σήμερα θα πούμε τι απέγινε το NFT, τρεις ιστορίες κορωνοϊού και θα πατήσουμε πολλά, πολλά λινξ

θυμάστε το NFT διήγημα για το οποίο σας έγραφα την προηγούμενη φορά; Αν όχι, η ιστορία είναι ολόκληρη εκεί, μπορείτε να πάτε να τη διαβάσετε. Πριν από λίγο, το διήγημα το μεταβίβασα στον χρήστη με το ψευδώνυμο Alex C ο οποίος επικράτησε στο μικροσκοπικό bidding war που έγινε με έναν άλλο χρήστη (χωρίς ψευδώνυμο, με hash που τελειώνει σε 4060) και κέρδισε το NFT στην τιμή των 0,18 ETH που στις τρέχουσες τιμές ήταν περίπου 309 ευρώ*. 

Οπότε το δοκιμάσαμε κι αυτό. Τώρα η Alex (ή ο Alex) μπορεί, επιτέλους, να διαβάσει το διήγημα με την ησυχία της (ή του). Θα χαρώ να διαβάσω εντυπώσεις. Αν εσείς, οι υπόλοιποι το θέλετε σώνει και ντε, μπορείτε να της (ή του) κάνετε μια προσφορά για να το αγοράσετε εδώ. Εγώ με τη σειρά μου θα αφοσιωθώ στην καριέρα μου και σε άλλα, μεγάλα πράγματα, ώστε κάποτε αυτό το μοναδικό ψηφιακό αρχείο να αποκτήσει πολύ μεγάλη συλλεκτική αξία, προς το συμφέρον της (ή του) Alex C, των μετέπειτα ιδιοκτητών του και των κληρονόμων τους. 

Ως τότε, 

μια ιστορία για τις μύξες και τις μάσκες

είναι τόσο πολλά τα πράγματα που ακόμα δεν γνωρίζουμε για τον SARS-Cov-2 και τις συνέπειές του, που είναι να σε πιάνει απελπισία. Τι προάλλες, για παράδειγμα, διάβασα για μια έρευνα που λέει ότι οι υφασμάτινες μάσκες είναι εξαιρετικό όπλο κατά του ιού. Ναι, οι υφασμάτινες, οι παρακατιανές. 

Ερευνητές διαπίστωσαν, λέει, ότι ο σημαντικότερος παράγοντας που εμποδίζει τα αερολύματα που κουβαλάν τον ιό στον αέρα να φτάσουν μέχρι βαθιά μέσα στην αναπνευστική οδό δεν είναι η ίδια η μάσκα (την οποία συχνά διαπερνούν) αλλά η υγρασία που, εξαιτίας της μάσκας, διατηρείται μπροστά στη μούρη αυτής που τη φοράει. Ένας εξαιρετικός μηχανισμός εξουδετέρωσης ιών και βακτηριδίων που προσπαθούν να μπουν μέσα μας από τη μύτη και το στόμα είναι, λέει, η βλέννα στα τοιχώματα της μύτης και της αναπνευστικής οδού. Κολλάνε εκεί οι μικροοργανισμοί και η βλέννα τους σέρνει μέχρι το στομάχι, όπου τα όξινα υγρά διαλύουν τα πάντα. Αν όμως η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, η αναπνευστική οδός ξηραίνεται κι αυτή, και ό,τι έρχεται και μπαίνει, περνά ανεμπόδιστο παραμέσα. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά όταν κάνει κρύο, καθότι ο κρύος αέρας μπορεί να κρατάει λιγότερη υγρασία. Όταν φοράμε μάσκα, όμως, κρατάμε την υγρασία μπροστά στη μύτη και το στόμα μας σε υψηλά επίπεδα, άρα και τη μυτούλα απομέσα της υγρή, τη βλέννα πλούσια, σε ετοιμότητα. Μάλιστα, οι υφασμάτινες μάσκες κρατάνε την υγρασία ψηλότερα από τις άλλες. Όταν κάποια που φοράει τέτοια μάσκα βρεθεί σε χώρο με αερολύματα τίγκα στον κορωνοϊό, η μάσκα θα μπλοκάρει κάποια, η βλέννα θα πιάσει πολλά και, τελικά, οι πιθανότητες να περάσουν αρκετά αερολύματα μέχρι μέσα στα πνευμόνια για να αρρωστήσει, γίνονται μικρότερες. 

