνουμε σήμερα. Με μικρές αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή, διατηρώντας τις αποστάσεις επτά μέτρων μεταξύ μας και φορώντας εξαπλή μάσκα και πλαστικά γυαλιά οξυγονοκόλλησης, μπορούμε να μείνουμε ασφαλείς και να εξασφαλίσουμε ότι το σύστημα υγείας μας, με τις 15.000 ΜΕΘ πλέον, δεν θα φτάσει ξανά στα όρια της κατάρρευσης.".

διαΝΕΟδιαβάσματα

Καθώς ετοιμάζουμε μια επόμενη έρευνα για το επόμενο Σαββατοκύριακο εσείς δείτε, αν θέλετε, μια συζήτηση της μιάμισης ώρας για τη δημόσια διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση και τη δικαιοσύνη που κάναμε με τέσσερις ειδικούς την προηγούμενη εβδομάδα. Μολονότι ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, την παρακολούθησαν εκατοντάδες άνθρωποι και είχε και πάρα πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και παρατηρήσεις στο chat του Zoom καθώς γινόταν, δεν είμαι περήφανος γι' αυτή τη συζήτηση. Επειδή δεν είχαμε ούτε μία γυναίκα στο πάνελ. Θα φροντίσουμε να μην επαναληφθεί. 

το βιβλίο της εβδομάδας

και τώρα, τα λινξ

Τα τρία σημαντικότερα βίντεο της εβδομάδας ήταν τα εξής:
1) η ομολογουμένως συγκλονιστική, σκληρή ιστορία του Έλληνα ηθοποιού Δημήτρη Μοθωναίου, όπως την διηγήθηκε ο ίδιος σε τηλεοπτική εκπομπή. 
2) Το σκληρό, καταιγιστικό 13λεπτο βίντεο που παρουσίασαν οι κατήγοροι στη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική Γερουσία. Και, βέβαια, 
3) "Δεν είμαι γατούλα"

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, οι πόλεις στις οποίες έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις του κινήματος Black Lives Matter είδαν μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια μια μείωση 15-20% στους θανάτους από πυρά αστυνομικών. Όσο πιο μεγάλες οι διαδηλώσεις, τόσο μεγαλύτερη η μείωση, μάλιστα. Ορίστε. Κάποιες διαδηλώσεις φέρνουν αποτέλεσμα. 

Εν τω μεταξύ, εδώ αναφέρεται ένα κόλπο το οποίο μου φάνηκε αδιανόητο και πολύ τρομακτικό. Όπως έχετε καταλάβει η έκρηξη κατά της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ πυροδοτήθηκε από τα κινητά τηλέφωνα, με τα οποία τα θύματα πλέον μπορούν να καταγράφουν περιστατικά που άλλοτε δεν μαθαίνονταν ποτέ. Ε, δείτε εδώ έναν αστυνομικό που, μόλις αντιλαμβάνεται ότι τον καταγράφουν, βάζει να παίζει ένα τραγούδι ώστε να ξυπνήσουν τα φίλτρα για copyright που έχουν τα περισσότερα προγράμματα που κάνουν livestream από τα κινητά, και να σταματήσει αυτόματα η μετάδοση. 

