ένα χρόνο τώρα ζουμ στο Zoom
γιατί κλείσαμε ένα χρόνο, ε. Ή μάλλον, τώρα ξεκινάνε οι επέτειοι. Το πρώτο κρούσμα (εχτές). Ο πρώτος θάνατος (12 Μαρτίου). Το πρώτο lockdown (13 Μαρτίου). Σε αυτό το χρόνο ένα μεγάλο μέρος των διαπροσωπικών συναντήσεων και της δουλειάς γίνεται στις οθόνες και, πλέον, ένα χρόνο μετά, αυτή η μορφή δουλειάς έχει αποκτήσει κάποιους άγραφους κανόνες, κάποιους κώδικες. Το 2018 που πρωτοχρησιμοποίησα το Zoom (για να συνεννούμαι με τους MMF πριν πάμε στην Αμερική) δεν ασχολούμασταν με το τι να φοράμε, πώς να είναι το κάδρο και ο φωτισμός, τι να δείχνει το φόντο, τέτοια πράγματα. Κανένας δεν ενδιαφερόταν, γιατί τότε η διαπροσωπική επαφή γινόταν κυρίως αυτοπροσώπως. Οι τηλεδιασκέψεις αυτής της μορφής ήταν σπάνιες. Τώρα είναι ο μοναδικός τρόπος να συνεργαστείς και να συνομιλήσεις με άλλους. Οπότε αυτό είναι το θέμα της ιστορίας που θα πούμε σήμερα.
Οι κανόνες που έχουμε σιωπηρά και άτυπα θέσει στο Zoom, βεβαίως, δεν είναι και πολύ αυστηροί. Υπάρχει επιείκεια και κατανόηση, καθώς όλοι -στον κόσμο- αντιμετωπίζουμε την ίδια τραγωδία. Η άλλη αντιλαμβάνεται ότι από κάτω φοράς πιτζάμες. Σε κανέναν δεν κάνουν εντύπωση τα παιδιά που πετάγονται πότε πότε στο πλάνο. Κανείς δεν περιμένει σε επίσημα ραντεβού να είσαι με σακάκι και γραβάτα. Αφού είσαι στο σαλόνι σου. Φαίνεται στο βάθος το ψυγείο.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικές αστοχίες που καλό είναι να αποφεύγονται.
Πρόσφατα η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ μίλησε σε ένα online συνέδριο. Κανένας δεν ασχολήθηκε με την κλίση του λάπτοπ της, όλοι άλλωστε ήξεραν ότι από κάτω φοράει πιτζάμες, αλλά ήταν κάτι άλλο που τους τράβηξε την προσοχή. Ένα βιβλίο στο ράφι.
|
|
Τι είναι αυτό; "Ο Άτλας της Δημιουργίας" στα γαλλικά; ΟΚ, ένα βιβλίο, σύμφωνοι, πού είναι το πρόβλημα;
Θα σας πω πού είναι το πρόβλημα.
Να ένα άρθρο για έναν Τούρκο τζαναμπέτη τσαρλατάνο ψευτο-ιερέα, κάτι σαν τους αμερικανούς τηλευαγγελιστές αλλά στο μουσουλμανικό, που ήταν καλτ φιγούρα της τουρκικής τηλεόρασης, μια φαιδρή προσωπικότητα. Αντνάν Οκτάρ τον λένε, και στις τηλεοπτικές εκπομπές του μιλούσε για τις παλαβές του ιδέες περιστοιχιζόμενος από θαυμάστριες που φορούσαν μπικίνι. Ο άνθρωπος αυτός είχε γράψει και ένα βιβλίο στο οποίο επιχειρηματολογούσε κατά της θεωρίας της εξέλιξης. Αντιλαμβάνεστε πού πάει αυτή η ιστορία. Το βιβλίο το έστειλε σε αρχηγούς κρατών και αξιωματούχους, χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Πολλά πετάχτηκαν, ασφαλώς. Κάποια χάθηκαν, ξεχάστηκαν. Κι ένα βρήκε το δρόμο του σε ένα ράφι και, τυχαία, στο κάδρο του Zoom ενός από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο.
Τι απέγινε ο Οκτάρ; Α, ναι. Έφαγε 1.000 χρόνια φυλακή, επειδή χρησιμοποιούσε τους οπαδούς του ως σεξουαλικούς σκλάβους. Δήλωσε ότι πρόκειται για σκευωρία στημένη από το λόμπι των ομοφυλόφιλων και τη βασίλισσα της Αγγλίας.
Οπότε αυτό που θέλω να σας πω είναι: ρίξτε μια ματιά στο φόντο πίσω σας πριν αρχίσει το μήτινγκ. Αυτή ήταν η σημερινή μας ιστορία.