Κι αν δεν τα πιστεύετε όλα αυτά, διαβάστε τα και στα εγγλέζικα. 

αύριο στην Καθημερινή

γράφω για τις δύο ταυτόχρονες μάχες κατά της πανδημίας: τη μάχη περιορισμού της διασποράς του ιού με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, και τη μάχη του εμβολιασμού όσο το δυνατό περισσότερων, όσο το δυνατό ταχύτερα. Πώς γίνεται τη μια να τη χάνουμε και στην άλλη να τα πηγαίνουμε σχετικά καλά; Όπως γράφω μέσα, οι δύο αρμόδιες επιτροπές ειδικών για τα δύο θέματα έχουν έξι κοινά μέλη. Δεν είναι θέμα προσώπων. Τι φταίει; 

Το κείμενο θα το βρείτε στην Καθημερινή του Σαββάτου και, όπως πάντα, η πλήρης του εκδοχή θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί. 

το βιβλίο του μήνα στο Bookworm

διαΝΕΟδιαβάσματα

Φαντάζομαι την έρευνα της διαΝΕΟσις για την πανδημία τη διαβάσατε, ή με ακούσατε/είδατε να μιλάω γι' αυτήν παντού, αν όχι, διαβάστε τη. Επιπλέον, αυτή την εβδομάδα είχαμε δύο podcast: 

• Ένα podcast: Το Ράδιο Κ της Καθημερινής, όπου απάντησα σε ερωτήσεις του Μιχάλη Τσιντσίνη για την πανδημία 
• Κι άλλο podcast: To Athens Brussels Review του Γιάννη Παπαγεωργίου όπου η Μαρία Δεμερτζή του Bruegel, ο Γιώργος Παγουλάτος του ΕΛΙΑΜΕΠ κι εγώ μιλάμε για διάφορα τρέχοντα. 

Την ερχόμενη Τετάρτη, δε, έχουμε και άλλο ένα διαΝΕΟσις LIVE, στο οποίο θα μιλήσουμε για τη διασπορά, με αφορμή την έρευνά μας για το θέμα. Αυτή τη φορά, εκτός από τους ερευνητές και τους εκπροσώπους του κράτους (εν προκειμένω, τον Αλέξη Πατέλη) θα έχουμε και νυν και πρώην μέλη της διασποράς, ανθρώπους που έφυγαν ή έφυγαν και γύρισαν, για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε το τι και το πώς. 

και τώρα, πολλά λινξ

Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία. Τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna, που λέτε, δεν ήταν τα μόνα mRNA εμβόλια που είχαν μπει στη μάχη κατά του κορωνοϊού πέρυσι. Υπήρχε κι άλλο ένα, πολύ φιλόδοξο, το οποίο μάλιστα φυλάσσεται σε υψηλότερη θερμοκρασία και μεταφέρεται πιο εύκολα. Είναι μιας εταιρείας που λέγεται CureVac και πέρυσι τέτοιο καιρό θεωρούσαν ότι είχε τις περισσότερες ελπίδες να αποδειχθεί ασφαλές και αποτελεσματικό. Μετά, όμως, έγινε κάτι το απίστευτο: ο ιδρυτής και διευθύνων της εταιρείας έπαθε ένα τρομερό έμφραγμα που τον έριξε σε κώμα για εβδομάδες. Όταν συνήλθε δεν θυμόταν το όνομά του και νόμιζε ότι οι νοσοκόμες που τον φρόντιζαν ήταν Ρωσίδες κατάσκοποι. Η παραγωγή και οι δοκιμές του εμβολίου καθυστέρησαν για μήνες, και οι ανταγωνιστές πρόλαβαν και έβγαλαν τα δικά τους εμβόλια πρώτοι. Τρομερή ιστορία. 

Άλλη μία, της ίδιας κατηγορίας: αυτές τις ακρούλες στη μπατονέτα που σας χώνουν στα ρουθούνια για να κάνετε τεστ για Covid; Τις μαλακές, με τις τριχούλες; Μόνο δύο εταιρείες στον κόσμο ξέρουν να τις φτιάχνουν. Η μία είναι ιταλική. Η άλλη είναι αμερικάνικη. Την έχουν δυο ξαδέρφια τα οποία δεν μιλιούνται, αρνούνται να βρεθούν στον ίδιο χώρο και είναι στα δικαστήρια μεταξύ τους. Πώς αυτός ο τσακωμός παραλίγο να είχε τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα. 