Ένα μεγάλο αφιέρωμα για το "Ανώτατο Δικαστήριο" του Facebook, αυτό το ανεξάρτητο συμβούλιο που έφτιαξαν για να παίρνει κάποιες βασικές αποφάσεις σχετικά με το πόσους Ναζί να αφήνουν να ποστάρουν, τι αποτελεί "άποψη" και τι "απειλή κατά της ζωής" και τέτοια. Υποτίθεται ότι τις αποφάσεις αυτού τους συμβουλίου δεν θα μπορεί να τις αλλάξει ούτε ο CEO του Facebook. Αλλά o τρόπος με τον οποίο φτιάχτηκε και το ομιχλώδες εύρος των αρμοδιοτήτων του δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά. Παρεμπιπτόντως, θυμάμαι περίπου πριν από δύο χρόνια που είχαν έρθει κάτι στελέχη του Facebook και μου είχαν ζητήσει να κάνουμε ραντεβού για να μιλήσουμε για misinformation και fake news στην Ελλάδα και τέτοια. Πρωτοβουλία που βεβαίως μου είχε κάνει καλή εντύπωση. Ελάχιστα θυμάμαι από εκείνο το ραντεβού, αλλά νομίζω ότι με ρωτούσαν να τους πω τη γνώμη μου για διάφορα ΜΜΕ στην Ελλάδα, για το αν μια σελίδα fact-checking είναι καλή, και με ρωτούσαν και για συγκεκριμένους Έλληνες πολιτικούς. Ποτέ δεν κατάλαβα την ατζέντα ή το σκοπό, αλλά βεβαίως τους τα είπα όπως θα τα έλεγα σε εσάς, όπως λέω ό,τι θεωρώ σωστό σε οποιονδήποτε δεν γνωρίζω, καθότι πες πες, κάτι μπορεί να μείνει. Γιατί να μην βοηθήσεις κάποιον που στο ζητάει; Εκ του αποτελέσματος, βέβαια, δεν φαίνεται να έμεινε τίποτε. Ή μήπως έμεινε;   

Πόσοι ήταν τελικά οι "επιπλέον θάνατοι" που προκάλεσε η πανδημία στις ΗΠΑ από το Μάρτιο και μετά; Σχεδόν μισό εκατομμύριο. Θυμάστε κάποτε που κάποιοι έλεγαν "μια γρίπη είναι" ή ότι "πώς κάνετε έτσι, έχει 99,5% ποσοστό επιβίωσης"; Ε, τώρα βλέπουμε με νούμερα πώς έχουν στ' αλήθεια τα πράγματα. Ο SARS-Cov-2, με μέτρα προστασίας, λοκντάουν, αποστάσεις και μάσκες, σκοτώνει σχεδόν όσους σκοτώνουν όλοι οι καρκίνοι μαζί. Δεν είναι γρίπη. 

Ας καλωσορίσουμε στην πανδημία τους ανθρώπους που ξανακολλάνε Covid. Από διαφορετικό μεταλλαγμένο στέλεχος του ιού, για το οποίο η ανοσία τους δεν πιάνει. Αυτό για όσους θεωρήσουν ότι το σενάριο του άρθρου μου στην "Κ" είναι τραβηγμένο και ακραίο. Που είναι. Αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. 

Αν ο κορωνοϊός είχε επιθυμίες, τι θα ήθελε πιο πολύ από όλα; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Να ανοίξουν τα εστιατόρια. Αυτό θα ήθελε. 

Υπάρχει, δε, και ένα άλλο σενάριο: η ανθρωπότητα να μην αποκτήσει ποτέ "ανοσία αγέλης" για τον κορωνοϊό. Ενδέχεται να είναι μαθηματικά αδύνατο. 

Μία ταξίδεψε από το τρομοκρατημένο Λονδίνο στην ξένοιαστη Νέα Ζηλανδία και περιγράφει πώς είναι να περνά κανείς την πανδημία σε μια από τις ελάχιστες χώρες με μηδέν Covid, όπου δεν υπάρχουν ούτε λόκνταουν ούτε κλειστά σινεμά ούτε τίποτε. Είναι περίεργα, λέει. 

Τι θα γίνει με τα αεροπορικά ταξίδια όταν ξανανοίξει ο κόσμος; Θα αρχίσουμε να ξαναπετάμε όπως παλιά; Αν ναι, αυτό δεν θα είναι και πολύ καλό. Τα αεροπορικά ταξίδια είναι ένας από τους κλάδους που εκλύουν άνθρακα που δύσκολα θα προσαρμοστούν σύντομα σε πιο φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες. Δεν γίνεται να φτιαχτούν ηλεκτρικά αεροπλάνα, ακόμα. Αλλά μπορεί να υπάρχει μια άλλη λύση. 

Το Bitcoin πλέον καταναλώνει περισσότερο ηλεκτρικό ρεύμα από ό,τι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ολλανδία. Αυτή η ιστορία δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ καιρό έτσι. Αν ήταν χώρα, το Bitcoin θα ήταν η 30η πιο ενεργοβόρα στον κόσμο. Καταναλώνει διπλάσιο ρεύμα από την Ελλάδα. Για να φτιαχτεί τι; Ένα αόρατο, άυλο φανταστικό τίποτε, που κάποιοι έχουν πιστέψει μεταξύ τους ότι έχει αξία. Σε παρόμοιο θέμα: πόσο άνθρακα εκλύετε εσείς τώρα που πατάτε κουμπιά στο ίντερνετ; Δεν είναι μηδέν. 