Πάμε παρακάτω.
|
|
αύριο στην Καθημερινή
γράφω για το #metoo και συγκεκριμένα για το πώς απαντάμε στους συνανθρώπους μας που βλέπουν αυτό το συγκλονιστικό κίνημα και η μεγάλη τους ανησυχία είναι μήπως γίνεται "ανθρωποφαγία" και "λαϊκά δικαστήρια" και βέβαια για η τρομερή "cancel culture". Κάθισα και έγραψα χίλιες τετρακόσιες λέξεις για να εξηγήσω, βασικά, ότι η απάντηση είναι μόνο τρεις: "πιστεύω τα θύματα".
Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί.
Για το ίδιο θέμα, έγραψα αυτό το μικρό κειμενάκι για το περιοδικό Marie Claire, όπου μου ζήτησαν να απαντήσω στο "εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς τους τύπους οπότε γιατί να με ενδιαφέρει το #metoo"; Πρώτα απ' όλα, ποιος τους είπε ότι "δεν είμαι ένας από αυτούς τους τύπους"; Ποιος το λέει; Η Marie; Η Claire;
|
|
🎥 ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα 🎥
όπως ίσως θυμάστε, είχαμε διάφορες ομιλίες αυτή την εβδομάδα
> την μεγάλη εκδήλωση για το ασφαλιστικό, όπου πρώην και νυν υπουργοί και καθηγητές εξήγησαν τα τι και τα πώς (εγώ συντόνιζα)
> αυτή την εκδήλωση για τα social media και τη δημοκρατία από το Konrad Adenauer Stiftung και το Πανεπιστήμιο Νεάπολης Πάφου, όπου μίλησα για διάφορα πράγματα
> αυτό το πάνελ στο πλαίσιο του 3ου Athens Fashion Film Festival για την ενδυνάμωση των γυναικών και τα εργασιακά τους δικαιώματα, όπου επίσης μίλησα και όπου οι δύο από τους ομιλητές βρίσκονταν στο ίδιο δωμάτιο, τρία μέτρα ο ένας απ' την άλλη
και βέβαια τα δύο διαδοχικά πάνελ της εκδήλωσης του DEF για τον τουρισμό και για τον πολιτισμό τα οποία νομίζω ότι δεν έχουν ανέβει ακόμα κάπου. Αλλά δεν πειράζει, τα τρία άλλα βίντεο κρατάνε τέσσερις ώρες και δεκαπέντε λεπτά όλα μαζί. Φτάνουν.
Σημείωση: στα δύο από τα τρία, αποκάτω φορούσα πιτζάμες.
|
|
πάμε τώρα στα λινξ
Ένα αφιέρωμα για τους μπαμπάδες οι οποίοι εξαιτίας της πανδημίας συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά τι περιλαμβάνει, στ' αλήθεια, το να έχει κανείς παιδιά, πέρα από τα παιχνίδια για λίγη ώρα πριν και μετά το γραφείο.
Για πάντα Covid. Η ιστορία του 45χρονου ασθενούς που είχε Covid για 154 ημέρες -προσοχή, όχι long Covid, δηλαδή βλάβες στην υγεία του και μετά τη νόσηση, κανονική αρρώστια, σκέτη Covid. Δεν του πέρναγε με τίποτε. Έμπαινε ξανά και ξανά στο νοσοκομείο με αλλεπάλληλες πνευμονίες. Ο άνθρωπος έπασχε από αυτοάνοσο και έπαιρνε ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα (από ό,τι αποδείχτηκε) το σώμα του να μη μπορεί να ξεφορτωθεί τον ιό με τίποτα. Οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη φρενήρη εξελικτική πορεία του ιού στο σώμα του, καθώς τον βομβάρδιζαν με στεροειδή, μονοκλωνικά αντισώματα και άλλες θεραπείες και αυτός μεταλασσόταν ραγδαία. Χρήσιμο για τους επιστήμονες. Αλλά τελικά ο άνθρωπος πέθανε.
Ήταν ένας κύριος 32 χρονών στην Αγγλία και του ήρθε η ειδοποίηση να πάει να κάνει το εμβόλιο για Covid. Χωρίς να έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα. Από όσο ήξερε, τουλάχιστο. Γιατί του ήρθε η ειδοποίηση; Επειδή, από ό,τι αποδείχτηκε, σε μια πρότερη συνδιαλλαγή του με το σύστημα υγείας το σύστημα είχε καταγράψει το ύψος του ως 6,2 εκατοστά αντί για 6 πόδια και 2 ίντσες. Το σύστημα υπολόγισε αυτόματα ότι έχει δείκτη μάζας σώματος 28.000, οπότε υπέθεσε ότι πάσχει από παχυσαρκία και τον κάλεσαν. Δεν πήγε.