Σε άλλα Covid-related νέα: Η Χιλή έχει εμβολιάσει το 1/3 του πληθυσμού, και παρ' όλα αυτά μπαίνει σε σκληρό λόκνταουν. Οι εμβολιασμένοι, πράγματι, είναι πολύ σπάνιο να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους. Η βιταμίνη D, πράγματι, φαίνεται ότι προσφέρει κάποια προστασία απέναντι στον ιό και ιδιαίτερα στους μαύρους. Μήνες μετά τη νόσηση, κάποιοι ασθενείς με Covid εμφανίζουν σοβαρά νευρολογικά προβλήματα. Κι 1 στους 5 ασθενείς με Covid εμφανίζει κάποια ψυχική διαταραχή μέσα σε 90 ημέρες από τη νόσηση. Η δε Ελλάδα έπεσε από το νούμερο 20 στο νούμερο 40 στη λίστα των 53 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, ως προς το πού είναι καλύτερα να ζει κανείς σε αυτή τη φάση της πανδημίας. 

Εξάλλου, μπορεί να διαβάσατε πρόσφατα αυτό το τρομολαγνικό άρθρο, που προειδοποιεί ότι η πανδημία μπορεί να μην τελειώσει, με νέες μεταλλάξεις να έρχονται και να νικάνε τα εμβόλια ξανά και ξανά. Η Ζαϊνέπ Τουφεξή απαντά όπως πρέπει σε ένα θρεντ στο Twitter. Όλες οι πανδημίες τελειώνουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. 

Και, για να σας προλάβω -εκείνο το δικό μου άρθρο δεν ήταν πρόβλεψη. Σκοπό είχε να αναδείξει τα λάθη που κάναμε και κάνουμε τώρα, ως είδος. 

Θυμάστε κάποτε που πολλοί νομίζαμε ότι τα social media είναι ένα ωραίο μέρος για να ανταλλάσσει ο κόσμος απόψεις και να βρίσκονται οι άνθρωποι πιο κοντά; Αστείο δε μοιάζει, πια; Το διαπίστωσαν και οι υπεύθυνοι ενός γκρουπ μαγειρικής που έφτιαξαν οι New York Times στο Facebook. Εξαρχής ξεκίνησαν να φτιάξουν ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θα μιλάνε μόνο για συνταγές, όχι για πολιτικά ή άλλα θέματα αλλά όταν αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός των μελών συνέβη αυτό που συμβαίνει πάντα όταν μπερδεύονται σε κάτι πολλοί άνθρωποι: ένας οχετός τσακωμών, προσβολών, ρατσισμού και χολής. Οπότε τώρα οι NYT εγκαταλείπουν το moderation του γκρουπ και το παρατάνε στα μέλη του.  

Κι αν νομίζατε ότι το πρόβλημα είναι μόνο στο Facebook: ακόμα και στο TikTok βλέπουμε φαινόμενα "ριζοσπαστικοποίησης απ' τον αλγόριθμο". 

Φυσικά ο online οχετός δεν ξεχύνεται ομοιόμορφα προς όλες τις κατευθύνσεις. Οπουδήποτε αναδεικνύονται γυναίκες σε θέσεις ευθύνης ή ηγεσίας, πλημμυρίζει ο βόθρος του μισογυνισμού και του φθόνου. Να, εδώ, τι συνέβη στην πολιτισμένη Φινλανδία όταν ανήλθε στην εξουσία μια 35χρονη πρωθυπουργός. 

Εν τω μεταξύ, στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής: κάποιοι σκέφτονται το ενδεχόμενο να ψεκάσουμε την ατμόσφαιρα με μικροσωματίδια που θα εμποδίζουν λίγο από το φως του ήλιου να φτάσει στο έδαφος, ώστε να καθυστερήσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας και να κερδίσουμε χρόνο. Πάρα, πάρα πολλοί άλλοι διαφωνούν. Κάτι άλλο, στο οποίο δεν διαφωνεί κανείς: τα μαγκρόβια δάση σώζουν ακτές. Το βιντεάκι αυτό δείχνει το πώς. Τέλος, ξέρατε ότι τα φύκια τραβάνε πιο αποτελεσματικά διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα από ό,τι τα τροπικά δάση; Στο άρθρο αυτό εξηγείται το πώς. Η επιστημονική ονομασία του φυκιού που αναφέρεται είναι Posidonia oceanica. Σας θυμίζει κάτι; 