Κάτι που πολλοί αναλυτές της πολιτικής κατάστασης στις ΗΠΑ δεν έχουν καταλάβει: οι παλαβοί πιστοί της συνομωσίας QAnon δεν είναι φτωχοί, ούτε αμόρφωτοι. Στο ίδιο θέμα: σπαραχτικές ιστορίες για οικογένειες που διαλύονται εξαιτίας αυτής της συνομωσίας. Παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να πιστεύουν τις πιο αδιανόητες παλαβομάρες με ζέση θρησκόληπτου και να χάνονται σε έναν παράλληλο κόσμο. 

Η Βασίλισσα της Αγγλίας, λέει, πίεσε για να αλλάξει ένας νόμος ώστε να μείνει το πραγματικό μέγεθος της περιουσίας της μυστικό. 

Καθότι είναι του αγίου βαλεντίνου αύριο, αυτή η ιστορία διαπλανητικής αγάπης. 

Αν έχετε δει τη σειρά του Netflix "Unorthodox" και σας άρεσε, τότε θα σας ενδιαφέρει και αυτό το άρθρο. Σε παρόμοιο θέμα: στον αραβικό κόσμο έχουν ακόμα τα αποκρουστικά "εγκλήματα τιμής", αυτά κατά τα οποία εγκληματίες κακοποιούν ή δολοφονούν μέλη της οικογένειάς τους για "λόγους τιμής". Βεβαίως, πρόκειται απλά για γυναικοκτονίες -άνδρες που σκοτώνουν γυναίκες τις οποίες θεωρούν ιδιοκτησίες τους. Τα διαβάζουμε αυτά με αποτροπιασμό σήμερα, σοκαρισμένοι από τη βία και την οπισθοδρόμηση. Μάθετε κάτι: εκεί πέρα ζουν λίγο-πολύ όπως ζούσαν οι Έλληνες τη δεκαετία του '50 και του '60 (κυρίως στην επαρχία, αλλά όχι μόνο). Το ίδιο φαινόμενο υπήρχε τότε και εδώ, με τα ίδια χαρακτηριστικά. 

Εικόνες από το παλιό κτίριο του αεροδρομίου στο Ελληνικό, το όμορφο, του Σααρίνεν. Ήταν πολύ όμορφο, αλλά φιλοξενούσε ένα τριτοκοσμικό, ανοργάνωτο αεροδρόμιο (από ό,τι μου λένε -μόλις μία φορά το χρησιμοποίησα, νομίζω, ως παιδάκι, και δεν θυμάμαι τίποτε). Το καινούργιο στα Σπάτα μέχρι πρόσφατα ήταν ακριβώς το ανάποδο: αδιάφορο ως κτίριο, αλλά εντυπωσιακά οργανωμένο και αποτελεσματικό. Τώρα ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε και είναι και πολύ πιο ενδιαφέρον (από μέσα τουλάχιστον) αλλά τώρα δεν ταξιδεύουμε πια, οπότε τι να το κάνεις. Τέλος πάντων. 

Το αμερικανικό ναυτικό έχει κατοχυρώσει μερικές πολύ, πολύ περίεργες πατέντες. 

Ο συνθέτης Τζον Γουίλιαμς έγινε 88 χρονών! 

Αυτό το thread στο οποίο κάθε είδους brands ανταλάσσουν εξυπνάδες και ατάκες πιθανότατα το έχετε ήδη δει. Αν όχι, αξίζει. 

Μια παράπλευρη συνέπεια της πανδημίας: drained brains από την ανατολική Ευρώπη επιστρέφουν στις χώρες τους, γιατί προτιμούν να περάσουν τις καραντίνες κοντά στους δικούς τους. 

Προτελευταίο βιντεάκι: αυτός ο λευκός καρχαρίας που εκτινάσσεται στα ουράνια. 

Τέλος, δείτε αυτό. Μέχρι το τέλος.