Η Βουλγαρία, εν τω μεταξύ, άνοιξε τους εμβολιασμούς κατά Covid σε όλους. Όποιος θέλει πάει σε ένα νοσοκομείο και στήνεται στην ουρά. Ο λόγος είναι ότι η παραδοσιακή διαδικασία με την προτεραιοποίηση και τα ραντεβού δεν δούλευε, γιατί πολύ λίγοι πήγαιναν να εμβολιαστούν. Ανεφάρμοστο σε εμάς, που έχουμε λυσσάξει από την ανυπομονησία και το 98% των ραντεβού γίνονται κανονικά.
Το κάπνισμα, λέει, μειώθηκε στο μισό στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια. Προβλέπω ότι κάποτε, όχι πολύ μακριά στο μέλλον, το κάπνισμα θα θεωρείται μια γκροτέσκα, βάρβαρη συνήθεια, σαν αυτό που οι δάσκαλοι κάποτε χτυπούσαν τα παιδιά, ή σαν αυτό που έφτυναν στο δρόμο.
Περιβαλλοντικοί ακτιβιστές που μάχονται υπέρ της πυρηνικής ενέργειας. Ναι, υπέρ. Μεγάλη συζήτηση, αλλά σε κάποια επίπεδα βγάζει νόημα.
Γιατί οι Ισπανοί YouTubers συρρέουν στην Ανδόρα.
Πώς τα γενέθλια ενός αθλητή επηρεάζουν το αν θα γίνει σταρ.
Τα deepfakes γίνονται ολοένα και καλύτερα. Αυτός δεν είναι ο Τομ Κρουζ.
Φανταστικό: Το πρώτο σκίτσο του ΚΙΤΤ σε μια χαρτοπετσέτα. Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό το ΚΙΤΤ, να φύγετε από δω, παλιοgen-Z πώς σας λένε #getoffmylawn.
Καταπληκτικό: Πώς οι αιμομικτικοί γάμοι στις βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης οδήγησαν σε τόσο χαμηλής νοημοσύνης βασιλιάδες, που τελικά κατέρρευσε η μοναρχία.
Μισή ώρα γενικά πλάνα από ταινίες του στούντιο Ghibli. Πολύ όμορφο.
Ένας μετεωρίτης λάμπει (και μετά σβήνει) στον ουρανό του Καναδά.
Τι γίνεται όταν σκάει χιονοθύελλα στην έρημο; Και τι γίνεται όταν αμέσως μετά σκάει και αμμοθύελλα; Τιραμισού!
Η ιστορία της τετράωρης εκδοχής της ταινίας "Justice League" που θα βγει στο HBO Max σε λίγες ημέρες. Εν τάχει, ο σκηνοθέτης έζησε μια προσωπική τραγωδία και χρειάστηκε να αποχωρήσει, ήρθε άλλος σκηνοθέτης, η ταινία άλλαξε τελείως, βγήκε στα σινεμά πετσοκομμένη και τελικά ένα μαύρο χάλι. Οπότε ο προηγούμενος σκηνοθέτης επέστρεψε και την έκοψε και την έρραψε και την έφτιαξε όπως την ήθελε εξαρχής. Ο σκηνοθέτης λέγεται Ζακ Σνάιντερ και η ταινία αυτή είναι εκείνη που έχει μέσα και το Μπάτμαν και το Σούπερμαν, που στην αρχή τσακώνονται αλλά μετά γίνονται φίλοι. Μάλλον. Δεν θυμάμαι.
Συνειδητοποιώ ότι νόμιζα ότι ο Ζακ Σνάιντερ και ο Μάικλ Μπέι είναι το ίδιο άτομο. Να ένα στιγμιότυπο από τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Μάικλ Μπέι. Πώς δεν σκοτώθηκε κανένας, δεν κατάλαβα.
Ζωγραφίστε ένα παγόβουνο στην εικόνα, και δείτε πώς θα επιπλέει. Πολύ ωραίο.
Τέλος, να ένα από αυτά τα ρομαντικά που πολύ μου αρέσουν. Ωραιότατοι. Και στα δικά σας.
|
|
|
πέτρες εγκλωβίζονται στην παγωμένη επιφάνεια της λίμνη Βαϊκάλης
αλλά μετά ο μανιασμένος άνεμος σμιλεύει τον πάγο ανελέητα
σιγά σιγά, σταδιακά
αφήνοντας τις πέτρες
να στέκονται σε παγωμένα ποδαράκια,
που διαρκώς μικραίνουν
|
|
|
|