Ο αριθμός των δημοσιογράφων σε εφημερίδες στις ΗΠΑ μειώθηκε από 71.000 το 2008 σε 35.000 το 2019. Λιγότερο από το μισό, δηλαδή. Το ίδιο διάστημα, οι δημοσιογράφοι σε άλλα ειδησεογραφικά ΜΜΕ αυξήθηκαν, αλλά όχι αρκετά για να καλύψουν τις απώλειες: από 43.000 σε 53.000. Ενδιαφέρουσα έρευνα για την καθίζηση του επαγγέλματος. 

"Είμαι ο Τζο Μπαϊντενόπουλος". Ο άγνωστος έρωτας του Προέδρου της Αμερικής για το ελληνικό ρυζόγαλο. 

Στο θέμα του Τζο Μπάιντεν θα επιστρέψουμε στο μέλλον, και όχι μόνο για το ρυζόγαλο. Δεν έχει κλείσει ακόμα 100 μέρες στη δουλειά, και ο άνθρωπος αυτός έχει ήδη δείξει ένα δείγμα γραφής πολύ πολύ διαφορετικό και αδιανόητα πιο φιλόδοξο από αυτό που περίμεναν πολλοί και, κυρίως -κι εδώ είναι το εκπληκτικό- από όσα προσπάθησε και όσα πέτυχε ο εξαιρετικά προβεβλημένος και λαοφιλής φίλος του. Ο Ομπάμα. Μια εισαγωγή στο θέμα. Κι άλλη μία. Και τι περιλαμβάνει το σχέδιο δημοσίων επενδύσεων $2 τρις που θα προσπαθήσει να περάσει. Κάτι σαν το δικό μας σχέδιο αξιοποίησης του ταμείου ανάκαμψης, αλλά ακόμα πιο μεγάλο σε κλίμακα. 

Τα emails μας κάνουν δυστυχισμένους. Έρευνα. 

Κι άλλη έρευνα: κάποιοι άνθρωποι γερνάνε πιο γρήγορα από τους άλλους. 

Ένα ωραίο πεντάλεπτο αφιέρωμα σε εκείνο το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων στο κέντρο της Κοπεγχάγης, που έχουν κάνει την ταράτσα του πίστα του σκι. 

Πόσα είδη κομμάτων υπάρχουν στην Ευρώπη; Επτά. Η απάντηση είναι επτά. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση (PDF). 

Πώς ήταν τα παλιά adventure games, αυτά που παίζαμε προ 25ετίας; Έτσι ήταν. Ακριβές και αστείο. 

Θυμάστε εκείνη την ατάκα ενός αμερικανού γερουσιαστή, όταν τον είχαν ρωτήσει "πώς φτιάχνεται μια σπουδαία πόλη"; Σας την έχω αναφέρει μια-δυο φορές σε κάποια γραπτά. "Φτιάξτε ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο", είχε απαντήσει, "και περιμένετε 200 χρόνια". Σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο επιχειρηματολογούν ότι κάνει λάθος, φέρνοντας για παράδειγμα το (ομολογουμένως αποκρουστικό) Νιού Χέιβεν του Κονέκτικατ, την "πόλη" που φιλοξενεί το Yale. 

Μιας και αναφέραμε το Yale: το πανεπιστήμιο διαθέτει ένα ομολογιακό δάνειο που είχε βγάλει μια Ολλανδική εταιρεία το 1648. Πληρώνει ακόμα τόκους! 

Τέλος, ένα βίντεο με δελφίνια που παίζουν με τα κύματα. Αυτό. 

--

*Βεβαίως, για να γίνει η μεταφορά στον άλλο χρήστη έπρεπε να πληρώσω "gas" ύψους 96,6 ευρώ με τη γνωστή αδιανόητα αργή, περίπλοκη και βαρετή διαδικασία, και μετά να μετατρέψω τα wETH τα οποία σου έδινε το σύστημα, που είναι διαφορετικά από τα κανονικά ETH, σε κανονικά ΕΤΗ, μια διαδικασία που κόστισε κι άλλο "gas". Όχι πανηγυρική εμπειρία, ακριβώς.